Printable View
Να ξερεις ότι δεν σβήνει ευκολα η ζημια που σου κανανε στην παιδική ηλικία, ιδίως αμα γεννηθεις ευαισθητο άτομο, σου αφηνει τραυματα και απωθημενα που δυσκολα ξεπερνιούνται. Το καλο που μεσα απ αυτα δεν βγηκες συνεσταλμένος, φοβισμένος και χαμηλών τόνων. Φαινεσαι αυθόρμητος και απονήρευτος. Σκέφτηκες οι ρίζες της μπερδεμενης σεξουαλικοτητας σου να ειναι σε βιωματα της παιδικής ηλικίας?Quote:
Originally Posted by jimmaster
Ναι το εχω σκεφτει πολυ εντονα και με εξοργιζει ακομα περισσοτερο. Σιγουρα γεννιεσαι με την σεξουαλικοτητα σου απ τη μια αλλα απ την αλλη ως ενα σημειο οι επιστημονες λενε οτι αποτελει επικτητο στοιχειο και επηρεαζεται απ το περιβαλλον και την διαπαιδαγωγηση. Οι γονεις μου αμορφωτοι οποτε απο κει πηρα τα αρχιδια μου και η κοινωνια απλα με μισουσε επειδη ημουν χοντρος, καλος μαθητης, καλο παιδι και ο πατερας μου δεν με χτυπουσε με ζωστηρες οπως τα υπολοιπα παιδια.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Οταν μιλας για μενα δεν μπορεις να μιλας για αυθορμητισμο. Το μοναδικο αυθορμητο που εχει να κανει με σεξ που θυμαμαι ειναι οταν ημουν 10 χρονων που με εναν ξαδερφο παιζαμε τα πουλια μας. Απο τοτε που μπηκα στην εφηβεια μεχρι και σημερα ημουν τοσο ντροπαλος και παχουλος που δεν θυμαμαι αυθορμητα να θελω καποιον ή καμια. Σιγουρα απο μικρος εχω περιεργεια για τα αντρικα γεννητικα οργανα. Αν και αφου ειδα γκει πορνο και μου εφυγε η περιεργεια μου εχει φυγει και η πορωση να κοιταω αλλα πεη (ασε που νομιζα οπως ολοι οτι ειμαι λιγοτερο εξοπλισμενος πραγμα το οποιο ειναι μπουρδα....το μεγεθος δεν παιζει ρολο και το 99,9% των αντρων ειναι φυσιολογικοι απο 11εκ μεχρι 20-21εκ). Οταν δεν εχω λιωσει στον αυνανισμο και ειμαι πχ στο γυμναστηριο βλεπω γυναικες και καυλωνω. Δεν το αρνουμαι. Ομως καμια φορα το κανω για να το αποδειξω σε μενα. Επισης τις φορες που το εκανα με την πρωην οταν δεν ειχα αμφιβολιες και οταν δεν ειχα λιωσει στις τσοντες το σεξ ηταν κατι το αυτοματο. Αλλα δεν περιειχε τοσο καυλα οσο οι τσοντες. Ισως επειδη λογω απειριας δεν ειχαμε φαντασια, ουτε καν μιλουσαμε προστυχα τπτ... Κι εκεινη μικρη απλα ανοιγε τα ποδια και περιμενε να την πηδηξεις... Τι να πω ισως κυριως θελω γυναικες αλλα δεν μπορω να πω πως μενω τελειως αδιαφορος για τα αρσενικα. Ιδιαιτερα το πολυ μεχρι την ηλικια μου. Δηλαδη 18-30 ηλικιες νεαρες.... οχι μεγαλους αντρες, αρρενωπους, με τριχες στο στερνο και τετοια... Αυτα μου προκαλουν αηδια. Τα νεανικα σωματα τα αντρικα ομως τα βρισκω ελκυστικα. Δεν ξερω αν ποτε θα προχωρησω σε πειραματισμο ή αν με ελκυουν σε σημειο να το δοκιμασω αλλα σιγουρα τουλαχιστον στην εφηβεια τα αγορια ειναι πολυ πιο ωραια απ τα κοριτσια. Τα κοριτσια κατω απο 19 δεν μαρεσουν...παν σπανιο φαινομενο. Και απο τοτε που ημουν εγω τοσο ετσι το εβλεπα. Προτιμουσα τις καθηγητριες.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Έχεις δίκιο, όμως μπορείς ν' αρχίσεις να ψάχνεσαι και γι' άλλες ίσως λύσεις.Quote:
Originally Posted by jimmaster
Θα πρότεινα να ρίξεις μια ματιά στο site της "γραμματείας νέας γενιάς".
Πολλές αν όχι όλες οι υπηρεσίες, ακόμα και για το "θέμα" σου παρέχονται δωρεάν, αν ο ενδιαφερόμενος είναι έως 30 και χωρίς εισοδήματα.
Οκ θα το τσεκαρω σε ευχαριστω :)Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Καποιες ημεριδες λεει οτι εχουν γινει για το θεμα. Βορειο Ελλαδα. Εγω ειμαι Θεσσαλια. Παρεχουν και ψυχολογικη βοηθεια?Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Βασικα για να ειμαι ειλικρινης, για το "θεμα" μου ντρεπομαι καπως να κανω θεμα με ψυχολογο.Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Μου ρχεται να φυγω απ την Ελλαδα και να μην ξαναδωσω σημαδι ζωης. Μονο προβληματα μου εχει προκαλεσει αυτη η σκατοχωρα και ο κωλοκοσμος της!
Καλημερα στο φορουμ.
Αλλη μια μερα ξεκιναει με τον φοβο μεσα μου... Ακομα δεν μπορρω να συνειδητοποιησω πως ισως ειμαι ομοφυλοφιλος. Ειναι σχεδον σουρεαλιστικο. Και τοσο απολυτο... Δλδ το γεγονος οτι ξερεις οτι ειναι κατι που δεν αλλαζει ΠΟΤΕ ειναι κατι που με συγκλονιζει. Ειμαι σιγουρος πως η καταθλιψη με εχει γραπωσει για τα καλα... Νιωθω εντονους πονοκεφαλους, αισθηματα απογνωσης, χαμηλης αυτοπεποιθησης και αυτοεκτιμησης και απαισιοδοξια αλλα και τρομερο φοβο... Τα πρωινα ειναι τα χειροτερα... Ξυπναω σχεδον καθε μερα ετσι...
Τι μου συμβαινει?
[QUOTE=jimmaster;327860]Καποιες ημεριδες λεει οτι εχουν γινει για το θεμα. Βορειο Ελλαδα. Εγω ειμαι Θεσσαλια.
Παρεχουν και ψυχολογικη βοηθεια?[/QUOTE]
καλημέρα,
έχω την αίσθηση πως ναι παρέχουν και ψυχολογική βοήθεια από εθελοντές ψυχολόγους.
Υπάρχει τηλέφωνο, μπορείς να καλέσεις! Δεν είναι καθόλου ντροπή αυτό που νιώθεις.
Η ντροπή κρύβει τον φόβο της απόρριψης! Μην απορρίπτεις όμως πρώτα εσύ τον εαυτό σου,
για κάτι που τελικά ίσως έχεις μυθοποιήσει..
[QUOTE=μαρκελα;327903]Σιγουρα (οπως παντα αλλωστε) το εμποδιο σε μενα εγω ο ιδιος το εβαζα. Αλλα αυτο που αντιμετωπιζω ειναι κατι διαφορετικο. Πιστευω οσοι το εχουν περασει ξερουν για τι μιλαω. Δεν ξυπνας μια μερα και απλα το συνειδητοποιεις και το δεχεσαι. Γιατι το θεμα ειναι οτι το τι σε ερεθιζει και τι ερωτευεσαι ειναι ευκολο να το καταλαβεις... Το τι συνεπαγεται ομως ολο αυτο ειναι κατι τελειως διαφορετικο για να χωνεψεις... Δεν ξερω... Δυσκολες στιγμες πολυ...Quote:
Originally Posted by jimmaster
Θα δοκιμασω να τους παρω ενα τηλεφωνο. Ισως υπαρχουν συμβεβλημενοι ψυχολογοι μαυτους στην πολη μου (οπως ειδα πχ οτι υπαρχουν δικηγοροι)... Αμα μαζεψω ολο μου το κουραγιο θα τους παρω ενα τηλεφωνο.
Υπαρχει η περιπτωση να εχω καταθλιψη ολη μου τη ζωη? Ειναι δυνατον να γεννηθεις ετσι? Εγω θυμαμαι αυτη την παραλογη φοβια για τα παντα απο πολυ μικρος... Ειναι δυνατον? Κι αν ειναι ανιατο?
Καλημεριζω το φορουμ...!
Να παραθεσω και καποιες αλλες πληροφοριες μπας και καποιος εχει να προσθεσει κατι αλλο...
