Ευχαριστώ!!!Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
:bouncy: welcomeeee
Σμουτς! :smilegrin:
Printable View
Ευχαριστώ!!!Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
:bouncy: welcomeeee
Σμουτς! :smilegrin:
Καλέεεεεεεεεεεεεεεε...
..πού πήγατε ούλοι κι εξαφανιστήκατε;;;;;;;;;;; :shocked2:
http://www.dinfo.gr/wp-content/uploa...halassa-12.jpg
Τσουυυυπ, ένα ψαράκι για τη νεκρά θάλασσα <º)))><
Τώρα σκέφτομαι...
...ότι πέρασα ένα έντονο στρες για περίπου 1 ώρα το απόγευμα,
και μόλις ηρέμησα, αμέσως μου ήρθε πολύ έντονη επιθυμία για γλυκό (ενώ οργανικά δεν πεινούσα καθόλου).
Ήταν τόσο ξεκάθαρο μέσα μου ότι η θέληση για γλυκό ήταν αποτέλεσμα του έντονου στρες, που κατάφερα να αποκρούσω το ενδεχόμενο υπερφαγικό και να διώξω τελείως την θέληση για γλυκό.
Αυτό που πρέπει να δουλέψω μέσα μου είναι το γιατί έχω εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζω τα δύσκολα της ζωής με τα γλυκά.
Ελπίζω κάποια μέρα να ελευθερωθώ εντελώς από αυτό.
Σκέφτομαι ότι, δε χρειάζεται να μου λένε οι άλλοι τι είμαι, τι αξίζω και τι μπορώ να κάνω για να είμαι καλά... Χρειάζεται πρώτη εγώ να γνωρίζω τις δυνατότητές που έχω, να είμαι ευτυχισμένη με όσα έχω πετύχει και να αναγνωρίζω τους κόπους μου, χωρίς να αυτομαστιγώνομαι για αυτά που δεν έχω κάνει, για αυτά που θα μπορούσα να έχω κάνει....
+1000 :thumbup:Quote:
Originally posted by marulenia
Σκέφτομαι ότι, δε χρειάζεται να μου λένε οι άλλοι τι είμαι, τι αξίζω και τι μπορώ να κάνω για να είμαι καλά... Χρειάζεται πρώτη εγώ να γνωρίζω τις δυνατότητές που έχω, να είμαι ευτυχισμένη με όσα έχω πετύχει και να αναγνωρίζω τους κόπους μου, χωρίς να αυτομαστιγώνομαι για αυτά που δεν έχω κάνει, για αυτά που θα μπορούσα να έχω κάνει....
fat_capricorn, μας έλλειψες!
Τώρα το είδα...εδώ είμαι απλά δεν προλαβαίνω να γράψω κάτι,σας διαβάζω όμως κάθε μέρα.:tumble:Είστε η παρεούλα μου που μου κάνει καλό δεν σας αλλάζω με τίποτα.:yes:Quote:
Originally posted by Μαντζουράνα
fat_capricorn, μας έλλειψες!
Σκέφτομαι οτι άφησα καιρό τώρα το μυαλό κ το πνεύμα μου σε χειμερία νάρκη κ δίνω σημασία σε μικρά κ ανούσια πράματα αντί να κρατώ τον εαυτό μου απασχολημένο σε πράματα με περισσότερο νόημα κ ουσια
Αυτό το χω και εγώ γ@μώτο!Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
Σκέφτομαι οτι άφησα καιρό τώρα το μυαλό κ το πνεύμα μου σε χειμερία νάρκη κ δίνω σημασία σε μικρά κ ανούσια πράματα αντί να κρατώ τον εαυτό μου απασχολημένο σε πράματα με περισσότερο νόημα κ ουσια
Σήμερα ματζουράνα μου κ ενω ήμουν πολυ απογοητευμένη απο την μικροπρεπια μιας φίλης μου, κ το ανέλυσαν σε τέτοιο βαθμο που κατάντησε δική μου μικροπρεπια, γνώρισα εναν κύριο που ταξίδεψε στην Ελλάδα με σκοπό να γνωρίσει κάποια μέρη κυρίως αρχαιολογικούς χώρους κ μιλούσε άπταιστα ελληνικά αν κ γερμανός. Είμαι σίγουρη οτι κεγω αν καθόμουν να μάθω η να διαβάσω κάτι δεν θα εσκαγα για χαζό κουτσομπολιά κ χαζοσυμπεριφορες
Κατ' αρχάς μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους!
Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του πορεία.
Δεν είναι καλύτερος ο γερμανός που αναφερεις από εσένα.
