Originally Posted by
Sonia
Το σκυλί σου πρέπει να σε βλέπει αγαπησιάρη, αλλά και ψύχραιμο και χαρούμενο. Αν είσαι λυπημένος δίπλα της θα είναι λυπημένη κι αυτή. Δυστυχώς κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Κι εγώ από καρκίνο τον έχασα και μάλιστα πάρα πολύ ταχίας ανάπτυξης, ούτε χημειοθεραπεία έπαιρνε, ούτε τίποτα.... Ένας σκύλαρος που δεν είχε πάθει ποτέ τίποτα, ούτε απλό κρύωμα, για την ηλικία του ήταν παλίκαρος, και ξαφνικά έφτασε να λιώνει και μην μπορεί να φάει και να αναπνεύσει... Είχε 2-3 χρόνια καλής ζωής μπροστά του αν δεν το πάθαινε αυτό κι όμως μέσα σε 2-3 μήνες γέρασε 100 χρόνια...Τις τελευταίες μέρες του ήταν χάλια μαύρα μέχρι την στιγμή που τελικά του έκανα ευθανασία και έφυγε στα χέρια μου, δεν θα άντεχε παρά δυο-τρεις μέρες το πολύ ακόμα. Μπροστά του προσπαθούσα να είμαι όσο το δυνατόν πιο ήρεμη για να είναι κι αυτός. Άλλο αν μακριά του πλάνταζα στο κλάμα....
Άϊ στο καλό συζήτηση που πιάσαμε πρωί πρωί...