Και σε σκεφτόμουν πολύ όσο με είχαν στημένη Βελερεφόντη και υπομονής γωνία κι ήθελα να σου τηλεφωνήσω
να μοιραστώ τον πόνο της εγκατάλειψης μου,αλλά δεν είχα περασμένο το κινητό σου στο δικό μου...
Το ότι θα συναντηθούμε,θα συναντθούμε....αλλά καθότι έχεις αφήσει όμορφες αναμνήσεις εδώ,καλύτερο θα'ταν
να τις αναζητήσουμε στον αέρα της πόλης ,όσο βολτάρουμε και καφεδιαζόμαστε...Εν αναμονή της ανάβασης σου λοιπόν...
Να έχεις μιά υπέροχη μέρα,πριγκιπέσσα μου,πλαισιωμένη από τις δικές σας ομορφιές εκεί κάτω,που δεν είναι και λίγες...
Φιλάκια φθινοπωρινά!Και μη μου πεις πως ακόμα Αφρική έχει,γιατί αλλιώς η παραλίες σας θα μας στερούσαν την καλημέρα σου....;)