Printable View
Βρίσκοντας κάποιον που να αντέχει την τόση ενέργειά της και την αγριάδα της στις δύσκολες στιγμές. Μιλάω εκ πείρας. ;)Quote:
Originally posted by kassi_21
Θέλοντας πάντα να κάνω λίγη πλάκα μιας και μου βγαίνει από φυσικού.....Πώς θεραπεύεις το σύνδρομο Ζήνας;;;Με έναν Τζόξερ;;
οχι!!!!!!!!!!!!!!
ΜΟΝΗ ΜΟΥ!ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΝΕΝΑ,ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΜΟΥ
ΑΝ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΠΕΙΣ
ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ Κ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ
ΤΟΤΕ.......................................... ............Η ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΟΜΑΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΜΛΚ ΕΣΥ ΤΗΝ ΧΡΕΩΝΕΣΑΙ
Α-Τ-Ο-Μ-Ι-Κ-Ο Κ ΤΑ ΜΥΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟ.....
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!!!!!ΑΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙΣ ΚΑΛΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!
Ο Τζόξερ με τη Ζίνα ήταν ερωτευμένος ή με την Γαβριέλλα?Quote:
Originally posted by kassi_21
Θέλοντας πάντα να κάνω λίγη πλάκα μιας και μου βγαίνει από φυσικού.....Πώς θεραπεύεις το σύνδρομο Ζήνας;;;Με έναν Τζόξερ;;
Δεν έχω ιδέα βρε παιδιά, δεν έβλεπα και ποτέ Ζήνα. Το έγραψα επειδή υπάρχει κι αυτή η άποψη περί συνδρόμου. Ούτε επιδιώκω τίποτα. Η εποχή των αναζητήσεων για μένα έχει τελειώσει. \'Ο,τι έχω ζήσει το έζησα και είμαι περήφανος γι\'αυτά που έζησα. Το σύνδρομο πάντως υπάρχει και σοβαρολογώ. Ο μικρός ήταν μάλλον ερωτευμένος με την Γαβριέλα.Quote:
Originally posted by Dalia
Ο Τζόξερ με τη Ζίνα ήταν ερωτευμένος ή με την Γαβριέλλα?Quote:
Originally posted by kassi_21
Θέλοντας πάντα να κάνω λίγη πλάκα μιας και μου βγαίνει από φυσικού.....Πώς θεραπεύεις το σύνδρομο Ζήνας;;;Με έναν Τζόξερ;;
Γιατί βρε Μοναξιά έχει τελειώσει η εποχή των αναζητήσεων για σένα?Πόσο είσαι?
35 κοντεύω. Αλλά είμαι πολύ κουρασμένος. Υπάρχει πολύ πράγμα από πίσω και νοιώθω ότι δεν με παίρνει για πολλά ρίσκα. Ολομόναχος. Μιλάμε για απόλυτη μοναξιά, ούτε ένας άνθρωπος, ούτε συγγενείς δεν υπάρχουν, δυο άτομα μόνο κι αυτά δεν είναι κοντά μου ψυχικά όσο θα ήθελα. \'Εζησα κάποιες πολύ δύσκολες καταστάσεις και το υπόλοιπο που έμεινε είναι ένας υπερβολικός φόβος για νέες πληγές. Ζω απλά για να ζω. Δεν υπάρχει πια συναίσθημα, ούτε πόνος, ούτε χαρά, ούτε σκαμπανευάσματα, ούτε στόχοι, ούτε πατρίδα, τίποτα. \'Ενα απίστευτο κενό. Νοιώθω σαν να ξαναγεννήθηκα πριν από λίγο και έχω μπροστά μου ένα κατάλευκο χαρτί που έφτυσα αίμα για να σβήσω τις βρωμιές που έγραφε, αλλά τώρα σαν να μην μπορώ να γράψω τίποτα καινούριο πάνω σ\'αυτό το λευκό χαρτί. Πώς είναι να πέφτεις από ένα άλλο πλανήτη ξαφνικά και να μην γνωρίζεις κανέναν ; Ε αυτό αν για να μιλήσω με όρους επιστημονικής φαντασίας γιατί αλλιώς δεν περιγράφεται αυτό το συναίσθημα.Quote:
Originally posted by Dalia
Γιατί βρε Μοναξιά έχει τελειώσει η εποχή των αναζητήσεων για σένα?Πόσο είσαι?
