Printable View
:thumbup: <3 Να 'σαι καλά!!Quote:
Originally posted by Μαντζουράνα
Σ' ευχαριστώ πολύ rain μου!!! :starhit:Quote:
Originally posted by rain
Συγχαρητήρια Μαντζουρανάκιιι και εις κατώτερα!!!!!!!!! Πάντα τέτοια και καλύτερα!!!!!!!!! Σε όσους χάνουν κιλά και φτάνουν σε νορμάλ επίπεδο, να μην τα ξαναπάρουν ποτέεε!!!!!!
Εχω περιορίσει τις επισκέψεις μου στο φόρουμ τελευταία, εν μέρει λόγω έλλειψης χρόνου αλλά και επειδή δε νιώθω οτι έχω να προσφέρω αλλά ούτε και να πάρω πολλά. Αυτό πρακτικά σημαινει οτι έχετε πολύ καιρό να διαβάσετε τη γκρίνια μου και στόχος μου είναι να καλύψω αυτή σας την ανάγκη. Ευχαριστίες δε χρειάζονται, χαρά μου.
Ενα μικρό update λοιπόν... αναφορικά με το βαρος είμαι σε all time low περίπου στα 70 κιλά με τη διατροφή μου να είναι αρκετά μέτρια, πλέον νιώθω οτι πρέπει να βάλω μερικά κιλά. Το πρόβλημα είναι οτι με την απουσία της άσκησης από τη ζωή μου το τελευταίο τρίμηνο ταυτόχρονα πρέπει να διορθωθεί κι αυτό. Τεσπά, το τρόπο τον ξέρω, η γυμναστική μου λείπει και αργά ή γρήγορα εδώ θα τη βρούμε την άκρη. Ποιός θα το περίμενε, το μόνιμο και τεράστιο πρόβλημα της ζωής μου να είναι πλέον το πιο εύκολα διαχειρίσμο.
Ποιά είναι τα δύσκολα λοιπόν; Ευτυχώς όχι τίποτα σπουδαίο, τα κλασσικά που όμως αυτή τη περίοδο βαραίνουν λίγο παραπάνω... οι άπειρες ώρες δουλειάς, ο μειωμένος ύπνος συνεπεία αυτού αφού αρνούμαι να θυσιάσω και τη ψυχαγωγία πέρα από την άσκηση στο βωμό της "καριέρας"(εδω γελά ο κόσμος αλλά ΟΚ... ελλείψει καλύτερης έκφρασης), οι κοπέλες που συνεχώς έρχονται και φεύγουν αλλά αυτό πια δε με καλύπτει και αναζητώ επιτέλους κάτι πιο ουσιαστικό, η οικογένεια και οι φίλοι που δικαίως έχουν τα παράπονα τους, δραστηριότητες που θέλω να ασχοληθώ αλλά δεν...
Τώρα που τα διαβάζω, μια χαρά μου φαίνονται βέβαια, ίσως γκρινιάζω άδικα. Fine tuning χρειάζεται και δεν υπάρχει τπτ που να εμποδίζει μια πραγματικά χαρούμενη περίοδο.
Έτσι είναι λοιπόν όταν κάποιος τα καταφέρνει! Ουαου...Quote:
Originally posted by filipparas Ποιός θα το περίμενε, το μόνιμο και τεράστιο πρόβλημα της ζωής μου να είναι πλέον το πιο εύκολα διαχειρίσμο.
Ίσως να μην το χρειάζεσαι πια το forum, δεν είναι απαραιτήτως κακό αυτό... Οι ισορροπίες δεν είναι παντα εύκολα να κρατηθούν πάντως, αλλά εδώ κατάφερες να διαχειριστείς το βάρος σου!! Σίγουρα θα βρεις τρόπο και για τα άλλα..
Άντε και στα δικά μας
Όταν έκανα για πρώτη φορά Άτκινς στην ζωή μου (πριν 6-7 χρόνια περίπου), κατάφερα από 107 κιλά να φτάσω 87.
