Σε εργασιακά και οργανωμένα κοινωνικά περιβάλλοντα.
Σου λένε, αυτό το κάνουμε με αυτό τον τρόπο διότι αυτή είναι η διαδικασία, αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργούμε εμεις, αυτό το πρέπον. Έτσι, αυτό που μου αναθέτουν, το κάνω με βάση τις υποδείξεις αυτες. Μετά έρχονται και ελέγχουν το πως το έκανα και μου βρίσκουν αρκετά λάθη αν και το έκανα όπως ακριβώς μου είπαν. Μου λένε ότι ένα θα πρεπε να γίνει κάπως αλλιώς, το άλλο διαφορετικά, το άλλο θέλει βελτίωση, το άλλο να αλλάξει. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, στο τέλος μου σκαρτάρουν όλο αυτό που έκανα που δεν είανι τίποτα άλλο παρά συμμόρφωση με τις υποδείξεις και τους τρόπους τους. Τονίζεται ότι η συμπεριφορά τους χρωματίζεται από το ότι δεν με εμπιστεύονται, δεν με πάνε ως χαρακτήρα, κάτι που προφανώς δεν στο λένε, όμως βγάζει μάτι. Όμως το να προσαρμοστώ μ αυτό τον τρόπο σημαίνει ευθυγράμμισα τη συμπεριφορά μου και έπαψα να εκφράζομαι ελεύθερα.
Όλο αυτό το σκηνικό είναι σπάσιμο νεύρων και με κάνει να θεωρώ τον ευατό μου ανίκανο να εκφραστεί και να δημιουργήσει καλά αλλού. Όταν τέτοιο σκηνικό είναι μακροχρόνιο αφήνει ζημιά, μειώνει τις ικανότητες και την αυτοπεποίθηση σου.