Τι σκέφτεστε;

σκεφτομαι ποσο μαλακια ειναι να νιωθεις προδωμενος με το παραμικρο, οταν ουσιαστικα δεν εχεις τιποτα και κανεναν σιγουρο σ'αυτο το κοσμο, κι αφου κανενας δεν ανηκει σε κανεναν και δε παντρευτηκες ουτε εισαι σε σχεση για να σε προδωσει κανεις. ισως προερχεται κι απο τη ζηλεια αυτο το πραμα, αλλα δεν μου λειπει κατι για να ζηλεψω, νομιζω πως δεν εχω αναγκη πλεον, μπορω να ειμαι ικανοποιημενος με οσα εχω ηδη και νιωθω περηφανος για τον εαυτο μου, ειδικα στιγμες που φροντιζω και τους αλλους!

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Σκεφτομαι οτι ψαχνω να με βρω και δε με βρισκω. Σκεφτομαι οτι εμαθα να φοβαμαι να αφεθω, να φοβαμαι να παρω, να φοβαμαι με λιγα λογια να ειμαι εγω. Και ετσι περνωντας τα χρονια με εθαψα καπου, και τωρα πια εχω ξεχασει τις συντεταγμενες μετα απο τοσο καιρο και δε με βρισκω. Αισθανομαι σαν τον Οδυσσεα. Ο Κανενας. Το να ειμαι εγω και να υπαρχω με τις αναγκες μου και τα συναισθηματα μου εχει ταυτιστει με τοσο πονο που βγηκα εξω απο τον εαυτο μου, εγινα μια αποστασιοποιημενη παρατηρητρια, και απο τοτε ποτε δε μπορω να ειμαι πια "εκει". Εξου και τα κοσμικα επιθετα που με χαρακτηριζουν, του τουβλου, της σκληρης, της αναισθητης κτλ κτλ. Ναι αμε, τουβλο αν ειναι να μην ποναω, για να διαχειριστω τις καταστασεις, παντα καπου αλλου με την ψυχη, αλλου με το σωμα. Και μονο το σωμα ξερω που βρισκεται. Η ψυχη αγνοειται.
Και ετσι φοβαμαι να το ρισκαρω ξανα να ειμαι εγω, απλη κλασικη εξαρτημενη μαθηση, και αναβαλλω την αναζητηση του εαυτου μου που ισως να βοηθουσε, γιατι οσο μακρια και αν ειμαι απο μενα, παραδοξως, ακομα ποναω. Προσπαθω να με προστατεψω, εχοντας τον εαυτο μου καλα φυλαγμενο καπου αλλου που δεν τον πιανει ματι, ουτε καν το δικο μου.. αλλα ετσι τελικα χανω τη ζωη που περναει, τη βλεπω μονο ως παρατηρητης, οπως και ολα τα αλλα, γιατι δε ζω εγω, ζει ο αυτοματος πιλοτος..
Αλλα αμα δεν με προστατευα ετσι, πως θα ημουνα; Πως μαθαινεις να προστατευεις τον εαυτο σου σωστα, οταν εισαι τοσα χρονια καποιος αλλος; Πως ειναι να εισαι εδω και να πληγωνεσαι; Απανθρωπο, αλλα ισως τωρα ως ενηλικη να μπορουσα να το διαχειριστω, αυτο που ως παιδι αδυνατουσα. Πως ειναι να εισαι εδω και να μην πληγωνεσαι, ή οταν πληγωνεσαι να μην να κατεφευγεις παλι στο κουκουλι σου; Δεν ξερω, θελω να το δοκιμασω. Zητειται Carrie.

---

Σκεφτομαι ποσο μοιαζουμε οι ανθρωποι..
Αυτη μου η σκεψη με εφερε τοσο κοντα στους αλλους,με λυτρωσε απο καθε κομπλεξ ή φοβο.
Θυμαμαι ποσο τα εχω νιωσει αυτα τα ιδια λογια Καρι,μη μασας εισαι μονο ενα βημα μακρια απο το ξεσφραγισμα του σεντουκιου :)

Ανεμε τι κανεις?ευχομαι να εισαι καλα!αν επικοινωνεις με τον αλεξ τα φιλια μας και σε αυτον :)

Τελικα, οσοι γραφουν εδω, ειναι οι θαραλλεοι της υποθεσης που μπορεσαν να μοιραστουν τα προβληματα και τις σκεψεις τους με τριτους, ή ειναι αδυναμοι και δε μπορεσαν να ξεπερασουν τα προβληματα τους μονοι τους?

