Originally Posted by
marina38
Τζιμ, αυτό που εγώ έχω καταλάβει μέσα από τις 120τόσες σελίδες, είναι άγχος, φόβος, ανασφάλεια, προκαταλήψεις, στερεότυπα, ψυχολογική πίεση κλπ. Ακόμα και αν υπάρχει ένας και μοναδικός δικός σου σεξουαλικός προσανατολισμός (γκέι ή στρέιτ), μέσα σε όλα αυτά δεν έχει 'χώρο' ούτε να αναπτυχθεί, ούτε να εκφραστεί. Πάντως συμφωνώ απόλυτα με κάτι που έγραψε ο αλέξανδρος παραπάνω για την κοπέλα που θεωρεί τον εαυτό της λεσβία. Για εμένα είναι ξεκάθαρο από όσα έχεις γράψει πως η σκέψη 'είμαι ομοφυλόφιλος' είναι το καταφύγιο σου όταν βιώνεις 'αποτυχία', όταν διστάζεις, όταν υπεραναλύεις. Όπως μου είναι επίσης ξεκάθαρο, ότι τίποτα από όσα έχεις περιγράψει ως σήμερα δεν είναι ενδεικτικό ενός ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού.
Σίγουρα έχεις κάνει προσπάθειες, το παλεύεις, το ψάχνεις και αυτό είναι πολύ θετικό. Έχεις όμως μια τάση να ξεκινάς συλλογισμούς που οδηγούν είτε σε αγχογόνα ερωτήματα, είτε σε αυθαίρετα κι απόλυτα συμπεράσματα, 'έχω' αυτό, 'είμαι' το άλλο και πάει λέγοντας.... Εμπιστέψου λοιπόν για αρχή τις αισθήσεις σου και δοκίμασε να βιώσεις αυτά που 1) σε έλκουν, 2) είναι διαθέσιμα, 3) είναι εφικτά. Χωρίς να μπαίνεις σε αναλύσεις του 'γιατί άραγε δεν με έλκει', 'τι να σημαίνει αυτό', 'μήπως σημαίνει ότι είμαι γκέι?', 'αν είμαι γκέι ήρθε το τέλος του κόσμου', 'μήπως έχω σοβαρό ψυχιατρικό' κλπ. Και χωρίς να προσπαθείς να αποδείξεις σε κανέναν, ούτε καν στον εαυτό σου, τι είσαι και τι δεν είσαι, αλλά μόνο να εξερευνήσεις τι θες και τι δεν θες και να ανακαλύπτεις τι σου αρέσει και τι σε χαλάει. Κάνε ένα διάλειμμα από την πολλή σκέψη! :)
Σε όσες σκέψεις σε έχουν βασανίσει ως σήμερα, δώσε απλές απαντήσεις όπου γίνεται και κράτα κάποιες παρατηρήσεις για αρχή (σαν 'σημειώσεις' για μελλοντική επεξεργασία) και μην βιάζεσαι να φτάσεις στο τέρμα.
