οχι δεν πιστευω οτι δαγκωνετε απλα δεν εχω μιλησει ποτε σε κανεναν ουτε καν στον συντροφο μου κ το σκεφτομουν να κανω την εγγραφη γιατι απλα ντρεπομουν πολυ
Printable View
οχι δεν πιστευω οτι δαγκωνετε απλα δεν εχω μιλησει ποτε σε κανεναν ουτε καν στον συντροφο μου κ το σκεφτομουν να κανω την εγγραφη γιατι απλα ντρεπομουν πολυ
καποτε ειμουν κ γω ετσι δε μιλαγα σε κανεναν κ ζωγραφιζα 24 ωρες χωρις να λεω λεξη σχεδον αλλα αυτο τελικα με οδηγισε σε τοσο μεγαλο αδιεξοδο που τελικα πηγα στο αλλο ακρο για να σωθω εγω πιστευω οτι ειναι λαθος που τα νεα μελη δε μπορουν να στηλουν πμ μεχρι να συμπλιρωσουν 50μυν γιατι μπορει καπιος να μη νιωθει ανετα να πει τα παντα δημοσια μπορει να θελει να πιασει καπιον που παρακολουθει καιρο κ να μιλησει σε αυτον αλλα ακου τι σου λεει κ ο αλλος πιο πανωQuote:
Εδώ μέσα δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι, η επικοινωνία είναι απρόσωπη. Μοιράσου τις σκέψεις σου μαζί μας, ώστε να μπορέσουμε να σε βοηθήσουμε αν μπορούμε.
σκεφτομαι οτι ηταν μαλλον οριακη διαταραχη. τη μια τα διαλυεις ολα και φευγεις για κατι νεο, την αλλη ζητας συγνωμη κι επιστρεφεις προσπαθωντας να ξαναχτισεις τα παλια. κι αυτο το αισθημα μονιμης βαρεμαρας. κακως που κανω διαγνωση στις μαλακιες μου, αλλα μου κολλησε τελευταια. πως κρατανε τις σχεσεις τους οι οριακοι ?
Δε διάλεξα τυχαία αυτό το ποστ είναι το τελευταίο το χρήστη προσωρινάεδώ..........απορώ πραγματικά, δεν καταλαβαίνω και αναρωτιέμαι για πιο λόγο αποκλείστηκε ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
...
Το σχόλιο που έκανε για τον κυκνο ξέρω σίγουρα δεν ήταν χλευαστικό...
και είναι και ανόητο να σχολιάζεται πλέον από οποιονδήποτε...
μα ο αποκλεισμός ειναι εντελώς ακατανόητος....
ποσο δικιο εχεις με αυτα που γραφεις το φορουμ δεν το ξερω ακομα καλα αλλα ας κανω μια αρχη μιας κ πρεπει να τα γραψω δημοσια.λοιπον σκεφτομαι οτι εχω πιασει πατο, εχω κουραστει με τους παντες,νιωθω συνεχεια μελαγχολια,κλεινομαι στον εαυτο μου, νιωθω ενα κενο μεσα μου, νιωθω μονη μου ακομα κ με κοσμο,σκεφτομαι συνεχεια αρνιτικα,νιωθω οτι δεν αξιζω τπτ οτι δεν βρισκω αδιεξοδο.καθε μερα φοραω την μασκα με το χαμογελο σαν να μην τρεχει τπτ.δεν ημουν παντα ετσι ακριβως το αντιθετο θα ελεγα πολυ δυναμικη , πειθαρχημενη (εχω μεγαλωσει στο εξωτερικο) ,σοβαρη.δεν ξερω τι φταιει και τι να σκεφτω γιατι μου συμβαινει δεν ξερω
Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί νιώθω έτσι..;;....πως όλα είναι μάταια..κι ενώ πάντα πίστευα πως η ζωή είναι όμορφη (ακόμα το πιστεύω)..η δική μου δεν μου αρέσει...γιατί ρε γαμώτο;;;
Ποιο μονοπάτι παίρνει το μυαλό και με βγάζει πάντα σ΄αδιέξοδο;;...γιατί γυρίζω πίσω;;..γιατί δεν πάω μπροστά;;;...
