Originally Posted by
txopit
Χωρίς τα χάπια θα πεθάνω με τα χάπια είμαι σαν ζωντανός νεκρός. αυτή είναι η κατάσταση. και βάζοντας τη λογική κανείς δεν θέλει να ζει έτσι. Είναι πραγματικά τραγικό, είναι κρίμα που ένας νέος άνθρωπος έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Δεν αναζητώ ευθύνες αλλά δεν πιστεύω ότι ευθύνομαι μόνο εγώ για την κατάσταση αυτή. Δεν ξέρω , το μυαλό μου είναι διαλυμένο, δεν νιώθω τπτ, δεν νιώθω άντρας, δεν μπορώ να συμμετέχω σε μια συζήτηση, δεν φέρνω αντίδραση πουθενά γτ δεν νιώθω κάτι, λειτουργώ παθητικά και πάντα υποκινούμαι από κάποιον άλλον για να κάνω κάτι, χωρίς να παίρνω πρωτοβουλία γτ δεν θέλω κάτι κουράζομαι, είναι σαν να μην ζω και σαν να μην έχω υπάρξει ποτέ σε αυτόν τον κόσμο, οι μνήμη μου έχει επηρεαστεί, λειτουργώ μηχανικά, δεν έχω φίλους και να χα δεν θα ήξερα τι να κάνω γτ δεν θέλω κάτι, δεν ξέρω πως να προχωρήσω τη ζωή μου γτ δεν έχω ζωή, ερωτικά δεν νιώθω τπτ, είναι σαν να μην φαίνομαι στον κόσμο. Δεν ξέρω τι έχω επίσης και γτ συμβαίνει όλο αυτό, Έχω κάνει άπειρες συνεδρίες με γιατρούς όλα αυτά τα χρόνια και η κατάσταση αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει- και σας ρωτ6άω 1ο Ποιος ο λόγος να ζει κανείς έτσι, όταν δεν έχει στην ουσία να περιμένει κάτι και απλά ξυπνάει και κοιμάται και η κατάσταση παραμένει ίδια; 2o αν ήταν να αλλάξει κάτι δεν θα είχε αλλάξει μετά από τόσες συνεδρίες ; ποια είναι η βοήθεια της ψυχιατρικής - ψυχολογίας; και 3ο κάτι που σκέφτομαι κάθε μέρα, υπάρχει περίπτωση να μην έχω εμφανιστεί ακόμα να μην έχω ξυπνήσει σε εισαγωγικά, να είμαι δηλ. νεκρός; υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, που ο κόσμος τους βλέπει και τους απεχθάνεται γτ γνωρίζει ότι είναι κενοί, άδειοι και θα πεθάνουν νωρίς;
Ας μου απαντήσει κάποιος παρακαλώ