Για την ιστορία έχω κλείσει ραντεβού για Τρίτη, παρά ότι το πρόγραμμά μου είναι φορτωμένο. Δε νομίζω ότι θα κάνει κακό, ίσως ξεκαθαρίσω κ κάποια πράγματα του παρελθόντος. Απλά έχω σίγουρα δεύτερες σκέψεις. Ωραίο το άρθρο είναι καλό να μαθαίνεις γι αυτό, το απομυθοποιείς. Να σαι καλά κ πάλι ρε συ Δημήτρη
Καλημέρα σε όλους,Quote:
Originally posted by annia
2 βασικοί λόγοι απλά που διστάζω. 1.Αυτή την στιγμή νοιώθω όμορφα, ασφαλής κ ότι μπορώ να ελέγξω αυτό το πράγμα (ακόμα κ την στιγμή που μου συνέβη έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν είναι λογικό αυτό που νοιώθω κ τώρα νοιώθω ότι το χω απομυθοποιήσει) κ 2.Θες λόγω υπερανάλυσης (ας το πω έτσι να κρατήσω τον κόσμιο χαρακτήρα του topic:P) σκέφτομαι μήπως αυτό καταρίψει στο μυαλό μου την δική μου δύναμη. Δλδ αν πάω σε ψυχολόγο, δεν είναι εν μέρει σα να αρνούμαι την δυνατότητα ελέγχου του ίδιου μου του εαυτού? Κ δεν το λέω εγωιστικά ειλικρινά, αλλά δεν θέλω να πάω στο άλλο άκρο, αυτό της εξάρτησης. Κ ας βάλω κ ένα β στον 2ο λόγο : έχω ακούσει από αρκετό κόσμο ότι μεγάλη μερίδα ψυχολόγων θέλουν να εξαρτάσαι απ αυτούς με κυριότερο ενδιαφέρον το κέρδος. Οπότε γιατί κάποιος τέτοιος ψυχολόγος να μην μου δημιουργήσει επιπλέον προβλήματα για να έχει να λύνει? Αρκετά καχύποπτο, αλλά δεν μπορώ να παίξω με κάτι τέτοιο.
γεια σου και πάλι annia. :-)
Όλα αυτά που γράφεις μου θυμίζουν ότι ακριβώς σκεφτόμουνα κι εγώ για το θέμα \"επίσκεψη σε ψυχολόγο\". Γιατί να χρειάζομαι βοήθεια? Είμαι ανίκανος να το ξεπεράσω μόνος μου? Λες να εξαρτηθώ από αυτόν και να μπω σε μια καινούρια οδυνηρή διαδικασία? Υπάρχει περίπτωση να μην ξαναπιστέψω ποτέ στον εαυτό μου αφού \"αναγκάζομαι\" να ζητήσω βοήθεια?...
Δεν είναι, όμως, έτσι τα πράγματα, όπως αποδείχτηκε. Απλά τότε , με την ψυχολογία που με διακατείχε, με τους φόβους που ένιωθα, με τον τρόμο που βίωνα απέναντι σε αυτό που περνούσα, κάθε τι που υπήρχε πιθανότητα να με \"ρίξει\" ακόμα πιο πολύ το έβλεπα σαν απειλή, σαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Έτσι ακριβώς έβλεπα και το να επισκεφθώ ψυχολόγο. Όπως και να έχει, έκανα αυτό το βήμα όταν ένιωσα ότι έχω φτάσει πια στο μηδέν, κάπου που πιο κάτω δεν υπάρχει, έχοντας αρχίσει να απογοητεύομαι και να πείθομαι ότι δεν πρόκειται ποτέ να βγώ από την συγκεκριμένη κατάσταση.