Αυτά είναι τα λιγότερα κιλά που έχω φτάσει ποτέ στην ενήλικη ζωή μου.
Επειδή προήλθε από Άτκινς όμως αυτό το αποτέλεσμα,
το κράτησα δυστυχώς μόνο για περίπου 1 μήνα (και μετά πήρα την ανιούσα πάλι!).
Στα 87 λοιπόν είχα τραβήξει μία φωτογραφία του εαυτού μου.
Πριν 2-3 χρόνια που είχα φτάσει 140 κιλά,
η μαμά μου εκτύπωσε αυτήν την φωτογραφία και την κόλλησε στο ψυγείο μου για να με παρακινήσει να χάσω κιλά!
Μου είχε πει "κάθε φορά που θα πας ν' ανοίξεις το ψυγείο από λιγούρα για να φας κάτι, θα βλέπεις την φωτογραφία σου και δεν θα τρως!".
Αυτήν την φωτογραφία την έχουν δει διάφοροι άνθρωποι κατά καιρούς.
Σήμερα, είδα μια οικογενειακή φίλη που είχα να την δω 2 μήνες.
Και με το που με βλέπει μου λέει ότι είμαι πολύ κοντά στην φωτογραφία μου εκείνη!
Χάρηκα πάρα πολύ!
:starhit:
ποπο τι καλά μαντζουράνα μου!!! :roll:
Παιδιά...
ό,τι γίνεται στη ζωή μας,
γίνεται για το απώτερο καλό μας!!
Κάθε μέρα που περνάει, επιβεβαιώνεται αυτό όλο και περισσότερο σε μένα!
Ό,τι δύσκολο έχω περάσει, το έχω περάσει για κάποιο λόγο.
Και σιγά-σιγά οι λόγοι αυτοί μου αποκαλύπτονται!
Να έχετε εμπιστοσύνη στο σύμπαν, στον Θεό ή όπως θέλετε ονομάστε το! Ό,τι σας φέρνει, σας το φέρνει για το καλό σας!!
αχ μαντζουράνα,εμένα ο Θεός ή το σύμπαν(ιδέα δν έχω)όλα καλά μου τα φέρνει. εγώ δεν ξέρω να τα εκτιμήσω και να τα εκμεταλλευτώ. γιαυτό φοβάμαι μην μου τα πάρει πίσω πριν ξυπνήσω από τον λήθαργο.
Μαντάμ σου σου μου, καλημέρα!Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
αχ μαντζουράνα,εμένα ο Θεός ή το σύμπαν(ιδέα δν έχω)όλα καλά μου τα φέρνει. εγώ δεν ξέρω να τα εκτιμήσω και να τα εκμεταλλευτώ. γιαυτό φοβάμαι μην μου τα πάρει πίσω πριν ξυπνήσω από τον λήθαργο.
Μην φοβάσαι, γιατί ό,τι φοβόμαστε γίνεται στο τέλος! :smilegrin:
Προσπάθησε να γίνεις ευγνώμων γι' αυτά που έχεις!
Και όταν γινόμαστε ευγνώμονες γι' αυτά που έχουμε, όχι μόνο δεν τα χάνουμε, αλλά μας έρχονται ακόμα περισσότερα καλά!
Αυτό ισχύει!
Στην αρχή κάντο μηχανικά, δηλαδή λέγε ακόμα και χωρίς να το πιστεύεις..
"Ευχαριστώ που είμαι καλά, είμαι υγιής, μπορώ να περπατάω, μπορώ να βλέπω, μπορώ να μιλάω.
Ευχαριστώ που έχω την δυνατότητα ν' αγοράσω όποιο φαγητό θέλω και να το φάω.
Ευχαριστώ που έχω ένα σπίτι και είμαι προστατευμένη.
κλπ κλπ"
Λέγε το όσο πιο συχνά μπορείς.
Και θα έρθει η στιγμή που θα το λες και θα το πιστεύεις, θα την νιώθεις πραγματικά την ευγνωμοσύνη!
Και δεν φαντάζεσαι πόσο ευλογημένο πράγμα είναι αυτό!!
:wink1:
προσπαθώ αλλά είμαι στουρνάρι κ τεμπέλα.
θα προσπαθήσω να ακολουθήσω την συμβουλή σου!
Πώς νομίζεις ότι χάνω τόσα κιλά;;;Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
προσπαθώ αλλά είμαι στουρνάρι κ τεμπέλα.
θα προσπαθήσω να ακολουθήσω την συμβουλή σου!
Με την διατροφή μόνο;;;
Όχι βέβαια!
Με έχουν βοηθήσει απίστευτα οι σκέψεις που κάνω!
"Αγαπάω το σώμα μου."
"Είμαι αδύνατη."
"Ευχαριστώ που είμαι υγιής."
"Ευχαριστώ που φεύγουν τα κιλά σαν το νερό!"
"Ευχαριστώ που έχω την δυνατότητα να τρώω ποιοτικές τροφές."
"Ευχαριστώ που αδυνατίζω με μεγάλη ταχύτητα."
Όλα αυτά έρχονται πια φυσικά στο μυαλό μου.
Και νιώθω πάρα πολύ όμορφα!
Και το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι μέχρι και πριν 2 περίπου χρόνια έλεγα συνέχεια για τον εαυτό μου ότι είμαι άχρηστη, τεμπέλα, ανίκανη για το οτιδήποτε, χοντρή, χαζή και αργόστροφη. Και όλα αυτά τα πίστευα μέχρι αηδίας!
Είμαι ευγνώμων και για το γεγονός ότι κατάφερα ν' αλλάξω τρόπο σκέψης!!
:starhit:
Αυτό μου θυμίζει εκείνο το παλιό μότο που ήταν μόδα στην εφηβεία μου "Αν δεν κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, θα πας εκεί που κοιτάς"Quote:
Originally posted by Μαντζουράνα
Μην φοβάσαι, γιατί ό,τι φοβόμαστε γίνεται στο τέλος! :smilegrin:
Σουσου, ανυπέρβλητη η φάτσα Άνιστον!!
Χθες σε μια ακόμα νυχτα αυπνίας, αφού διάβασα το τοπικ μου μας έβαλε ο Τάσος και ψάχνοντας μήπως βρω μια ψυχολόγο ή εστω ένα υποκατάστατο που να το αντεχει η τσέπη μου, βρήκα στο σαιτ μιας συμπαθέστατης επιστημόνισσας την προτροπή σε ανθρώπους με διατροφικά προβληματα να διατηρούν ημερολόγιο καθημερινό με 5 πράγματα που έκαναν καλά μέσα στη μέρα και ΔΕΝ σχετίζονταν με το φαγητό. (για το σαιτ αν θέλετε να δείτε τα νυχτοπερπατήματα μου -->εδώ
Πραγματικά πήρα μολύβι και χαρτί και μέχρι να γράψω το πρώτο δυσκολεύτηκα πολύ. Γιατί; Γιατί σκεφτόμουν, ΜΟΝΟ όλα τα μαγειρικά μου επιτεύγματα... Όταν ξεκόλλησα, μετά από περίπου ένα δεκάλεπτο, συνειδητοποίησα ότι μέσα στη μέρα δεν ασχολήθηκα μόνο με το φαι. Υπήρξαν ένα σωρό πράγματα που τα έκανα πολύ καλύτερα από τη μανιταροπιτα και το τσιζκεικ.
Ένιωσα ότι αδίκησα όλη την υπόλοιπη μέρα μου που περιορίστηκα στη σκέψη του τι φάγαμε σήμερα και του τι θα φάω αυριο...