35 χρονών,νέος άνθρωπος και έχεις αποφασίσει από δω και πέρα να ζήσεις με τη μοναξιά σου?Μου ακούγεται πολύ σκληρό αυτό.Εμένα πάντως μου φαίνεται πιο τρομακτική η μοναξιά παρά το ρίσκο μήπως σε πληγώσει κάποιος.Ισως να χρειάζεσαι χρόνο τώρα αλλά κάποια στιγμή να ξαναρχίσεις να γράφεις πάνω σ\'αυτό το λευκό χαρτί.Δεν μπορεί να εξαφανίστηκαν όλα τα συναισθήματα σου.Σίγουρα υπάρχουν απλώς τα έχεις θάψει τώρα.Θα ξαναβγούν όμως κάποια στιγμή πιστεύω.
Quote:
Originally posted by Dalia
Ο Τζόξερ με τη Ζίνα ήταν ερωτευμένος ή με την Γαβριέλλα?Quote:
Originally posted by kassi_21
Θέλοντας πάντα να κάνω λίγη πλάκα μιας και μου βγαίνει από φυσικού.....Πώς θεραπεύεις το σύνδρομο Ζήνας;;;Με έναν Τζόξερ;;
Ναι χρήζει ψυχιατρικού ενδιαφέροντος το θέμα......Νέο πρόβλημα..Τα διφορούμενα-συγκρουόμενα συναισθήματα του Τζόξερ..
Όταν κάποια στιγμή θα καταλάβουμε ότι δεν είμαστε και τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά αυτό που είμαστε, είμαστε, ότι δεν έχουμε χρέος σε κανένα παρά μόνο στον εαυτό μας, ότι δεν χρειάζεται να έχουμε τους πάντες ευχαριστημένους αλλά πρωτίστως εμάς, όταν δεν \"κυνηγάμε\" κάποιο στόχο απλά φροντίζουμε τον εαυτό μας και θέλουμε απλά να περνάμε καλά κι όταν δεν πιέζουμε τον εαυτό μας για τίποτα, τότε δεν θα χρειάζεται να τον \"κοιμίζουμε\" σε τοπία ακίνητα όπου δεν υπάρχει ούτε πόνος ούτε χαρά.
Κάποια στιγμή θα φύγουμε από αυτό τον κόσμο και τελείωσε. Ας μη βαράμε τον εαυτό μας άλλο. Χαλαρά. Δεν έγινε και τίποτα. Αυτή η θέληση να ρουφήξεις τη ζωή ότι έχει να σου προσφέρει έρχεται όταν απλά πάψουμε να κατηγορούμε τους εαυτούς μας.
Τα κενά μοναξιάς είναι οριακό χαρακτηριστικό....Μήπως να επανεξετάσεις την ψυχοθεραπεία σου;;;Quote:
Originally posted by Mοναξιά
35 κοντεύω. Αλλά είμαι πολύ κουρασμένος. Υπάρχει πολύ πράγμα από πίσω και νοιώθω ότι δεν με παίρνει για πολλά ρίσκα. Ολομόναχος. Μιλάμε για απόλυτη μοναξιά, ούτε ένας άνθρωπος, ούτε συγγενείς δεν υπάρχουν, δυο άτομα μόνο κι αυτά δεν είναι κοντά μου ψυχικά όσο θα ήθελα. \'Εζησα κάποιες πολύ δύσκολες καταστάσεις και το υπόλοιπο που έμεινε είναι ένας υπερβολικός φόβος για νέες πληγές. Ζω απλά για να ζω. Δεν υπάρχει πια συναίσθημα, ούτε πόνος, ούτε χαρά, ούτε σκαμπανευάσματα, ούτε στόχοι, ούτε πατρίδα, τίποτα. \'Ενα απίστευτο κενό. Νοιώθω σαν να ξαναγεννήθηκα πριν από λίγο και έχω μπροστά μου ένα κατάλευκο χαρτί που έφτυσα αίμα για να σβήσω τις βρωμιές που έγραφε, αλλά τώρα σαν να μην μπορώ να γράψω τίποτα καινούριο πάνω σ\'αυτό το λευκό χαρτί. Πώς είναι να πέφτεις από ένα άλλο πλανήτη ξαφνικά και να μην γνωρίζεις κανέναν ; Ε αυτό αν για να μιλήσω με όρους επιστημονικής φαντασίας γιατί αλλιώς δεν περιγράφεται αυτό το συναίσθημα.Quote:
Originally posted by Dalia
Γιατί βρε Μοναξιά έχει τελειώσει η εποχή των αναζητήσεων για σένα?Πόσο είσαι?
Ο Τζόξερ ήταν ερωτευμένος με τη γκαμπριέλα. Η Ζήνα παραήταν ευνουχιστική. Να μου πεις κι ο Τζόξερ τα \' χε λίγο κόψει από μόνος του αλλά με τη Γκαμπριέλα σα να του ξαναφύτρωναν.