Αυτό που κατάλαβα τελικά ήταν ότι το σημείο-κλειδί, κατά τη διάρκεια της συναναστροφής μου με τον ψυχολόγο, αποτέλεσε το ότι με βοήθησε να δω, να βρω, να ορίσω και να πιστέψω στη δύναμη που είχα μέσα μου. Δεν έκανε κάτι \"μαγικό\" και αμέσως ένιωσα καλά. Ούτε χρησιμοποίησε κάτι \"εξωτερικό\" σε μένα για να μου δώσει ώθηση. Απλά με οδήγησε να χρησιμοποιήσω την εσωτερική μου δύναμη και να τη στρέψω εναντίον των άσχημων σκέψεων και συναισθημάτων... Με έκανε ουσιαστικά να πιστέψω σε μένα. Επομένως, οι αρχικές μου φοβίες περί του ότι θα εξαρτηθώ από εκείνον ή ότι δεν θα μπορώ πια να πιστέψω στον εαυτό μου, καταρρίφθηκαν εκ των πραγμάτων. Γιατί, τελικά, συνέβη ακριβώς το αντίθετο από αυτό που φοβόμουνα. Αντί να χάσω την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, όχι μόνο την ξαναβρήκα και ήμουνα πιο σίγουρος από ποτέ για αυτήν, αλλά άρχισα να βρίσκω και τρόπους να την χρησιμοποιώ..
Αναφορικά με το ότι υπάρχουν ψυχολόγοι που έχουν ως κύρια επιδίωξή τους την εξάρτηση κάποιου από αυτούς, δεν μπορώ να εκφέρω άποψη γιατί δε γνωρίζω κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό. Σε κάθε τομέα υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί σίγουρα, αλλά το να βλέπουμε τα πάντα καχύποπτα θα μας αναγκάσει να αποξενωθούμε και από τους καλούς. :-)
Μια διευκρίνιση εδώ, δεν πέρασα μελαγχολία/κατάθλιψη αφού επισκέφθηκα ψυχολόγο. Επισκέφθηκα ψυχολόγο αφού άρχισα να βυθίζομαι σε αυτήν την κατάσταση.Quote:
Originally posted by annia
Κ έχω κ μια μεγάλη απορία από την προηγούμενη φορά, μου ακούγεσαι αρκετά ισοροπημένος (απόλαυση να το βλέπεις αυτό σ έναν άνθρωπο) κ όταν διάβασα ότι έχεις περάσει μελαγχολία (δεν το λέω υποτιμητικά follow me all) αφού είχες επισκεφθεί ψυχολόγο, σκέφτηκα απευθείας ότι αν εσύ που δεν είχες κ άσχημο background στο θέμα οικογένειας πέρασες κάτι τέτοιο μετά από ψυχολόγο, εγώ που είχα κάποια αρκετά άσχημα βιώματα, τί θα περάσω? Εσύ την μελαγχολία θεωρείς θα την περνούσες, πήγαινες δεν πήγαινες ψυχολόγο? Πρίν να εκδηλωθεί αυτό, ήσουν άνθρωπος που μεγαλοποιούσες τα πράγματα? Πολλές απορίες , με την ησυχία σου κ απαντάς σε όσες θες κ αισθάνεσαι καλά.
Το ότι εγώ πέρασα από μια τέτοια εμπειρία, δε σημαίνει ότι, αναλογικά, θα περάσεις κι εσύ κάτι ανάλογο ή χειρότερο, όπως υπονοείς. Ούτε το ότι έχεις κάποια άσχημα βιώματα συνεπάγεται οπωσδήποτε και το πέρασμά σου από ένα τέτοιο \"λούκι\".