Πού πήγατε ούλοι;; :smilegrin:
Σκεφτομαι πως μου λείψατεεεε! Εχω αιωνες να μπω αλλα πήζω πολύ άσχημα :( Ελπιζω να ειστε καλα!!!
Ωωω Σκάρλετ! Πόσος καιρός παει?τα νέα σου!
Τα νεα μου στο ανάλογο νήμα σε λιγάκι :)
Εσυ πως πας?! Μια χαρα βλέπω στο τικεράκι σου!!! Ευγε!! :D
καλέ έχει μείνει ίδιο απο τότε που έχεις να μπεις! :(
α μόλις είδα το δικό σου τικεράκι σου πήγε καλά το όλο θέμα με την βαριατρική. τέλεια:thumbup:
Χμ για καποιο λόγο νομιζα πως σε ειχα αφήσει στα 80+. Ουπς! :$
Σόρρυυυυ! Πως σε βρίσκω, σε τι φάση είσαι; :)
Ναι εμένα όλα καλά μου πήγαν και συνεχιζουν να μου πηγαινουν, μικροθεματακια μονο που οκ δεν πτωουμαι, θα τα λύσω :D
είμαι σε φάση αφασία αλλά όλα καλά.:dork:
Προσωπικά μ'αρέσει η αφασία :3
Αρκει να μην τραβάει πολύ πάντα! :P
Έχω ξεπαγιάσει!
Τί ψοφόκρυο είναι αυτό φέτος;;
Ασε ρε συ! Ντυνομαι σαν το κρεμμυδι κάθε μερα και πάλι κρυωνωωωω! Δεν ειναι κατασταση αυτή! :P
Όντως!
Νομίζω διανύουμε έναν απ' τους πιο κρύους χειμώνες!!
Κορίτσια μη λέτε τέτοια,κάντε προσευχές,σπονδές,επικαλεσ τειτε πνευματα ,να φτιαξει ο καιρός!!!!
Παντως παντα ημουν χειμερινος τύπος.... το προτιμω απο το να ζεσταινομαι και να ιδρώνω :P
Σκέφτομαι το πως σκατά θα εφαρμόσω κριτική σε ένα σταθμισμένο διαγνωστικό εργαλείο.... Μα μόνο και μόνο που έχει θεωρηθει σταθμισμένο και παγκοσμίως αποδεκτό οποιοδήποτε επιχειρημά μου θα είναι fail..... αχ μάνα μου ας περάσω κι αυτό το μάθημα και αλήθεια δεν θα ξαναγκρινιάξω ποτέ για εργασίες ΧΔ
χαχαχα μου θύμισες την ατακα μιας φίλης μου "καλύτερα να κρυώσω παρά να ιδρώσω"Quote:
Originally posted by Scarllet_D
Παντως παντα ημουν χειμερινος τύπος.... το προτιμω απο το να ζεσταινομαι και να ιδρώνω :P
Μα ναι! Ακριβώς αυτόοοο!!
Τώρα σκέφτομαι,
ότι δεν μπορώ να καταλάβω
αν είμαι θλιμμένη γιατί είμαι υπέρβαρη και πλαδαρη,
η αν επειδή είμαι θλιμμένη έγινα υπέρβαρη και πλαδαρή...
Marulenia μου νομίζω ότι είναι ένα φαύλος κύκλος.... Το ένα γεννάει το άλλο, το ένα δίνει τροφή στο άλλο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Από εκεί κ πέρα το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς για να σπάσουμε αυτόν τον κύκλο. Κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας; Και αν όχι, γιατί;
Ποιητική φράση που η ανάλυσή της μπορεί να γεμίσει βιβλία πολλά...Quote:
Originally posted by marulenia
Τώρα σκέφτομαι,
ότι δεν μπορώ να καταλάβω
αν είμαι θλιμμένη γιατί είμαι υπέρβαρη και πλαδαρη,
η αν επειδή είμαι θλιμμένη έγινα υπέρβαρη και πλαδαρή...
Έχω νιώσει έτσι πολλές φορές..
Λες να είναι κύκλος pink?
Τι θα πρέπει να πολεμήσω για να "είμαι καλά";
Αν βρω λύση για ένα υγιές σωματικό βάρος θα φύγει η θλίψη;
Ή πρέπει να νικήσω το θλίψη για να γίνει υγιές το σωματικό βάρος;
και τα δύο ταυτόχρονα μου φαίνεται αβάσταχτο να τα χειριστώ...
Μάλλον θέλει μικρά βήματα και ως προς τις δυο κατευθύνσεις. Δυστυχώς δεν είναι μονόδρομος! Ξεκίνα από τα απλά μικρά που έχεις στη ζωή σου και σε γεμίζουν χαρά. Και σιγά σιγά πρόσθεσε και άλλα που σε ικανοποιούν. Σκέψου λίγο πιο θετικά, μικρές αλλαγές. Σκέψου ας πούμε που παρόλο που εσύ βλέπεις τον εαυτό σου και τον κατακρίνεις έχεις έναν άντρα που σ αγαπάει ακριβώς όπως είσαι. Πολλές δεν είμαστε τόσο τυχερές (και ας έχουμε ένα σχεδόν φυσιολογικό βάρος). Όσον αφορά τη διατροφή κάνε τις τριαδούλες σου αρχικά χωρίς να περιορίζεις την ποσότητα, απλά όσο περνάει ο καιρός φτιάχνε την ποιότητα. :) :)
Quote:
Originally posted by marulenia
Τώρα σκέφτομαι,
ότι δεν μπορώ να καταλάβω
αν είμαι θλιμμένη γιατί είμαι υπέρβαρη και πλαδαρη,
η αν επειδή είμαι θλιμμένη έγινα υπέρβαρη και πλαδαρή...
Μπορεί να πρόκειται για ένα συναίσθημα και μια κατάσταση που ναι μεν συνδέονται,αλλά όχι απαραίτητα με αιτιώδη σχέση.Quote:
Originally posted by marulenia
Τι θα πρέπει να πολεμήσω για να "είμαι καλά";
Αν βρω λύση για ένα υγιές σωματικό βάρος θα φύγει η θλίψη;
Ή πρέπει να νικήσω το θλίψη για να γίνει υγιές το σωματικό βάρος;
και τα δύο ταυτόχρονα μου φαίνεται αβάσταχτο να τα χειριστώ...
Ίσως η προσπάθεια διαλεύκανσης του τι προκαλεί τι να εγκλωβίζει και να αποδυναμώνει μέσα στο κυκλικό της στριφογύρισμα.
Ούτε για το αυγό τοποθετήθηκε επαρκώς η ανθρωπότητα αν αυτό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό,ωστόσο κανένας δεν εμποδίστηκε
ν'απολαύσει εντωμεταξύ την ομελέτα του.
Υπάρχουν άνθρωποι θλιμμένοι που δεν είναι "υπέρβαροι και πλαδαροί",άλλοι που είναι "υπέρβαροι και πλαδαροί" χωρίς ωστόσο να το βιώνουν
με θλίψη,κάποιοι που κατέκτησαν ένα υγιές σωματικό βάρος και ταλαιπωρούνται ακόμη από συναισθήματα θλίψης κι άλλοι που την ξεπέρασαν
και μία από τις πολλές επωφελείς συνέπειες ήταν και η απώλεια του επιπλέοντος βάρους.Τίποτα δεν είναι δεδομένο πόσο μάλλον προκαθορισμένο.
