Originally Posted by
elisabet
Κύκνε θα σου πω μια προσωπική ιστορία. Πριν χρόνια ένα κοντινό μου πρόσωπο έκανε απόπειρα αυτοκτονίας μετά από έναν χωρισμό μιας σχέσης χρόνων. Μένανε μαζί κι ο τύπος αφού είχαν αποφασίσει να χωρίσουν της έδωσε μια διορία για να μπορέσει να νοικιάσει αλλού, να του αδειάσει το σπίτι (ήταν δικό του) και να φύγει. Η κατάσταση της κοπέλας ήταν σοβαρή, νοσηλεύτηκε για πολύ καιρό και οι γιατροί είπαν πως γλίτωσε τα νεφρά της στο τσακ. Θα κατέληγε σε αιμοκάθαρση!!! Η πρώτη αντίδραση όλων ήταν "τι σου κανε ο μαλάκας". Εγώ της είπα τότε αυτό που πίστευα. Πως ήταν δική της μαλακία και κανενός άλλου. Πως ήταν δική της ευθύνη η ζωή της και η σωματική της ακεραιότητα . Έκανε να μου μιλήσει πολύ καιρό, με μίσησε. Με βρήκε κάποια στιγμή και με πολύ χαρά ανακάλυψα πως είχε επιτέλους αναλάβει την ευθύνη της. Μου είπε πως είχα δίκιο. Η κοπέλα βέβαια έκανε ψυχοθεραπεία για χρόνια μετά αλλά είχε επιτέλους αναλάβει την ευθύνη του εαυτού της και δεν έψαχνε να βρει αλλού τους φταίχτες για τις δικές της αναποδιές ή κακοτυχίες.
Ευχομαι κι εσύ με την σειρά σου να καταλάβεις κάποια στιγμή πως σου μιλώ με αγάπη, όχι για να σε κατηγορήσω, αλλά για να σε αφυπνίσω ή να σου κρούσω τον κώδωνα αν θες. Δεν τον αγαπάς τον εαυτό σου Κύκνε. Ούτε τον υπολογίζεις, ούτε τον σέβεσαι. Αντι να τον έχεις ψηλά και να τον τιμάς, τον έχεις κάνει σκουπίδι και έρμαιο στις αποφάσεις του καθενός.
Και μου λες τώρα, ενώ αναγνωρίζεις πως η έλλειψη ψυχολόγου έπαιξε ρόλο στην απόπειρα που έκανες, ότι οκ εγώ θα μείνω με τον ψυχίατρο. Δικός σου είναι ο εαυτός, μείνε με τον ψυχίατρο κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να κάνεις κάτι άλλο. Αλλά θα ναι δική σου ευθύνη ο, τι άλλο συμβεί. Κανενός άλλου.