Printable View
Ενα πραγμα μ ελεγαν ολοι οι γιατροι κανε τα παντα κανονικα ατην αρχη κ εγω αντιδρουσα έτσι, μετα απι λιγο εκανα τα παντα με επιανε;σιγα ελεγα συνεχιζα.. Σκεψιυ οτι εγω ανεβαχω παλμους συνεχεια εχω παντα ιδιαίτερα υψηλους κ στι χολντερ ο γιατρος μ ειπε να συνεχισω την αγωγη απλα να μν εχω πσλμους, θα δω θα το παλςψω λιγο ακομα κ βλέπω αλλα σίγουρα περπαταω κ ας νιωθω τους παλμους παντου
Τα ίδια λέει και σε εμένα αλλά απλά δεν γίνεται να τα κανω όλα όπως πριν. Στο χαλαρό περπάτημα πάνε 140 σκεψου. Και κάθε φορά που σηκώνομαι επίσης ανεβάζω υψηλούς παλμούς. Φαντάζομαι είναι λόγω της κατάστασης γιατί πριν την καραντίνα έκανα αρκετά σκληρή γυμναστική.Quote:
Originally Posted by elpida33
Αν και το θεωρώ πλασιμπο λέω να δοκιμάσω την ομοιοπαθητική ως εσχάτη λύση.
Ετσι ακριβως κ εγω κατ αρχην εχω ορθοστατική ταχυπαλμία καθιστη μπορςι να εχω 70 κ αν κανω μια κινηση απλη πανε στους 100 στο περπατημα το Χόλντερ εγραψε 138 δεδομενου οτι ειμαστε γυναικες δν ειναι θεμα βεβαια την αγωγη την έπαιρνα γτ το να νιωθεις παλμους ειναι κ άβολο κ φέρνει κ το ιδιο αισθημα π φερνει η κριση πανικου χωετ να εχεις κριση λογω της εκκρισης αδρεναλίνης. Κ εγω λεω να το παλεψω λιγο πρώτα
Καλησπερα κ παλι σημερα ενημερωθηκα οτι δεν εδειξε καποια επικίνδυνη αρρυθμία το ilr αν κ εγω ενιωσα 3 επανωτες και περιεργες πολυ κ σαφώς τρομακτικές... Μου ειπε ο γιατρος μου οτι σιγουρα δεν ήταν κοιλιακες αυτες που μας ανυσηχουν δλδ κ πιθανότατα να ναι έκτακτες κολπικες συνεχωμενες πανω στην αυξηση παλμων...Quote:
Originally Posted by Elenas
Να συνεχισω να γυμνάζομαι Κ συνεχιζουμε την παρακολουθησει
Χαίρομαι που δεν ήταν κάτι ανησυχητικό Νάγια! Εγώ συνεχώς έχω στο μυαλό μου την γυμναστική. Θέλω πολύ να ξεκινήσω πάλι αλλά μου είναι αδύνατον να ελέγξω τον φόβο μου...
Κ γω χαρηκα πολυ γιατί 3μερες τωρα πολυ το ειχα έννοια ουτε πηγα για το καθημερινο περπατηματακι μου ουτε τπτ
Να πάρεις το οκ απτον γιατρο σου κ σιγα, σιγα ξεκινα κ γω σε χαλαρους ρυθμους ρο παω τοσο οσο να μη ζοριζομαι
Τι κριμα που μας στερεί ομορφες συνήθειες ρε γμτ...
Δωσε και σε μας αυτα που πινεις φιλε η φιλη.... Η μαλλον καλυτερα σταματα να τα πινεις κ εσυQuote:
Originally Posted by celestial psyche
!!!!