Όλοι μας ασχολούμαστε με βλακείες γιατί είμαστε άνθρωποι.
Αν δεις εγώ με τι βλακείες στεναχωριέμαι, δεν θα το πιστεύεις!
Τα παίρνω όλα προσωπικά.
Παλεύω μέσα μου πολύ με αυτό. Ελπίζω κάποια στιγμή να το καταπολεμήσω οριστικά.
Εγώ νιώθω μονίμως οτι δίνω κ δεν παίρνω τίποτα πίσω ουτε εκτιμηση ουτε συμπάθεια αλλά κ παλι θα πρεπε να μαι πιο γεναιοδωρη να μην με νοιάζει τι θα πάρω και να μην περιμένω ανταλλάγματα οπως κ επίσης να μην τα βλέπω όλα απ την δικιά μου πλευρα. Οτι ΕΜΕΝΑ με αδικησανε που ΕΓΩ ήμουν τόσο εντάξει κτλ κτλ
Όσο για τον γερμαναρα απλα με ταρακούνησε εκείνη την ωρα,σαν παράδειγμα ,να αφήσω τα χαζα να κάνω κάτι που πραγματικα θα με γεμίσει. Έχω καιρό να νιώσω δημιουργικό οίστρο ξες να κάνω κάτι κ να αφιερωθω εκεί να. Αχ σα ψυχοθεραπεία το φόρουμ,νιώθω ηδη καλυτερα
Μαντζουρανα μου πραγματικα δείχνεις να εχεις πάρει σωστη κατευθυνση
πω πω κι εγώ το παθαίνω... κι αυτό με τη σύγκριση το κάνω πολύ... κι ενώ καταλαβαίνω ότι θέλω να είμαι η μαρουλένια και να είμαι μαρουλένια όσο μπορώ καλύτερα κάθομαι και συκγρίνομαι συνεχως συνειδητα κι υποσυνείδητα... τραγικο... και τα σοσιαλ μιντια δε βοηθαν καθολου να γίνω καλύτερος άνθρωπος...Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
Σκέφτομαι οτι άφησα καιρό τώρα το μυαλό κ το πνεύμα μου σε χειμερία νάρκη κ δίνω σημασία σε μικρά κ ανούσια πράματα αντί να κρατώ τον εαυτό μου απασχολημένο σε πράματα με περισσότερο νόημα κ ουσια
Σ' ευχαριστώ! Το προσπαθώ πολύ, πραγματικά.Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
Εγώ νιώθω μονίμως οτι δίνω κ δεν παίρνω τίποτα πίσω ουτε εκτιμηση ουτε συμπάθεια αλλά κ παλι θα πρεπε να μαι πιο γεναιοδωρη να μην με νοιάζει τι θα πάρω και να μην περιμένω ανταλλάγματα οπως κ επίσης να μην τα βλέπω όλα απ την δικιά μου πλευρα. Οτι ΕΜΕΝΑ με αδικησανε που ΕΓΩ ήμουν τόσο εντάξει κτλ κτλ
Όσο για τον γερμαναρα απλα με ταρακούνησε εκείνη την ωρα,σαν παράδειγμα ,να αφήσω τα χαζα να κάνω κάτι που πραγματικα θα με γεμίσει. Έχω καιρό να νιώσω δημιουργικό οίστρο ξες να κάνω κάτι κ να αφιερωθω εκεί να. Αχ σα ψυχοθεραπεία το φόρουμ,νιώθω ηδη καλυτερα
Μαντζουρανα μου πραγματικα δείχνεις να εχεις πάρει σωστη κατευθυνση
Έχω δρόμο να διανύσω!
Αυτόν τον δημιουργικό οίστρο και εγώ τον αναζητώ!
Όσο για αυτά που νιώθεις,
ποιός λέει ότι πρέπει να δίνουμε συνέχεια;
Η συνεχόμενη και πολύ μεγάλη γενναιοδωρία δεν μας κάνει γενναιόδωρους... κάτι άλλο μας κάνει, αλλά δεν θέλω να το προφέρω!!!
Γενικά καλό είναι να κάνουμε κάτι επειδή το γουστάρουμε και όχι για να αναγκάσουμε τον άλλο να κάνει κάτι κι αυτός...
...ΟΜΩΣ όταν συνεχώς προσφέρουμε εμείς σε μία σχέση και ο άλλος μόνο παίρνει, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τους λόγους για τους οποίους συνεχίζουμε τελικά να κρατάμε αυτή τη σχέση! Γιατί να το κάνουμε αυτό;
Επειδή θέλουμε να θεωρούμαστε "το καλό παιδί";
Επειδή έχει καταφέρει ο άλλος να μας εκμεταλλευτεί συναισθηματικά και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό;
Αυτό το έκανα για πολλά χρόνια.Quote:
Originally posted by marulenia
πω πω κι εγώ το παθαίνω... κι αυτό με τη σύγκριση το κάνω πολύ... κι ενώ καταλαβαίνω ότι θέλω να είμαι η μαρουλένια και να είμαι μαρουλένια όσο μπορώ καλύτερα κάθομαι και συκγρίνομαι συνεχως συνειδητα κι υποσυνείδητα... τραγικο... και τα σοσιαλ μιντια δε βοηθαν καθολου να γίνω καλύτερος άνθρωπος...
Το παλεύω να το νικήσω.
Άλλες φορές τα καταφέρνω, άλλες όχι.
Η σύγκριση είναι καταστροφική και άχρηστη.
Πάει χέρι-χέρι με την αυτο-απόρριψη.
Ένα ποίημα, πάλι του Χόρχε Μπουκάι, περιγράφει με όμορφο τρόπο, με τη μορφή παραμυθιού, τί μπορεί να κάνει η σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους...
https://www.youtube.com/watch?v=6OnKih6w-o8
Μαντζ νομιζω οτι απλα δεν έχω πολυ μεγαλο εγωισμό να κλείσω πόρτες κ φοβάμαι μην μείνω μονη χωρίς καμια φιλη. Δηλαδή στο τέλος η γενναιοδωρία μονο αυτό δεν είναι. Αλλά βλέποντας οτι δεν στοιχίζει τίποτα στους αλλους απτο να με χάσουν κ αυτοι σαν φιλη με την σειρα τους, αυτό με καίει περισσότερο. Τι είμαι δηλαδής? Δεν αξιζω λίγη παραπανω σημασία? -με έχουν δεδομενη? Η μηπως είμαι απλα κακομαθημένη ?
Κακομαθημένη σε καμία περίπτωση!Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
Μαντζ νομιζω οτι απλα δεν έχω πολυ μεγαλο εγωισμό να κλείσω πόρτες κ φοβάμαι μην μείνω μονη χωρίς καμια φιλη. Δηλαδή στο τέλος η γενναιοδωρία μονο αυτό δεν είναι. Αλλά βλέποντας οτι δεν στοιχίζει τίποτα στους αλλους απτο να με χάσουν κ αυτοι σαν φιλη με την σειρα τους, αυτό με καίει περισσότερο. Τι είμαι δηλαδής? Δεν αξιζω λίγη παραπανω σημασία? -με έχουν δεδομενη? Η μηπως είμαι απλα κακομαθημένη ?
Μάλλον σε έχουν δεδομένη.
Είναι ένα συναίσθημα που κι εγώ έχω νιώσει.
Σ' αυτήν την περίπτωση πρέπει να αντλήσεις δύναμη από τον εαυτό σου και να πεις: "Δίπλα μου έχω μόνο όσους αξίζουν να είναι δίπλα μου. Προτιμώ να μείνω μόνη για λίγο καιρό, παρά να δίνω στον εαυτό μου μικρότερη αξία παραμένοντας δίπλα σε ανθρώπους που δεν αξίζουν."
Δεν θα μείνεις μόνη. Μπορείς να γνωρίσεις καινούρια άτομα.
Πάντως σίγουρα είσαι ένας πολύ ενδιαφέρον άνθρωπος που δεν χρειάζεται να κάνεις συνέχεια υποχωρήσεις για να έχεις δίπλα σου φίλες.
Απλά ίσως δεν έχουν έρθει ακόμα στο δρόμο σου οι άνθρωποι που πραγματικά θα αξίζουν να είναι φίλοι σου.
