Printable View
Δεν μπορείς να ενημερώσεις κάποιον υπεύθυνο; Να πεις πως σε χαλάει αυτή η συμπεριφορά και σε εμποδίζει από το να δουλέψεις πιο σωστά και ψύχραιμα ώστε να του γίνουν συστάσεις. Δεν γίνεται ο κάθε πικραμένος να ξεσπάει τα ψυχολογικά του στον καθένα και να τον ανέχεστε. Είναι ψυχοφθόρο.Quote:
Originally Posted by ΜικρηΟλλανδεζα
Σιγά μην επιτρέψεις κάτι τέτοιο ....Quote:
Originally Posted by ΜικρηΟλλανδεζα
Δεν ξέρω μερικοί πάνε στην δουλειά τους και βγάζουν τα αποθυμενα τους σε ανθρώπους που δεν φταίνε ...
Μην το επιτρέψεις για κανέναν και τίποτα ,ας εκτιμήσουν επιτέλους την προσφορά σου και ας αλλάξουν αυτοί!
Δυστυχως αυτος ειναι ο υπευθυνος,ο εργοδοτης μου.Οταν βλεπει οτι στραβωνω κ κοβω τα πολλα πολλα, σταματα για λιγο αλλα την επομενη μερα τα ιδια.Τι μαλακες ρε συ καποιοι εργοδοτες;;Για τι μας περνανε;;Εγω παω κ μιση ωρα νωριτερα δουλεια φαντασου αλλα πλεον θα το κοψω.Θα πηγαινω στην ωρα μου.Quote:
Originally Posted by blackbird
Αυτο ακριβως νιωθω οτι κανει.Τι μαλακες ρε συ;;Βλεπουν οτι ο αλλος ενδιαφερεται,παει νωριτερα δουλεια,δηλωνει οτι μπορει να κατσει και παραπανω,βοηθαει,εχει ορεξη και φερονται ετσι;;;Εχει παραγινει με μερικους σκατοεργοδοτες.Τεσπα...το μονο που με κραταει να μην εκραγω ειναι το καλο ωραριο και το οτι ειναι χειμωνα καλοκαιρι.Quote:
Originally Posted by ntinti
Λοιπον...τα πηρα κ με επηρρεασε τοσο πολυ που εστειλα στην Αριστονικη να ξεκινησουμε συνεδρια.αι σιχτιρ
Αν αισθανεσαι οτι Η συζητήσει μαζί της θα σε κάνει να νοιωσεις καλύτερα πολύ καλά έκανες !!!Quote:
Originally Posted by ΜικρηΟλλανδεζα
Ρε...μου κοπηκε η ορεξη δυο μερες...φαντασου...Quote:
Originally Posted by ntinti
Ωχ. Ήλπιζα να ήταν απλά συνάδελφος. Με τα αφεντικά είναι δύσκολο. Τι να σου πω κορίτσι μου. Στην Ελλάδα (και Κύπρο) δύσκολα βγάζεις άκρη. Νόμιζα πως η δουλειά που ήμουν ήταν από τις χειρότερες. Σαν να ήσουν σε τριτοκοσμική χώρα. Δεν σε άφηναν να πιεις ούτε νερό. Μέχρι που με έβαλαν σε ένα γκρουπ στο φβ (τμήμα προσωπικού δράματος λέγεται) και ειλικρινά είναι να στεναχωριέσαι με αυτά που τραβάει ο κόσμος σε δουλειές. Οι εργοδότες πατάνε στην ανάγκη σου για τα χρήματα και βγάζουν όλη τους την σκατοψυχιά σε εσένα. Νομίζουν πως είσαι υποχρεωμένη να τα ανέχεσαι όλα και να σκύβεις το κεφάλι. Τώρα να σου πω να αντιδράσεις και να βάλεις τα όριά σου; Προφανώς για να είσαι εκεί έχεις ανάγκη την δουλειά. Ελάχιστοι εργοδότες θα εκτιμήσουν αυτά που κάνεις γι' αυτό κοίτα απλά να πηγαίνεις στην ώρα σου, να είσαι σωστή και να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Ξέρω πως είναι τρομερά δύσκολο να μην επηρεάζεσαι ειδικά τις ώρες που είσαι εκεί αλλά δεν πρέπει να δίνεις σημασία. Θα περάσεις από όλα τα στάδια πιστεύω. Λες πως είσαι καινούρια ακόμα. Θα φτάσει η μέρα που θα γελάς ακόμα και με τα τραγελαφικά που ζεις. Θα αποκτήσεις και "αναισθησία" γιατί ο οργανισμός σου για να προστατευτεί θα σε αναγκάσει να το κάνεις. Κάνε υπομονή. Ψυχραιμία και κοίτα την υγεία σου μόνο και πώς να ηρεμείς.Quote:
