Εγώ μια χαρά σε βλέπω αντε στην καθημερινή σου ζωή να είσαι κάπως ιδιαίτερη κατά τα άλλα μια χαρά είσαι
Printable View
Εγώ μια χαρά σε βλέπω αντε στην καθημερινή σου ζωή να είσαι κάπως ιδιαίτερη κατά τα άλλα μια χαρά είσαι
στην καθημερινή μου ζωή βαριέμαι πάρα πολύ..
μάλλον σε ξεγαλάει ο τρόπος που γράφω..
δεν έχω κανά μεγάλο πρόβλημα μιας και δε γράφω ασυνάρτητα..
έχω ηρεμήσει και είναι πιο συγκροτημένος ο λόγος μου..
αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι όπως θα ήθελα να είμαι..
μάλλον πρέπει να γίνω πιο παρατηρητική για να καταλαβαίνω τι γίνεται γύρω μου,να βγάζω συμπεράσματα και να μην είμαι σαν το χάνο ή σαν εξωγήινη..
Εντάξει αυτό είναι θέμα δικό σου καθαρά πάντως μη νομίζεις ότι αυτό είναι θέμα εξυπνάδας πάντως γιατί τα συμπεράσματα κι εγώ που βγάζω όλο λάθος κάνω σπάνια να πέσω μέσα με τη μια συνήθως θέλω πολύ καιρό για να βγάλω άκρη ενώ άλλοι με τη μια
ναι κι εγώ το ίδιο..μπορεί να κάνω συνέχεια τα ίδια λάθη και να μην το καταλαβαίνω ότι είναι λάθη αυτά που κάνω..
γενικά δεν έχω μάθει τίποτα τόσα χρόνια..όπως σκεφτόμουνα πριν 10 χρόνια το ίδιο σκέφτομαι και τώρα..
κι εγώ δεν καταλαβαίνω δλδ,δεν βγάζω συμπεράσματα που να με οδηγούν να αλλάξω συμπεριφορά και τρόπο σκέψης..
τέλος πάντων με καθησύχασες λίγο..
ο γραπτός σου λόγος σίγουρα δείχνει ότι είσαι ένα συγκροτημένο και σωστά σκεφτομενο άτομοQuote:
Originally Posted by favvel
είναι δύσκολα να πέφτει έξω αν δεν ήσουν κάτι απ τα δυο σίγουρα δεν θα μπορούσες να αναπτύξεις τόσο όμορφα και καλογραμμένα κείμενα
Έχω κάποιες δυσκολίες στην επικοινωνία αλλά για να γίνω πιο ακριβής εννοώ στην άμεση,την προφορική επικοινωνία..
Στο γραπτό λόγο είμαι καλή μάλλον επειδή μπορώ να τον ελέγξω..Πάντα ήμουνα καλή στα γραπτά..
Αν με βάλεις όμως να συνεννοηθώ πχ με κάποιον για το πώς θα πάω σε ένα μέρος ή αν με βάλεις να σου εξηγήσω πώς θα πας κάπου που θες,το πιθανότερο να μπλοκάρω και να σου πω "δεν ξέρω" ενώ μέσα μου θα ξέρω..
Δλδ ενώ ξέρω κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα εκφράσω προφορικά εκείνη την ώρα..Μπλοκάρω..
Πχ δεν μπορώ να διηγηθώ μια ιστορία..
Και όσες φορές έχω επιχειρήσει να εξηγήσω κάτι που ξέρω ή που σχεδόν ξέρω,τα μασάω,λέω συνέχεια τις φράσεις "ξέρω γω","νομίζω","γενικά","βασικά" ,"δηλαδή","αυτό είναι το θέμα"..τα λέω συνέχεια αυτά..
Και έχω καταλάβει πως ότι ξέρω το μισοξέρω..έχω ημιμάθεια δλδ..
Ακόμα και για το πιο απλό πράγμα εγώ θα πω κι ένα "νομίζω" όταν θα μιλήσω γι'αυτό..
Και γενικά με ενοχλεί που είμαι τόσο λιγομίλητη και συγκρατημένη..
Θα ήθελα να είμαι πιο εκδηλωτική γιατί όταν εκφράζεσαι ζεις και πιο έντονα..ζεις τη ζωή..
Αν είσαι αμίλητος και μαζεμένος περνάει η ζωή και δεν το καταλαβαίνεις..
