Ο καρδιολόγος με έστειλε στον ψυχίατρο...

Θεοφανια μου ενα μεγαλο ευχαριστω να σου πω.
Μου βγαινουν τοσο πηγαια ολα αυτα!!! Τα κοιταω τωρα και λεω, καλα εγω τα εγραψα?
Μαμα εχω αναγκη να ξερεις οτι σ αγαπησα.Αυτη η φραση μου καρφωηκε τωρα..

Κι οτι ακομα σε αγαπω, οταν τολμω να σε θυμαμαι...

Θελω να ανακτησω εκεινες τις στιγμες που τοτε επελεξα να μην ζησω... και μαζι με αυτες, το κομματι που τοτε εχασα.
Μιλαω για την δικη μου την απωλεια, του εαυτου μου.

weird....και γω σε ευχαριστώ...
Μέχρι να βρω αυτή τη μικρή γωνιά του κόσμου, νόμιζα ότι μόνο εγώ τα νιώθω όλα αυτά και κατηγορούσα τον εαυτό μου...Τώρα, έφυγε έστω και ένα τόσο δα μικρό κομματάκι απ\' το βάρος που κουβαλάω....
Μακάρι να μπορούσα να κλάψω τώρα. Το έχω τόσο ανάγκη.

Θεοφανια
σε νιωθω πολυ, να το ξερεις, δεν υπαρχει χειροτερο απο το να θελεις να ριξεις ενα δακρυ ή να πονεσεις για την απωλεια σου, να συνδεθεις με το συναισθημα σου και να μην μπορεις....
Χτες, γραφοντας σου, ενιωσα ΤΟΣΟ εντονες στιγμες... μετα το ανοιγμα που εκανα στον ιδιο μου τον εαυτο.. Εφυγα συγκλονισμενη, κλαιγοντας.. Και σημερα, ηταν στ αληθεια ολη μου η μερα αφιερωμενη στο παρελθον.. Εκανα ενα καρο αναδρομες, πονεσα, θυμηθηκα, οσο αυτο μου ειναι πλεον εφικτο.
Θελω να σου δωσω ελπιδα. Μου πηρε χρονια ολοκληρα, αλλα οι παγοι σιγα σιγα μαλακωνουν...
Με βοηθησε πολυ το οτι μιλησα εδω, σαν να ξεκλειδωσε πραγματα απο μεσα μου.
Σ ευχαριστω για τα οσα καταθεσεις, κι ετσι μπορεσαμε να συναντηθουμε και να παρουμε πραγματα η μια απο την αλλη..]
Εσυ να νιωσεις οτι δεν εισαι η μονη κι εγω να βγαλω απο μεσα μου αυτα μου τα κομματια..

Για να ειμαι ακριβης, και στον εαυτο μου θελω να δωσω ελπιδα. Οτι θα μαθω να δουλευω το παγωμα και θα συμφιλιωθω μαζι του.
Μαλλον θελει να δωσω-ουμε χρονο στον εαυτο μας...
Ειθε το φως που αντιπορσωπευει η Ανασταση να επισκεφτει τις καρδιες οσων ειναι ανοιχτοι σε αυτο και να μας φερει πιο κοντα..
Καλο βραδυ!

weird...μου δίνεις πολύ κουράγιο.
Αν σου πω ότι διαβαζοντας στο τόπικ μου, μηνύματα δικά σου και κάποιων άλλων έχω κλάψει πιο πολύ, απ ότι στην πραγματική μου ζωή, θα το πιστεψεις?
Και όμως είναι αλήθεια.
Καλή Ανάσταση σε όλους μας.

Θεοφανιααα!!! πως εισαι??? all good???

Ευχαριστώ susperia...είμαι καλά, ελπιζω.
Αυτές οι μέρες για μας που μας λείπουν άνθρωποι δεν είναι ότι καλύτερο, οπότε κάνω πως δεν υπάρχουν και επιζώ...
Έλπίζω να είσαι καλά...