Το αγχος ειναι χαρακτηριστικο μου... Αλλα δεν ειναι της φαντασιας μου ή τελειως αβασιμο..Θελω να πως οι πρωτες εμπειριες με κοπελα ηταν με την πρωην μου. Και επειδη εκανα πολλα πραγματα με αυτην μεσα απο το πρισμα του αγχους/πιεσης οπως καταλαβαινεις δεν τα ευχαριστηθηκα. Και γιαυτο μενω τωρα με τις αμφιβολιες. Βλεπεις και η κατασταση (ψυχολογικη και οικονομικη) δεν μου αφησε περιθωρια να χαλαρωσω και να δω τα πραγματα αλλιως. Στο προκειμο ομως θα σου πω μερικες περιπτωσεις για να καταλαβεις. Οταν ημασταν στο αμαξι τις πρωτες φορες καναμε μονο στοματικο. Εγω δεν ενιωθα ηδονη. Γενικως απ το στοματικο δεν μπορουσα να τελειωσω. Εγω ξερω οτι οταν κανεις κατι τετοιο πρεπει να σε αναβει φουλ και να μην κρατιεσαι. Ισως εφταιγε οτι δεν ηξερε και πολυ καλα, ισως οτι δε με ενεπνεαν οι συνθηκες... Κατεληγε να μου την παιζει για να τελειωσω...Ενω εκεινη την αγγιζα και τελειωνε που λεει ο λογος. Μετα ενιωθα να μην υπαρχει "φλογα" μεταξυ μας... Δηλαδη γδυνομασταν, ερεθιζομασταν αλλα δεν υπηρχε ουτε "αναστεναγμος" ουτε και πολυ καυλα... Το καναμε μια φορα, μετα απο λιγη πηγαιναμε για δευτερη και ειτε εγω δεν μπορουσα να τελειωσω...ειτε εκεινη "στεγνωνε"...και αυτα οταν ειχαμε μερες να βρεθουμε... (το παραδεχομαι οτι εντωμεταξυ εγω εβλεπα πορνο και τελειωνα πολλες φορες μονος - αλλα κατα πρωτον και οι συνευρεσεις μας δεν με ικανοποιουσαν αλλα και ηταν πολυς ο καιρος για να περιμενω...το καναμε δηλαδη καθε βδομαδα με 10 ημερο...) Γιαυτο εγω ειπα να δω με αντρες πως θα μου φανει...τουλαχιστον στην φαντασια μου... Δεν ξερω...ισως εχω παραζορισει τον εαυτο μου, ισως ειμαι πολυ απαιτητικος για πρωτη φορα... Αλλα ΚΑΤΙ στην ιστορια δεν μαρεσει... Σε συζητηση που ειχα με γκει ατομο Online (γιατι σκεφτηκα οτι ενας γκει ισως να διαγνωσει πιο ευκολα ενα τετοιο μπερδεμα που οφειλεται) μου ελεγε πως μαλλον ειμαι μπαι και πως πρεπει να αφησω τον εαυτο μου ελευθερο και τετοια... Πως πρεπει να κοιταξω την αληθεια καταματα και πως ολα αυτα που κανω και ολο το αγχος που εχω ειναι επειδη ηδη εχω αρχισει να συνειδητοποιω την αληθεια και απλα αναλωνομαι σε συζητησεις για να ξεχνιεμαι απο την ωμη πραγματικοτητα. Και να σου πω λογικα μου φαινονται οσα μου ειπε... Καμια φορα οντος νομιζω πως κοροιδευω τον εαυτο μου.
Φιλε μου, απο αυτο που περιγραφεις καταλαβαινω πως δεν ειχατε καμια οικειοτητα μεταξυ σας. Εκτως απο αυτο πορνο και ερωτα δεν πανε μαζι. Προσπαθησε να αυνανιζεσαι χωρις να βλεπεις πορνο τουλαχιστον οταν εχεις καινουργια σχεση με κοριτσι γιατι δεν θα σε αναβει καθολου το κοριτσι μετα ;)
Το ξέρω πως δεν είναι απλά τα πράγματα. Έχεις δύσβατο δρόμο να διανύσεις αλλά προσπαθώ να δώσω μια νότα αισιοδοξίας στο όλο θέμα γιατί πραγματικά το δραματοποιείς περισσότερο απ' όσο πρέπει. Προσπάθησε να χαλαρώσεις για λίγο βρε παιδί μου! Τι ψυχιατρεία και βλακείες μου λες. Ξέρεις πόσοι ομοφυλόφιλοι υπάρχουν εκεί έξω που ζουν μια φυσιολογική ζωή χωρίς πρόβλημα; Εκατομμύρια! Το μόνο που μπορείς και πρέπει να κάνεις είναι ν' αγνοείς τ' αρνητικά σχόλια και να κάνεις πέρα όποιον σου συμπεριφέρεται άσχημα δίνοντας σημασία μόνο σε όσους σε αποδέχονται έτσι ακριβώς όπως είσαι. Το ξέρω πως είναι δύσκολο αλλά ένας ψυχολόγος θα σε βοηθήσει σ' αυτό. Πάντως, δική μου συμβουλή είναι να να μην το αποκαλύψεις μέχρι να σιγουρευτείς.Quote:
Originally Posted by jimmaster
Ναι είναι δυνατόν εάν δεν προσπαθήσεις να την θεραπεύσεις απευθυνόμενος σ' έναν ειδικό ή αν η θεραπευτική σχέση δεν αποδώσει σωστα γιατί υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο.Quote:
Originally Posted by jimmaster