Ναγια καλησπερα.. Κατι τετοιο επαθα κ εγω να νιωθεις κατι τρομακτικό κ να μν είναι τοσο τρομερο τλκ, πολυ χαιριμαι για σένα μακαρι να σ πανε ολα καλα, ετσι σκεφτομαι κ εγω αν δν ηταν εκτατες τι στο καλο ειναι αυτα π νιώθω;
Εύχομαι να ναι εκτατες κολπικες... Σπαστικες οι ρουφιανες αλλα ακινδυνες... Τις αλλες τις κοιλιακες ουτε στον εχθρο μου πραγματικά...Quote:
Originally Posted by elpida33
Φιλια πολλα κ καλη μας τυχη και ηρεμία στο ηλεκτρολόγικο μας συστημα που ειναι ατιθασο και μας τυρανναει... Ευχομαι μονο ακίνδυνα
Πιο κάτω μπορειτε να διαβασετε αποσπασμα απο ενα αρθρο που γραφτηκε σχετικα με το προβλημα που εχουμε οι παραπανω εδω στο Forum. To έγραψε ο Βασίλης Χολέβας:
Κατ'αρχήν η καρδιά ουδέποτε πονά με "πονάκια" και "τσι -
μπηματάκια" Αν έχει αληθινή βλάβη η καρδιά, πονά τρομακτικά,
με πόνο που πιάνει όλο το στήθος και συνοδεύεται με αίσθημα
επικείμενου θανάτου. Επαναλαμβάνω και τονίζω: ουδέποτε η
καρδιά πονά με"τσιμπηματάκια" ας κρατάνε και όλο το 24ωρο
αυτά. Πράγματι αυτά τα πονάκια μπορεί να κρατάνε 10' ή όλη τη
μέρα διακεκομμένα. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι ότι πο-
νάει ο πάσχων για λίγα δευτερόλεπτα, ακολουθεί παύση πόνου
για άλλα 10' και πάει λέγοντας. Δηλ. δεν είναι ένας μικρός πόνος
αλλά διακεκομένος.Τι ακριβώς πονάει λοιπόν; Είναι απλό: το τε-
ταμένο νευρικό σύστημα. Τα νεύρα γύρω από την καρδία πονάνε,
όχι η καρδιά. Όλα τα όργανα του ανθρώπου μπορούν να πονέ-
σουν από άγχος. Δηλ. να νευρωθούν διάφορα όργανα όπως λέ-
με. Στην πραγματικότητα δεν πονάνε τα όργανα, αλλά τα νεύρα
γύρω από τα όργανα. Εκείνα που νευρώνονται εύκολα είναι το
στομάχι (νεύρωση στομάχου), η καρδιά (νεύρωση καρδιάς).Άρα η
καρδιά είναι υγιέστατη και κανένα κίνδυνο δεν διατρέχει απ'αυτά
τα πονάκια, ας κρατάνε και όλη τη μέρα!! Είναι τελείως ακίνδυνα
Oποιαδήποτε σκέψη (έμμονη ιδέα) του έρχεται γύρω από την καρδιά του, να
την διώχνει , ΝΑ ΜΗ ΣΥΖΗΤΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΟΥ, και δεύτερον
ν'αποκτήσει λίγο ηρωισμό ώστε να μη φοβάται τίποτα. Όσον α-
φορά το πρώτο: δεν πρέπει ατέλειωτες ώρες να προσπαθεί να
πείσει τον εαυτό του ότι δεν έχει καρδιοπάθεια (διάλογο δηλ. με
την έμμονη ιδέα), διότι κι αν πεισθεί , σε 10' θα του έρθει νέα έμ-
μονη ιδέα, που θα του ανατρέπει τα επιχειρήματά του. Είναι
πράγματι μια αλλόκοτη διαδικασία που συμβαίνει σ' όλους τους
νευρωτικούς. Βρίσκουν επιχειρήματα, διώχνουν την έμμονη, αλλά
σε 10-15' ένα καινούριο επιχείρημα από την πλευρά των έμμο-
νων ανατρέπει την "λύση" που έδωσε πριν ο νευρωτικός. Γι 'αυτό
είναι χειρότερα να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι δεν έ-
χει τίποτα. Μια φορά μόνο θα βγάλει την απόφαση ότι "δεν έχω
καρδιοπάθεια" και έκτοτε ουδεμία συζήτηση με τις έμμονες. Όταν
θα έρχονται το μόνο που θα κάνει είναι να λεει μέσα του: "δεν
έχω τίποτα, έμμονες ιδέες είναι". Τίποτα άλλο. Όσο άγχος και
φόβο κι αν έχει . Αν εφαρμόσει αυτή τη τακτική σε συνδυασμό με
γενναιότητα, δηλ. όταν θα πονά ή θα "φτερουγίζει" η καρδιά του
ή θα έχει ταχυπαλμία να μη φοβάται και να μη δίνει σημασία, να
