ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

Ήθελα να ΄μουνα κοριός

Μέσα στο κινητό σου

Να ΄βλεπα με ποιον μιλάς

Γ@μώ το κέρατό σου...










Ανώνυμος...

Είναι βραδιές που θέλω κάπου να μιλήσω,
από ένα χέρι να πιαστώ,
να βγω έξω να ζήσω,
για ένα τσιγάρο, ένα ποτό,
να πιάσω κάποιον να του πω:
"δώσ' μου το χρόνο σου...
κι εγώ θα γείρω το κεφάλι μου στον ώμο σου."
Μα η τρομαγμένη μου καρδιά μου λέει:
"δε γίνεται".
Στου πρώτου άγνωστου το πρώτο "γεια"
δεν παραδίνεται.

Εγώ δεν ξέρω αν έχω στάλα λογική.
Φτάνω στο σπίτι, λέω "μπαίνω φυλακή".
Εκείνος έρχεται κοντά μου, μ' αγκαλιάζει
κι ύστερα μόνος στα προβλήματα βουλιάζει.
Παραπονιέται, βλαστημάει τον εαυτό του,
και λίγο πριν το τελευταίο χασμουρητό του
με πιάνει κρίση,
σέρνεται απάνω μου
τον έρωτα να ζήσει.

Κι εγώ είμαι μόνη, για χρόνια έχτιζα έναν τοίχο.
Ύστερα τρόμαξα και θέλησα να φύγω.
Άρχισα τότε με αγωνία να γκρεμίζω,
να λέω "βοήθα με, Χριστέ" και να δακρύζω.
Πήρα τους δρόμους και διέξοδο ζητούσα,
χαμένα όνειρα και χρόνια κυνηγούσα.
Καπνός και σκόνη,
και όλα γύρω μου φωνάζουν
"είμαι μόνη".

Οι πιο μεγάλες νύχτες
είναι αυτές που κλαις και δε σ' ακούν.
Θυμίζουνε γυναίκες,
μοναχικές γυναίκες που πονούν.

Σιγουρα καποια απ αυτες τις τρεις ιστοριες ειναι καποια απο την δικη σας......

Όλοι κοιμούνται
κι εγώ ξαγρυπνώ,
περνώ σε χρυσή κλωστή
ασημένια φεγγάρια
και περιμένω να ξημερώσει
...για να γεννηθεί
ένας νέος άνθρωπος
μέσ᾿ στην καρδιά μου,
την παγωμένη
από άγρια φαντάσματα
και τόση μαύρη πίκρα... (Μ. Σαχτούρης)

Love after love


The time will come, when with elation,
you will greet yourself arriving
at your own door, in your own mirror,
and each will smile at the other's welcome
and say, sit here. Eat.


You will love again the stranger who was your self.
Give wine. Give bread. Give back your heart
to itself, to the stranger who has loved you
all your life, whom you have ignored
for another, who knows you by heart.


Take down the love letters from the bookshelf,
the photographs, the desperate notes,
peel your own image from the mirror.
Sit. Feast on your life.



Dereck Walcott

Time, it needs time
To win back your love again
I will be there, I will be there
Love, only love
Can bring back your love someday
I will be there, I will be there

I´ll fight, babe, I´ll fight
To win back your love again
I will be there, I will be there
Love, only love
Can break down the wall someday
I will be there, I will be there

If we´d go again
All the way from the start
I would try to change
The things that killed our love
Your pride has built a wall, so strong
That I can´t get through
Is there really no chance
To start once again
I´m loving you

Try, baby try
To trust in my love again
I will be there, I will be there
Love, our love
Just shouldn´t be thrown away
I will be there, I will be there

If we´d go again
All the way from the start
I would try to change
The things that killed our love
Your pride has built a wall, so strong
That I can´t get through
Is there really no chance
To start once again

If we´d go again
All the way from the start
I would try to change
The things that killed our love
Yes, I´ve hurt your pride, and I know
What you´ve been through
You should give me a chance
This can´t be the end
I´m still loving you
I´m still loving you, I need your love
I´m still loving you
--------------------------------------------------------------------------------

"Bring Me To Life"
(feat. Paul McCoy)

how can you see into my eyes like open doors
leading you down into my core
where I’ve become so numb without a soul my spirit sleeping somewhere cold
until you find it there and lead it back home

(Wake me up)
Wake me up inside
(I can’t wake up)
Wake me up inside
(Save me)
call my name and save me from the dark
(Wake me up)
bid my blood to run
(I can’t wake up)
before I come undone
(Save me)
save me from the nothing I’ve become

now that I know what I’m without
you can't just leave me
breathe into me and make me real
bring me to life

