Φοβία/τρόμος για τα πάντα-αίσθημα τρέλλας.. Βοήθεια...

Quote:

---

Originally posted by Giorgos4
se efxaristw, omws dystyxws kamia ekdoxi tis metathanatias empeirias den me kalyptei. me tromazei i aiwniotita, opoia morfi ki an exei, eite einai paradeisos eite to tipota. parola afta, kai symfwna me ton giatro mou, to agxos mou einai pou fernei aftes tis skepseis kai oxi to antistrofo. einai toso anekselegkto leei pou thelei na gatzwthei apo kapou.to kleidi fantazomai pws einai na antimetwpisw to agxos mou ksexwrista apo tis skepseis... sygnwmi gia ta greeklish, grafw apo iphone k den exei ellinika.

---

Ο γιατρός σου είναι φοβερός!! Αυτά που σου είπε είναι η μόνη αλήθεια! Αυτά είναι που σου λέω και εγώ!

Άγχος είναι και θα σου περάσει.

Παιδια εχω απελπιστει. Δυο μηνες μετα και ακομα δεν εχω δει ουσιαστικη βελτιωση. Ναι, ειμαι πιο λειτουργικος, αλλα φτανει αυτο? Οι σκεψεις με κυριευουν, φοβαμαι να κανω το οτιδηποτε, ολα μου προκαλουν πανικο και φοβο. Εκει που παω να νιωσω καλυτερα, νασου παλι πεφτω. Το τελευταιο που προστεθηκε στα αγχη μου ειναι οτι μετα απο μια ερωτικη επαφη, φοβαμαι μηπως κολλησα aids. και ετρεχα σε νοσοκομεια για εξετασεις αλλα συμβουλευτικα κυριως. τωρα πρεπει να περιμενω αλλους δυο μηνες για να ξανακανω εξετασεις. Αλλα περαν αυτου, νιωθω οτι τρελαινομαι. Οτι ειναι τοσο μεγαλο το αγχος μου για τα παντα, που δεν μπορω πια να κρατηθω απο πουθενα για να ξεχαστω. Φοβαμαι να ειμαι μονος στο σπιτι μηπως παθω τιποτα και δεν ειναι καποιος κοντα να με βοηθησει. Το ιδιο μου το ειναι μου σημιουργει αγχος. Συγνωμη αν τα λεω λιγο συγχυσμενα, αλλα ετσι αισθανομαι, ενα κουβαρι που δεν μπορει να ξετυλιχτει..

Σημερα εκλαψα για πρωτη φορα μετα απο δεν ξερω κι εγω ποσο καιρο. Δεν αντεχω αλλο, νιωθω οτι τρελαινομαι, φοβαμαι οτι θα με κλεισουν για παντα σε μια κλινικη. Ειναι τοσο απαισιο το συναισθημα και τοσο δυσκολο να το περιγραψω. Σα να βιωνω ενα καθημερινο και διαρκη θανατο. Εχω απελπιστει, χανω τον εαυτο μου σας λεω...


Απο μενα για ολους εσας:



ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΔΙ

Αχ, άτυχο φεγγάρι μου που στάζεις μοναξιά
Γέμισε το ποτήρι μου και δωσ’ μου μια γουλιά.
Τα δάκρυά μου φύλαγε σαν κόρη οφθαλμού
και φώτισε τον άχαρο δρόμο του γυρισμού

Η όμορφη νεράιδα που είχα δει μικρός
Κοιμάται τώρα δίπλα μου μα γίνεται αφρός
Της άνοιξης το σκίρτημα σαν έρχεται κοντά
Χορτάρι σιγογίνονται τα άσπρα της μαλλιά

Αχ, τυχερό αστέρι μου που ακούς τις προσευχές
μην κρύβεσαι στο σύννεφο μα άκου τις ευχές
κράτα σφιχτά όσο μπορείς ετούτη τη στιγμή
στου χρόνου τα γυρίσματα ποτέ να μη χαθεί

Μεγάλωσα και έμαθα να ζω με ιδανικά
που αργότερα κατάλαβα πως ήταν δανεικά
και τώρα που συνήθισα μόνος να περπατώ
τον θάνατο αγάπησα και τη ζωή πενθώ

Αχ, θλιβερό νανούρισμα, της νύχτας συντροφιά
Μη σταματάς να αντηχείς στα παιδικά αυτιά
Τα δάκρυα που θέλησες να πνίξεις στο ποτάμι
Ποτέ ξανά στα χρονικά να μη γυρίσουν πάλι

Γιώργο και εγώ δυο μήνες κάνω αγωγή και έχω μικρή βελτίωση αυτά τα σκαμπανεβάσματα θα τα έχουμε μέχρι να σταθεροποιηθούμε.Καλή δύναμη και υπομονή

giota mou.ti agwgh akoloutheis???