Μπορεί Μάντζι μου να φταίει ότι μάθαμε να κερδίζουμε τους φίλους μας με λάθος τρόπο... Η μέθοδος "κάνω χάρες, γίνομαι χαλί να με πατήσεις, προβλέπω και φροντίζω τους φίλους μέχρι αηδίας και όταν κάποια φορά που θέλω κι εγώ να με φροντίσουν ή έχω φτάσει στο αμήν και θέλω και κάποιος άλλος να προβλέει τις ανάγκες μου για μένα και παρ' όλα αυτά δεν δείχνω με κάποιο τρόπο αλλα περιμένω να μυρίσουν οι άλλοι τα δάχτυλα τους κι επειδή δεν το κάνουν σιχτιρίζω κι αυτούς και το γρύλλο τους" ίσως να μην είναι αποδοτική
Λοιπόν, κατ' αρχάς λάτρεψα το "Μάντζι"!Quote:
Originally posted by marulenia
Μπορεί Μάντζι μου να φταίει ότι μάθαμε να κερδίζουμε τους φίλους μας με λάθος τρόπο... Η μέθοδος "κάνω χάρες, γίνομαι χαλί να με πατήσεις, προβλέπω και φροντίζω τους φίλους μέχρι αηδίας και όταν κάποια φορά που θέλω κι εγώ να με φροντίσουν ή έχω φτάσει στο αμήν και θέλω και κάποιος άλλος να προβλέει τις ανάγκες μου για μένα και παρ' όλα αυτά δεν δείχνω με κάποιο τρόπο αλλα περιμένω να μυρίσουν οι άλλοι τα δάχτυλα τους κι επειδή δεν το κάνουν σιχτιρίζω κι αυτούς και το γρύλλο τους" ίσως να μην είναι αποδοτική
Παρακαλώ να το καθιερώσετε!
Έχεις απόλυτο δίκιο σ' αυτά που λες.
Έχουμε μάθει μια ζωή να είμαστε τα καλά παιδιά που δεν θα πουν ποτέ όχι και θα κάνουν πάντα υποχωρήσεις.
Αυτό πρέπει να το σταματήσουμε ευθύς αμέσως.
και τα λέω να τ' ακούω κι εγώ...
Η ζωή είναι μικρή και πολύτιμη για να την σπαταλάμε κάνοντας συνεχώς χάρες σε άλλους ελπίζοντας κάποια στιγμή να μας αποδεχτούν.
Σκέφτομαι πως με τρώει ο πισινός μου να ζυγιστώ (όλοι μου λένε πως έχω αδυνατίσει ), αλλά πρέπει να κρατηθώ γιατί έχω βάλει στόχο το αραιό ζύγισμα....φάση μια φορά τον μήνα κι ακόμα δεν έχω κλείσει μήνα :/ Αλλά τρώγομαι και με βλέπω να ανεβαίνω..... (στην ζυγαριά εννοώ )
Τις τελευταίες μέρες, τα απογεύματα, όταν δεν κάνω κάτι και βαριέμαι, με πιάνει μια μεγάλη πείνα για φαγητό, που όμως είναι 100% συναισθηματική, γιατί οργανικά είμαι χορτάτη.
Ίσως φταίει και λίγο το ότι είμαι αδιάθετη, όμως έχω εντοπίσει ότι ο κύριος λόγος που με πιάνει αυτό είναι επειδή ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ και νιώθω ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ... :(
Περιμένω πώς και πώς να ξεκινήσω να δουλεύω κάπου,
μέχρι τότε όμως βιώνω αυτά τα συναισθήματα και είναι πραγματικά δυσάρεστα. Και ξανάρθε και το σύμπτωμα της συναισθηματικής πείνας που είχε να με πιάσει εδώ και 2,5 μήνες.
Το θετικό είναι ότι εξαιτίας της συνειδητοποίησης ότι η πείνα είναι συναισθηματική, καταφέρνω τελικά να μην κάνω υπερφαγικά.
Προσπαθώ ν' απασχολήσω το μυαλό μου και κάποιες φορές τα καταφέρνω.
Είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον ότι αν βρω τελικά κάτι να μου κεντρίσει την προσοχή και ν' ασχοληθώ μ' αυτό, η πείνα φεύγει αστραπιαία!
Πρέπει να γεμίσω την ημέρα μου με δραστηριότητες!
ισχύει αυτό μαντζουράνα!απλά καμιά φορά είμαι πολύ τεμπέλα κ δν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, μόνο να χαζεύω την οθόνη του pc και να μασουλάω. είναι κρίμα να είμαι νέα κοπέλα κ αντί να έχω όρεξη για δραστηριότητες ,να προτιμώ να απομονωθώ σπίτι κ να χαζεύω το ταβάνι.
Γι' αυτό και το χρήσιμο είναι να επικεντρωθούμε στο ψυχολογικό κομμάτι και όχι τόσο στην διατροφή.
Είναι τέλειο να βελτιώσουμε την διατροφή μας, ώστε να έχει ο οργανισμός τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, να νιώθει ενεργητικός και να μην γίνεται σκουπιδοτενεκές άχρηστων και επικίνδυνων τροφών.
Όμως η διατροφική διαταραχή, δηλαδή η χρήση του φαγητού σαν μέσο αποφόρτισης των συναισθημάτων μας, ξεκινά καθαρά από τον ψυχολογικό μας παράγοντα. Και αυτόν πρέπει να δουλέψουμε.
:thumbup: Εύγε ΜάντζιQuote:
Originally posted by Μαντζουράνα
Όμως η διατροφική διαταραχή, δηλαδή η χρήση του φαγητού σαν μέσο αποφόρτισης των συναισθημάτων μας, ξεκινά καθαρά από τον ψυχολογικό μας παράγοντα. Και αυτόν πρέπει να δουλέψουμε.
:thumbup::thumbup:
:smilegrin:
Μαρούλι μου! :starhit:
Βασικά έχω κάτσει και το έχω σκεφτεί το ψυχολογικό κομμάτι.
Σε λίγες μέρες κλείνω 3 μήνες διατροφή, και όντας νηφάλια λοιπόν από το ναρκωτικό μου (τα γλυκά και τα αμυλούχα), μπόρεσα και έκανα κάποιες παρατηρήσεις.
Μου έρχεται η τάση να φάω πολύ και κυρίως γλυκά, όταν περάσω κάποιο έντονο stress. Όταν νιώσω κάποια ανασφάλεια ή κάποιο φόβο.
Μετά από κάποια ώρα, με πιάνει συναισθηματική πείνα.
Μάλλον είναι ο τρόπος που έχει εκπαιδευτεί το μυαλό μου ν' αντιμετωπίζει τις δύσκολες καταστάσεις.
Κάθε φορά που νιώθω πείνα, προσπαθώ να διακρίνω αν είναι οργανική ή συναισθηματική.
Η οργανική πείνα αυξάνεται σιγά-σιγά καθώς περνά η ώρα, θες να φας κάποιο τρόφιμο γενικότερα και σε μένα η αίσθηση της πείνας ξεκινά από την περιοχή του στομαχιού.
Η συναισθηματική πείνα έρχεται απότομα, θες να φας οπωσδήποτε κάποιο αρκετά παχυντικό τρόφιμο (στην περίπτωσή μου γλυκό), και σε μένα η αίσθηση αυτού του είδους της πείνας ξεκινά από τον λαιμό!
Γενικά όταν καταλάβω ότι είναι συναισθηματική η πείνα, απλά δεν τρώω τίποτα και προσπαθώ ν' απασχολήσω το μυαλό μου. Επίσης κάνω θετικές σκέψεις τύπου "όλα πάνε καλά, είμαι ασφαλής" και με βοηθάνε.
Το γιατί έμαθα να χρησιμοποιώ το φαγητό σαν μέσο αντι-στρες, αυτό είναι κάτι που μόνο μέσα από ψυχοθεραπεία μπορώ να διαπιστώσω, και για ψυχοθεραπεία ζητάνε εξοργιστικά μεγάλο χρηματικό ποσό οι ψυχολόγοι, οπότε προς το παρόν δεν μπορώ να κάνω.
Και μόνο όμως η συνειδητοποίηση της συναισθηματικής πείνας, είναι πολύ σημαντική!
Επίσης έχω καταλάβει ότι για να μπορέσει κάποιος άνθρωπος ν' ασχοληθεί με τον ψυχολογικό τομέα και να συνειδητοποιήσει σημαντικά πράγματα σχετικά με αυτόν, είναι απαραίτητο να είναι "νηφάλιος", έστω για κάποιο διάστημα, από υπερφαγικά.
Γιατί όταν είσαι νηφάλιος, τότε έρχεσαι αντιμέτωπος με το συναίσθημά σου, το οποίο φουντώνει (επειδή δεν το καταπνίγεις με τόνους φαγητού), και έτσι γίνεται πιο εμφανές. Και το συνειδητοποιείς καλύτερα.
Αυτά τα ολίγα! :smilegrin:
Τελειώνω με μια φράση που είχα διαβάσει κάπου...
"Πρόσεχε τί τρως και τί σκέφτεσαι, και θα είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος!" :starhit:
Ουπς!
Δεν τελείωσα!
Ήθελα να σε ρωτήσω Τάσο..
Εσύ τόσο καιρό που είσαι στην διατήρηση, έχει τύχει κάποια φορά να έχεις συναισθηματική πείνα;
Να θες δηλαδή να φας πολύ εξαιτίας κάποιου γεγονότος που σε στεναχώρησε ή σε εκνεύρισε;
Αν όχι, τότε δεν νομίζω να υπάρχει κανένας λόγος ν' ανησυχείς!
Τάσο, νομίζω ότι έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους. Συγκεκριμένα, εκανα πρόσφατα κουμπάρο έναν τύπο ο οποίος είναι σα να γυμνάζεται κάθε μέρα δύο ώρες, αλλά στη ζωή του η γυμναστική που έχει κάνει είναι αυτή στο σχολείο, κανένα μπασκετάκι πού και πού και καμμιά ρακέτα το καλοκαίρι... Και με τις κονσόλες παίζει, και τα βρωμικα του κατεβαζει και τα ποτά του τα πίνει και 4 κουταλιές βάζει στον καφέ και με το αμάξι πάει παντού (περπάτημα μηδέν), αλλά κι αυτός και τα αδέρφια του έχουν μπράτσα και τυροπιτάκια. Βγαίνουμε έξω τρώμε και πλακώνεται στο φαγητό (μιλάμε για ποσότητες μεγάλες και λιπαρές) και δε βάζει δράμι!Quote:
Originally posted by Tassos67i
Απορία: υπάρχουν άραγε καθαρά εκτόμορφα άτομα (που τρώνε το σαβουροκαταπέτασμα και δεν παίρνουν γραμμάριο) που ξεσπάνε στο συναισθηματικό φαγητό ή αυτό το έχουμε κατά κανόνα εμείς οι ενδόμορφοι;
Αδικίες της φύσης έχω να πω..
Μήπως δεν παίρνει κιλά επειδή δεν τρώει με ενοχές;;;
:smug:
Ε άμα είναι αυτός ο λόγος αλήθεια θα πάω να σκίσω τα πτυχία όλων των διαιτολόγων...Quote:
Originally posted by Μαντζουράνα
Μήπως δεν παίρνει κιλά επειδή δεν τρώει με ενοχές;;;
:smug:
Πιστεύω τότε ότι έχεις θεραπευτεί Τάσο!Quote:
Originally posted by Tassos67i
Όχι. Κι επειδή αυτό δεν έχει απτή αιτιολογία κι άλλαξα από την μια στην άλλη, για αυτό και με φοβίζει.
Συν το ότι δεν ξεσπάω σε κάτι άλλο. Πριν είχα το φαγητό. Τώρα τίποτα.
:smirk:
Έχει περάσει πολύς καιρός!
Από τη στιγμή που δεν έχεις την αίσθηση της συναισθηματικής πείνας τόσο καιρό, τότε πραγματικά είσαι θεραπευμένος (αυτή την αίσθηση έχω)!
Μπορεί να διαχειρίζεσαι καλύτερα μέσα σου τις δυκολίες και γι' αυτό να μην ξεσπάς κάπου.
Δεν είναι απαραίτητο ο άνθρωπος να ξεσπάει κάπου με την έννοια κάποιου εθισμού!
Μπορεί να φεύγουν τα νεύρα σου μέσα από τη γυμναστική πια!
Εγώ θα έλεγα να κάτσεις να το απολαύσεις και να μην ανησυχείς μήπως ξανακυλήσεις. (Σκέψου ότι... ό,τι φοβόμαστε πολύ, μας έρχεται, οπότε μην αυθυποβάλλεις τον εαυτό σου υποσυνείδητα να ξανακυλήσει!)
Να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου που τα κατάφερε!
Αλλά να μην χαθείς από το φόρουμ, γιατί είναι ιδιαιτέρως βοηθητικές οι συμβουλές σου!
Δεν αποκλείω τίποτα.Quote:
Originally posted by Tassos67i
Χιλιάδες σαβουροθερμίδες με καθιστική ζωή και να μην φορτώνει λόγω έλλειψης ενοχών;
Για ξανασκέψου το...
:starhit:
Μπορεί να γίνεται!
Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε μόνο όταν έχουν παρέα. Και όταν είναι μόνοι τους δεν μπορούν να φάνε με τίποτα.
Είχα γνωρίσει παλαιότερα έναν τέτοιον άνθρωπο (οικογενειακός φίλος), που όταν πηγαίναμε όλοι μαζί έξω να φάμε, έτρωγε ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ποσότητες. Αλλά ήταν κυριολεκτικά στέκα, οδοντογλυφίδα.
Μια μέρα που τον ρωτήσαμε πώς γίνεται αυτό, μας εξήγησε ότι όταν είναι μόνος του δεν μπορεί να φάει τίποτα.
Κάποιο ψυχολογικό μάλλον θα είχε και θα ήθελε απαραίτητα κόσμο γύρω του για να φάει.
Ήταν και ανύπαντρος και συνήθως δεν είχε παρέα..
Μήπως ο γνωστός της Μαρουλένιας έχει τίποτα παρόμοιο;
Τί λες εσύ Μαρουλένια;
Ο δικός μου γνωστός οικογενειάρχης άνθρωπος είναι, η γυναίκα του μαγειρεύει τέλεια και συστηματικά και μαζί κάνουν τις παρασπονδίες τους (ντελιβερι και εξόδους και φαί γενικότερα αρκετό) και επίσης ξέρει να μαγειρευει κι ο ίδιος πολύ καλά!! Ίσως το γεγονός ότι καπνίζει να τον γλιτώνει από εξτρα μασουλήματα...Quote:
Originally posted by Μαντζουράνα
Μήπως ο γνωστός της Μαρουλένιας έχει τίποτα παρόμοιο;
Τί λες εσύ Μαρουλένια;
Έχω καταλήξει πως κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται και έτσι.. Έχουν καλύτερη κατασκευή, ή καλύτερα γονίδια... Υπάρχουν και άλλοι που κατακτούν με κόπο ένα υγιες και όμορφο σώμα, αλλά είναι και μερικοί "τυχεροί" που τους το δίνεται αυτό άκοπα...
Παρατηρώντας τη δική μου οικογένεια, οι γυναίκες είναι είτε παχύσαρκες ή με αρκετό περιττό βάρος. Δε θυμάμαι καμμιά μου ξαδέρφη να είναι αδύνατη... Ακόμα και συγγενικό μου πρόσωπο πολύ κοντινό που ξέρω ότι που πάσχει απο ψυχογενή ανορεξία και ξέρω ότι τρέφεται από ελάχιστα έως καθόλου αν είσαι εξωτερικός παρατηρητής δε θα καταλάβεις ότι αυτή ηη γυναίκα μπορεί σήμερα να έφαγε μόνο ένα αγγούρι...
Εχμ, εχμ.....Quote:
Originally posted by marulenia
Ο δικός μου γνωστός οικογενειάρχης άνθρωπος είναι, η γυναίκα του μαγειρεύει τέλεια και συστηματικά και μαζί κάνουν τις παρασπονδίες τους (ντελιβερι και εξόδους και φαί γενικότερα αρκετό) και επίσης ξέρει να μαγειρευει κι ο ίδιος πολύ καλά!! Ίσως το γεγονός ότι καπνίζει να τον γλιτώνει από εκξτρα μασουλήματα...
Έχω καταλήξει πως κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται και έτσι.. Έχουν καλύτερη κατασκευή, ή καλύτερα γονίδια... Υπάρχουν και άλλοι που το καακτούν, αλλά είναι και μερικοί "τυχεροί"
εχμ....
...μήπως ο γνωστός σου κάνει άλλου είδους "γυμναστική";
Και την ίδια "γυμναστική" μήπως ακολουθεί και η γυναίκα του;
:smilegrin:
Μήπως αυτός είναι ο λόγος που μένουν φιτ;;;;
:smilegrin:
Τς τς, τί σκέφτομαι μεσημεριάτικα!!!
Σά δε ντρέπομαι! :blush:
Χαχαχαχαχα πολύ πιθανό... ;) kinky Μάντζι!!
:blush: <- Μαντζι is embarrassed...Quote:
Originally posted by marulenia
Χαχαχαχαχα πολύ πιθανό... ;) kinky Μάντζι!!
:smilegrin:
Λοιπόν ας γράψω και εγώ τι σκέφτομαι τώρα…
Ότι εχθές έφαγα σαν ζώο και όχι σαν άνθρωπος
Ότι μου φαίνετε πολύ δύσκολο αυτό που περνάμε όλοι εδώ
Και ότι και οι άνθρωποι που δεν έχουν τόσο αρρωστημένη σχέση με το φαγητό
ζορίζονται και αυτοί να μείνουν στα ίδια κιλά
Και πείτε μου τι δεν έχω καταλάβει καλά.
Εγώ συνεχώς για όσο θυμάμαι τον εαυτό μου παίρνω και χάνω από 10 έως και 30 κ
Ενώ αυτοί παλεύουν να μην πάρουν 2κ και μόλις τα πάρουν τα χάνουν αμέσως με κάποιο τρόπο.
Κάπως έτσι δεν είναι?
Ποια η διαφορά σε αυτούς με εμάς?
Βλέπω ανθρώπους όχι απαραίτητα αδύνατους που είναι πολλά χρόνια σταθεροί στην εικόνα τους
και τρώνε απ όλα και δεν ζορίζονται αλλά πάντα προσέχουν και λίγο
Και εκεί που πας να τους κεράσεις κάτι σου λένε
όχι γιατί θα φάω σε λίγο πχ ή όχι γιατί προσέχω ή όχι γιατί έφαγα εχθές κάτι παραπάνω..