Φυσικά και δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα περάσω κατάθλιψη, ούτε έχει σχέση με το αν επισκέφθηκα ψυχολόγο ή όχι. Αντικειμενικά βλέποντάς το πια, το συγκεκριμένο πρόβλημα προέκυψε επειδή, επι αρκετά χρόνια, δεν έδινα διεξόδους στον εαυτό μου και είχα αφοσοιωθεί στη δουλειά, δίχως να νοιάζομαι για τίποτα άλλο... Ουσιαστικά, υποθέτω ότι εγώ ο ίδιος \"προκάλεσα\" την εμφάνιση του προβλήματος λόγω της ζωής που ακολουθούσα τότε, μια ζωή δουλειάς, δουλειάς και πάλι δουλειάς, με όσο άγχος και πίεση αυτό συνεπαγόταν... Ο οργανισμός, όμως, δεν είναι μηχανή.. Ο οργανισμός μάζευε όλη αυτή την πίεση, μέχρι που τελικα ...έσκασε.. :-)
Πριν εκδηλωθεί όλο αυτό, όχι, δεν ήμουνα άνθρωπος που μεγαλοποιούσε πράγματα. Το ότι μεγαλοποιούσα πράγματα ήταν κάτι σαν σύμπτωμα της όλης κατάστασης που βίωσα. Ήταν αποτέλεσμα των φόβων που άρχισα να νιώθω.. Πριν από αυτό, πίστευα ότι είχα βρει μια κάποια ισορροπία στη ζωή μου, είχα τη σχέση μου, τη δουλειά μου κλπ. Το μεγάλο πλήγμα για μένα, στην αρχή τουλάχιστον του προβήματός μου, ήταν ότι ένιωθα να κατακερματίζεται αυτή η υποτιθέμενη ισορροπία. Αυτό με συνέτριψε ψυχολογικά, ήταν σα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου, ένιωθα να μπαίνω σε μία κατάσταση που ποτέ δεν είχα ούτε καν φανταστεί. Και αυτό ήταν και η πηγή κάθε φόβου μου από εκεί και πέρα. Έγινα πολύ επιρρεπής, πολύ ευάλωτος, μορφές του εαυτού μου που ποτέ μέχρι τότε δεν πίστευα ότι θα ζήσω..
Θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ δυνατό, ίσως άτρωτο, αλλά τελικά απλά τον θεωρούσα... Αυτή η κατάσταση με έκανε να βιώσω ότι είμαι ...άνθρωπος! Έχω τις αδυναμίες μου, δεν είμαι από ατσάλι.. Με έκανε να νιώσω ότι η ισορροπία που υποτίθεται ότι είχα στη ζωή μου ήταν πολύ ασταθής.. Με έκανε να παλέψω για να ξαναβρώ μια ισορροπία, η οποία όμως είναι πολύ πιο ευσταθής πια.. Με έκανε να αλλάξω ριζικά φιλοσοφίες για τη ζωή μου, για το θάνατο, για τους συνανθρώπους μου.. Με έκανε να βρω τον πραγματικό Δημήτρη... :-)
Συγγνώμη για το μεγάλο σε έκταση κείμενο αλλά αφού μου βγήκαν ήθελα να τα γράψω! :-))
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
Ρε Δημητρη μολις γυρισα απο τον ειδικο που ειχαμε συναντηση σημερα. Εγω απο μονος μου ηδη απο Τριτη το νιωθω μεσα μου και το βλεπω οτι ειμαι σε καλο δρομο αλλα εχω να διανυσω λιγη αποσταση ακομα. Αλλα το νιωθω οτι ειμαι σε καλο δρομο. Ο ειδικος αυτος ειναι ψυχιατρος και ειναι η 3 συναντηση. Απο οτι καταλαβα απο καποιες ερωτησεις του, αυτοι κοιτανε να βρουν αν τυχον εχεις κατι το οποιο να αντιμετωπιζεται με φαρμακα. Κανουμε καποια κουβεντα αλλα να σου πω, σχεδον εγω μεσα απο αυτα που του ελεγα τα ανελυα και καταλαβαινα πραγματα και αυτος συμφωνουσε. Δηλαδη τι παιζει μηπως καλυτερα να κοιταξω για ψυχολογο η να το αφησω και τελειως? Για καταθλιψη μου ειπε οτι εχω μια πολυ ηπια την οποια την ξεπερνας μονος σου και δεν ειναι σε φαση καταθλιψη που πια ορμονικα δυσλειτουργεις αλλα λογω των σκεψεων μου. Τελος παντων απλα θελω να σε ρωτησω εσενα τι σου ειχε πει ο δικος σου τοτε, γιατι πανω κατω παρομοια φαση περασες με μενα απο οσα εχω διαβασει.. Η μονο σουθ διεγνωσε τη καταθλιψη και πηρες τα φαρμακα και μετα απλα μονος σου με το καιρο καταφερες και αλλαξες τις σκεψεις σου