το πρωτο φυσικα! :p
γιατι θα επρεπε να μπορω να λυσω ολα τα προβληματα μου μονη μου?
with a little help from my friends, που λενε κ οι beatles! :D

Quote:

---

Originally Posted by Fearg

Τελικα, οσοι γραφουν εδω, ειναι οι θαραλλεοι της υποθεσης που μπορεσαν να μοιραστουν τα προβληματα και τις σκεψεις τους με τριτους, ή ειναι αδυναμοι και δε μπορεσαν να ξεπερασουν τα προβληματα τους μονοι τους?

---

μήπως αυτοί που είτε δεν έχουν κάποιον άλλον να μιλήσουν ή γενικά κάποιον να τους καταλάβει?

Σκέφτομαι πόσα τσιγάρα να αντέξει πια ενας άνθρωπος...

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

skeftome pws katevika sto sintagma na mathw ti ginete kai efaga 2 klisis! gia parkarisma 150 ! & 20 ! eyro !! imarton!!!!!

---

καλημέρα!
καλε που πάρκαρες έξω από την μεγάλη βρετανία?

πρωτη στην αχαρνων και η δευτερη στην Πινδαρου ,στο κολωνακι ! και φαντασου ειχα αφησει επιτηδες την πρωτη κληση στο παμπριζ αλλα αυτος αυτη δεν εδιξε καθολου οικτο!

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

πρωτη στην αχαρνων και η δευτερη στην Πινδαρου ,στο κολωνακι ! και φαντασου ειχα αφησει επιτηδες την πρωτη κληση στο παμπριζ αλλα αυτος αυτη δεν εδιξε καθολου οικτο!

---

Ζητείται οίκτος και κατανόηση!

Δύσκολο, Γιώργο, αυτές τις εποχές.. Όχι ότι ζητάμε και πολλά αλλά..

Ωραία φωνή, ρε συ, πάντως.. Σε άκουσα να τραγουδάς στο άλλο νήμα ;)


Καλημέρα :)

Σκέφτομαι πως κατάφερα να φάω σαβούρα ενώ κολυμπούσα μέσα σε θάλασσα με άμμο...και να έχει μπλαβίσει και το προτελευταίο δαχτυλάκι του ποδιού!αχ δεν μπορώ να περπατήσω..τι θα κάνω???

Αουτς :( Σε ποια βυθισμενη πολιτεια σκονταψες κι εσυ? Σκεφτομαι μια ακτινογραφια, κατ' αρχην... Μπελας, αλλα καλυτερα να εχεις το κεφαλι σου και το δαχτυλακι σου ησυχο.

Περαστικα!

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Αουτς :( Σε ποια βυθισμενη πολιτεια σκονταψες κι εσυ? Σκεφτομαι μια ακτινογραφια, κατ' αρχην... Μπελας, αλλα καλυτερα να εχεις το κεφαλι σου και το δαχτυλακι σου ησυχο.

Περαστικα!

---

εκεί που κολυμπούσα αμέριμνη, αποφάσισα να ακουμπήσω τα πόδια μου κάτω..(προφανώς γιατί πάτωνα) και μετά νιώθω να γυρίζει το πόδι μου, βουλιάζω και στραμπουλάω και το δαχτυλάκι.Ήπια και πολύ νερό επίσης.Σημειωτέον η θάλασσα έφτανε λίγο πάνω από τη μέση..τι να πω???
ΥΓ: ακτινογραφία δε νομίζω να κάνω, για ένα στραμπούληγμα μωρέ?γίνεται χαμός στο ΙΚΑ, να τους φορτωθώ κι εγώ??

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Carrieee, που να σε πάρειιιι, λολ

Mε πηρε και με σηκωσεεεε!!!! Αερααααα!!

Γιατί τα βάζεις ΞΑΝΑ με τον εαυτό σου? Πάλι σε κάθισες στο κρεβατάκι του Προκρούστη. Ή σε καθίσανε λες? Μπορεί να είσαι πρόθυμη να κάθεσαι και να βρίσκεις έτσι και άτομα πρόθυμα να σε καθίζουν, τι λες?

