Έχω κάνει και εγω τα λάθη μου , πως να ξέφυγω όταν κάθε φωνη τους μου προκαλεί τρόμο ? με ελέγχουν , πρέπει απλα να φύγω να μην έχω επαφή , ειναι δύσκολο πρακτικά , αλλα προσπαθώ , ίσως μάταια .
Ευχαριστω
Έχω κάνει και εγω τα λάθη μου , πως να ξέφυγω όταν κάθε φωνη τους μου προκαλεί τρόμο ? με ελέγχουν , πρέπει απλα να φύγω να μην έχω επαφή , ειναι δύσκολο πρακτικά , αλλα προσπαθώ , ίσως μάταια .
Ευχαριστω
Λάμπρο μου πίστεψέ με, αυτό που θα σε κάνει να τους αντιμετωπίσεις.., αφού πρακτικά δεν μπορείς μέχρι στιγμής ν' απομακρυνθείς,Quote:
Originally Posted by Lampros
απ' το τοξικό σου περιβάλλον,, είναι με την συνεργασία του κατάλληλου ειδικού να μάθεις εσύ να βάζεις όρια και να διεκδικείς! :)
Λάμπρο, να δώσεις προσοχή στο πώς χαρακτήρισες τον εαυτό σου στο αρχικό σου ποστ. Ένα παιδί, αυτό έγραψες. Ένα παιδί όχι στο σώμα, αλλά στην ψυχή. Λοιπόν, ένα παιδί δεν μπορεί να αναγνωρίσει τα όρια ανάμεσα στη δική του ύπαρξη και του γονέα του, όταν αυτή/ος ο γονέας τα θολώνει για να εξυπηρετήσει δικές του ανάγκες, να αποσοβήσει δικά του άγχη και να επιλύσει δικές του ψυχολογικές συγκρούσεις. Έτσι το παιδί γίνεται ένα "πεδίο" ουσιαστικά θυματοποίησης στις γονικές επιθυμίες. Είσαι ένας κακοποιημένος άνθρωπος, που έχει εσωτερικεύσει μια τεράστια ποσότητα κριτικής λανθασμένης, και όσα πιστεύεις για τον εαυτό σου ως "λάθος" και "κακό" δεν αποδεικνύουν παρά μόνο το μέγεθος της ζημιάς στον εσωτερικό σου κόσμο. Κουβαλάς το στίγμα του να έχεις μεγαλώσει με μία μητέρα που σε έκανε αποδέκτη της οργής της για το θάνατο του συζύγου της και είναι πιθανότατο να σε χρησιμοποιεί ακόμη έτσι, ως σκουπιδότοπο οργής και επίσης ως αναπλήρωση του κενού από το χάσιμο του συντρόφου της.
Για όλα αυτά και τόσα άλλα, χρειάζεσαι βοήθεια, πρώτα να κατανοήσεις ότι κακοποιήθηκες συναισθηματικά από τον γονέα σου, για διάφορους λόγους, ίσως μάλιστα να είναι πιθανή η ύπαρξη κάποιας διαταραχής της μητέρας σου, αλλά και μετά, εξίσου σημαντικό, να αναζητήσεις τα χαμένα σου δικαιώματα στην αυτοδιάθεση και τον αυτοπροσδιορισμό.
οσο μπαινεις εδω μεσα αλλα τοσο θα τρελλαινεσαι.πιστεψε με.βγες κ ασχολησου με κατι εποικοδομητικο.
Εχεις δίκιο αλλα καποιες στιγμές το μυαλο κολλάει ότι και να κάνω .Quote:
Originally Posted by kyknos25
Ειμαι μικρο παιδι στην ψυχη και στο σώμα , και δεν ξέρω γιατι ποτε δεν μεγάλωσα , δεν πρόλαβα ?έχω κάτι που εγω δεν γνωρίζω ?, κάποιος ή το περιβάλλον με έπηρεασε αρνητικά ?Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Όσοι ειναι κοντα μου και για κάποιο λόγο με φωνάζουν αντιδρώ σαν μικρο παιδι , ακόμη και η φίλη μου , κάποια στιγμη για άσχετο και όχι σοβαρο θέμα με φώναξε και έξω έσκυψα το κεφάλι και άρχισα να βάζω τα κλάματα . Τα εχασε και μου λέει , καλα πόσο μικρός εισαι βρε παιδι μου ?
Η μητέρα μου ποτε μα ποτε δεν ήταν επιθετική ακόμη και με τον μεγαλύτερο της εχθρο , όλη της την κακια την έβγαλε σε εμένα , έχω ακούσει τα πάντα .
Όταν πέθανε οι πατέρας μου , με φέραν απο την Αθήνα που βρισκόμουν κάποιο γνωστοί μας .