δηλαδή αν σε βρω στον δρόμο και σε ρωτήσω πως να πάω κάπου θα δυσκολευτής να μου πεις ενώ άμα σε ρωτήσω εδώ πως να πα κάπου θα μου απάντησήςQuote:
Originally Posted by favvel
ναι ακριβώς!!
αυτό μπορεί να είναι και κάποια φοβία να χάνεις της λέξεις σου όταν μιλάς με άλλουςQuote:
Originally Posted by favvel
αυτό που γράφεις για την ταινία άμα σου πω να μου την περιγράψεις εδώ μπορείς
ναι πιστεύω εδώ ότι θα βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου και θα καταφέρω να περιγράψω την ταινία..
έχω συνηθίσει όταν είναι να γράψω κάτι να σκέφτομαι πριν το γράψω,ενώ όταν είναι να μιλήσω,επειδή εκείνη την ώρα πρέπει τα ταυτόχρονα και να σκεφτώ τι θέλω να πω και να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου και να συντάξω σωστά τις προτάσεις,δεν καταφέρνω να τα κάνω όλα μαζί και στο τέλος βγαίνει ένας λόγος αγχωμένος,αλλοπρόσαλος και αστείος σχεδόν..
σε καμία περίπτωση δεν είναι συγκροτημένος και με συνοχή..
σα να μιλάει ένα παιδάκι 7 χρονών δλδ..
Απορώ όσοι βγάζουνε λόγους χωρίς να τα διαβάζουν από κάπου,πώς το καταφέρνουν!
τέλος πάντων αρκετά γκρίνιαξα νομίζω..για σήμερα πάντα μιλάμε..
Ταυτίζομαι πλήρως με το κείμενό σου, με τη διαφορά ότι δεν κάνω προσπάθειες να διηγούμαι ταινίες και ιστορίες, γιατί δεν μ΄αρέσει γενικά να μιλάω. Δηλαδή όσες φορές μπήκα στην διαδικασία να περιγράψω μια ταινία , την περιγράφω με μία πρόταση μόνο...Και βλέπω άλλους να περιγράφουν ιστορίες δημιουργώντας αγωνία στους συνομιλητές τους και πραγματικά τους θαυμάζω!Quote:
Originally Posted by favvel
Γιατι βρε favell ειναι κακο να εισαι συγκρατημενη και λιγομιλητη ? εγω το βρισκω πολυ ελκυστικο .............. απλως πιστευω οτι σουχει μπει η ιδεα , οτι δεν ειναι καλο ........ αλλο αμιλητη , αλλο λιγομιλητη ....... εγω βλεπω κατι κειμενα σου τεραστια , που το βλεπεις οτι δεν εχεις πραματα να πεις , ισως εισαι ντροπαλη , ξερω γω ?Quote:
Originally Posted by favvel
Μερικοί βάζουν και σάλτσες όταν περιγράφουν εκεί είναι το ωραίο
είμαι ντροπαλή ανάλογα το άτομο που έχω απέναντί μου..
αλλά είπαμε αλλιώς είμαι στα γραπτά αλλιώς στα προφορικά..
ίσως στη γραπτή επικοινωνία να είμαι πιο περιγραφική και φλύαρη επειδή η ανωνυμία και η τυφλή επικοινωνία μου δίνει την άνεση να εκφραστώ όπως θέλω χωρίς να επηρεάζεται η προσοχή μου από εξωτερικά χαρακτηριστικά αυτού που έχω απέναντί μου όταν μιλάω πρόσωπο με πρόσωπο..όπως πχ ο τρόπος που μιλάει ο άλλος..κολλάω πολύ στον τρόπο που μιλάει κάποιος και δυσκολεύομαι να καταλάβω τι λέει ουσιαστικά..ή μπορεί να σκέφτομαι άλλα πράγματα γι'αυτόν κι έτσι να αποσπάται η προσοχή μου..
αλλά αυτό το έχω ξαναγράψει κάπου..ότι πολλές φορές επαναλαμβάνω αυτό που μου λέει κάποιος για να το καταλάβω..
δλδ δεν το καταλαβαίνω αυτόματα όπως συμβαίνει με τους περισσότερους..
Αυτό που λες για απόσπαση προσοχής δεν είναι ότι αφαιρείσαι επειδή δεν βρίσκεις ενδιαφέρον?Quote:
Originally Posted by favvel
δεν ξέρω από τι το παθαίνω..είναι και από έλλειψη ενδιαφέροντος και από δική μου αδυναμία να καταλάβω πολλές φορές..
δλδ μπορεί κάτι να με ενδιαφέρει αλλά να μου είναι δύσκολο να το καταλάβω..