Δε με καθισανε, τα ματια μου ανοιξανε!! Δεν το ειχα συνειδητοποιησει οτι ημουν παρατηρητρια ακροατρια και αδυνατουσα να παρισταμαι "εδω" ψυχη τε και σωματι!!

Απ'όσο σε έχω δει και παρατηρήσει κάθε άλλο παρά σκληρή και αναίσθητη θα σε περιέγραφα. Ατσούμπαλη ναι, αλλά την ατσουμπαλοσύνη σου τη θεωρώ γλυκιά και αυθεντική. Είναι δείγμα ειλικρίνειας, έτσι το κόβω εγώ, που ούτε είμαι αλάθητη, σαφώς και μπορεί να κάνω λάθος πάλι.:P

Εγω παλι νομιζω οτι πρεπει να γινω πιο διπλωματης και πιο ηπια και μετρημενη, γιατι η πολλη ειλικρινεια δεν εχει καλα αποτελεσματα.

Μα πονάς όχι γιατί είσαι τούβλο, αν ήσουν τούβλο δε θα πόναγες ρε μλκα, έλα τώρα, είσαι συνεξαρτώμενη. Welcome to the club, είμαστε πολλές οι χορεύτριες. λολ. Ρε κουτό, άμα πιαστούμε χέρι χέρι οι συνεξαρτώμενες/οι θα φτάσουμε στο φεγγάρι. χαχαα

Εδω εχεις ΤΕΡΑΣΤΙΟ δικιο. Αυτο προσπαθω να αλλαξω, αυτο ελεγα με την ψ μου.

Λέγε τώρα, σε τι σε βοηθάει να γίνεσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου? Βουτάς βαθύτερα στην αυτολύπηση και να σε κάνεις ακόμη ευκολότερο θύμα όσων ατόμων γνωρίζουν τα σημάδια, που είναι οι κοντινότεροι. Και ναι, μιλάω για τη σχέση σου τώρα.

Οι σχεσεις μας βγαζουν στην επιφανεια τα θεματα μας, αρα μας δινουν την ευκαιρια αν θελουμε να τα επεξεργαστουμε και να τα λυσαυμε, και αυτο προσπαθω να κανω. Δεν με εριξε η σχεση μου αυτη τη φορα, η ψυχοθεραπεια μου με φωτισε! Η καρυ στην ανυπαρξια ηρθε μετα απο συζητηση με την ψ μου για τις καταστασεις που βιωνω τον τελευταιο καιρο, και την προοπτικη να μπω σε ομαδα. Με ρωτησε που λες πως θα αισθανομουν. Της απαντησα οτι θα αισθανομουν σαν να ειμαι προβληματικη, γιατι η ομαδα ειναι ομαδα με ατομα που εχουν προβλημα (μτφρ της ψ. η οικογενεια εχει προβλημα), και οτι θα μπορουσα να παρισταμαι στην ομαδα σαν παρατηρητρια ακροατρια (το συνηθισμενο μου ρολακι), και να αλληλεπιδρω αποστασιοποιημενη, οντας στον αυτοματο πιλοτο. Επαθα πλακα οταν συνειδητοποιησα οτι ετσι ειμαι σε ολες τις κοινωνικες ομαδες, οπως φιλοι, οικογενεια, γνωστοι, συμφοιτητες κτλ, σπανιως ειμαι ο εαυτος μου και παρουσα, και αν ειμαι ειναι μικρο μερος του καθε φορα, και φρικαρα που λες, και αναρωτηθηκα, που ειμαι και ποια ειμαι, και θα μπορεσω να ερθω ποτε απο εκει που ειμαι;

Δε μου φαίνεσαι χαρούμενη, μου φαίνεσαι να κουβαλάς το φορτίο των επιτιμήσεων. Ξέρεις, είσαι σε ΔΡΟΜΟ αναγνωρίσεων, δεν είσαι στο τέρμα. Αν ο δικός σου θέλει μία στο τέρμα, να πάει να την βρει. Εφόσον είσαι σε δρόμο αναγνωρίσεων, με τη μία είσαι ευάλωτη, όταν ο δίπλα σου δεν είναι σε ανάλογο δρόμο αναγνωρίσεων των δικών του που χρειάζεται να αναγνωρίσει.
Ή θα κάνετε το δρόμο μαζί αναγνωρίζοντας ο καθένας τα δικά του ή θα τους κάνετε χώρια. Αλλά μαζί και ο ένας μόνο να αναγνωρίζει, να πονάει, να τραβάει κουπί και ο άλλος να πιέζει, κάπως κομματάκι ζόρικο για σένα το βλέπω.

Χμ.. κατι παρομοιο μου ειπε χτες, οτι δεν ειναι τελειος και ωριμος αρκετα, οποτε δε μπορει να τα απαιτει απο μενα

Ποιος αυτόματος πιλότος? Ο αυτόματος πιλότος που εσύ περιγράφεις ως αίτιο της αποξένωσης, νομίζω πως είναι σε άλλη καμπίνα, όχι στη δική σου. Στη δική σου έχει πιλότο, άσχετα αν είναι άμαθος στα υπερατλαντικά ταξίδια και τρέμει το τιμόνι και κοιτάει το άπειρο μπροστά με δέος και την ψυχή στο στόμα. Κι έτσι ταξιδεύεις, ο φόβος σου δε θα σου κάνει κακό, άσχετα αν σε πανικοβάλλει.

Δεν ξερω, οπως σου εξηγησα παραπανω, ισως δεν ειναι παντα ο αυτοματος, αλλα και οι αλλοι που με καθοδηγουν ως γνησια συνεξαρτωμενη, αν πιστευεις οτι ειμαι στο πιλοτηριο, τοτε μαλλον εχω παρει εναν υπνακο στην καρεκλα του πιλοτου και ροχαλιζω εδω και χρονια

Σου κάνει κακό όμως ο προκρούστης, όξω οι προκρούστες, όξω προκρού απ'την παράγκα! Προστάτεψε τον εαυτό σου από προσδοκίες που δεν είναι δικές σου, αλλά σου επιβάλλονται. Ο καθένας να κοιτάξει να ελέγξει τα δικά του, έτσι θα βρείτε κοινό τόπο να πάει το ταξίδι προς μία κατεύθυνση, γιατί τώρα τσακώνεστε αν είστε για Ρωσία ή Ιαπωνία. Το πιθανότερο να βγείτε Κακοσάλεσι.

---

Δεν ξαναβοσκω αλλες βουβαλες!!!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

Σκεφτομαι ποσο μοιαζουμε οι ανθρωποι..
Αυτη μου η σκεψη με εφερε τοσο κοντα στους αλλους,με λυτρωσε απο καθε κομπλεξ ή φοβο.
Θυμαμαι ποσο τα εχω νιωσει αυτα τα ιδια λογια Καρι,μη μασας εισαι μονο ενα βημα μακρια απο το ξεσφραγισμα του σεντουκιου :)

---

Αμηηηηηηηηννννν!!!! κυριε ελεησον κυριε ελεησον κυριε ελεεεεεηηηησοοοοοοννννν!!!!

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Αμηηηηηηηηννννν!!!! κυριε ελεησον κυριε ελεησον κυριε ελεεεεεηηηησοοοοοοννννν!!!!

---

ρε συ Κάρυ ξέρεις τι σκέφτομαι μερικές φορές?γιατί άνθρωποι σαν εσένα ας πούμε, με το χιούμορ τους, τη διάθεση συμβουλών προς τους άλλους και όλα τα υπόλοιπα προτερήματα που έχω διαπιστώσει ότι έχεις, κάθονται και σκέφτονται τόσο πολύ πως θα γίνουν καλύτεροι?έκανα κι εγώ για κάποιο διάστημα ψυχοθεραπεία και κάθε φορά ανέκυπτε κάτι καινούριο ως αποτέλεσμα της προηγούμενης συζήτησης..προφανώς ήταν δείγμα ότι λειτουργούσε σωστά η ψυχοθεραπεία.Αλλά κάποια στιγμή μου γύρισε το μάτι.Ανακάλυπτα συνεχώς νέα πράγματα, και αυτό με δυσκόλευε ακόμα περισσότερο.Σε ομάδα ούτε εγώ ήθελα να μπω, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως μπορώ να βοηθηθώ από ανθρώπους που είχαν διαφορετικής φύσεως και πιο σοβαρά ζητήματα από εμένα.Ακούγεται πολύ υπεροπτικό αυτό?

ΥΓ:εγώ πιστεύω είσαι γαμώ τα παιδιά.