(Wake me up)
Wake me up inside
(I can’t wake up)
Wake me up inside
(Save me)
call my name and save me from the dark
(Wake me up)
bid my blood to run
(I can’t wake up)
before I come undone
(Save me)
save me from the nothing I’ve become

Bring me to life
(I've been living a lie, there's nothing inside)
Bring me to life

frozen inside without your touch without your love darling only you are the life among the dead

all this time I can't believe I couldn't see
kept in the dark but you were there in front of me
I’ve been sleeping a thousand years it seems
got to open my eyes to everything
without a thought without a voice without a soul
don't let me die here
there must be something more
bring me to life

(Wake me up)
Wake me up inside
(I can’t wake up)
Wake me up inside
(Save me)
call my name and save me from the dark
(Wake me up)
bid my blood to run
(I can’t wake up)
before I come undone
(Save me)
save me from the nothing I’ve become

(Bring me to life)
I’ve been living a lie, there’s nothing inside
(Bring me to life

Δεν μπορώ

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.

Με γλυκό κρασί θα γίνω
αργοναύτης να 'ρθω να σε βρω.
Να σε ανταμώσω λίγο
στης ψυχής μου το βυθό.

Δεν μπορώ,ο χειμώνας με πληγώνει,
άλλο πια δεν μπορώ...
Δεν μπορώ,την αυλή μου καίει το χιόνι,
άλλο πια δεν μπορώ...

Είσαι τ'άγγιγμα του ανέμου
που μου ξαφνιάζει το κορμί.
Δε σε χόρτασα ποτέ μου,
όλα ήταν μια στιγμή.

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.

Οι λυπημένες φράσεις


[...]

Να είχαμε μιαν άνοιξη.
Μη γελάς.
Με πράγματα που δεν υπάρχουν μη γελάς.
Ας λένε τα πουλιά κι οι μυρωδιές στα πλάγια
πως είναι Απρίλης.
Το λένε τα πουλιά κι οι έρωτες των άλλων.
Εμένα μ' εξαπατούνε οι θεοί
κάθε που αλλάζει ο καιρός,
κάθε που δεν αλλάζει.
Μη γελάς.
Έαρ δεν γίνεται
με ρίμες
ήλιοι-Απρίλιοι,
ήλιοι-Απρίλιοι,
ομοιοκατάληκτες στιγμές,
χρόνος χρωμάτων,
στρέμματα φωτός,
χαμομηλιών ανυπομονησία να μυρίσουν.
Δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα
ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,
κι όλα τ' άλλα τρόποι
για να πεθαίνουνε ανώδυνα τα ημερολόγια.

[...]



Κική Δημουλά

Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)

Φωνές

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας —
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.

The Perfect End

Look at me and tell me what you see
I am not what you think I am
Too weird to live, too rare to die
Haloed in the headlights of death
Is this Hell disguised as heaven?
Is this death masquerading as life?
So much is said, so little shown
I see no reason, I feel no end

This is not a happy ending
This is not a last goodbye
Open your eyes and stop pretending
This is not the perfect end

This is not a new beginning
This is not a last farewell
Open your eyes and stop pretending
This is not the perfect end

Stitched up like a ragged doll
Wrapped around your naked soul
I am what you know as temptation
I am the ancient deception

I wish I could leave this world behind
I wish I had the will to end it all
But I shall paint my nightmares
And things will never be the same again

This is not a happy ending
This is not a last goodbye
Open your eyes and stop pretending
This is not the perfect end

This is not a new beginning
This is not a last farewell
Open your eyes and stop pretending
This is not the perfect end

http://www.youtube.com/watch?v=poDR4w0jK0k



Snap your finger
stop the world -
rain falls harder.

ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
(Παραλλαγή)

Βράδυ αράχνης τι ωραία μυρίζει γύρω μου η απελπισία

Έχει τη δύναμη σιμά πολύ και αόρατης γαζίας όπως τότε που βάδι-
ζα μ' ένα κορίτσι ανύποπτος μες στίς περιοχές τις άγνωστες του
Παραδείσου και γεμάτος γαβγίσματα λυπητερά γύριζε μακριά
μου ο κόσμος

Ουριήλ Γαβριήλ και απόψε τι που ξανάρχομαι και πάω μεταμ-
φιεσμένος σε ευτυχή να ξεγελάσω το δρόμο της Σελήνης!