αλλά εγώ γενικά έχω έλλειψη ενδιαφέροντος..δλδ και για τη ζωή γενικότερα..οπότε πόσο μάλλον και για να ακούω κάποιον να μου παραδίδει μάθημα ή να μου μιλάει πόσο πλήρωσε τον ένφια και πόσο για την ασφάλεια του αυτοκινήτου,που εγώ ούτε καν που ασχολούμαι με αυτά αφού άλλοι φροντίζουν για μένα και ούτε να οδηγώ δεν ξέρω..
Σκέφτομαι ότι απόψε όλη τη νύχτα θα είμαι ολομόναχη και φρικάρω...από τη μία μ' αρέσει που θα έχω την ησυχία μου από την άλλη όμως δεν έχω συνηθίσει να μένω τις νύχτες εντελώς μόνη και φοβάμαι...τι θα κάνω;;;
Ακούγοντας τυχαία για πρώτη φορά το όνειρο ζω του Παντελίδη, αναρωτιέμαι ποιος άντρας θα ήθελε να μην τον ξυπνήσουν... γιατί να θέλει να το ζήσει και αυτό;;;
Οτι ο εγωισμος τυφλωνει , κουφαινει τους ανθρωπους.
΄O,τι δεν μας αξίζει ανεξάρτητα από το τι μας έχει κοστίσει, το αφήνουμε πίσω μας και προχωράμε μπροστά...
γιατι πανε ολα τοσο σκατα φέτος???????????????????
....................................
2016 σε μισω
εχω ξυπνήσει μ ένα περίεργο συναίσθημα το οποίο δεν μπορώ να προσδιορίσω κάτι μεταξύ θλίψης και απογοήτευσης
βλέποντάς τηλεόραση έδειχνε τα 40 του Παντελίδη και συγκινήθηκα όχι ότι ακούω την μουσική αυτή άλλα ένα νέο παλικάρι στο απόγειο της καριέρας του πήρε τόσο πολύ αγάπη από τον κόσμο και να φεύγει με τόσο απρόσμενο τρόπο
γίνετε κι αυτός ο μικρο τσακωμός εδώ και ένιωσα κάπως
και γενικά ένα βάρος χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο...
χαχαχαχαχαχααχααα και δεν εισαι η μονη!Quote:
Originally Posted by Mriya
o εγωισμος κανει καλοQuote:
Originally Posted by mnimonio is back
Ματώνω ρε γαμώτο ματώνω...
https://www.youtube.com/watch?v=N6RINTl_62A
Επειδη ζηλεψα και εγω, οριστε ενα βιντεακι :p
Natalie Imbruglia - Torn <3
https://www.youtube.com/watch?v=VV1XWJN3nJo
Πόσο πολύ έχω μετανιώσει που βρίσκομαι στο μέρος που βρίσκομαι και δεν μπορώ να απεγκλωβιστώ από αυτό...
Ποσο ταυτιζομαι αλλά ποσο πολυ ψαχνω τη μαμημενη εξοδο. Ε δε γινεται, θα βρεθει η εξοδος, θα την βρουμε και θα πορευτουμε.Quote:
Originally Posted by mindcrime
***Επισης, για ποσο ακομα αραγε θα πληρωνω για να μαθω πως ειχα παρει λαθος μαθηματα ζωης αλλά οτι θα διορθωθω ? οε ο ?
πφφφφφφφφφφφφφ
Μήπως επέλεξα την ασφαλή οδό?
Μήπως ο φόβος για το άγνωστο καθόρισε την επιλογή μου δλδ την παραμονη στο χώρο που ειμαι τωρα?
Μήπως με καθοδήγησε η καταστροφικότητα ως τροπος αντικρισης του άγνωστου?
Το ρεζίλεμα είναι πως πάλεψα για αυτο το άγνωστο και τωρα τους λεω όχι. Το όχι ειναι αποτελεσμα παρεναίσεων, θετικότατης στασης έναντι μου των ανθρωπων με τους οποιους τώρα είμαι. Σίγουρα είμαι ευχαριστημένος με το τώρα. Σίγουρα όταν πάμε να χάσουμε κάτι τότε κατανοούμε την αξία του. Υπήρχε και μια αβεβαιότητα ως προς τη διάρκεια αυτού του άγνωστου και ως προς το αν θα ήταν κάτι πολύ καλό όπως το τώρα.
Η επιλογη της ασφαλειας εκμηδενίζει, αποτρεπει το στρες της αλλαγης και τα όσα ψυχολογικα πλην το συνοδεύουν.