Καλημέρα σε όλους.Quote:
Originally posted by SpyrosGR21
Ρε Δημητρη μολις γυρισα απο τον ειδικο που ειχαμε συναντηση σημερα. Εγω απο μονος μου ηδη απο Τριτη το νιωθω μεσα μου και το βλεπω οτι ειμαι σε καλο δρομο αλλα εχω να διανυσω λιγη αποσταση ακομα. Αλλα το νιωθω οτι ειμαι σε καλο δρομο. Ο ειδικος αυτος ειναι ψυχιατρος και ειναι η 3 συναντηση. Απο οτι καταλαβα απο καποιες ερωτησεις του, αυτοι κοιτανε να βρουν αν τυχον εχεις κατι το οποιο να αντιμετωπιζεται με φαρμακα. Κανουμε καποια κουβεντα αλλα να σου πω, σχεδον εγω μεσα απο αυτα που του ελεγα τα ανελυα και καταλαβαινα πραγματα και αυτος συμφωνουσε. Δηλαδη τι παιζει μηπως καλυτερα να κοιταξω για ψυχολογο η να το αφησω και τελειως? Για καταθλιψη μου ειπε οτι εχω μια πολυ ηπια την οποια την ξεπερνας μονος σου και δεν ειναι σε φαση καταθλιψη που πια ορμονικα δυσλειτουργεις αλλα λογω των σκεψεων μου. Τελος παντων απλα θελω να σε ρωτησω εσενα τι σου ειχε πει ο δικος σου τοτε, γιατι πανω κατω παρομοια φαση περασες με μενα απο οσα εχω διαβασει.. Η μονο σουθ διεγνωσε τη καταθλιψη και πηρες τα φαρμακα και μετα απλα μονος σου με το καιρο καταφερες και αλλαξες τις σκεψεις σου
Σπυρο, χαίρομαι ειλικρινά που νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε καλό δρόμο, είναι πολύ σημαντικό βήμα!
Προσωπικά, τον ψυχίατρό μου τον επισκέφθηκα πολύ λίγες φορές και όχι για να συζητήσω μαζί του, αλλά, αρχικά για να έχω τη γνώμη του για το τι έχω και εν συνεχεία, για να μου γράψει τα φάρμακα ή να αλλάξει τη δοσολογία. Τη συζήτηση, την αναζήτηση μέσα μου και την προσπάθεια αλλαγής των σκέψεών μου την στήριζα (και) στις συναντήσεις με τον ψυχολόγο μου, πέρα από το να προσπαθώ μόνος μου.
Επειδή, όμως, δεν ξέρω αν θα με ωφελούσε τότε το να μιλάω με τον ψυχίατρό μου, δεν μπορώ να σου πω κάνε το ένα ή το άλλο, ή ότι ο ψυχολόγος είναι καλύτερος από τον ψυχίατρο. Απλά σου παραθέτω το πως το αντιμετώπισα εγώ. Σημαντικό σημείο πάντως είναι ότι, πριν επισκεφθώ τον ψυχίατρο για να πάρω τη γνώμη του, είχα ήδη αρχίσει συναντήσεις με τον ψυχολόγο μου και είχα ήδη αρχίσει να βλέπω θετικές αλλαγές στον τρόπο σκέψης μου, οπότε δεν είχα κανένα λόγο να το παρατήσω για να δοκιμάσω κάτι άλλο.
Να είμαστε όλοι καλά!
Δημήτρης
Καλησπέρα σε όλους!
Δημήτρη αν δεν βρω καλό ψυχολόγο, θα έρθω σε σένα!!χαχαχα (πλάκα κάνω ε!)
Ήταν σίγουρα ένα από τα πιό όμορφα εκτενή post κ όχι απλά μην ζητάς sorry, ίσα ίσα σ ευχαριστώ που τα μοιράζεσαι κ με βοηθάς κάνοντάς μου καθαρότερα κάποια πράγματα (κ μάλλον όχι μόνο εμένα!).
Εντωμεταξύ βγάζεις απίστευτη σοφία κ ακούγεται σα να χεις λύσει πολλά \"εσωτερικά\" θέματα κ δεν ξέρω μ αρέσει πολύ αυτό είναι πολύ αισιόδοξη νότα κ πραγματικά άσχετα από τη νότα, μπράβο σου!
Συμφωνώ στο ότι η καχυποψία κ το να φυλάγεσαι, μπορεί να σου στοιχίσουν κ τα καλά.. Κ αυτό με την δύναμη ακούγεται πολύ λογικό κ το ότι θα σε βοηθήσει να την δεις κ να την μάθεις, πραγματικά δεν το χα σκεφτεί έτσι. Ιδίως το θεώρημα με το οποίο αναίρεσες το ότι θα στηρίζομαι σε άλλη δύναμη με έπεισε:P (βέβαια σίγουρα θα σου πω όταν το ζήσω:P) .