συνεχίζει τη δουλειά του, τότε θ' αρχίσει να γίνεται "απόσβεση"
της έμμονης ιδέας,ή της "κακής μάθησης του νευρικού συστήμα-
τος" όπως λέμε και σε 20 μέρες θα είναι τελείως καλά. Αυτό είναι
σίγουρο.Σε 20 ημέρες θα είναι καλά απ' όλα τα συμπτώματα. Αλ-
λά προσοχή! Δεν πρέπει να παραβιάσει τους 2 αυτούς κανόνες
ποτέ. Διότι θα ξαναγίνει "μάθηση". Όπως αν κόψεις το τσιγάρο ή
την ηρωίνη,δεν πρέπει ούτε μία φορά να ξανακάνει χρήση, έτσι
και εδώ.Αλλιώς χάνεται ο αγώνας.Θα πει ο αναγνώστης: μα αν
αυτό είναι όλο, δηλ. εφαρμογή δύο κανόνων και σε 20 μέρες γί -
νεται καλά, τότε γιατί βασανίζονται χρόνια; Μα γιατί στους χίλι -
ους νευρωτικούς, ένας θα μπορέσει επί 20 μέρες να μη παρα-
βιάσει τους δύο κανόνες ούτε μια φορά. Διότι αν σταματήσει να
συζητά με την έμμονη ιδέα, αναπτύσσεται μεγάλο άγχος στον
νευρωτικό λόγω του "καταναγκασμού", δηλ. μιας εσωτερικής ι -
σχυρής δύναμης που τον ωθεί να επιχειρηματολογήσει για να
ανακουφισθεί λίγο από το άγχος. Έτσι όλοι παγιδεύονται . Έπειτα
κάθε λίγες μέρες ή εβδομάδες εμφανίζεται και ένα καινούργιο
νευρωτικό σύμπτωμα στη καρδιά (γιατί είναι ατελείωτα, αλλά έρ-
χονται ένα-ένα) και ο νευρωτικός θεωρεί το νέο σύμπτωμα ως
πραγματική καρδιοπάθεια. Αυτή είναι η τραγωδία. Δύσκολα βγαί -
νει απ' το φαύλο κύκλο. Μπορεί να βγει αλλά δύσκολα.
Ένιωσα για όσα λεπτά το διάβασα και ξαναδιάβασα λίγο ήρεμα.. Όμορφα.. Λίγο αισιόδοξα. Με το που τελείωσα την ανάγνωση και ήρθε η έκτακτη και η ταχυκαρδία τέλος. Μαύρισαν πάλι όλα. Με μισεί το ίδιο μου το σώμα. Έτσι νιώθω ώρες ωρες. Παρόλο που δεν φταίει σε τίποτα το κακόμοιρο.
Καλησπέρα και από εμένα,
Ταλαιπωρουμαι με τις ρημαδες 2 χρόνια σχεδόν.Ειμαι 37 ετών.Ξεκινησα με 6500 έκτακτες κοιλιακές με ριπές.Μετα από χορήγηση κονκορ μέχρι και πριν 3 μήνες ήταν όλα τέλεια.Σχεδον 500 έκτακτες σε 4 χολτερ με το τελευταίο να δείχνει μόλις 46 έκτακτες.Λεω πάει ξεμπερδεψα με δαυτες.Απο το Πάσχα και μετά γύρισε το μαρτύριο.Χολτερ έδειξε 4500 πλέον και ας έχω αυξήσει το κονκορ σε 10mg την μέρα.Μαγνητικη καρδιάς φυσιολογική,αξονική στεφανιογραφια φυσιολογικη, τριπλεξ μια χαρά,τεστ κοπώσεως στο 92%, ακτινογραφίες, αίματα κλπ φυσιολογικά.Ειναι να τρελαίνεσαι!!!!Μου είπε ο γιατρός να πάρω το ρυθμονορμ αλλα είναι από τα κακά φάρμακα και δεν θέλω να το ξεκινήσω.Πλεον έχω και χτυπους σε ζευγάρια.Σκεφτομαι την κατάλυση πολύ σοβαρά πλέον και ας μην παρουσίαζω κολπική μαρμαρυγή,με έχουν διαλύσει οι ατιμες.
Ελπίδα καλημέρα, είμαι νέα στο φόρουμ και όλα όσα γράφεις είναι ακριβώς ό,τι μου συμβαίνει και εμένα. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε πριβε να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις που με απασχολούν?
Καλημερα οντως διαβασα τα μνμ σ κ ταυτιζομαστε σε ολα για να σ στειλω προσωπθκο μνμ πρεπει να εχεις στείλει εναν αριθμο μνμ κ δν μπορώ να σ στειλω προσωπικο ελα να μιλησουμε λιγο εδω να τα συμπληρωσεις
Καλησπερα κ γω 37 με κοιλιακες αρρυθμίες κ αν διαβασες χωρις ιδιαίτερη διαγνωση η δικες μου κ μετα απο ηλεκτροφυσιολογικη μελετη...Quote:
Originally Posted by canio
Δεν σου προτειναν να κανεις μελέτη?