Τελικά είμαι αδύναμος για αλλαγές ή το ένστικτο μου με προστατεύει να μην χάσω πράγματα που όντως έχουν αξία?
Quote:
Originally Posted by mindcrime
Χωρίς να ξέρω την προηγούμενη συζήτηση σας, αρκούμενως σε αυτα τα τελευταια σας μηνύματα:Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Δέστε και το πιο πάνω μήνυμα μου, μάλλον ταυτίζεται με αυτα που συμβαίνουν σε σας.
Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο πολύ εγκλωβιζόμαστε. Άμα δεν κάνεις τη σωστη επιλογη στο σωστο χρόνο, ιδίως αν εχεις και τα προσόντα, λόγω της χάλια ψυχολογιας, μετά ισχύει το ενός κακού μύρια έπονται! Η έξοδος απο το μερος που βρίσκεσαι (ήτοι από τη λάθος επιλογή, τα λάθη σε καθε τομεα της ζωης σου) όλο και πιο πολύ χάνεται πίσω σου. Τα λάθος μαθήματα ζωης οδηγούν σε λάθος επιλογές.
"ή το ένστικτο μου με προστατεύει να μην χάσω πράγματα που όντως έχουν αξία?"
Ευγενικη σκεψη προς εσε, λεω να την κρατησεις. Καλημερα.
Ως προς το προηγουμενο, οπως ειχα διαβασει και στον Σκοτ Πεκ, ορισμενα λαθη χριζουν επαναληψης γιατι μονον ετσι περνανε βιωματικα αρα διακοπτονται και οριστικα.
Ενα μυαλο δε μπορει να σωσει ή να προλαβει πολλους παραγοντες. Μπορει απλα να διαλεξει.
Εαν ειναι αναποφασιστο και φοβισμενο καλο ειναι να αναζητα σωστη βοηθεια. Εαν δεν ειναι ετοιμο τοτε ισως η υπερβολικη πιεση του προκαλεσει ψυχολογικη καταρρευση.
Τελος παντων.... τεραστιο θεμα.
Καλημέρα CCQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Εγώ δεν βρίσκομαι στην Αθήνα και με ενοχλεί αυτό, μου λείπει αυτό το μέρος...
Αχ, να υποθεσω οτι πρεπει πρωτα να δωσεις συνεντευξεις να κλεισεις δουλεια κ μετα να μετακομισεις?Quote:
Originally Posted by mindcrime
Το πρώτο, μου το εισηγήθηκε (ήτοι να το ακούω) πριν χρόνια κάποιος ψυχοθεραπευτής.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Το άλλο που ήθελα να σας πω (αφορά και το θεμα "αναζητα σωστη βοηθεια" που με συμβουλευεις, κάποιος ψυχολογος, μου έχει πει πως κάποτε στη ζωη μας υπάρχουν πραγματα/λάθη/σωστά/ καταστασεις τελος πάντων σε εμάς που εμεις αδυνατούμε να τα αντιληφθούμε και αυτα μας τα υποδεικνύουν άλλοι οι οποίοι έχουν γνώση της εικόνας μας και μου φερε παραδειγμα όπως όταν έχουμε ένα σημάδι στο πρόσωπο το οποίο προφανώς με τα μάτια μας δεν μπορούμε να το δούμε και μας το υποδεικνύουν οι άλλοι για να το καθαρίσουμε. Κάπως έτσι. Πάντως στο προκείεμνο θεμα που με απασχόλησε οι σκέψεις (πέραν του ενστίκτου) από υπεύθυνα άτομα που ειχαν καποια γνωση του θεματος, ήταν αρνητικές ως προς το να κάνω την κίνηση, την επιλογή.
Βεβαια αν το κανω ακομα πιο πολύπλοκο μπαινει στη μεση και ο φόβος ο οποίος μας βρίσκει χίλιες δυο δικαιολογίες και κόλπα για να μην φύγουμε από αυτο που θεωρούμε ως το ασφαλές. Ίσως όλα τα πιο πάνω να παοτελούν και παιχνίδια του φόβου.
το οτι επελεξες την ασφαλη οδο, ειναι βεβαιο. αυτο περιγραφεις.Quote:
Originally Posted by ioannis2
αυτο δεν σημαινει ομως οτι ηταν η λαθος αποφαση!
μπορει πραγματι η εξελιξη να ηταν αρνητικη αν επελεγες την αλλαγη.
απλα δεν θα το μαθεις ποτε.
να ρωτήσω κάτι?
