Originally Posted by
Lemonpie5
Περίπου με 10. Οι περισσότεροι ήταν ξελιγωμενοι. Ο ένας μου άρεσε αλλά με ξενέρωσε στην πορεία γιατί με επέκρινε συνεχεια για τον τρόπο ζωής μου και ο τελευταίος μου άρεσε κάπως περισσότερο. Με αυτόν έκανα κάποια πράγματα,αλλά το διέκοψα γιατί ήθελε να ολοκληρώσουμε. Εμένα δεν μου ήταν αηδιαστικά όσα κάναμε,αλλά δεν τρελαίνομουν κιόλας. Ήταν ωραία σαν αίσθηση,αλλά μετά από λίγο βαριόμουν γιατί δεν ένιωθα τίποτα για αυτόν. Συνεχιζα για να αποκτήσω εμπειριες.Αυτό που μου άρεσε ήταν όταν μέναμε αγκαλιά για λίγο ή όταν περπατούσαμε χερι-χερι και σχεδόν ευχομουν να περάσει κάποιος γνωστός.