τύψεις κλπ...ΒΟΗΘΕΙΑ...!!!!!!!!!

lill,αυτό που φοβάσαι περισσότερο,δηλαδή το να μιλήσεις στους γονείς σου,είναι μάλλον αυτό που θα σου πρόσφερε την μεγαλύτερη απελευθέρωση.Συνήθως τις μεγαλύτερες αντιστάσεις τις κάνουμε ακριβώς στο σημείο που μας πονάει περισσότερο και που φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε,για σένα έγκειται εκεί,στην αποκάλυψη του πραγματικού σου εαυτού,έτσι ακριβώς όπως είναι,στους γονείς σου(ειδικά στην μητέρα σου).Ωστόσο,επειδή κανένας μας δεν κάνει κάτι αν αυτό δεν έχει \"περάσει\"μέσα του ως απαραίτητο να γίνει,κανένα σπρώξιμο προς εκεί δε θα σε κάνει να προχωρήσεις στην κίνηση της αποκάλυψης και είναι μάλλον επιβαρυντικό να σε φέρνουμε σε συγκρούσεις στη δεδομένη στιγμή.Συνέχισε την επικοινωνία με έναν ειδικό,αυτό μην το αμελήσεις,γιατί από εκεί,από εκείνη τη δουλειά θα προέλθει η ωρίμανση του απαραίτητου που τώρα σε φοβίζει,ώστε να έχεις την αντιπαράθεση με όσες συμπεριφορές έξω από σένα σε καταπιέζουν.Και μην βάζεις για αρχή στόχους εξωπραγματικούς,όχι εδώ και τώρα,γιατί τρώμε τα μούτρα μας.Σιγά σιγά,με σταθερά και μικρά βήματα προς την αλλαγή,χωρίς να την βλέπουμε απειλητική για μας στο τώρα μας.Έτσι δε θα την \"αυτο-μπο υ κοτάρουμε\".Διαφορετικά θα σε ρίχνει τόσο κάθε υποτροπή στην συνήθεια που θα απογοητεύεσαι και θα αυτοτιμωρείσαι κάθε φορά.Σιγά,σταθερά,οι υποτροπές είναι στο πρόγραμμα,συνεχίζεις ξανά,δίχως να σε στιγματίζει κάθε υποχώρηση.Θέλει καιρό,γιατί δεν σχηματοποιήθηκε το θέμα σε μία μέρα.

έχεις δίκιο ρέιν......
αλλά βαρέθηκα να πέφτω,κουράστηκα...
πρέπει να σηκωθώ κάποια στιγμή,έχει παρατραβήξει δεν νομίζεις..../??
έχω στεναχωρηθεί πολύ,γιατί για πρώτη φορά πίστεψα τόσο πολύ στον εαυτό μου κ είναι κρίμα οι προσπάθειές σου να μην έχουν αντίκρισμα.....!!!!!!
τί σκατά κάνω δηλαδή τόσο καιρό,και γιατί όλοι θεωρούν οτι είμαι πολύ ώριμη για την ηλικία μου,αφού μόνο την καταστροφή είμαι ικανή να φέρω στον εαυτό μου.....
έχω φτάσει σε αδιέξοδο και το χειρότερο είναι οτι στέκομαι σε ένα γκρεμό και αν πέσω δεν θα υπάρξει κάποιος να με τραβήξει....
αυτό με τρομάζει,οτι είμαι αδύναμη να σταθώ στα δικά μου πόδια κια όλη μου η ζωή κρέμεται απο τις πατερίτσες μου(τους άλλους)...
κ αν πάψω να έχω κ εσάς τότε τί μου μένει για να πιαστώ...???ΤΙΠΟΤΑ...!!!!φοβάμα� � οτι δεν θα αντέξω για πολύ ακόμα αυτή τη κατάσταση...!!!!και το χειρότερο είναι οτι φωνάζω βοήθεια με τις πράξεις μου,αλλά κανείς δεν με ακούει κ αν κάποιος το καταφέρει,δεν μπορεί να με βοηθήσει!!!!!!δεν είναι αποτυχία αυτό!!!!!/????
τί να κάνω?μπρός γκρεμός κ πίσω ρέμα....!!!!!!
κάτι με κάνει κ δεν θέλω να το πώ στους γονείς μου,δεν είναι μόνο ο φόβος για την αντίδρασή τους,είναι οτι κάτι απλά με σταματάει,σαν να μη πρέπει να το μάθουν κ τ ένστικτό μου,μου το υπενθυμίζει....!!!!

φοβάμαι,φοβάμαι,μην ακούς τι λέω......!!!!!




μόνο οι μπλέ με καταλαβαίνουν και αυτό γιατί απλά ταυτίζομαι με τα τραγούδια τους....!!!!φαντάσου...!!!!

Quote:

---

Originally posted by lill
κάτι με κάνει κ δεν θέλω να το πώ στους γονείς μου,δεν είναι μόνο ο φόβος για την αντίδρασή τους,είναι οτι κάτι απλά με σταματάει,σαν να μη πρέπει να το μάθουν κ τ ένστικτό μου,μου το υπενθυμίζει....!!!!

---

κατι θα ξερει αυτο το ενστικτο λοιπον και σε συγκρατει.....
παρολα αυτα δεν εχεις προχωρησει να επισκεφτεις ενα διατροφολογο, οποτε παραμενεις ως εχεις με το προβλημα σου αλυτο.

Οπως ειχα ξαναγραψει,
την κινηση να κανεις ενα βημα μπροστα ειναι στο χερι σου.
Προσεχε ομως μην φτασεις στο σημειο,
να κινηθουν αλλοι για σενα.
Ειναι πιο χειροτερο απο το να προλαβεις να κινηθεις πρωτη εσυ.

τί εννοείς κρίνο να κινηθούν άλλοι για εμένα.....δεν το κατάλαβα....!!!!!!
ειλικρινά,ποιός θα μπορούσε δηλαδή να κινηθεί πριν απο εμένα π,χ...??

εαν καποια στιγμη εισαι στο σπιτι και καταρευσεις χωρις να το καταλαβεις,
πως νομιζεις οτι θα αντιδρασουν οσοι ειναι κοντα σου?

εννοείς οτι μπορούν να το μάθουν έτσι με χειρότερο τρόπο...??
ναι οκ αλλά μπορώ να πώ απλά οτι είναι λόγω κούρασης ούτως ή άλλως τώρα με τις πανελλήνιες όλη μέρα τρέχω...!!!!!!
αποκλείεται να καταρεύσω και να καταλάβουν οτι είμαι βουλιμική απο αυτό...!

δεν εννοω κανενα χειροτερο τροπο.
Εννοω οτι οτι θα σε πανε σουμπιτη σε νοσοκομειο,
και μετα απο εξετασεις θα καταγραφουν ολα τα προβληματα σου.

Εκει θα φανουν με λεπτομερια,
οσα προσπαθεις για λαθος λογους να κρυψεις.
Ενδεχομενα να σε υποβαλουν σε αμεση θεραπεια.
Τεσπα σεναρια επι σεναριων,
αλλα οπως ειπα καλυτερα να λειτουργησεις εσυ για τον εαυτο σου σημερα,
παρα αλλοι για σενα αυριο.

κρίνο μου,έχεις δίκιο σε όσα λές αλλά απο τη θεωρία στη πράξη αλλάζει το πράγμα....
έλα λίγο στη θέση μου κ θα καταλάβεις γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να μιλήσω....
οκ δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση,αλλά ξέρεις τί πιστεύω...???
πιστεύω οτι κ να το σταματήσω,θα είναι πάντα και συνέχεια στο μυαλό μου....όπως δεν κατάφερα τώρα να το αποβάλλω τελείως,καταφέρνοντάς το απλά για μια βδομάδα και μετά ξανά τα ίδια....έτσι θα γίνεται κ κάθε φορά....!!!!!
με όποιον ειδικό κ να μιλήσω σε όποιον και να το πώ,πιστεύω οτι μου έχει καρφωθεί τόσο πολύ στον εγκέφαλο που δεν μπορεί να βγεί.......
πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου,υπάρχει κ θα υπάρχει..!!!!!

παρολα αυτα δεν βλεπω αλλη λυση απο το να βρεις τον σωστο ειδικο που θα μπορεσετε να δουλεψετε λυσεις μαζι.

Οπως λες, δεν μπορεις να το σταματησεις και σε πιστευω.
Δεν προσεξες ομως αυτο που ειπα πιο πανω,
οτι αν δεν το σταματησεις εσυ, θα το σταματησουν αλλοι αντι για σενα.

Οτι προτιμας....

Είναι πολύ δύσκολο όμως,δηλαδή αν ερχόταν αύριο μεθαύριο το παιδί σου και σου έλεγε ότι κάνει αυτό το πράγμα,θα του έλεγες οκ παιδάκι μου δεν πειράζει;;;
Για αυτό σου λέω,είναι πολύ δύσκολο να το κάνω στη θέση που βρίσκομαι,γιατί οι δικοίμου γονείς δεν πρόκειται να το πάρουν χαλαρά!!!!