Quote:
Originally posted by Dalia
35 χρονών,νέος άνθρωπος και έχεις αποφασίσει από δω και πέρα να ζήσεις με τη μοναξιά σου?Μου ακούγεται πολύ σκληρό αυτό.Εμένα πάντως μου φαίνεται πιο τρομακτική η μοναξιά παρά το ρίσκο μήπως σε πληγώσει κάποιος.Ισως να χρειάζεσαι χρόνο τώρα αλλά κάποια στιγμή να ξαναρχίσεις να γράφεις πάνω σ\'αυτό το λευκό χαρτί.Δεν μπορεί να εξαφανίστηκαν όλα τα συναισθήματα σου.Σίγουρα υπάρχουν απλώς τα έχεις θάψει τώρα.Θα ξαναβγούν όμως κάποια στιγμή πιστεύω.
Οι οριακοί αισθάνονται ένα απίστευτο κενό και καταφεύγουν σε ακραίες πράξεις να το γεμίσουν...γιατί αισθάνονται ότι τίποτα δεν τους το καλύπτει...Όταν ήμουν στην κατάθλιψη στις αρχές της θεραπείας μου αισθανόμουν ότι όπου και να μιλούσα δεν αντέλασσα κανένα συναίσθημα...Ήταν πολύ άσχημη περίοδος......Μιλούσα και τελειωμό δεν είχα αλλά δεν αισθανόμουν ποτέ συναρπαστικά ή έστω χαρούμενα.....Το κενό είναι ένας πόνος αλλά πολλές φορές πονάνε αισθανόμαστε τόσο πολύ τα άλλα συναισθήματα και υπερισχύει τόσο ο φόβος να μη μας πληγώσουν που προτιμούμε την μοναξιά.......Αυτά τα ολίγα κατάλαβα...
Αχαχαχαχαχα Αλέξανδρε!!!Πολύ χιουμοριστική προσέγγιση...Quote:
Originally posted by alexandros3
Ο Τζόξερ ήταν ερωτευμένος με τη γκαμπριέλα. Η Ζήνα παραήταν ευνουχιστική. Να μου πεις κι ο Τζόξερ τα \' χε λίγο κόψει από μόνος του αλλά με τη Γκαμπριέλα σα να του ξαναφύτρωναν.
Γιατί τόση συμπάθεια στις ταμπέλες ; Κενό ξέρετε πόσοι άνθρωποι που δεν είναι οριακοί νοιώθουν ; Μοναξιά άλλοι τόσοι. Πόσο καιρό το νοιώθεις το κενό και για ποιούς λόγους γνωρίζετε ; Και γιατί το να νοιώθεις κενό όταν είσαι μόνος σου θεωρείται διαταραχή ; Απλά ερωτήματα θέτω.Quote:
Τα κενά μοναξιάς είναι οριακό χαρακτηριστικό....Μήπως να επανεξετάσεις την ψυχοθεραπεία σου;;;
Εγώ δεν καταφεύγω όμως ποτέ σε ακραίες πράξεις. Ούτε μιλάω και τελειωμό δεν έχω. Δεν αυτοτραυματίζομαι, δεν πάσχω από βουλιμία ή ανορεξία, και κυρίως δεν μισώ και δεν θυμώνω όπως οι οριακοί. Τέλος, το βασικότερο, ποτέ δεν είχα αίσθημα εγκατάλειψης. Δεν παρουσιάζω κανένα σύμπτωμα της διαταραχής, κι αυτό έχει πιστοποιηθεί από τρεις ειδικούς. Νοιώθω κενό επειδή είμαι μόνος μου.Quote:
Οι οριακοί αισθάνονται ένα απίστευτο κενό και καταφεύγουν σε ακραίες πράξεις να το γεμίσουν...γιατί αισθάνονται ότι τίποτα δεν τους το καλύπτει...Όταν ήμουν στην κατάθλιψη στις αρχές της θεραπείας μου αισθανόμουν ότι όπου και να μιλούσα δεν αντέλασσα κανένα συναίσθημα...Ήταν πολύ άσχημη περίοδος......Μιλούσα και τελειωμό δεν είχα αλλά δεν αισθανόμουν ποτέ συναρπαστικά ή έστω χαρούμενα.....Το κενό είναι ένας πόνος αλλά πολλές φορές πονάνε αισθανόμαστε τόσο πολύ τα άλλα συναισθήματα και υπερισχύει τόσο ο φόβος να μη μας πληγώσουν που προτιμούμε την μοναξιά.......Αυτά τα ολίγα κατάλαβα...