Tiς δυο προηγούμενες φορές που ήμουν χάλια \'επινα δυο ladose και ενα αγχωλιτκό.Τώρα όμως έχω σπάσει κάθε ρεκόρ.Παίρνω μαζί με το ladose kai efexor συν ενα τραξεν αγχωλιτικό το βράδυ.Τις προηγούμενες φορές στους δυο μήνες είχα μεγάλη βελτίωση τώρα με διπλάσια δόση και πάλι δεν έχω τα αποτελέσματα που περίμενα.Το βασικό σύμπτωμα για μένα είναι η φοβερή αυπνια και ευσυγκινησία.Το είπα στον γιατρό και με καθυσηχάζει θα το φτιάξουμε λέει μην ανησυχείς.Απ\'ότι μου είπε αυτή τη φορά έχει χειροτερέψει η κατάσταση λόγω της κλιμακτηρίου.Πάντως και εγώ το παρατήρησα μόλις άρχισαν κάποιες ανωμαλίες με τον κύκλο έγινα χάλια.Αλλά δεν παύει να πίνω πολλά και αυτό με ανησυχεί.Ακόμη δεν έχω όρεξη να βγώ απο το σπίτι αντίθετα τις προηγούμενες φορές γυρνούσα στα μαγαζιά πήγαινα κάθε μέρα σουπερ μάρκετ και συχνά στον Χοντο γιατί ένιωθα ότι βρίσκομαι σε χαρούμενο περιβάλλον.Επίσης ψώνιζα ε\'ιχα αυτή την επιθυμια.Πρώτη φορά έχω κλειστεί τόσο στον εαυτό μου και πρώτη φορά κατάλαβαν και τα παιδιά μου ότι κάτι τρέχει.

se exei piasei kati san agorafovia???!!

Οχι ποτέ δεν είχα αγοραφοβία απλά δεν έχω την διάθεση να βγώ.Θέλω να είμαι ήρεμη να μην να πιέζει κανείς .εχει κουραστεί το νευρικό μου σύστημα.Κατά τ΄αλλα ήμουν κοινωνική δεν έχω νιώσει ποτέ αγοραφοβια κλειστοφοβία και τα σχετικά.Ανέλαβα πολλά ταυτόχρονα συν τα παιδιά συν,συν.συν άστα και κάπου δεν άντεξα.Οταν αναλογίζομαι τι έχω περάσει αναρωτιέμαι πως άντεξα.Επίσης έχω καταπιέσει τα θέλω μου δεν ήξερα να λέω οχι.Θεωρώ τον εαυτό μου δεν θα πω θύμα αλλά χαζό που δεν μπορεσα να βάλω ορια σε πολλούς.

Quote:

---

Originally posted by giota
Ακόμη δεν έχω όρεξη να βγώ απο το σπίτι αντίθετα τις προηγούμενες φορές γυρνούσα στα μαγαζιά πήγαινα κάθε μέρα σουπερ μάρκετ και συχνά στον Χοντο γιατί ένιωθα ότι βρίσκομαι σε χαρούμενο περιβάλλον.Επίσης ψώνιζα ε\'ιχα αυτή την επιθυμια.Πρώτη φορά έχω κλειστεί τόσο στον εαυτό μου και πρώτη φορά κατάλαβαν και τα παιδιά μου ότι κάτι τρέχει.

---

Γιωτα, το οτι καταλαβαν τα παιδια σου τί συμβαινει σου δημιουργει εξτρα βαρος?

Κατι ακομα: το οτι μενεις μεσα αντι να βγαινεις εξω για ψωνια, εγω προσωπικα δεν το βλεπω δειγμα οτι πας χειροτερα, ουτε καλυτερα. Απλα βρισκεις εναν διαφορετικο τροπο να ηρεμεις....

pws eisai giwrgo mou,pws ta pas??den exoume xanamilisei pote,alla parakolouthw thn istoria sou mesa ap\'to forum...

