Originally Posted by
elisabet
Γιώργο θα σου πω κι άλλο.
Πριν κανα χρόνο ο πατερας μου χρειάστηκε να κάνει μια επείγουσα επέμβαση απτο πουθενά. Ο πατέρας μου τώρα μιλάμε που ήταν κάποιας ηλικίας με σοβαρότατο εκτεταμένο καρκίνο και με βαριές χημειοθεραπείες στο φουλ. Κι επίσης με σοβαρό καρδιολογικό ιστορικό. Πριν την επέμβαση με κάλεσε μέσα ο αναισθησιολόγος και μου είπε κατά λέξη : δεν ξέρω αν έχεις καταλάβει σε τι έχεις συμφωνήσει, ο πατέρας σου δεν έχει ελπίδα να βγει ζωντανός απτην νάρκωση κι αν καταφέρει και βγει ζωντανός θα πεθάνει λίγες μέρες μετά από μόλυνση. Μου τα είπε ακριβώς έτσι. Θυμάμαι οτι αντέδρασα με σοκ...οτι τι μου λέτε;;; Κια γύρισε και μου είπε οτι στα λέω γιατι δεν θέλω μετά να έρθεις και να μου ζητήσεις ευθύνες, αυτή είναι η αλήθεια κι οφείλεις να την ξέρεις πριν υπογράψεις. Μάλιστα επιβεβαιώνε από δίπλα κι ο χειρουργος. Με τσάντισε τόσο έκεινη την στιγμή που όχι μόνο υπέγραψα, αλλά του έδωσα τον λόγο μου πως θα του τον πάω μετά από ένα μήνα όρθιο να τον δει. Ο πατέρας μου τελικά βγήκε χαμογελαστός απτο χειρουργείο και την επόμενη μέρα σηκώθηκε και φύγαμε. Ο χειρουργος οταν ξαναπήγαμε μετα από μερες για να κοψει τα ράμματα δεν πίστευε στα μάτια του.
Γιαυτο λοιπον σου λεω μην ακους κανεναν. Εσυ ζεις με το σκυλο σου, εσυ ξερεις ποσο δυνατος ειναι κι αν ειναι καλα. Αυτο που νιωθεις , αυτο να κανεις, και να μην αφησεις τον φοβο να σε κερδίσει.