Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Μπι...συζητάμε καιρό τώρα για όλα αυτά και πάντα καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα: το μεγαλύτερο παιδί στο σπίτι είναι ο άντρας σου.
αυτο εχει και την θετικη του πλευρα βεβαια! Φανταζεσαι να το επαιζε και γέρος και ανημπορος. Προτιμω ενα παιδι απο εναν τελειωμενο!
Δεν πιστεύω πως έπεσες απ τα σύννεφα στη διάρκεια του γάμου σου. Είμαι σίγουρη πως ήξερες που πήγαινες, απλά μερικές φορές κουράζεσαι να είσαι πάντα εσύ η \"μαμα\".
οσο νιωθεις οτι εισαι η δυνατη της υποθεσης ειναι ευχαριστο να εχεις την κατασταση υπο ελεγχο. Το προβλημα ειναι οτι δεν ηξερα οτι με τα χρονια οι δυναμεις χανονται και η κατασταση ξεφευγει απο καθε ελεγχο!
Τώρα, ή θα μάθεις να ζεις με αυτό και να λύνεις όλα τα θέματα, αφού ήταν επιλογή σου, ή θα θέσεις όρια, που απ ότι φαίνεται δεν έχεις την όρεξη να μπεις σε μια τέτοια μάχη, δεδομένου πως έχεις πολλά στην πλάτη σου...:)
αλλοτε το κανω και αλλοτε οχι.
Οταν νιωθω οτι δεν μπορω, κανω πισω τωρα πια, δεν χτυπαω τη γροθια στο μαχαιρι
Τωρα τα μετωπα ειναι πολλα.
Ασχολουμαι με την δουλεια μου και με το μωρο, του δινω ολη την ενεργεια που μου απομενει τα απογευματα που γυριζω. Αυτες οι στιγμες του μωρου μου, δεν θα ξαναγυρισουν πισω, πρεπει να τις ζησουμε οσο μπορουμε ολοι μαζι. Τουλαχιστον εκει ο μπουμπουρινος ειναι παρων (ακομα)