Printable View
Δεν είναι κακό που τα κάνει, κακό είναι που αγνοεί τους άλλους, γιατί αν δεν τους αγνοούσε, θα τα έδινε όλα αυτά για να έχουν και οι άλλοι κάτι, οπότε τότε δε θα είχε πλούσια γούστα, το κακό είναι ότι δεν ενδιαφερόμαστε αρκετά, βάζουμε την προσωπική μας απόλαυση πάνω από την ανάγκη του άλλου.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Μινιτραν και ζαναξ παίρνω αλλα δε με πιάνουν πάντα.Quote:
Originally Posted by Macgyver
ομως καπια στιγμη θα φτασει μια εποχη που θα πρεπει να βαλει το θεο πανω απο τη χλιδη αυτο ενοω θα το κανει τωρα καλα ειμαστε για την ωρα
Εικασιες επι εικασιων ...
Θα κανει εκεινο, επειδη δεν επραξε εκεινο
αλλα αν δεν κανει εκεινο τοτε θα χασει εκεινο
αλλα αν δεν χασει εκεινο πως θα μετανοησει αργοτερα.
Τα εγκατελειψα αυτα (γιατι εχω μικρο μυαλουδακι)
πριν 15 χρονια.
Eμενα το μινιτραν με ριχνει νοκ-αουτ ......... προτιμω παντα το ζαναξ, το οποιο ειναι σε ελλειψη αλλα εχω καβατζα πολλααααααα κουτακια .......αγαπητη Φαντασια ......θενκς για την απαντηση .....Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Όσοι δεν εχουν πιστη στο θεό, νοιώθουν πιο αποφασισμένοι, δεν περιμένουν τίποτα να γινει μόνο του, χαίρονται χωρίς ενοχή, θρηνουν χωρίς να μισούν και αγαπούν χωρίς να φοβούνται.
δικη τους επιλογη
Ενώ όσοι έχουν πίστη, τι απολαυτα δε κάνουν?Quote:
Originally Posted by kutchunie
Οι πιστοί
Νοιώθουν το ίδιο αποφασισμένοι στόχους στη ζωή αλλά και στη μετά ζωή ;) Διπλός στόχος.
Δε περιμένουν τίποτα να γίνει μόνο του γιατί ο Θεός θα επέμβει στο κάτι παραπάνω που ΔΕΝ μπορεί να κάνει κανείς.
Χαίρονται χωρίς ενοχή αυτά που δεν είναι αμαρτίες, τις αμαρτίες τις εξομολογούνται και τις ξεχνάνε, διπλή χαρά.
Θρηνούν με παρηγοριά Τον Θεό και την ελπίδα που Έφερε ο Χριστός.
Αγαπούν χωρίς να φοβούνται γιατί την αγάπη Δίδαξε ο Χριστός.
:)
Εγώ δε σκέφτομαι τη μετά ζωή. Δεν έχω αποφασίσει τι από όλα ίσως να ισχύει όταν το πνεύμα αφήσει την ύλη. Στην εξομολόγηση αν δεν απογυμνωθείς από αναστολή και ντροπή του τι κριτική θα λάβεις και κατά πόσο εκτιμάς τον πνευματικό που θα απευθυνθείς δεν ξέρω τι χαρά θα νιώσεις. Συγχωροχάρτι είναι; Πας να ομολογήσεις τα πάθη σου τα λάθη σου. Από εκεί και έπειτα αν δεν συγχωρούμε και οι ίδιοι εμάς τι νόημα έχει;
Αν δεν πιστευεις στη θεία μετάληψη και δεν κοινωνεις ή δεν μετέχει σε καμιά λειτουργία θρησκευτική μόνο η εξομολόγηση αρκεί; γενικά τα θέτω τα ερωτήματα. Η μετοχή ή η πίστη στη συμμετοχή είναι που κάνει τη διαφορά.