Αλλ' εκείνη ξέρει Και από τον γυναικωνίτη τ' ουρανού χαμογελά
θλιμμένη με μια γλάστρα δίπλα της βασιλικό σαν να θέλει να πει
ότι κάτι ακόμη αληθινό μας απομένει

Ναι η δροσιά και η διαφάνεια ίσως απ' το πέρασμα του Ευαγγελίου
Πιθανόν και η περηφάνια η άθραυστη με την τζαμαρία στη
θάλασσα το σπάσιμο κι ο αφρός για τους πολλούς
που 'ναι ο κανένας Τόσο δύσκολο μα τόσο

Δύσκολο να ζήσεις Και στον κόσμο της ψυχής ο πόλος μια πε-
ριοχή ακατοίκητη Που να μιλήσεις; Τι να πεις;

Αλλού σκίζεται η ζωή και αλλού στάζει το αίμα

Σταθερά τα παμπάλαια πράγματα μες στα τωρινά μας επιβιούν
Και μαλλάκι νεόνυμφο που του κυνηγήθηκε η γητειά παίζει πάντα το
μέρος της θαλάσσης

Ίσα ιιιι σφυριγματιές απ' την αντίπερα όχθη
αργά σαν ποταμόπλοια κομμάτια γης αποσπασμένα πλέουν και πάνε
τούφες τούφες τ' αηδόνια μια που ακόμα υπάρχουν όλα

Μες στη δέκατη τέταρτη ομορφιά

Κι εκείνος που του πάρθηκε η φωνή προτού προφτάσει ο άλλος
απ' του ναυαγίου το ξύλο να πιαστεί παραμονές που το κακό θα πέ-
σει μια περιδινούμενη παραφροσύνη

Πάει κι έρχεται μες στο κυκλαμινί του αιθέρος
βίαια τ' αναρριχητικά δρασκελάνε τα ύψη ενώ από κήπους από αυλές σαν να μυρί-
ζονται ότι φτάνει μια έκλειψη ολική μαζί τα ζώα φωνάζουν αλλ'

Εμείς ακούμε αυτό που θέλουμε

Και από τον κεραυνό μας απολείπεται λίγη γαλήνη αντίο αντίο
παιδιά και πάλι πάλι τίποτα ένα κύμα τίποτα

Βράδυ αράχνης τι πικρά μα τι μεθυστικά που ζήσαμε κάτω από τη
συνεχή βροχή του Αυγούστου

Ολόσωμοι πάνω στο φως και μαύροι έως θανάτου

Τι τραγούδι μα τι κλάμα με κομμένη ανάσα μην καταλαβαίνοντας
πως γυρίζεται και αδειάζει το άδικο γυρίζεται και αδειάζει ο πόνος
γυρίζεται και αδειάζει από αιώνες η βοή των αρμάτων ώστε πια

Ουριήλ Γαβριήλ αντανάκλαση να 'ναι των ψυχών και κάτοπτρο η
Σελήνη που διπλό τον κόσμο δείχνει

Εδώ με τις ανάστροφες κλαίουσες πάνω στα νερά τα ζάπλουτα σε
λάμψεις διαστήματα όπου αδύνατον χωρίς το στέαρ του ύπνου να
περάσεις

Εκεί με τα σγουρά επιμήκη των αγγέλων πρόσωπα τ' ανέκφραστα
κοιτάζοντας και ψάλλοντας με συνοδεία κιθάρας ουαλαλί ουαλαλί
κάτω από τ' άνθη τα ξερά στο υπέρθυρο ουαλαλί ουαλαλί

Όπως τότε που βάδιζα μ' ένα κορίτσι ανύποπτος μες στις περιοχές
τις άγνωστες του Παραδείσου και γεμάτος γαβγίσματα λυπητερά
γύριζε μακριά μου ο κόσμος!


Ελύτης.

Δὲν εἴμαστε ποιητές


Δὲν εἴμαστε ποιητὲς
Σημαίνει ἐγκαταλείπουμε τὸν ἀγῶνα
Παρατᾶμε τὴ χαρὰ στοὺς ἀνίδεους
Τὶς γυναῖκες στὰ φιλιὰ τοῦ ἀνέμου
Καὶ στὴ σκόνη τοῦ καιροῦ
Σημαίνει πὼς φοβόμαστε
Καὶ ἡ ζωή μας ἔγινε ξένη
Ὁ θάνατος βραχνάς.



-Γιώργος Σαραντάρης

ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ


Έπινε χάπια
το πρωί
να συνηθίσει
την ημέρα.

Το μεσημέρι
έκλεινε τα
παράθυρα στον ήλιο
και κατέβαινε
αργά τις σκάλες.

Το βράδυ
έξω από τα
κάγκελα
τάιζε κόκαλα
τον Κέρβερο

να την αφήσει
να περάσει
ήσυχα.

Χωρίς
γαυγίσματα.



Ελένη Μαρινάκη