τι σας κρατάει στη ζωή?
μήπως η πίστη?(η θρησκεία δλδ)..
η δυσκολία να πεθάνετε?
ή μήπως η πραγματική αγάπη για τη ζωή?
πιστεύω πως αυτοί που μένουν στη ζωή επειδή τους αρέσει πραγματικά είναι πάρα πολύ λίγοι..είναι η μειοψηφία..
εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε?
πιστεύω πως οι περισσότεροι ζουν από συνήθεια..έχουν συμβιβαστεί με την ανυπόφορη ζωή τους και κάνουν υπομονή μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι..σ'αυτήν την κατηγορία ανήκω και εγώ..
Μια απ' τα ίδια κι εγώ favvel, περιμένω να τελειώσει και να ησυχάσω...αυτό που με κρατάει στη ζωή είναι η δυσκολία να πεθάνω, προσπάθησα αρκετές φορές αλλά χωρίς επιτυχία...προφανώς... :pQuote:
Originally Posted by favvel
με κρατάνε στην ζωή τα πάνταQuote:
Originally Posted by favvel
τ ανίψια μου τ αδέρφια μου οι φίλοι μου
τ ότι ξυπνάω κάθε πρωί και βλέπω τον ήλιο τα σύννεφα
τ ότι θα πάω για καφέ και θα μιλήσω για ότι νάνε
γιατί θα γευτώ ωραίες γεύσεις το μεσημέρι
γιατί θα απολαύσω έναν καφέ και 5 τσιγάρα
γιατί θα μπω εδώ και θα πω και 10 κουβέντες μαζί σας
είναι πάρα πολλά αυτά που μας κρατάνε στην ζωή απλά μερικές φόρες δεν τα βλέπουμε
Η αγαπη γενικα. Της οικογενειας μας. Των ανθρωπων που αγαπαμε και μας αγαπανε. Και οι φιλοι μας.Quote:
Originally Posted by favvel
Αν υπαρχει αγαπη, ολα τα καταφερνεις και τα πολεμας.
Ιωάννη πιστεύω ότι από όλη αυτή την εμπειρία πρέπει να κρατήσεις τα θετικά. Τι θέλω να πω. Μας λες ότι έψαξες για μια νέα δουλειά, την πήρες, η τωρινή σου δουλειά θέλησε να σε κρατήσει κι εσύ από όλα αυτά τα θετικά κρατάς ότι είσαι αδύναμος. Εγώ σαν αντικειμενικός παρατηρητής σου λέω ότι βλέπω έναν άνθρωπο που προφανώς είναι πολύ καλός εργαζόμενος αφού σε τέτοιους καιρούς όχι απλά πέρασε επιτυχώς μια οποιαδήποτε συνέντευξη αλλά μια συνέντευξη για μια θέση που τον ενδιέφερε πολύ. Βλέπω επίσης ένα άτομο που είναι αγαπητό στον τωρινό χώρο εργασίας του, όπου του ζήτησαν να μείνει. Εσύ μπορεί να επέλεξες εντέλει να μην αλλάξεις θέση και να θεωρείς ότι όλο αυτό έγινε μάταια. Όμως όλο αυτό έγινε για να θυμίσει και σε σένα και στην τωρινή σου δουλειά πόσο σημαντικός είσαι για αυτούς και πόσα έχεις να προσφέρεις. Εγώ αυτό δεν το θεωρώ και λίγο. Επίσης το ότι επέλεξες να μείνεις γιατί το θεωρείς αδυναμία; Μπορεί η άλλη δουλειά να είχε πχ περισσότερο πρεστίζ αλλά και περισσότερη ανασφάλεια. Δεν επιλέγουμε όλοι με ίδια κριτήρια. Το να είναι για σένα σημαντικό να νιώθεις ασφάλεια στο χώρο εργασίας σου δεν είναι λιγότερο σημαντικός παράγοντας από το να θέλει κάποιος άλλος πχ να πάει στο καλύτερο γραφείο αλλά να δουλεύει 12ωρα και να ξέρει ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να τον σουτάρουν. Δέξου αυτό που είσαι και ότι δεν πρέπει να απολογηθείς σε κανέναν για τα κριτήρια επιλογής της δουλειάς σου. Και κοίτα να χαρείς λίγο γιατί ειλικρινά στεναχωριέμαι να σε βλέπω να κατηγορείς τον εαυτό σου για κάτι που αποτελεί αντικειμενικά επιτυχία.Quote:
Originally Posted by ioannis2