Για μενα μετραει η ενταση της πιστεως , τα μυστηρια τα θεωρω συμβολικα ............συχνοτατα προσευχομαι στο κρεββατι μου .....με πολυ πιστη ............................η μετεπειτα ζωη δεν μαπασχολει , οπως δεν μαπασχολει κι ο θανατος , δεν πρεπει κατι τοσο παγκοσμιο ναναι κακο ........καπου θα βρεθουμε .........οχι κακα .....Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Αν κάποιος έχει φιλότιμο και προσπαθεί πραγματικά, ο Θεός δε θα τον αφήσει, δηλαδή αν ξεκινήσει και κάνει τις προσπάθειες για αλλαγή, φυσικά δε μπορεί μόνος του αλλά επειδή η μεταστροφή και μετάνοια θα είναι αληθινή, πιστεύω ότι πολλούς τρόπους θα τον βοηθήσει ο Θεός να βρει το σωστό δρόμο. Φυσικά θα πρέπει να υπάρχει θέληση και από μας.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Πχ μερικοί λένε, γιατί να θέλω πνευματικό, δε μπορώ να μιλάω κατευθείαν με το Θεό? Ναι μιλάνε στην προσευχή, αλλά πρέπει να υπάρχει και μια ταπείνωση, αν κάτι δε μπορεί να σου το λύσει ή να σου το απαντήσει ο πνευματικός τότε θα βρει τρόπο ο Θεός να σε βοηθήσει. Αλλά αν δε δέχεσαι τον πνευματικό, για πιο λόγο το κάνεις? Από υπερηφάνεια? Η ΝΟ1 αμαρτία.
Λέμε μα η εκκλησία είναι έτσι και τα μυστήρια κτλ. Ότι και να είναι όσα λάθη και αν υπάρχουν, λογικό, στη γη είμαστε , δεν υπάρχει τέλειο. Η προσπάθειά σου όμως θα μετρήσει όπως και να έχει. Δικαιολογίες υπάρχουν πάντα πολλές, στο τέλος όμως ο κόπος το φιλότιμο και η καλή αγαθή καρδιά είναι που θα μετρήσει.
Κοιτωντας παλι τον τιτλο του νηματος "οσοι δεν εχουν σχεση με τον θεο" σκεφτηκα ....
ποσες φορες συζηταμε εδω μεσα "πρωτα γνωρισε τον εαυτο σου, αποκτησε σχεση μαζι του,
αγαπησε τον ... και μετα μπες σε σχεση με την αλλη η τον αλλον". Ετσι δεν λεμε εδω μεσα ?
Ποσοι αγαπουν τον εαυτο τους (για αυτο που ειναι, οχι κατι απιαστο που οι αλλοι αξιωνουν)
πριν αγαπησουν μια τοσο υπερκοσμια εννοια οπως .... τον Θεο ? Δεν πρεπει κατι να προηγειται
και κατι να επεται ? Οπως συμβουλευουμε σε τοσες αλλες περιπτωσεις ? Ειναι δυνατον να
μισεις τον εαυτο σου, να μην θες να τον κοιταξεις καν, να μην περιποιηθεις τις πληγες του,
..... και να αγαπησεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον θεο ?
Μια σχεση, δεν προϋποθετει οτι το ενα τουλαχιστον ακρο αυτης της σχεσης ....
δεν θα βρισκεται σε αρνηση συνυπαρξης και αγαπητικης προθεσης ?
Πως θα γινει σχεση οταν μονο το αλλο ακρο (Θεος ?) τον αγαπα ? .....
Κατά τη γνώμη μου ναι γίνεται, γιατί ο Θεός έχει μεγαλύτερη αγάπη αποτι εμείς ακόμα και για τον ίδιο μας τον εαυτό :)Quote:
Originally Posted by Εξουθενωμένος
Άρα μπορεί εσύ να μην αγαπάς τον εαυτό σου κάποια στιγμή αλλά ο Θεός να σε αγαπάει, όπως κάθε στιγμή, γιατί είναι Ανώτερος
Οτι και ναγαπας , ναχεις πιστη σαυτο , ακομη και στι καγκελλο της πορτας , παλι λειτουργει η πιστη , αν ειναι ειναι εντονη .....η πιστη μετραε , οχι το αντικειμενο τηςπιστεως .....Quote:
Originally Posted by Εξουθενωμένος
εμερνα ορθη μου φαινεται μονο η δικη μου τοποθετιση που συμπιπτει με τη χαρη που εδωσε ο χριστος στο ληστηQuote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
δε νομιζω οτι το ζητουμενο ειναι η αγαπη αλλα το καθηκον γιατι η αγαπη σε αυτο το πλανητη ειναι ψευτικης δομης