μια κουβεντα ειναι το ειμαι καλα... δειχνω καλα, αλλα κρυβω πολυ μελαγχολια μεσα μου τον τελευταιο καιρο. Απλα το κρυβω για να μη με πρηζουν οι γυρω.

Να τα λες εδώ. Δε ξέρεις πόσο καλό μου έκανε από τότε που σας βρηκα!
Και να σε πρήξουμε με καμιά βλακεία μπορείς να το κόψεις και να τελειώνει το θέμα...
Δεν το ανέχομαι από σένα να γράφεις τους Άθλιους οταν μιλάς για άλλους και στα δικά σου να κάνεις πως δεν τρέχει τίποτα...
Περιμένω.

Θεοφανια μου εχεις δικιο! Αλλα...τα χω πει και τα χω γραψει ολα σε ξεχωριστα θεματα! Ισως και παραπανω απ οτι θα πρεπε! Ειχα κρισεις πανικου βασικα, και αργοτερα εμφανιστηκαν και αρρωστοφοβιες, καταθλιψη και αλλα καλα σε διαστημα 3-4 μηνων που κρατησαν ολα αυτα και διαδεχτηκε το ενα το αλλο . Δεν εχω καποιο προβλημα τωρα, περα απο μια μελαγχολια που μου αφησε ως καταλοιπο, και μια ανορεξια για κοινωνικες συναναστροφες (οχι οτι δεν βγαινω καθολου, αλλα τ αποφευγω οσο μπορω!), και υποβοσκει και μια μικρη φοβια μην ξαναπαθω ποτε μου τα ιδια, αλλα το παλευω. Οταν το παθα εγραφα μονο στην κατηγορια Αγχος/Φοβιες. Τα αλλα δε με αγγιζαν καν. Το οτι τωρα εδω και καποιο αρκετο καιρο γραφω μονο σε αλλες κατηγοριες σχεδον και οχι στην ιδια που εγραφα λεει πολλα!

Quote:

---

Originally posted by susperia
Το οτι τωρα εδω και καποιο αρκετο καιρο γραφω μονο σε αλλες κατηγοριες σχεδον και οχι στην ιδια που εγραφα λεει πολλα!

---

κι εμενα μου λεει πολλα...εσενα ομως τί σου λέει?

μου λεει οτι επαψα να ασχολουμαι τοσο πολυ με τα ψυχοσωματικα μου.
Οσο ημουν χαλια μπηκα στο φορουμ και βοηθηθηκα παρα πολυ, ομως απο ενα σημειο και μετα ηταν σαν να \'\'συνηθισα\'\' να ειμαι χαλια και να αισθανομαι αυτα που αισθανομουν, απειρες ενοχλησεις παντου, χαλι μαυρο δηλαδη! Και ειχε περιστραφει ολη η ζωη μου γυρω απο τη λεξη κριση. Ετσι για να γινω καλυτερα επρεπε να σταματησω να σκεφτομαι το αγχος συνεχεια. Οποτε το οτι τωρα δεν το σκεφτομαι οσο πριν και απασχολω το μυαλο μου με αλλα μου κανει καλο. φυσικα γραφω που και που σε αυτη την κατηγορια που εγραφα κυριως αν μπαινει κανενας καινουριος και ρωταει κατι που μπορω να βοηθησω.

Και επίσης, επειδή το περνάω με το άσθμα αυτό, όσο φοβάσαι ότι θα πάθεις κάτι τόσο πιο εύκολα σου έρχεται.
Εγώ την πρώτη φορά με την Αφρική σκόνη με είχαν πρήξει όλοι αν με επηρέασε και τελικά έγινα χάλια.
Τη δεύτερη-κατά τύχη-δεν το συζήτησα καθόλου, το άκουσα από τις ειδήσεις και ανακάλυψα ότι δεν με επηρέασε.
Θέλω να πω ότι ο φόβος μη πάθουμε κάτι επισπεύδει το χειρότερο...