Originally Posted by
novia35
Ναι 'μαι κι εγω.... Ακουσα το διακριτικο μου η μου φαινεται;;; Μολις ειχα μια ακομη, δεν εφτασε μεχρι ταχυπαλμια και τρεμουλο αλλα ηταν καλη. Εχω κανει το μπανακι μου, εχω γυρισει απ' τη βολτουλα μου, εχω βαλει την κρεμουλα σωματος που μοσχοβολαει, εχω παρει το δροσερο νερακι διπλα μου, εχω φτιαξει κατασταση με φωτισμο, ανοιχτα παραθυρα γιατι η βραδια ειναι δροσερη και το αερακι που 'ρχετε θυμιζει μερες γυρω στα τελη Αυγουστου η αρχες Σεπτεμβρη, απ' τις αγαπημενες κι εχω παρει βιβλιαρακι μιας και το τραβαει η περισταση και διαβαζω "εξω η στεναχωρια". Ξαφνικα αρχιζω να νιωθω τον αερα να μη μου φτανει, το αρωμα απο την κρεμα σωματος μετα επι ωρες ειχα πανω μου και μ' εκανε να νιωθω ομορφα, τωρα μου ειναι αφορητο, νιωθω να πνιγομαι, νομιζω οτι θα σκασω, οτι θα παθω καρδια. Αρχιζω και ιδρωνω στο προσωπο, στα χερια και στα ποδια, ενω νιωθω οτι η νυχτα ειναι δροσερη αφου το αερακι με χτυπαει στο προσωπο. Δυσπνοια, νευρικες κινησεις, συγχιση μυαλου και θολωμενη οραση. "Βοηθεια η κρεμα σωματος μου με σκοτωνει" η σκεψη που κυριαρχει στο μυαλο μου κι αλλες χιλιαδες αστραπιαια περνουν απ' τη σκεψη μου "θα σπασει η καρδια μου", "θα σκασουν τα πνευμονια μου". "Ειναι κι αυτη η πιεση που μου 'χουν πει πως ανεβαζω", "Σιγουρα θα 'χει παει 22 τωρα, ειμαι στα προθυρα του εγκεφαλικου" Μουσκεμα στον ιδρωτα. Αναγουλα "οχι θα κρατηθω και δε θα κανω εμετο τωρα". Τα εντερα αρχιζουν να παιζουν συναυλια μαζι και το στομαχι, ενας πονος και μια διαθεση οπως οταν σε πιανει διαρροια. Αλλη σκεψη "να μωρε αυτο θα φταει, το γιαουρτι που εφαγα το απογευμα", "Θε μου βοηθησε με, στ' ορκιζομαι γιαουρτι δε θα ξαναφαω στον αιωνα τον απαντα". Βεβαια κι η ουρηθρα μου με πιεζει καπως τωρα που το σκεφτομαι. Λυνω το σουτιεν να προλαβω το εμφραγμα. Τρεχω τουαλετα, τιποτα. Αρχιζω και ριχνω νερο να φυγει το δολοφονικο αρωμα απο πανω μου. Καλου κακου ριχνω και στο προσωπο. Γυριζω στη θεση μου. Ειμαι λιγο καλυτερα. Τουλαχιστον εχει φυγει η εξαψη, δεν ειναι ιδρωμενα τα ακρα μου, κοιμηθηκαν και τα εντερα μονο που τωρα νιωθω να κρυωνω λιγο. Και μια αναγουλιασης την εχω βεβαια. Ασε που στο κεφαλι μου ενα μελισσι που βουιζει. Μουδιαζει κιολας το προσωπο. Ποιος ξερει αραγε τι να γινεται;;; Οχι δε θελω να μαθω θα τρομαξω περισσοτερο. Ας ειμαι και στα προθυρα του εγκεφαλικου, του εμφραγματος και της ανακοπης αρκει να μην το ξερω. Μακαριοι οι πτωχι τω πνευματι. Σε λιγο θ' αρχισω και τη γνωστη μου προσευχη, οταν με πανει ο φοβος μου και τα κανω οανω μου "Κυριε Ιησου Χριστε, Υιε του Θεου, ελεησον με την αμαρτωλη". Τρεις φορες για να 'μαι σιγουρη πως θα πιαδει. Τις αλλες φορες επιασε. Σιγα σιγα επανερχεται η αναπνοη, το βρωμοαρωμα ομως δεν εχει φυγει τελειως. Ειναι εκει να με τρομοκρατει θυμιζοντας μου πως πηγε να με σκοτωσει πριν λιγα λεπτα. Μ' εχει πιασει και μια φαγουρα τωρα "Λες να παθω αλλεργικο σοκ και να μεινω;;" Μα τη φοραω τοση ωρα;; Κι απ' τη αλλη δεν ειναι η πρωτη φορα που τη φοραω. Αμα ηρεμησω λιγο ακομα θα παω να πλυθω καλα να φυγει τελειως. Μην παθουμε και τιποτα. Και τι θα πουν μετα;; "Πεθανε απο κρεμα σωματος;;" Σκατα βιβλιο διαβασα παλι. Τι ξενερωμα Θε μου!!! (κανω και χιουμορ τωρα που νιωθω πως περασε, πριν να μου πηγε. Κραταω και μια πισινη βεβαια γιατι δε μου 'χει φυγει και τελειως. Ικανη μ' εχω να κανω στο καπακι και 2η)
Αυτη ειναι μια δραματικη κριση πανικου για μενα.
Προσπαθησα να ειμαι οσο περισσοτερο περιγραφικη γινεται με ολες τις σκεψεις που διαπερνουν το μυαλο μου τη στιγμη του πανικου για να σας δωσω να καταλαβαιτε πως ειναι το δικο μου βιωμα.
