Ε...μην το λες...πονάω που κάθομαι και πληκτρολογώ,αλλά χαλάλι σας!Quote:
Originally posted by alexandra79
Ναταλακι μου βλεπω βρηκες τον καλο σου εαυτο με τα πολλα του ποστ..αυτο σημαινει οτι ηδη αρχιζεις και νιωθεις καλυτερα...μπραβο κοπελαρα μου πολυ χαιρομαι για σενα...
Ώστε τρύπιες θα μας κάνουν!Αχ!Από εκεί που νιώθω άντρας βαρβατίλας(τη βγάζω,την αδειάζω,την τινάζω)
θα με καταντήσουν τρύπια...Θα πάθουμε κρίση ταυτότητας με αυτήν την επέμβαση,που διαλέξαμε...
Κλείνεις μια τρύπα κι ανοίγει άλλη...Αχ!Πρώην συζούμω μου,που θα μου πουρεστείς οσονούπω...
Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο,τώρα που σε βρήκα.Τις γάζες τις έκανες αλλαγές κι αν ναι,πόσο συχνά;
Σακουλάκι,μιά φορά,που σου ξεκόλλησε(τότε που φρίκαρε η δόλια μάνα)σου κόλλησαν πάλι το ίδιο
ή βάλατε άλλο;Εγώ από το ζόρι μου,που δεν ξέρω τη Λόλα απ'τη φωτιά ποιός θα τη βγάλει,πλένομαι τοπικά κάπως
και δεν έχω κάνει το μπάνιο το καλό,που τρέχουν τα νερά(ναι,καθήστε εκεί που είστε,μακριά από την αστεγίλα μου)!
Αλλά έτσι δεν αλλάζω και γάζες και σκέφτομαι,λες να μολυνθούν;Στις άλλες επεμβάσεις κάθε μέρα,
έκανα μπάνιο,έβαζα μπεταντίν κι άλλαζα γάζες.Βέβαια μου έπαιρνε κανα 50λεπτο η αλλαγή με 50 μπάγκα μπάγκα.
Είχα καρέκλα,λίγο ξεκολλούσα,λίγο ζαλιζόμουν,πολύ μπαγκαμπαγκάριζα και κάποια στιγμή τελείωνα.
Από τότε βέβαια έχει κυλλήσει πολύ νερό στ'αυλάκι και πλέον τρυπιέμαι!Δεν υπάρχει καλύτερο πρωινό ξύπνημα στις 8
με την τσίμπλα στο μάτι,από μια ένεση στην κοιλιά και κάμποσο μετά κάψιμο το φάρμακο...Αααααααα!!Αυτός είναι καφές!
Σε φέρνει και πιο κοντά και σε άλλες κοινωνικές ομάδες,τα βιώματα των οποίων δε θα φανταζόσουν ποτέ
πως θα συμμεριζόσουν!Τι έλεγες,Ναταλία;Το μόνο "ποτέ"που μπορείς με το χέρι στην καρδιά να πεις για σένα στη ζωή σου
αφορά στο τσιγάρο και τα ναρκωτικά;Βάρα ενέσεις τώρα πουρνό πουρνό με τη δροσούλα!Ξέφυγα λιγουλάκι και με μαζεύω!
Επίσης Αλεκουζάκι μου,όταν αυτοχουφτώνομαι,η κοιλιά μου είναι σα μουδιασμένη.Δε ριγά στο άγγιγμα μου,δε με νιώθει,
δεν τη νιώθω...Και δε θα αντέξω να φάω χυλόπιτα ΚΑΙ από μέλος του σώματος μου!Τι μου συμβαίνει,γιατρέ μου;
Θα ζήσω;Είναι σοβαρό;Ουφ!Έχει πολύ δρόμο ακόμα,μπάρμπα Στρουμφ!Και πόνεσε η αποσωλήνωση;
Κι η τρύπα τρέχει εκείνες τις αηδίες ακόμα;Και την έχεις ανοιχτή ή με γάζα;Και πάνω απ'όλα:
Γιατί δεν έχω ακόμα το τηλέφωνο σου να σε ρωτήσω όλες αυτές τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες κατ'ιδίαν
και φρικάρω τις δόλιες μάνες,που μπορεί να έφεραν παιδιά στον κόσμο,αλλά μπροστά σ'ένα μανίκι κλάνουν μέντες;
Όταν μάθαινα να σχεδιάζω πατρόν(ναι,ζήσατε αρκετά να το ακούσετε κι αυτό,άσχετα που δεν ξέρω να μπαλώσω μια τρύπα)
μας έλεγε η εκπαιδεύτρια πως το μανίκι είναι το πιο δύσκολο στο σχεδιασμό κι από κει βγήκε η σχετική έκφραση!
Πού'σαι τώρα,κυρά δασκάλα,να σου πω εγώ απο πού βγήκε η έκφραση αυτή!Δε σου τα'μαθαν καλά!Μανίκι αυτό το μανίκι!