Quote:
Originally posted by Dreamcatcher
παλι τα ιδια, και ενω περασε το μαρτυριο της πρωτης φορας και καταφερα και εφτασα τα 48 κιλα και ελεγα λιγο ακομα λιγο ακομα , σταματησαν ολα με τον ερχομο και της 2ης εγκυμοσυνης . και αφου γεννησα εδω και 3 μηνες αρχισα παλι τα ιδια. ατελειωτοι περιοδοι νηστειας και αν φαω κατι, αμεσως τουαλετα...αντε παλι τα ιδια, φοβαμαι τοσο, νευριαζω πιο πολυ με τη μαμα μου που ολη την ωρα κυρηγματα να φαω ο αντρας μου, οι φιλοι μου, μαδεν μπορουν να μην ασχολουντε?
8ελω νΑ ΤΟ ΒΓΑΛΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΟΜΩς...το πρωι ζυγιστικα και ειδα οτι εφτασα τα 54 , χαμογελασα αλλα εχουμε δουλεια ακομα...ομως εφαγα 2 κομματια χταποδι, αυτο σκεφτομαι ολη μερα...το χταποδι, ημουν και σε μερος που δε μπορουσα να το βγαλω.κοιμαμαι 3υπναω αποφευγω να πηγαινω με παρεες για να μην εχει φαγητο και παρασυρ8ω.πως 8α τα καταφερω...δε μπορω να τα πω που8ενα....πιεζομαι κατι με βασανιζει, εκει που κα8ομαι χτυπαει γρηγορα η καρδια μου και δενει το στομαχι μου κομπος σαν να φοβαμαι κατι, ειμαι τοσο δυστιχισμενη και προσπα8ω να βρω τον λογο...τι 8α κανω....αχ και να μπορουσατε να δειτε τα δακρυα στα ματια μου, να με παρηγορησετε καιοχι να με κατακρινετε οπως κανουν ολοι...υποφερω , ζηταω βοη8εια, ενα χαιδεμα και οχι φοβερες...
σε καταλαβαινω απολυτα αλλα δεν αξιζει.εχουμε φερει στον κοσμο παιδια και σκεψου τι παραδειγμα τους δινεις, ειναι πολυ δυσκολο να συγκρατηθεις και να μη θες να χασεις οσα πιο πολλα κιλα μπορεις σε λιγο διαστημα αλλα θα το κανεις εισ βαρος της υγειας σου μη το κανεις αυτο για δευτερη φορα, να τους γραψεις στα παλια σου τα παπουτσια ολους και να κοιταξεις την οικογενεια σου, σκεψου αν καποιος απο τα παιδια σου η τον αντρα σου αρρωστενε βαρια θα ειχε πολυ σημασια ποσα κιλα πιο αδυνατη θα εισουν? προφανος οχι θα σκεφτοσουν ποσο χαζη εισουν που δεν ευχαριστηθηκες τις χαρες της οικογενεια σου υπαρχουν πιο συμαντικα πραγματα στη ζωη ασε που στα 54 κιλα δεν εισαι υπερβαρη αυτα σκεφτομαι και εγω για να κρατιεμαι δυνατη σκεψουτο και εσυ φιλακια