Το ιδανικό είναι να συντονιστείς σε υγιέστερες συνήθειες στην καθημερινή σου πρακτική ενώ ταυτόχρονα δουλεύεις μέσα σου ό,τι υποψιάζεσαι
πως ευθύνεται ή έστω ενέχεται στα αρνητικά συναισθήματα,που δείχνουν να σε ταλαιπωρούν.Κι αν φαντάζει βουνό κι "αβάσταχτο",συνήθως
όλα κυλούν ευκολότερα μόλις μπεις στο χορό τους και βρεις σιγά σιγά το ρυθμό σου.Κι όσο προχωράς τα βήματα στο ένα,αποκτάς άλλον αέρα
και στα βήματα του άλλου,γιατί εντωμεταξύ νιώθεις μεγαλύτερη αυτοαποτελεσματικότητα και συνεπώς κι αυτοπεποίθηση,που σου πνέει θετική
ενέργεια και σε καθιστά όλο και ικανότερη με ό,τι καταπιάνεσαι.
Μερικές φορές έχουμε την τάση-ειδικά εμείς οι γυναίκες-να υπεραναλύουμε και να...χανόμαστε στη μετάφραση,ν'αποσυντονιζόμα στε από την ουσία
και να παραλύουμε...Άσε που αν βάλεις και το κερασάκι της τελειομανίας στην τούρτα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα!
Οπότε ξεκινάμε όπως μπορούμε κι αφήνουμε τα υπόλοιπα για τον απολογισμό στο τέλος,τότε που με την αποστασιοποίηση θα είναι όλα ευκρινέστερα.
η θλιψη δε φευγει με τα κιλα...
σκεφτομαι ωραια που θα ηταν να φυγει η καταθλιψη και να τρωω και παλι σαν ανθρωπος... κι ας παχυνω. Σε 1 μηνα εχω χασει του κοσμου τα κιλα.
sweetOctober http://www.freesmileys.org/smileys/smiley-hug005.gif
Βρήκες τα βήματα για τον έναν χορό της απώλειας βάρους, πώς θα γίνει να ακολουθήσει κι η ψυχή σου τη μουσική;
Δίκιο έχετε NADINE και pink.. Κι ευχαριστώ πολύ..
Επίσης έχω καιρό που σκέφτομαι ότι δε θέλω, και όσο περνάει από το χέρι μου, σε οικείους και ξένους ανθρώπους να κάνω ποτέ ξανα κοπλιμεντο για το σωματικό τους βάρος
https://www.youtube.com/watch?v=dufSoE1BS_I
έχεις δίκιο καλή μου :sniff:Quote:
Originally posted by marulenia
sweetOctober http://www.freesmileys.org/smileys/smiley-hug005.gif
Βρήκες τα βήματα για τον έναν χορό της απώλειας βάρους, πώς θα γίνει να ακολουθήσει κι η ψυχή σου τη μουσική;
Αυτές τις μέρες είχα έντονη διάθεση να κάνω υπερφαγικό με γλυκά... :(
Νόμιζα ότι είχα ξεφύγει τελείως από αυτήν την εξάρτηση, όμως με ξαναέπιασε 2-3 στιγμές αυτή η "λύσσα" και πιστεύω ο κύριος επιβαρυντικός παράγοντας ήταν οι μέρες των Χριστουγέννων που προσφέρονται για υπερφαγικά.
Ευτυχώς κατάφερα να τις αποκρούσω αυτές τις διαθέσεις χορεύοντας με δυνατή μουσική!
Όμως αυτό με δίδαξε ότι είναι πολύ εύκολο να ξαναπέσω στην εξάρτηση αυτή και ότι καλό είναι να είμαι alert.
Αυτό που έγινε τελικά ήταν να φάω πολύ χθες σε τραπέζι, αλλά όχι από συναισθηματική πείνα, αλλά λόγω... του τραπεζιού!
Όλοι έτρωγαν πάρα πολύ και τα φαγητά ήταν πολύ νόστιμα, οπότε έφαγα και εγώ πολύ, χωρίς όμως ενοχές!
:thumbup: