Γιατί παρέθεσες ένα ποστ μου κάνοντάς μου μια ερώτηση. Ποιος ο λόγος να μην απαντήσω έστω για να σου πω ότι δε θέλω να αναφέρω το άλλο φόρουμ? Θα ήταν μάλλον αγενές.
Ας το λήξουμε εδώ καλύτερα.
Printable View
Σκέφτομαι παγωτό φυστίκι, δυο χρυσόψαρα στη γυάλα, τσίπουρο χωρίς, γκάζι, το χέρι έξω απ' το παράθυρο, ομοιότητες, πολλές ομοιότητες, πίσω από τις λέξεις, φτου ξελευτερία, κι όταν σου λέω πορτοκάλι εσύ να βγαίνεις..
Σκέφτομαι πόσο όμορφα νιώθω που έχω μείνει εντελώς μόνος στη ζωή μου
Υπάρχουν και φορές που, όσο και να μας πονάει ή να μας δυσκολεύει, πρέπει να πατάμε delete.
Στην περίπτωσή σου εσύ ξέρεις καλύτερα..
Στο δικό μου πάντως πληκτρολόγιο το συγκεκριμένο έχει νάρκη, συρματόπλεγμα, συναγερμό, λέηζερ..
τώρα εκπαιδεύομαι ως νίντζα για να καταφέρνω πιο εύκολα να το πατάω χωρίς καμπούμ!
Είναι δυσάρεστο να έχω καλές διαθέσεις με αρκετούς (εντάξει ίσως όχι και όλους) να περάσω για παράδειγμα ένα Σάββατο βράδυ με γλέντια, σκασμένα γέλια, να ηδονιστούμε μεταξύ μας γενικώς και να μην γίνεται. Είμαστε στην εποχή της μοναδικότητας, της ατομικότητας και της εγωιστικής ηδονής.
Ατομική βομβα ένα πράμα ε (εννοώ για αυτά που γράφεις εσύ)?
σκεφτομαι μια βλαχα αθωα χωρις πολλες εμπειριες να προσπαθει να τη πεσει σε καποιον που της φανηκε ενδιαφερον. κι ενω συμβαινει αυτο, τα υγρα της μουνοχειλα μοσχομυριζουν. επισης σκεφτομαι την κοινωνικη καταξιωση που προσφερουν τα κωλοχαρτα, και ποσο περηφανος και υπερανω μπορει να νιωσει καποιος γιαυτα, χωρις να καταλαβαινω γιατι το κανει, αφου ουσιαστικα ειναι σαν να χαιρεται που εγινε κι αυτος σκλαβος, ενα γραναζι του σαπιου συστηματος.
ΚΕΝΟ,
δυστυχώς στη χώρα αυτή του επιφανειακού και του δήθεν τα κωλόχαρτα μετράνε ως μια φωτεινή ταμπέλα νέον, ένα ''ντεμέκ'',
όπως λέμε κι εδώ στο Βορρά, κλειδί που ξεκλειδώνει πόρτες.
Το σύστημα μένει απλά στις σφραγίδες. Όσο περισσότερες και πιο εντυπωσιακές τόσο το καλύτερο. Δυστυχώς, δε λογαριάζει την ουσία, το υπόβαθρο, την παιδεία, την προσωπική καλλιέργεια. Κι έτσι υπάρχουν άτομα που μαζεύουν χαρτιά και χαρτιά χωρίς όμως ουσιαστικό αντίκρυσμα.
ΟΜΩΣ, για μένα μετράει η διαδικασία, το ταξίδι της γνώσης μέχρι να πάρεις ένα χαρτί. Εκεί είναι το ζουμί.
Αν δώσεις στον εαυτό σου αυτό το εισιτήριο, αν πραγματικά στοχεύσεις στο περπάτημα και όχι στον τελικό σταθμό και τη τζίφρα, φίλε μου έχεις κερδίσει εφόδια σπουδαία. Μεταμορφώνεσαι ως άνθρωπος.
Κι αν δεν μπορεί να σε αναγνωρίσει το εδώ σύστημα, ανοίγεις φτερά και την κάνεις για αλλού.
Θα σου πω και κάτι ακόμα, φιλικά. Νομίζω ότι αδικείς τον εαυτό σου.
Είσαι άτομο που παρότι και καλά δεν έχεις χαρτιά την ψάχνεις μόνος σου. Έχεις αισθητική καλλιέργεια. Εκτιμάς την τέχνη, τον κινηματογράφο, έχεις ανησυχίες.. Αν θυμάμαι καλά, είχες γράψει ότι σταμάτησες πριν πάρεις το απολυτήριο.. Θυμάμαι καλά;
Γιατί δεν πας να πάρεις το χαρτί; Αν δουλεύεις γράψου σε νυχτερινό. Μετά από αυτό συνέχισε.
Δε μιλάω για πανεπιστήμιο μόνο και μόνο να πάρεις ένα πτυχίο. Θα μπορούσες να πας σε μια σχολή που σε ενδιαφέρει. Σ' ενα ΙΕΚ, οπουδήποτε. Ακόμα και σχολή κινηματογράφου, κάτι καλλιτεχνικό, ό,τι γουστάρεις. Το σκέφτεσαι καθόλου;
Η ηλίκία δεν παίζει ρόλο για να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου, για τα όνειρά σου.
Επιμένω ότι σε αδικείς και σε κρατάς εκεί που βρίσκεσαι τώρα. Έχεις δυνατότητες, γαμώτο. Πάλεψέ το. Όχι για το χαρτί. Για σένα.
Κανένας δεν είναι υπεύθυνος για τη μιζέρια μας ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ.
Είναι τόσο βολικό πάντα να φταίει κάποιος άλλος.. το σύστημα, η χώρα, ο κάθε διεφθαρμένος που βρίσκει άκρες και τα τρώει.. Ο τόπος εδώ βρωμάει σαπίλα. Μάζεψε καύσιμα ώστε να γκαζώσεις για αλλού :)
αγαπη μου γλυκια δε χρειαζοταν να μου τα γραψεις ολα αυτα, μου ειναι γνωστα και τα ξερω. ναι σταματησα τις σπουδες μου αποτομα λογο μπλεξιματων και φυσικα που με προλαβε ο στρατος. μα δε μου φαινονται χρησιμες καπου πλεον. το αντιθετο, πλυση εγκεφαλου βρισκω πως ειναι. απλα αλλο ενα "αποδεικτικο" στοιχειο οτι κατι εκανες στη ζωη σου και εισαι οντως κατι, ειδικα οταν μπλεκεις με τη γραφειοκρατια. τα κωλοχαρτα δε με ενδιαφερουν καν, ουτε θελω να γινω καταξιωμενο και χρησιμο μελος αυτης της γαμωκοινωνιας γιατι πολυ απλα τη μισω. δε θελω να ειμαι κατι στο γαμωσυστημα και να του προσφερω, γιαυτο ας τα βαλουν στο πρωκτουδακο τους λοιπον οσοι τα αποκτησαν, να τους φυγουν απ'το στομα σαν σαϊτες!
εκτιμαω τη τεχνη, και δε το κανω για κανεναν αλλον μα προσωπικα για μενα, επειδη νιωθω οτι δε μπορω να εκφραστω καλυτερα στο κοσμο που ζουμε κι επειδη βρισκω οτι τπτ αλλο δεν εχει αξια! κι εκει ειναι η μαγεια ολη, δε με ενδιαφερει τι νομιζει ο καθενας, τι αποψη εχει για μενα και τη ταινια που ειδα ή τη μουσικη που ακουω και προτιμω, ασχολουμαι και ψαχνομαι απλα γιατι αυτο ειναι η καβλα μου και με εκφραζει.
τα της φυγης, ειναι περισσοτερο συναισθηματικο το θεμα θα ελεγα, γιατι εγω οπως εχω ξαναπει πρωτου κανω το οτιδηποτε πρεπει να βλεπω οτι αξιζει και θα εχει αποτελεσμα. αξιζει τελικα να φυγεις απο το τοπο που γεννηθηκες, οταν εισαι μονος, κι οπουδηποτε αλλου κι αν πας σου μοιαζει σκατα ? πες πως φευγω απο δω και παω Γαλλια, ακομα χειροτερα παιζει να ειμαι γιατι δε θα μπορω να συνενοηθω κι ολας καλα, οποτε προβλεπω να καταληγω παλι σε 4 τοιχους κλεισμενος και μονος. μαλλον δε καταλαβαινεις οτι το προβλημα μου ειναι στο να νιωσω οτι αξιζει κατι σ'αυτη τη γαμιολα τη ζωη, κι οχι να κανω κατι μηχανικα κι ετσι επειδη με διαταξανε. αμα υπηρχε προγραμμα παντως ή κατι πιο ομαδικο, ισως ενιωθα καλυτερα...
τεσπα επειδη απο τη παρασκευη το μεσημερι βρισκομαι παλι μπλεγμενος ασχημα τουλαχιστον μεχρι τον ιουλιο, γαμησε τα κι αφησε τα, μακαρι να χα παρεα να ξεκουμπιστω εστω και καπου στην Ελλαδα μονο εκτος Αθηνων.
Σκέφτομαι αυτή τη σκηνή και δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου
http://www.youtube.com/watch?v=2TJ3Yv_vgUc
πόσο πιστό είναι ένα πεινασμένο σκυλί; λολ
σκεφτομαι πως δεν έχω κοντά μου ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα,
πως δεν περνάω καλα,
πως είμαι σε μία συνεχή προσπάθεια χωρίς αποτελεσμα
πως δεν αξίζω την αγάπη από το άλλο φύλλο αφού δεν φαίνεται πως θα την λάβω ποτε
σκέφτομαι πως η μοναξιά είναι δύσκολη
σκέφτομαι πως δεν έκανα και τιποτα σπουδαιο στη ζωή μου
σκέφτομαι πως θα θελα να μουν τωρα στο κέντρο και δεν έχω με ποιον να πάω
σκεφτομαι πως είναι δύκολη η ζωή
σκέφτομαι πως δεν έχω κάτι να χαμογελάω
σκέφτομαι χιλιαδεσ πράγματα το λεπτό
σκεφτομαι πως είμαι συνέχεια κουρασμένη