Το ερωτημα απευθυνεται στον Krino ,απαντω κ εγω.Ναι Lill αυτο θα του ελεγα κ θα εκανα τα παντα για να το βοηθησω να ξεπερασει τις δυσκολιες που θα συναντα στην ζωη του.
Δεν ξερεις πως θα το παρουν οι γονεις σου,να θυμασαι ομως οτι εισαι οτι πιο πολυτιμο εχουν στην ζωη τους

αγαπητη lill σαφως δεν ειναι ευκολο αλλα μην προδικαζεις καταστασεις..αν ερχοταν το παιδι μου και μου ελεγε κατι τετοιο δεν θα του λεγα οκ δεν πειραζει αλλα θα το βοηθουσα....πως ξερεις πως θα αντιδρασουν οι δικοι σου??το οτι μπορει να νιωσουν ασχημα το σκεφτεσαι? γιατι δεν καταλαβαν οτι κατι συνεβαινε στο παιδι τους...

Quote:

---

Originally posted by lill
Είναι πολύ δύσκολο όμως,δηλαδή αν ερχόταν αύριο μεθαύριο το παιδί σου και σου έλεγε ότι κάνει αυτό το πράγμα,θα του έλεγες οκ παιδάκι μου δεν πειράζει;;;
Για αυτό σου λέω,είναι πολύ δύσκολο να το κάνω στη θέση που βρίσκομαι,γιατί οι δικοίμου γονείς δεν πρόκειται να το πάρουν χαλαρά!!!!

---

Αν μου έλεγε το παιδί μου ότι κάνει αυτό το πράγμα...
Χμ...
Πρώτα θα προσπαθούσα να συνέλθω από την κρυάδα.
Μετά θα αναλογιζόμουν το δικό μου ,μερίδιο ευθύνης, που σίγουρα θα ήταν πολύ μεγάλο.
Τέλος θα σταματούσα τα πάντα, για να ασχοληθώ μαζί του.
Θα άρχιζα με κάτι ευχάριστο για να έχουμε χρόνο οι δυο μας, πχ, ένα ταξιδάκι!!
και αφού επιστρέφαμε θα πηγαίναμε μαζί σε έναν ειδικό.

Quote:

---

Originally posted by lill
Είναι πολύ δύσκολο όμως,δηλαδή αν ερχόταν αύριο μεθαύριο το παιδί σου και σου έλεγε ότι κάνει αυτό το πράγμα,θα του έλεγες οκ παιδάκι μου δεν πειράζει;;;
Για αυτό σου λέω,είναι πολύ δύσκολο να το κάνω στη θέση που βρίσκομαι,γιατί οι δικοίμου γονείς δεν πρόκειται να το πάρουν χαλαρά!!!!

---

ας υποθεσω οτι ελεγα οτι πειραζει.
So what?
πειραζει δεν πειραζει δεν πρεπει να ασχοληθηται ολοι μαζι για να βρειτε μια λυση?
Δεν πρεπει οι γονεις σου να ασχοληθουν με ενα σοβαρο σου ζητημα?

Και τελος,
μηπως εισαι αδικη?
Βγαζεις ΕΣΥ το πορισμα για το πως θα νιωσουν οι γονεις σου?
Ασε τους να νιωσουν οπως κανουν κεφι και να σου κανουν οτι κριτικη θελουν.

Μετα απο την μπορα,
αναγκαστικα θα περασετε ολοι μαζι σε συλλογικη διαδικασια.


Τεσπα,
δεν ξερω αν ολα αυτα θα σε βοηθησουν να ξεπερασεις τις εμμονες σου, ομως σου ξαναεπισημαινω,
οτι αν συνεχιζεις ετσι, στο βαθμο που το ζητημα χειροτερευει, χειροτερευουν και οι επιλογες σου.
Εχεις μπει σε μια διαδικασια αντιστροφης μετρησης η οποια οσο προχωραει, ειναι κατα σου.

Σκεψου ποσο πιο ευκολα θα ηταν ολα αυτα,
αν τα εκανες πριν 6 μηνες....
σκεψου ποσο πιο χαλια θα ειναι ολα αυτα αν το κανεις μετα απο 6 μηνες.

Σου τελειωνω την σκεψη μου,
με την προτροπη να κινηθεις με περιθωριο να εχεις εσυ τον ελεγχο της καταστασης και να παρεις εσυ τις αποφασεις που σε αφορουν.