ΕΙΜΑΙ Ο/Η ... ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!

Αυτή την εμμονή με το ζύγισμα την έχω κι εγώ. Μπορεί να ζυγιστώ και τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα.
Και από το στάδιο της αφαγίας πέρασα, και αν δεις παλαιότερα ποστ μου εδώ, έγραφα ότι δεν μπορώ να φάω.
Ακόμα και τώρα όταν φάω ή πιώ κάτι μου κάθεται πρώτα βαρύ στο μυαλό και μετά στο στομάχι.
Όμως προσπαθώ. Κάτι με όσα μου γράψανε τα άλλα παιδιά εδώ, κάτι με την διαιτολόγο στην οποία πήγα, και η οποία με είχε μια ώρα να μιλάμε κυρίως για την ψυχολογία μου.
Πλέον τρώω, ελαφρά, λιτά, με πρόγραμμα όσο μπορώ, πίνω πάρα πολύ νερό!
Αποτέλεσμα? Με την αφαγία είχε κολλήσει η ζυγαριά και δεν έλεγε να πέσει, τώρα τρώγοντας μέσα σε μια βδομάδα έχω χάσει ενάμιση κιλό και το κυριότερο νοιώθω πιο ισορροπημένη.
Η διαιτολόγος μου είπε κάτι που νομίζω με «ξεκόλλησε» διανοητικά από αυτή την κατάσταση.
Γίνεται να έχεις τα κιλά σου 17 χρόνια και να τα χάσεις μέσα σε ένα μήνα? Λοιπόν δεν γίνεται! Με τίποτα όμως δεν γίνεται να χάσω 35 κιλά που έβαλα αυτά τα 17 χρόνια μέσα σε ένα μήνα.
Οπότε, συμβιβάστηκα, σταμάτησα να αγχώνομαι, δεν σκέφτομαι το πότε θα τα χάσω, αλλά ότι θα τα χάσω και ότι αυτή τη φορά θα πρέπει να κάνω υπομονή για όσα ονειρεύομαι προκειμένου να τα απολαύσω για πολλά πολλά χρόνια εφόσον έχω χάσει τα κιλά μου οριστικά.
Πλάνο λοιπόν μακροπρόθεσμο και όχι βραχυπρόθεσμο.

Boυλιμικό επισόδειο ούτε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είχα. Η διατροφή βαίνει καλώς αν και πιάνω τον εαυτό μου΄να μειώνει κάθε φορά λίγο ακόμα το φαι. Αλλά η ψυχολογία μου είναι σκατά. 2 κιλά μείων και όσο πέφτει η ζυγαριά πέφτω κι εγώ. Δεν μου φτάνει ο χρόνος, θέλω να με δει και να δει πόσο όμορφη θα έχω γίνει αλλά δεν μου φτάνει ο χρόνος... και να είναι κι αυτός χαρούμενος και να ξεχάσει όλα τα προβλήματα μας να είμαι κι εγω χαρούμενη που θα είμαστε και πάλι καλά.... με έχω πιάσει να ζηλεύω όλες τις ανορεξικές.... μπαίνς στα pro ana να κλέψω καμιά ιδέα αλλά ζαλίζομαι τόσο τα πρωινά... είμαι πολύ αδύναμη για αυτό... αφου αδυνατίζω γιατί δεν είμαι ευτυχισμένη; Αυτή δεν ήταν η λύση;μικρή αφελής Ελπίδα.... μεχρι πότε...

Επιτέλους ελεύθερη!!!
Χθες βράδυ το πήρα απόφαση κι έσπασα τη ζυγαριά! Δηλαδή δεν την έσπασα ακριβώς, γιατί θα τό παιρναν χαμπάρι η μαμά και η αδερφή μου, που τη χρησιμοποιούν αραιά και πού, αλλά έβγαλα τη μπαταρία και της άλλαξα τα φώτα! Και μετά την ξανάβαλα μέσα, γιατί η μαμ και η sis δε σκαμπάζουν από ηλεκτρονικά και δε θα το πάρουν χαμπάρι...
Σήμερα ΔΕ ζυγίστηκα! Παρόλο που είχα 2 μικρά επεισόδια υπερφαγίας χθες και σήμερα, δν ανέβηκα να ελέγξω!
Κατά τ'άλλα, το Σάββατο πάω Χανιά και έχω ψιλοαγχωθεί γιατί έχω πάρει κάνα δυο κιλά επιπλέον...

Tρια ΖΗΤΩ για τη smoke!!!!!!!!!!
Mπραβο κουκλα εισαι πρωτοπορος!!!!!!
Να παλιοζυγαρια για να μαθεις!!!!!!!!!!!
Καλα την εκανες!!!!!!!!
Ευχομαι να περασεις τελεια στα χανια!!!Τελεια και τα χανια!!!!!!!!!!!
Θα περιμενουμε νεα!

ΦΙΛΙΑ!!!!!

Ελπίδα μην αφήνεις τον εαυτό σου έτσι να χαθεί σε αρνητικές σκέψεις.
Απλά βλέπεις από πρώτο χερι ότι το πραγματικό πρόβλημα της ανορεξίας αλλά και της βουλιμιάς πηγάζει από αλλού τελικά.
Ψάχνεις μέσα σου να δεις τι είναι αυτό που σε καταθλίβει?
Τι σκέψεις σου περνάνε από το μυαλό λίγο πριν σε πιάσει αυτή η αρνητική διάθεση?
Παρατήρησε τον εαυτό σου??

smoke08 πολύ χάρηκα όταν διάβασα το μήνυμα σου. Ξέχνα τα 2 κιλάκια το ΣΚ γιατί έχω έγκυρες πληροφορίες ότι τα χανιά είναι ήδη σε καλοκαιρινό mode και σίγουρα θα περάσεις τέλεια. Κοίτα να περάσεις καλά και όταν γυρίσεις με το καλό και με ανανεωμένη ψυχολογία θα δεις όι όλα θα είναι πιο εύκολα, ειδικά τώρα που ξέκανες την ζυγαριά και απελευθερώθηκες!

ratataplan είμαι σε μια τέτοια περίοδο, ψάχνω μέσα μου και ίσως γιαυτό να με παίρνει από κάτω αλλά ακόμα ελπιζω σε σκαλλύτερες μέρες, καλύτερες για την Ελπίδα όχι για την ζυγαριά της

Ελπιδακι keep searching. Είναι μακρυς ο δρομος για την ?Ιθάκη αλλά πάντα κάτι στο τέλος βρίσκεται

smoke μου απλα ΜΠΡΑΒΟ....ετσι..δεν σου προσφερει τιποτα...μονο δυστυχια σου φερνει!...προχωρα...εισαι αδυνατη και ομορφη..αλλαξε ροτα...ξεγραψε το παρελθον,το βασανιστικο παρελθον!...

Δεν είμαι καλά.... είμαι ένα βήμα πριν μπω στο ψυγείο και καταβροχθίσω ότι βρς μπροστά μου.Σκέφτηκα να κάνω κάτι να ξεχαστώ, να μπω εδώ, να γραψω κάτι μήπως και μαζέψω δύναμη.... Έχω τρομερό εκνευρισμό, τα πόδια μου κουνιούντε ανεξέλεγκτα, έχω ιδρώσει το κεφάλιμου καίει.... έχω νεύρα ναι, και γιαυτό θέλω να φάω... να φάω πολύ, όσα στερούμε τόσες μέρες για να γίνω απνέμορφη γιαυτόν.... γιαυτόν που δεν έχω ιδέα αν νοιάζεται, που με πάιζει με χαζά μυνήματα επίτηδες και παρόλο που το ξέρω τον αφήνω να με εκνευρίσει..... Δεν είμαι καλά.... μου φτάιει η δουλειά μου, τα κιλά μου, το καλοκαίρι που πλησιάζει απειλητικά, το άσπρο δέρμα μου, η σχέση μου, η δίαιτα μου, το ελλειπτικό που με περιμένει, ο αστράγαλος που πάλι πονάει και δεν με αφήνει να γυμναστώ όσο και όπως θέλω, ο καιρός, το μέλλον, το παρελθόν, το παρόν...... να κρυφτώ σε ένα δωμάτιο, με απίστευτες ποσότητες πίτσας με σάλτσα barbeque και να΄φάω σαν γουρούνι, να λερωθώ, να στάξει πάνω μου να αισθανθώ το λίπος... να τα βγάλω και μετά πάλι και όταν δεν θα χωράει αλλο να μάσάω και να φτύνω..... τραμπάλα.... αν είμαι αδύνατη θα είμαι ευτυχισμένη....... αν φάω μέχρι σκασμού θα είμαι ευτυχισμένη..... αν κάνω εμετό θα είμαι δυνατή.... θα το έχω νικήσει.... θα έχω εγώ τον έλεγχο.... αν δεν φάω θα έχω εγώ τον έλεγχο..... ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ;
Παραλληρώ, αλλά δεν θέλω να σταματήσω να γραφω μέχρι να μου περάσει..... ή μέχρι να φύγω... στον δρόμο για το σπιτι δεν θα μπορώ να φάω..... Δεν είμαι καλά, έχω αρρωστήσει... αρρώστησα την πρώτη μέρα που μεκοίταξα και είπα πως είσαι έτσι... και τώρα τρέμω να με κοιτάξω γιατί η ερώτηση πια είναι πως κατάντησες έτσι; όλα μέσα στο μυαλόμου φαίνονται σωστά και όλα φαίνονται λάθος.... λεπτή η γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, λάθος και σωστού... τόσο λεπτή που μπορείς να χαθείς στην μάχη να την βρείς....
Μήπως χάνομαι κι εγώ; Μήπως έχω χαθεί ήδη; Θεέ μου, ακούγομαι σαν τρελή! Δεν θα το κάνω, όχι τώρα, εγώ αποφασίζω, δεν με ορίζει το φαγητό... εγώ με ορίζω... θα με νικήσω

Σκέφτομαι ότι δεν έπρεπε να το γράψω το προηγούμενο μύνημα.... φοβάμαι ότι μπορεί κάποιος να το δει σαν προτροπή..... Δεν ήθελα αυτό. Απλά ξεκίνησα να γραφω αυτά που σκεφτόμουν, ότι μου πέρναγε από το μυαλό... Συγνώμη

Καταρχήν, νομίζω πως δε υπάρχει λόγος να ζητάς συγγνώμη.Δεν υπάρχει προτροπή για κάποια καταστρεπτική τακτική.Το αντίθετο θα έλεγα!

Υπάρχει μια ειλικρινή κατάθεση ψυχής που, ενδεχομένως σε σένα να λειτουργεί ως μέθοδος αποφόρτισης, και σε μας, που σε διαβάζουμε, ως αποτροπή για να λειτουργήσουμε ομοίως - όσοι δεν λειτουργούμε ήδη.

ʼλλωστε, θα ήταν αληθινή υποκρισία για κάποιον, που έχει όμοιο πρόβλημα με σένα, να σε κατηγορήσει για τις σκέψεις σου καθότι αυτές δεν απέχουν και πολύ από τις δικές του.

Μόνο κατανόηση και συμπαράσταση μπορούμε να δείξουμε.Τίποτε άλλο.

Καλή συνέχεια στην προσπάθεια.

μην ζητας συγνωμη, δεν υπαρχει κανενας λογος..ολοι/ες εδω μεσα βρισκομαστε αν οχι στην ιδια, σε παρομοια φαση με εσενα...ψαχνουμε να βρουμε που ειμαστε κρυμμενοι...ο αληθινος μας εαυτος φυσικα!..κανεις δεν μπορει να σου στερησει το δικαιωμα να ζησεις,.,ουτε ΑΥΤΟΣ ουτε κανενας...η ζωη ειναι δικη σου..γιατι παραιτεισαι??..μην αφησεις να σε καταστρεφει ολο αυτο..ποιος ο λογος για 10 χαζοκιλα να χανουμε εμας..ειναι σημαντικοτερο?..και αδυνατη, κοκκαλο να γινεις αρρωστη θα εισαι αν συνεχισεις να σκεφτεσαι ετσι..η ζωη ειναι μικρη και οταν θα αναλογιστεις ποσα χρονια εχασες για μια ουτοπια , για ενα παραμυθι, για μια εικονα στην τελικη τοτε θα μετανοιωσεις οσα ελεγες, οσα σκεφτοσουν...γιατι τοτε θα καταλαβεις οτι παλευες για ολους τους αλλους, οτι εγκατελειψες τον εαυτο σου για καποιους τριτους που στην τελικη ποσος τους ενοιαζε αν εισαι 60 ή 70 κιλα...ολοι στην ζωη ερχομαστε μονοι και φευγουμε επισης μονοι..ειναι σκληρο αυτο αλλα ειναι η αληθεια και πρεπει να το συνειδητοποιησεις...ερχεσα� �, περνας καλα και φευγεις και καταληγεις σε ενα σημειο οπως ολοι οι υπολοιποι...στο χωμα...και συ παιδευεσαι..εχεις ηδη χασει χρονια ελπιδουλα μου..γιατι??...σταματα το ΤΩΡΑ....ΠΡΙΝ ΝΑ ΝΑΙ ΑΡΓΑ!...μπορεις να το κανεις...ειναι λογια μιας που το χει περασει σε πολυ χαλια μορφη και καταφερε τι τελικα??....να μην χαρει καποια απο τα ωραιοτερα χρονια της ζωης της τα οποια δεν γυρνανε πισω ΠΟΤΕ...και ναι μετανοιωνω αλλα τωρα ειναι αργα!δεν θελω να χασω αλλη...θελω να φτασω στο τελος και κανοντας εναν απολογισμο ζωης να δω οτι εχω κανει αξιολογα πραγματα για μενα, πραγματα που με εφτασαν σε ενα ανωτερο σημειο και οχι στον πατο..περασα πολυ δυσκολες στιγμες ωσπου να απαλλαχθω απο την βουλιμια...ισως να αξιζε ολο αυτο..ισως να ηταν μια δοκιμασια που με εκανε πιο δυνατη..βεβαια θα προτιμουσα να μην την ειχα περασει γιατι ηταν δραματικη εμπειρια αλλα αφου μου ετυχε οφειλα να την πολεμησω..ετσι και εσυ...ετσι και ολες μας...μην βαζουμε την ζωη μας κατω απο ολα!..δεν αξιζει...μην το συνειδητοποιησετε αργα!..ειμαι εδω ωσπου να γινετε ολες καλα...τα καταφερα..αρα και εσεις μπορειτε!

Ειμαι η dexa και ειμαι καλα.
Εχω πολυ καιρο να ειμαι καλα και το χαιρομαι.
Ελπιζω να συνεχιστει η χαρα μου και να μη μου βγει ξυνη.
Αυτο που εμπεδωσα ειναι οτι επειδη εχω χασει τα πρωτα κιλα ειμαι και γι'αυτο και ο αντρας μου και το παιδι μου ειναι καλα.Το ιδιο και οι γονεις μου.

Ποιος ειπε ομως οτι τα κιλα ειναι κινητρο μονο κακιας απο τους γυρω?
Εχουν φαγωθει γιατι εχω χασει.Απο την μια λενε :μπραβο βρε !!επρεπε να το κανεις!!!
Και απο την αλλη σκανε να μαθουν το πως και μην τυχον τις φτασω στα κιλα και δεν εχουν μετα παρηγορια για τα δικα τους που δεν θα εχουν να τα συγκρινουν με τα δικα μου!!!!!!

Συμπερασμα:Σ'ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΓΕΝΕΙΣ.ΑΣ ΘΥΜΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ!!!!!

ΦΙΛΙΑ!!!

Καλημέρα σε όλους!

Έχω αρκετό καιρό να σας γράψω, αλλά αν και καινούριο μέλος σας διαβάζω συνέχεια! Πέρασα μια περίοδο ακατάσχετης πολυφαγίας παρά την παροδική αισιοδοξία μου ότι μπορώ να καταπολεμήσω το προβλημά μου... Δυστυχώς αντί να κάνω διατροφή, φορτώθηκα και 2 κιλάκια... κλαψ!! Πάλι καλά βέβαια, γιατί με τόσα που έτρωγα...

Καινούρια αρχή λοιπόν και για μένα, με την παραδοχή αυτή τη φορά ότι δεν είμαι τέλεια και ότι θα υπάρξουν στιγμές αδυναμίας και παρέκκλισης από το πρόγραμμά μου, αλλά και στιγμές ανταμοιβής του εαυτού μου. Ξεκίνησα πάλι στο διαιτολόγο μου και αποφάσισα να μην τον αφήσω μέχρι να φτάσω το επιθυμητό μου βάρος. Είναι ο συντομότερος και υγιέστερος τρόπος επίτευξης του στόχου μου! Θα χρειαστώ πολλή δύναμη και βοήθεια από σας για να τα καταφέρω...

Πάντως νιώθω περήφανη σήμερα, γιατί παρ' όλο που ήταν η πρώτη μου μέρα και είχα έντονο το συναίσθημα να τα παρατήσω, εντούτις κατάφερα να επιβληθώ στον εαυτό μου!
Νιώθω καλά και κάθε μέρα θα νιώθω και καλύτερα!

Dance αυτή είναι η σωστή στάση για να ξεπεράσεις το πρόβλημα. Όλοι μας «υποφέρουμε» από τις «ατιμίες» που κάνει ο άλλος μας εαυτός. J)
Είμαι σίγουρη ότι στο τέλος θα τα καταφέρεις.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια.