Originally Posted by
M87
Φάσκεις και αντιφάσκεις. Από τη μια μεριά υποστηρίζεις ότι οι θεραπευόμενοι ΠΡΕΠΕΙ να παίρνουν τα φάρμακα τους - και σε αυτό δεν έχω αντιταχθεί επειδή δεν είναι η δουλειά μου να ξέρω σε τι βαθμό (0~100%), αυτά που συνταγογραφούν στον μέσο θεραπευόμενο του είναι ή όχι απαραίτητα (υποθέτω ότι σε μελλοντικό σκάνδαλο θα μάθουμε ότι πολλά δεν του ήταν απαραίτητα).
Από την άλλη όμως, λες ότι ο θεραπευόμενος έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει την κρίση του γιατρού σχετικά με το αν πρέπει να παίρνει κανέναν, ένα, δύο ή παραπάνω σταθεροποιητές.
Να σταθούμε λίγο σε αυτό που μόλις είπες: Θα πάει ο άνθρωπος, που έχει κάνει τη ζωή κόλαση στην οικογένεια του και που δεν ξέρει "που να σταθεί" επειδή τον βιάζει εναλλάξ ο κύκλος της μανίας και της κατάθλιψης, στο αριθμητικά n! γιατρό για λύση (υποθέτω ότι πήγε και σε άλλους βλέπεις), και θα σκεφτεί "χμ... μάλλον μαλ***** μου λέει ο γιατρός. Λέω να τον γράψω στα πα***** μου και να μην πάρω τα μισά από αυτά που μου γράφει, γιατί μου φαίνονται πολλά. Μάλλον θα πάρω τα ροζ γιατί έχουν ωραίο χρώμα και δεν θα πάρω τα πράσινα γιατί μου θυμίζουν τον Παναθηναικό και δεν θέλω... ή ίσως το ρίξω κορώνα γράμματα... δεν ξέρω, θα αποφασίσω στο σπίτι".
Λέω ότι οι πιο πολλοί εκ των θεραπευτών - αν όχι όλοι - πουλάνε ισόβια συντήρηση με το "κόλπο" της ενασχόλησης ΜΟΝΟ με τα δευτερεύοντα προβλήματα του θεραπευομένου. Το αν το πιστεύεις εσύ ή κάποιος θεραπευόμενος αυτό είναι στην κρίση σας. Όμως: Δίνω και τρόπο να διαπιστώσει οποιοσδήποτε αυτό το οποίο λέω, με την πίεση ενασχόλησης με τα κυρίως θέματα. Εάν όσα λέω δεν γίνονταν συστηματικά και με τους πιο πολλούς - αν όχι όλους - τους θεραπευομένους, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να αρχίσουν να εφαρμόζονται όσα αναφέρω στο ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ όταν εγώ άρχισα να πιέζω προς αυτή την κατεύθυνση και σίγουρα δεν θα φτάναμε σε πλήρη ρήξη, αν ο θεραπευτής δεν είχε την σιγουριά αυτής της κοινής πρακτικής (ανακύκλωση θεραπευομένων μεταξύ των γραφείων των θεραπευτών).
Με άλλα λόγια λέω ότι είναι ΚΟΙΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ στο χώρο τον ψυχολόγων / ψυχοθεραπευτών. Και δεν το λέω εγώ, αλλά τα γεγονότα. Κατά διαβολική σύμπτωση ερμηνεύει την απουσία αποθεραπευμένων από το κοινωνικό σύνολο, τις εξαιρετικά μακροχρόνιες "ψυχοθεραπείες", πολλές από τις αλλαγές θεραπευτή και όλως τυχαίως συνδέεται με τα συμφέροντα επί των εισπράξεων κάθε θεραπευτή.