Πως πας εσύ με την αλλαγή του μέρους;Quote:
Originally Posted by fragile
Printable View
Πως πας εσύ με την αλλαγή του μέρους;Quote:
Originally Posted by fragile
ακομα δεν πλακωσαν τα ζορικα.
απο δευτερα αρχιζει ο γολγοθας.
Μην τρελαίνεσαι , γιατί είναι προσωρινό και όχι κάτι μόνιμο.Quote:
Originally Posted by fragile
προσπαθω....
Εχθές το βράδυ μέσα στον ύπνο μου ξανά ονειρεύτηκα την Μάγισσα, είναι αλήθεια μα νοστάλγησα και τις ευχές και τις κατάρες.
Με ξόρκια μυστικά και ανώνυμα! που αλίμονο μου αν τα μάθαινα σε μουσικές και σε κιθάρες.
Αναπολωντας περιπετειωδεις εποχες..
Κατα τη διαρκεια των οποιων αναπολουσα ησυχες..
Μαλλον ψαχνω την εξιδανικευση μεσα απ΄την αποσταση
Εκεινη
Τοσο ομορφη
τοσο σκληρη
τοσο κακια
Δε θα το χωνεψω ποτε
Και παρολα αυτα στα ματια της λαμπαν 2 αστερια
Αναγνωριζω οτι τωρα ειμαι πιο ευτυχισμενη
Πιο ισορροπημενη
Πιο εξυπνη
Πιο γενναια
Κι ας ειμαι μακρυα απ' τα "επικινδυνα"
Επρεπε να βρω ρομαντισμο εξω απ' τον κινδυνο
Overdose
Αγαπουσα πολυ τη ζωη για να φτασω στα ακρα
(Κι αλλο)
Κι αγαπησα τοσο το χωμα
Που τα αστερια δε μου μιλουσαν πια
Τωρα δεν τα ψαχνω
Αλλα ειμαι πιο κοντα τους
Στην αγκαλια του
Ένα φιλί-Αλεξίου Χαρούλα
Έτος: 2014
Στιχουργός: Μωραΐτης Νίκος
Συνθέτης: Rous
Στίχοι
Ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες
ποιος έκοψε τόσες στιγμές
τις μικρές ανθισμένες χαρές
Δείξε μου ποιος
ποιος χρόνος περνώντας κι αυτός
με ένα δρεπάνι σκυφτός
πως θέρισε όλο το φως
Αχ, ένα φιλί...
Στην πόλη οδηγώντας αργά
τα σπίτια, μπαλκόνια γυρτά
ζωές που θα κρύβουν κι αυτά...
Πως έγινε, δες
πως στένεψαν τόσο οι οροφές
πως γίναν κουτιά οι καρδιές
Ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες
Ένα φιλί
και τα όνειρα γίνονται πάλι
θέλω ένα φιλί
Μόνο ένα φιλί
η ζωή δανεική και μικρή
μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη
θέλω ένα φιλί
Σε βρίσκω στο πλήθος ξανά
στους δρόμους που η πόλη σχολά
απρόβλεπτη που είν' η ομορφιά
Πάλι γελάς
αμήχανα λίγο κοιτάς
Τι κοιτάς; Αγκαλιά να με πάρεις, δες
κανείς δε μας σκότωσε εμάς
ειδα μια παπια
Εξοργίζομαι, έχω αρχίσει πάλι νομίζω να χάνω την σταθερότητα στα νεύρα μου.... Θέλω να είμαι αισιόδοξος και να μπορέσω να διατηρήσω την πορεία που έχω εδώ και τρία χρόνια....
Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι πιέστηκα πολύ τον τελευταίο μήνα
κάτι......
Ποσο ωραιος τιτλος...
Χμ, απειρες σκεψεις κατακλυζουν το μυαλο μου αλλά χωρις να μου φερνουν πανικο. Τωρα αυτο ειτε λεγεται ο εγκεφαλος πηρε ξανα μπρος και ειναι θετικο ειτε λεγεται χασαμε παλι τον μπουσουλα...
Κατι, θα θελα κατι που να φερνει χαμογελο αυτη τη στιγμη, οπως τη γεννηση ενος πλασματος, οπως εναν πινακα ζωγραφικης, οπως ενα αυθεντικο χαμογελο ενος ανθρωπου που νοιαζομαι, οπως ενα προφιτερολ...
Δεν ειναι ολα απαραιτητα, δεν ειναι ζητηματα κομβικα... αλλά θα θελα ο εγκεφαλος μου να κλινει στην ομορφια και οχι στον μαρασμο. Κουραστηκα τοσο ρεαλισμο πια... θελω και λιγο ξεγνοιασια !!!
Ο λόγος που είχε αναρτηθεί το θέμα ήταν αυτός, κάτι σαν ένα σημειωματάριοQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Θα ήθελα να μπορούσα ν' αλλάξω τον κόσμο...να μην υπάρχει τόση σκληρότητα απέναντι στα πλάσματα που κατοικούν σ' αυτή τη γη, είτε είναι άνθρωποι είτε ζώα...επηρεασμένη από τον θάνατο ενός κουταβιού μετά από ξυλοδαρμό απ' το αφεντικό του γιατί κατούρησε μέσα στο σπίτι...
Εννοεις ειμαι οφ τοπικ ?Quote:
Originally Posted by Numenor
Καθόλου οφ τόπικ. Γράψε ότι θέλεις, ότι σκεφτεσαι, ότι θέλεις να βγάλεις από μέσα σου. Συμφώνησα μαζί στο προηγούμενο πόστ, συγνώμη αν φάνηκε το αντίθετοQuote:
Originally Posted by Constantly curious