Επίσης κωλοχάρηκα όταν είπες ότι πλέον η δύναμη που έχεις στηρίζεται σε καλύτερες βάσεις :)
Σκέφτηκα κάτι σήμερα όπως γύρναγα από την δουλειά: ένας λόγος που πιστεύω ότι το έπαθα αυτό είναι γιατί σταμάτησα ή ελλάτωσα κατά πολύ το να μιλάω με τον εαυτό μου κ έτσι συσσωρεύτηκαν πολλά ερωτήματα (ακόμα κ ασήμαντα) που ακόμα κ αν δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, σκέφτεσαι ότι ειναι πολλά κ αγχώνεσαι κ τα κάνεις ένα όλα κ άστα να πάνε. Όπως κ να χει υποθέτω ότι θα αρχίσω να τα βρίσκω από την Τρίτη. Θα έχεις νεότερα!!!
Εύχομαι θετική διάθεση σε όλους! καλό βράδυ.
Γειά σου Elizabeth! Γειά σου Spyros!Quote:
Originally posted by SpyrosGR21
Εχεις δικιο. Η καταθλιψη ειναι απο τις καταστασεις που αφηνουν κατι πισω τους. Και να την ξεπερασεις δε θα εισαι ακριβως το ιδιο ατομο. Οχι απαραιτητα οτι ειναι κακο αυτο γιατι οπως λες σε αλλαζει σαν ανθρωπο και σε κανει πιο ευαισθητο και να πιστευεις σε αξιες οπως φιλια,αγαπη,εμπιστοσυνη ακομα περισσοτερο... Πιστευω πως ειναι μια φαση συνειδητοποιησης του οτι στη ζωη αυτα εχουν κυριως σημασια τελικα.
Πολύ αισιόδοξα τα μηνύματα σας (τώρα τα διάβασα-άργησα λίγο αλλά δεν είχα πολύ χρόνο) κ αρκετά ωφέλιμα για το μυαλό μας κ την εσωτερική μας αναζήτηση νομίζω!
Δημήτρη έχεις βοηθούς! :P
καλό βράδυ (αλήθεια τώρα!)
Annia το αν θα πας ή όχι σε ψυχολόγο είναι κάτι που εξαρτάται αποκλειστικά από εσένα. Δεν είναι απαραίτητο για το παραμικρό να απευθύνεται ο καθένας σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο. Εκεί όμως που τίθεται το ζήτημα είναι: τι εννοεί ο καθένας παραμικρό; Φυσικά κάποιες καταστάσεις χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης. Κάποιες όμως μπορεί να μην απαιτούν την επίσκεψη σε ψυχολόγο. ʼλλοι άνθρωποι κάποιες φοβίες τις ξεπερνούνε μόνοι τους, άλλοι δε μπορούν και καταφεύγουν σε ψυχολόγο. Εσύ θα το κρίνεις αν η φοβία, ο πανικός, η δυσάρεστη εμπειρία που βίωσες μπορείς να την ξεπεράσεις μόνη σου ή αν χρειάζεσαι τη βοήθεια ψυχολόγου ή ψυχίατρου. Σχετικά με την εξάρτηση από τον ψυχολόγο. Δεν ξέρω αν αυτοί που σε πληροφόρησαν για το ότι πολλοί ψυχολόγοι κοιτούν να δημιουργούν εξάρτηση στους ασθενείς για οικονομικό όφελος, αν οι ίδιοι το λένε από δική τους εμπειρία ή το άκουσαν από άλλους και έχουμε το «φαινόμενο» «ράδιο αρβύλα». Ασφαλώς και υπάρχουν και ψυχολόγοι που κοιτούν τον ασθενή πρώτα από όλα σαν πορτοφόλι. Έχω αλλάξει έναν ψυχολόγο και δύο ψυχιάτρους. Δε θα πω για κανέναν τους ότι με έβλεπε σαν πορτοφόλι. Ο καθένας με βοήθησε όσο μπορούσε. Όταν είδα ότι δεν υπήρχε πλέον πρόοδος άλλαξα γιατρό. Κοίταξε αν αυτό που αισθάνεσαι μπορείς να το ξεπεράσεις μόνη. Αν δεις ότι δε μπορείς δεν είναι αδυναμία στο χαρακτήρα σου να ζητήσεις τη βοήθεια κάποιου ψυχολόγου ή ψυχιάτρου. Αδυναμία Annia είναι να κοιτάξουν τη δυσκολία που έχουμε κατάματα και να παραδεχτούμε ότι την έχουμε. Δεν το λέω για εσένα. Γενικά αναφέρομαι.