Μπήκα στο σπίτι , αριστερα ήταν οι πατέρας μου και εγω γύρισα το κεφάλι δεξιά , σήκωσα και το,χέρι να μην βλέπω τίποτα και έτρεξα στο δωμάτιο μου . Εκει ήρθε η μητέρα μου , άρχισε να λέει επιθετικά ,,έλα τώρα να δεις τον πατερα σου , δεν απάντησα , ξανα λέει , έλα να τον δεις γιατι θα το μετανιώσεις , σταδιακά εγω κατερευσα είχα συνέχεια εμετους , στην έκκλησια το μόνο που θυμάμαι ειναι ότι με πήραν στα χέρια γιατι ο κάθε ένας που περνούσε για να συλλυπηθει με τρανταζε τοσο έντονα όπου πάλι είχα τάσεις για εμετους ζαλαδες και δεν ήξερα που βρισκόμουν .
Αυτα τοτε , τα οργανικά συμπτώματα με ακολουθούν σε κάθε στενοχώρια που αντιμετώπιζω , η μητέρα μου βρε παιδια έβγαλε μέχρι και φωτογραφίες στον νεκρο πατερα μου .
Απο εκει και μετα εγω πλέον δεν ήμουν οι ίδιος .
Δεν μεγάλωσα δεν αγαπήθηκα απο κανέναν , έτρεχα για όλα και στο τέλος ένιωσα σαν παρεμελημενο σκυλί που έψαχνε τον αφέντη του .
Κάποιος με είδε με πήρε στην αγκαλια του και με αγάπησε .
Δυστυχώς όμως τοτε άρχισαν οι δικοί μου να μου κάνουν επίθεση για ότι μπορείτε να βάλει ο νους σας , ακομη και για το άρωμα που έβαζα , ήταν πολυ και τους ενοχλούσε .
Τώρα τι να αναζητησω και τι να πρώτο κοιτάξω , βρε παιδια ?
Έκανα σημερα το πρώτο βήμα , δεν ξέρω όμως αν θα μπορέσω να συνεχίσω , τώρα ειμαι εντελώς μόνος , αυτήν την εβδομάδα και μπόρεσα να φύγω και να μη με πάρει κάνεις χαμπάρι .Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Τι να κάνω , αυτα που μου είπε δεν μπορω να τα κάνω , ξέρω και απο μόνος μου τι πρέπει να κάνω .
Για αρχη λοιπόν εγω πρέπει ...
Να απομακρυνθω απο το περιβάλλον , να απογαλακτηστω .
Να γινω ανεξάρτητος ώστε να μην έχω ανάγκη κανέναν .
Να αναζητησω την αγάπη μιας γυναίκας γιατι την εχω ανάγκη και άμεσα .
Όσο για τους φόβους και το παιδικό που κρίβω μέσα μου άκουσα το εξής , ότι εγω το προκαλώ γιατι έτσι μπορω να εχω δικαιολογία στις πράξεις μου , εξήγησα ότι αυτο γίνεται μόνο με όσους νιώθω ότι με αγαπούν και όχι με άλλους ανθρώπους γαιτι έξω στη ζωη μου ειμαι πολεμιστής και να πληγωθω δεν αφήνω κανένας να δει που και πόσο λαβωθηκα .
Δεν ξέρω τι να πω , το κεφάλι μου βράζει , δεν ξέρω μπορει να ειμαι ήδη τρελός και απλα να μην ειναι εύκολα αντιληπτό .
Τι να πω , βαρέθηκα να προσπαθώ και να ελπίζω .
εδω μεσα το μονο που καταφερνεις ειναι τα γινεσαι χειροτερα τιποτα παραπανω
Ότι και να κάνω χειρότερα γίνομαι , οπότε δεν ανησυχώ , ειναι το μόνο που ξέρω συγουρα .
προεξοφλεις καταστασεις κ αυτο σιγουρα σε κανει χειροτερα
Όχι απλα βλέπω την πραγματικότητα , τοσο καιρο κάτω παει το τρένο ...
Δεν μου φταίει κανένας σε τίποτα , εγω τα προκαλώ και τα δημιουργώ όλα
Γειά σου Λάμπρο,Quote:
Originally Posted by Lampros
ας δεχτούμε ότι είναι έτσι, όπως το λες! Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι δεν κάνουμε και προσπάθειες αλλαγής, στο βαθμό, που μπορούμε! :)
Ναι αλλα η αφέλεια και η βλακεια δεν αλλαζει , έτσι γεννήθηκα
Μαρκέλα thank you .
Ξέρεις όμως είναι πολύ σημαντικό το ότι έχεις επίγνωση, άρα στο χέρι σου είναι να κάνεις βελτιώσεις όσο μπορείς!Quote:
Originally Posted by Lampros