Γιατί δεν ξεχνάω αυτά που με πλήγωσαν, αυτά που με ''βάρυναν'';;;
Γιατί δεν θυμάμαι αυτά που με έκαναν ''ευτυχισμένο'' ;;;;
-----------------------------------------------------------------
που είσαι ρε φιλαράκι...οι φιλοσοφικές κουβέντες μας μου έκαναν καλό...τι έκανες και σε ''έσβησαν'';;
γραφω οτι ορθογραφια να ναι
κ ετσι τη mariam_m θα καραφλιασω
αφου τα γραναζια του μυαλου μου εχουν σκουριασει κ δε γυρνανε
κ για να τα ξεκολησω πρεπει να τους βαλω γρασο!
χαχαχχχαχαχαχχαχαχχαχχαχα αχχαχαχχαχαχχαχαχααχχαχαχ αχαχχαχαχαχχαχαχαχχαχαχαχ αχαχχαχαχαχαχχαχαχαχχαχαχ αχαχχαχαχχαχχαχαχαχχαχαχα χαχαχχαχαχαχαχαχχαχαχαχχα χαχαχαχχαχαχαχαχχαχχαχαχχ αχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχχαχα χαχαχαχχαχαχαχαχαχχαχαχαχ αχχαχαχαχαχαχχαχαχαχχαχαχ χαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχχαχ αχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχχα χαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχα χχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχ
το να καταλαβαινεις πιος σε καταλαβαινει ειναι χαρισμα το να τον γνωριζεις αρετη κ να τον ακους ΑΞΙΑ
4 υπεροχες μερες ξεγνοιασιας,αγαπης,μεζεδοκ αταστασεων ,ουζοκαταστασεων και μπυροκατανυξης..Τωρα επιστροφη στην πραγματικοτητα που υποσχεθηκα να την αλλαξω,αλλαζοντας ριζικα καποια πραγματα που τελικα μονο προβληματα υγειας φερνουν..
Γιατί να δεχτώ εγώ τον κόσμο?Ας δεχτεί αυτός εμένα. :P
Μου κάνει εντύπωση που κομπλάρεις να μιλήσεις ακόμα και μέσα στην ανωνυμία, που για να πεις επιτελους αυτο που σε βασανίζει το κάνεις βήμα βήμα. Αν κρίνω απ αυτό, φαντάζομαι ότι στην καθημερινότητα σου πνίγεσαι, αλλά αρνείσαι να δειξεις εμπιστοσύνη, σε κανέναν, έστω απλά για να μιλήσεις χωρίς να περιμένεις να σου δώσει τις λύσεις. Κι αυτό, μήπως ειναι αιτία των αισθημάτων που περιγράφεις? Επειδη αμα δειξουμε εμπιστοσυνη σε καποιους πραγματικά δικους μας ανθρωπους και τους μιλήσουμε, εκτός του ότι νιωθουμε προς στιγμη μια γαλήνη κι ενα ξαλάφρωμα, ήτοι ανατροπή των αισθημάτων που μας περιγραφεις, δεν αποκλείεται η σταση τους εναντι μας να ναι πολύ διαφορετική απ΄ότι υπολογίζαμε, δλδ να μας καταλάβουν και να μας βοηθησουν. Εσυ ήδη εχεις προαποκλείσει αυτο το ενδεχόμενο. Κι όσο πνίγεσαι και δεν ξανοίγεσαι τόσο αυτη η κατασταση διαθεσης εξακολουθει.
οσους δηλωναν εξ αρχης οτι δε συμφωνουν με εμενα θα μπορουσα αρχικα να τους εκτιμησω για την ηλικρινια τους αλλα το μονο ηδος ανθρωπου που πραγματικα απαιχθανομαι ειναι αυτου που σου παρουσιαζετε παντα φιλος κ παντα σε θαβει πισοπλατα μια ζωη κ δε σου λεει ποτε καταφατσα δε σε γουσταρω δεν με ενδιαφερεις δε σε υπολογιζω εγω οταν καπιον δε τον γουσταρω το πρωτο πραγμα που θα κανω ειναι να του πω ξερεις κατι με εσενα δε κολαω δε με αγγιζεις...