Όπως λέει και ο φίλος Δημήτρης
Να είμαστε καλά
Φιλικά
Αλέξης
Τελικα ισως αυτα που περναμε να μην μας ριχνουν την ψυχολογια ετσι αδικα.... Το λεω αυτο γιατι εγω πιστευω οτι εχω αλλαξει πολυ. Εχουν αλλαξει πολυ η πιστη μου στις αξιες οπως ξαναεγραψα και επισης ειμαι ερωτευμενος με καθε τι... Ειμαι ερωτευμενος με τη θαλασσα, με τη φυση γενικα, με τα παντα... Ξερετε τι ειναι να απολαμβανεις ακομα και ενα ποτηρι νερο που πινεις? Να απολαμβανεις οσο καλυτερα γινεται ενα αστειο,μια συζητηση με τουε φιλους σου... Να δινεις γεναιοδωρα το χαμογελο σου σε ανθρωπους. Μπορει ακομα να μην τα εχω ξεπερασει αυτα που νιωθω και τις σκεψεις μου τελειως αλλα και μονο που με εχουν αλλαξει ετσι με αυτο το τροπο, αυτο με ησυχαζει.
Πολύ καλό το άρθρο που παραπέμπεις Δημήτρη με πολύ καλή περιγραφή τόσο για τις φοβίες και την αγοραφοβία όσο και για το πως αυτές θεραπεύονται με την Συμπεριφορική Θεραπεία που ακολούθησα με τη βοήθεια πάντα του ψυχιάτρου μου. Ο προηγούμενος που ακολουθούσε την ψυχοδυναμική θεραπεία δε με βοήθησε όσο ο τελευταίος. Η κάθε σχολή έχει τα επιχειρήματά της κατά πόσο η κάθε θεραπεία βοηθάει. Δεν είναι του παρόντος. Το θέμα είναι ότι αν δεν αντιμετωπίσεις τους φόβους σου, ερχόμενος σε αντιπαράθεση άμεση με αυτούς δύσκολα θα τους ξεπεράσεις. Μπορεί να είναι μια λίγο δύσκολη διαδικασία αλλά αν αναλογιστεί κάποιος τα οφέλη της τότε θα διαπιστώσει ότι αξίζει. Εξάλλου τι είναι εύκολο στη ζωή; Όλα απαιτούν προσπάθεια και αγώνα είτε με τον εαυτό μας είτε με τους άλλους είτε και με τα δύο. Αυτό νομίζω ότι είναι και το νόημα της ζωής. Διότι αλλιώς τι νόημα θα είχε αν τα είχαμε όλα έτοιμα στα πόδια μας χωρίς να κοπιάζουμε; Θα βαριόμασταν!!Quote:
Originally posted by pratsdim
Καλησπέρα σε όλους,
σημερινό κείμενο του pathfinder.gr περί φοβιών. Αρκετά ενδιαφερον.
http://news.pathfinder.gr/health/features/phobias.html
Δημήτρης
Φιλικά
Αλέξης
egw den kanw symperiforiki alla o psychologos mu me petaei sta vathia nera kai exw frikarei..opu tu lew oti kolwnw na paw i oti kai na me fovizei mu leei na to kanw gia na to antimetwpisw...ti lete gi afto?einai swsti i piesi afti?den xerw isws na einai gia kalo makari...