Σοφία ναι μου δημιουργεί βάρος γιατί δίνω κακή εικόνα στα παιδιά μου τα στενοχωρώ και υπάρχουν φορές που ο γιος μου θα μου πετάξει καμμιά κουβέντα ότι έχει καεί ο εγκέφαλός μου ή δεν κάνεις τίποτε,η δε κόρη μου νομίζω με ελέγχει λέγοντας μαμά άσε τον υπολογιστή πήγαινε να κοιμηθείς ότι έχουμε χάσει την επαφή μας και ότι έχασα την ωριμότητά μου.Θέλω να ξεφωνίσω αφήστε με \'ολοι ήσυχη.Αν είμαι μόνη στο σπίτι δεν στενοχωριέμαι μπορώ να πω πως ηρεμώ.Δεν είχαν συνηθίσει τόση απραξία απο μένα δεν αντέχω άλλη πίεση θέλω να χαζέψω να κάνω ότι με ευχαριστεί .Θα ήθελα να βρίσκομαι κάπου ξαπλωμένη με ενα τηλεκοντρόλ και να χαζεύω.Να μην σκέφτομαι τίποτε.Νιώθω ψυχική υπερκόπωση.

Καλησπερα. Τις προηγουμενες μερες αναγκαστηκα να διακοψω αποτομα τα φαρμακα για να παρω καποια αλλα, ασχετα. αυτο μου εφερε ενα ασχημο \"στερητικο συνδρομο\", που σημαινει οτι υποτροπιασα και ενιωσα πιο ασχημα απο ποτε. αρχισα παλι να εξεταζω υπαρξιακα τα παντα, απο τον τροπο που ειναι φτιαγμενα τα παντα μεχρι τις δικες μου λειτουργιες και την αντιληψη μου. και ολο αυτο πηγε να με τρελανει. μεχρι και σημερα που σταματησα τα αλλα φαρμακα ημουν ετσι. απο αποψε ομως θα συνεχισω κανονικα την αγωγη μου και ελπιζω να συνελθω λιγο, συντομα.
Ηρθε και η αδερφη μου σημερα να μου σταθει σε ολο αυτο και η αληθεια ειναι οτι με εχει βοηθησει αρκετα. Ειναι δυσκολος ο δρομος, γεματος εμποδια, αλλα ελπιζω να βγω νικητης απο ολο αυτο.

έτσι!αισιοδοξα προχωράμε μπροστα!

Quote:

---

Originally posted by giota
Σοφία ναι μου δημιουργεί βάρος γιατί δίνω κακή εικόνα στα παιδιά μου τα στενοχωρώ και υπάρχουν φορές που ο γιος μου θα μου πετάξει καμμιά κουβέντα ότι έχει καεί ο εγκέφαλός μου ή δεν κάνεις τίποτε,η δε κόρη μου νομίζω με ελέγχει λέγοντας μαμά άσε τον υπολογιστή πήγαινε να κοιμηθείς ότι έχουμε χάσει την επαφή μας και ότι έχασα την ωριμότητά μου.Θέλω να ξεφωνίσω αφήστε με \'ολοι ήσυχη.Αν είμαι μόνη στο σπίτι δεν στενοχωριέμαι μπορώ να πω πως ηρεμώ.Δεν είχαν συνηθίσει τόση απραξία απο μένα δεν αντέχω άλλη πίεση θέλω να χαζέψω να κάνω ότι με ευχαριστεί .Θα ήθελα να βρίσκομαι κάπου ξαπλωμένη με ενα τηλεκοντρόλ και να χαζεύω.Να μην σκέφτομαι τίποτε.Νιώθω ψυχική υπερκόπωση.

---

γιωτα, θα σου πώ πώς τα παιδια σου μπορει να στεναχωριουνται βλεποντας σε ετσι....μπορουν ομως περα απο αυτο, να ωριμασουν μεσα απο σενα κ τη σταση που κρατας ή θα κρατησεις σε οτι περνας. Καταλαβαινω πώς κανεις μας δεν χαιρεται βλεποντας τη μανα του να ειναι απραγη σχεδον, αλλα ειναι ευθυνη των ενηλικων πλεον παιδιων να δωσουν στον αγαπημενο τους ανθρωπο τον χωρο κ τον χρονο που χρειαζεται για να ανακαμψει. ή να ρωτησουν πώς θα μπορουσαν να σε βοηθησουν. αλλα βεβαια να τους μιλησεις κ εσυ.....οσο μπορεις.

Quote:

---

Originally posted by Giorgos4
απο αποψε ομως θα συνεχισω κανονικα την αγωγη μου και ελπιζω να συνελθω λιγο, συντομα.
Ηρθε και η αδερφη μου σημερα να μου σταθει σε ολο αυτο και η αληθεια ειναι οτι με εχει βοηθησει αρκετα. Ειναι δυσκολος ο δρομος, γεματος εμποδια, αλλα ελπιζω να βγω νικητης απο ολο αυτο.

---

γιωργο, καλη συνεχεια στην προσπαθεια: σου ευχομαι κι εγω να βγεις νικητης απο ολο αυτο:)