Originally Posted by ΜικρηΟλλανδεζα
Αχ μακαρι ρε blackbird...σε ευχαριστω.Μου εχουν τυχει κι εμενα αρκετοι κακοι εργοδοτες και πιστευω πατανε εκει που ειπες.Ακου ουτε νερο,οχτω ωρες χωρις νερο;γιατι;;;Θα την ακουσω την συμβουλη σου.Μαλλον αυτο θα κανω απλα τις τελευταιες δυο μερες με επηρρεασε αρκετα.Δεν θελω να γυρναω σπιτι μου και να καθομαι να σκεφτομαι την δουλεια,να χαλαρωνω θελω.Βασικα σιχαινομαι το μερος που μενω και θελω να φυγω κι εγω να μεινω αλλου,οποτε ως ομοιοπαθουσα ,καταλαβαινεις....εψαξα για την δουλεια ωστε να μαζεψω χρηματα κ να πραγματοποιηθει κι εμενα το ονειρο μου να ζησω εκει που πραγματικα θελω και περναω καλα.Τι να πω;Δωσε μου Θεε μου υπομονη να τον αντεξω.Quote:
Originally Posted by blackbird
Τι να πω και εγώ και ο άντρας μου εργοδότες είμαστε και έχουμε τους συνεργάτες μας γιατί έτσι θέλουμε να τους λέμε και όχι υπαλλήλους μας σαν να είναι παιδιά μας....
Κάθε 15 και 30 του μηνός πρώτα θα πληρώσω αυτούς και μετά θα καλύψω τις άλλες υποχρεώσεις γιατί έχουν παιδιά και οικογένειες.....
Όταν έχουν θέματα όπως τώρα με αρρώστιες Φυσικά και θα κάτσουν σπίτι χωρίς αναρωτικες χωρίς τίποτα ,οπότε μπορούμε και ζοριζοντε να βγει η δουλειά θα αναλάβουμε εμείς να τους βοηθήσουν να τελειώσουν πιο νωρίς να πάνε στα σπίτια τους και πολλά άλλα....
Απορώ πως δεν καταλαβαίνουν κάποιο εργοδότες πως αν έχεις τον συνεργάτη σου ευχαριστημένο θα σου αποδίδει περισσότερο και το εργασιακό περιβάλλον θα είναι πιο ευχαριστω. ..
Αφού καμία φορά Ο άντρας μου πιέζει εμένα για να μην πιέσει τα παιδιά μιας και αν εσύ σαν εργοδότης θέλεις το κάτι παραπάνω πέραν από αυτά που μπορούν να σε προσφέρουν πρέπει να ζοριστεις και εσύ ο ίδιος ....
12ωρα βασικά. Νερό και τουαλέτα στο διάλειμμα. Ήμουν σε δουλειά με πάρα πολλύ κόσμο και πίεση και γενικά απάνθρωπες συνθήκες. Αφού μια φορά είχα πει στον υπεύθυνο "νιώθω πως θα λυποθυμήσω, χρειάζομαι νερό, να πάω στα γρήγορα να πιω και να' ρθω;"..περνάει η ώρα..με έχει γραμμένη..του το ξαναλέω για τρίτη φορά και τι μου απαντάει ρε συ; "πέσε κάτω"... κόκκαλο εγώ. Είναι να μην αντιδράς σε κάτι τέτοια; Αλλά κοκκάλωσα. Λίγους μήνες μετά παραιτήθηκα λόγω υπερκόπωσης και άλλων γεγονότων που με έκαναν να τους σιχαθώ τελείως. Έκανα και εγώ πολλά, ήμουν πάντα σωστή και εισέπραττα απαράδεκτη συμπεριφορά. Δεν εκτιμάται τίποτα. Δεν αξίζει να χάνεις την υγεία σου για μαλάκες. Πας κάνεις την δουλειά σου και φεύγεις. Στο σπίτι ΜΟΝΟ χαλάρωση και ξεφόρτωμα.. σου φωνάζουν; Σε πιέζουν; Αναμενόμενο. Έτσι έμαθαν να λειτουργούν. Θα μάθεις να αγνοείς και θα γελάς κιόλας. Τους τελευταίους μήνες πριν παραιτηθώ είχε γίνει ακριβώς αυτό που σου έγραψα. Με αυτά που έβλεπα και βίωνα εκεί μέσα γελούσα όταν όλοι οι άλλοι φώναζαν και απελπίζονταν. Με έβλεπαν και δεν το πίστευαν. Σου λέει τι έπαθε αυτή και γελάει και γιατί είναι τόσο χαλαρή; Σε πόστο που πολλοί ασπούμε έχασαν την δουλειά τους και είχε ευθύνη. Βασικά σκεφτόμουν πως αφού δεν περνούσα καλά και δεν θα είναι η μόνιμη δουλειά μου, ας το γλεντήσω!! Και αν με διώξουν από μόνοι τους θα ηρεμήσω. Άρα πάνω από όλα να σκέφτεσαι τον εαυτό σου και πώς να προστατευτείς από αρρωστημένο περιβάλλον :) με το που σχολάς χαλαρή μουσικούλα, μπανάκι και ό,τι χόμπυ έχεις για να ξεχνιέσαι. Περνάς μια φάση τώρα, αναμενόμενο με αυτά που ζεις, αλλά θα περάσει!Quote:
Originally Posted by ΜικρηΟλλανδεζα
Αυτό ακριβώς. Το μόνο που τους νοιάζει όμως είναι να βγει η δουλειά και τίποτε άλλο. Και φυσικά με όσα πιο λίγα χρήματα γίνεται (στο προσωπικό φυσικά).Quote:
Originally Posted by ntinti
Πλεον ο εργοδοτης ειναι αναγκασμενος να κανει καταθεση στην τραπεζα τον μισθό, τα δώρα ,τα επιδόματα στην τράπεζα κάθε τέλος του μήνα οπότε δύσκολα δεν πέρνεις τα λεφτά σου.Quote:
Originally Posted by blackbird
Μαλλον εισαι απο τις εξαιρεσεις Ντιντι μου.Προφανως αντιλαμβανεσαι το αυτονοητο.Ο εργαζομενος αποδιδει οταν βρισκεται σε ενα εστω νορμαλ/υγειες περιβαλλον.Δλδ με τα ουρλιαχτα εγω τωρα συγκεντρωνομαι;;Με βοηθαει αυτο;;Με αποσυντονιζει...Τοσα εχω δειξει,δλδ τι αλλο να κανω;;Βγαζω δουλεια που ο ογκος της αντιστοιχει σε δυο ατομα.Ακομα κ που πηγαινω μιση ωρα νωριτερα,λιγο του φαινεται;;Τι να πω;;Εγω δεν διανοουμαι να γινω εργοδοτης και να μιλαω ετσι στους υπαλληλους μου.Και τις φωνες οκ πες τις συνηθισα,δεν μασαω αλλα μιλαει με τοση αγενεια που με εκνευριζει.Μακαρι να σκεφτονταν ολοι οπως εσυ και να αντιλαμβανονταν καποιοι, πως ενας υπαλληλος γινεται παραγωγικος κ ποσο μετραει αυτο αλλα δυστυχως εισαι εξαιρεση.Quote:
Originally Posted by ntinti
Στη σελίδα στο φβ που λέω ξέρεις τι έγραφαν πολλοί; Ότι τους βάζουν τα δώρα κανονικά και έπειτα τους αναγκάζουν να τα δώσουν πίσω. Ένας υπάλληλος με 500 ευρώ βασικό που ταΐζει οικογένεια και φοβάται μην μείνει άνεργος, θα τα δώσει (σε μετρητά φαντάζομαι) και θα πει και ευχαριστώ. Έχω δει να το γράφουν πάαρα πολλοί, και άλλα όμορφα περιστατικά και πραγματικά στεναχωριέμαι. Γι' αυτό έγραψα πριν πως πατάνε στην ανάγκη του κόσμου.Quote:
Originally Posted by ntinti
Ρε συ πήγα σε ένα σωρό συνεντεύξεις το Καλοκαίρι. Είχα το θάρρος να πω εγώ τι θέλω και τους όρους μου και ένας εργοδότης μου αντιμίλησε και είχε πάθει σοκ λέει που ζητούσα τα αυτονόητα. Αφού έμαθαν σε όλα να τους λέμε ναι. Θα το κυνηγήσει κάποιος που δεν φοβάται να μείνει άνεργος και δεν έχει οικογένεια πίσω του να συντηρήσει ή δεν έχει άμεση ανάγκη τα χρήματα. Ο φόβος είναι που τους σταματάει. Πολύ κρίμα γενικά και μπράβο σε σένα και στον άντρα σου που είστε πρώτα απ' όλα άνθρωποι και μετά εργοδότες.