ρε παιδια για να καταλαβω...εγω που δεν εχω κανει ψυχοθεραπεια,τι σας λεει ο ψυχιατρος δωστε μου κανα παραδειγμα
Ναι βασικα τι ακριβως ειναι τι παραπανω κανει, γιατι εμενα μεχρι τωρα (3 συναντηση-ψυχιατρος ειναι) απλα του λεω εγω και μ λεει πραγματα που θα μου τα ελεγε και καποιος γνωστος μου ξερω γω.. Και μου φαινεται μηπως αν δεν υπαρχει κατι που να θελει φαρμακα οτι οι ψυχιατροι δεν εχουν κατι αλλο για να σε βοηθησουν. Περα απο διαγνωση και κ φαρμακα... Οποτε λεω να παω και σε κανα ψυχολογο, για καμια ψυχοθεραπεια αλλα τι παραπανω προσφερει δηλαδη?
αυτοι που εχουν παει και σε ψυχολογο να μας πουν τι τους ειπε να κανουν
εμενα ο ψυχολογοσ για παραδειγμα με κανει να νιωθω την ασφαλεια οτι δεν θα παθω τιποτα και τετοια...πριν λιγο ασ πουμε μου ειπε οτι θα ξεπερασω αυτο που περναω...βλακεια μου βεβαια που δεν εχω τη δυναμη αυτη τι στιγμη να πω cool εισαι οκ θα περασει...αλλα τι να κανω?...θα μπορουσα και να αυτοκτονησω αλλα δεν το κανω ...περιμενω να περασει...αφου νιωθω οτι δεν εχω δυναμεισ αυτη τη στιγμη να το γυρισω το μυαλο μου απο την αλλα και να σκεφτει θετικα...δυσκολο να σκεφτεσαι θετικα....θαυμαζω αυτουσ που το κανουν...πω πω πακετο εχω φαει...σ αυτη τη περιπτωση θελεισ τα φωτα του αλλου για να πας εστω και λιγο μπροστα...μακαρι να νικησω καποια στιγμη γιατι εχω τρομοκρατηθει παρα πολυ...ο ψυχολογοσ μπαινει βαθυτερα μεσα στο υποσεινηδητο και αντλει πληροφοριεσ που εμεισ οταν ειμαστε θολωμενοι δεν τισ καταλαβαινουμε...οταν πρωτοπαθαινα κρισεισ πανικου δεν ηξερα γιατι ενω ημουν πολυ ευτχισμενη και ρθαν ξαφνικα σε μια περιοδο που ολα ηταν μια χαρα...ο ψυχολογος με βοηθησε να καταλαβω οτι δεν ηταν τελικα ολα τοσο ροδινα μεσα μου οσο νομιζα...βεβαια κατι ειχα υποψιαστει εγω... αλλα ειχα τοσα πραγματα στο υποσεινηδητο μου να λυσω που δεν τα ειχα καταλαβει..και ξερετα τι εγινε?μολισ ηρεμησα απο τισ κρισεισ πανικου και δεν με επιαναν πια περασα μια απιστευτη φαση εμμονων και σκεψεων του στιλ ποια ειμαι που παω αγαπαω αυτον τον ανθρωπο με τον οποιο ειμαι μαζι?τι κανω στη ζωη μου?και μερικεσ φορεσ οχι και τοσο απλεσ σκεψεισ αλλα περισσοτερο καταστροφικεσ..ο ψυχολογοσ μου εξηγησε οτι βγαινουν στην επιφανεια ολοι οι προβληματισμοι που υπηρχαν στο υποσεινηδητο και δημηουργουσαν αυτην την εσωτερικη συγκρουση η οποια εκδηλωνοταν με τη μορφη κρισεων πανικου....πολυ ωραια ειπα και χαλαρωσα αρχισα δηλ να λυνω τα ζητηματα σιγα σιγα που με απασχολουσαν...και ετσι ενιωσα πιο δυνατη και ασφαλεισ με τον εαυτο μου...τωρα βαβαια μετα απο 10 χρονια νιωθω παλι τα ιδια γιατι προφανωσ δεν εχω λυσει κι αλλα πραγματα μεσα μου...τι να κανουμε θα υπομενουμε μεχρι να τα καταφερουμε...
Ζωη εχεις να μου προτεινεις καποιον καλο ψυχολογο? Να ενδιαφερεται εκτος του οτι θα παρει τα χρηματα ως φυσικο κ αυτο, πιο πολυ για εμενα και την αντιμετωπιση του προβληματος μου.