Τέλος πάντων θέλω να πω ότι και αυτοί αρνούνται συνεχώς την τροφή αλλά
όχι όπως κάποιος ανορεξικός και αυτοί τρώνε σαβούρες αλλά όχι
όπως κάποιος σαν και μένα που νοιώθω ότι εκείνη την ώρα
αν δεν φάω αυτό που είδα, ότι θα πέσω σε κατάθλιψη.
Όμως και πάλι ασχολούνται με το τι θα φάνε και το πώς είναι η εικόνα τους
και με χάσιμο βάρους τη γυμναστική και τις δίαιτες ή κάτι άλλο τέλος πάντων σε σχέση με την εικόνα τους…
Ποια είναι τα όρια της φυσιολογικής ενασχόλησης με το φαγητό και με την εμφάνιση μας
και ποία τα όρια της αρρωστημένης σχέσης και πόσοι τελικά είναι υγιείς???
Τελικά τη διαφορά την καταλαβαίνεις από την λάθος εικόνα ?
Όταν δηλ. κάποιος έχει πολλά κιλά ή όταν του λείπουν κάμποσα?
Πώς ξέρεις ότι και ο άλλος που βρίσκεται απέναντι σου δεν ζορίζεται?
Αυτά σκεφτόμουνα και μου φαίνονται λίγο μπερδεμένα.
Πριν περίπου 10 μήνες είχα βάλει στόχο 1/1/'14 να είμαι κάτω από 115.Quote:
Originally posted by Μαντζουράνα
on 21/12/13 στις 09:47
Είμαι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ χαρούμενη!!!
Εκεί που έκανα αρκετές μέρες να πάω από το 117,5 στο 117,0 ...
Σήμερα ζυγίστηκα και είμαι 116,5 !
Είμαι ειλικρινά χαρούμενη!
...
Μένουν λοιπόν 1,5 κιλό και 11 μέρες!
Θέλω την 1/1 να δείχνει οτιδήποτε κάτω από 115!
Με 114,9 θα είμαι ευτυχισμένη!
Δεν τα κατάφερα.
Το 116,5 ήταν το χαμηλότερο που είχα φτάσει πέρυσι.
Από εκεί ακολούθησαν μεγάλα υπερφαγικά την περίοδο των Χριστουγέννων.
Έπαιξαν πολλοί παράγοντες λόγο.
Πιστεύω ο κυριότερος ήταν ότι βαθιά μέσα μου (άσχετα με το τί προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου) πίστευα ότι θα κάνω δίαιτα, θα χάσω τα κιλά και μετά θα τρώω ό,τι θέλω.
Δεν είχα ειλικρινά υιοθετήσει την σκέψη ότι θέλω να κάνω καλό στον οργανισμό μου μέσα από καλές τροφές.
Σήμερα, 30/10/2014, είμαι 111,9!
Χαίρομαι που κατάφερα να σπάσω το φράγμα κιλών που είχα θέσει πέρυσι!
Κάλλιο αργά παρά ποτέ! :wink1:
Η συμβουλή μου είναι:
ξεκινήστε την προσπάθειά σας μόνο όταν είστε έτοιμοι
και μόνο αν όντως θέλετε να κάνετε καλό στον οργανισμό σας (όχι μόνο να χάσετε κιλά).
(Αν βέβαια συντρέχουν λόγοι υγείας, τότε θα χρειαστεί να προσπαθήσετε έστω και χωρίς να είστε έτοιμοι.
Πάντως για να διατηρηθούν τα καλά αποτελέσματα, χρειάζεται οπωσδήποτε να έχετε αγαπήσει τον εαυτό σας στην πορεία της προσπάθειάς σας!)
Συγχαρητήρια Μαντζουρανάκιιι και εις κατώτερα!!!!!!!!! Πάντα τέτοια και καλύτερα!!!!!!!!! Σε όσους χάνουν κιλά και φτάνουν σε νορμάλ επίπεδο, να μην τα ξαναπάρουν ποτέεε!!!!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ rain μου!!! :starhit:Quote:
Originally posted by rain
Συγχαρητήρια Μαντζουρανάκιιι και εις κατώτερα!!!!!!!!! Πάντα τέτοια και καλύτερα!!!!!!!!! Σε όσους χάνουν κιλά και φτάνουν σε νορμάλ επίπεδο, να μην τα ξαναπάρουν ποτέεε!!!!!!