Σας βάραγαν οι γονείς σας όταν ήσασταν παιδιά;

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Λεω πως απαξ και εχει κανει παιδι καποιος που νιωθει ετοιμος, αυτο δεν σημαινει οτι θα κανει οντως καλη δουλεια, και οτι αν τυχει μια κοπελα να γκαστρωθει στα 18 ξερω γω και αποφασισει να το κρατησει, δεν σημαινει οτι θα ειναι απαραιτητα κακη μητερα επειδη δεν ηταν ετοιμη. Μπορει να το παρει αποφαση και να πιεσει τον εαυτο της να κανει το καλυτερο δυνατο και να κανει πραγματι καλυτερη δουλεια απο καποια που θυμηθηκε να κανει παιδι στα 35+ επειδη φοβηθηκε οτι της τελειωνει ο χρονος.

---

Αυτο το "καλυτερο δυνατο" που ισως να κανει, μπορει να μην ειναι αρκετο για να μη βγει το παιδι με ενα καρο ψυχολογικα και το στιγμα του "λαθους" του "Ατυχηματος" της αιτιας που η μανουλα δεν εζησε τη ζωη της, βουτηξε στις υποχρεωσεις, δεσμευτηκε και φουλαρε απο απωθημενα και κομπλεξ.
Πολλες φορες μπορει καποιος να κανει το καλυτερο δυνατον(με βαση τις ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ του και τις συνθηκες) αλλα να μην ειναι αρκετο.
Με ρωτησες κατι και σου απαντησα ενα ιδανικο ας πουμε σεναριο επιλογης να γινει ενα ζευγαρι γονεις. Και μου απαντησες σε στυλ μα ποτε δεν ξερεις, μπορει αυτο μπορει εκεινο μπορει το αλλο.
Εννοειται, οτι ΜΠΟΡΕΙ οτιδηποτε με το νομο των πιθανοτητων.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Ε καλα αλλο τι λεει ο καθενας και αλλο τι ισχυει, προφανως. Το παιδι ομως θεωρω πως ως ενηλικας μπορει να καταλαβει σε ενα βαθμο τι απο ολα ισχυε πραγματικα. Προσωπικα μπορω να θυμηθω περιπτωσεις και των δυο ειδων και μπορω να τις διακρινω.

---

Δυστυχώς δεν μπορεί πάντα Ναταλία. Έχουμε χοντρές άμυνες όλοι μας απέναντι στην γονεική αγάπη, θέλει πολλή δουλειά με τον εαυτό του κάποιος και επεξεργασία για να μπορέσει να παραδεχτεί και να δει καθαρά οτι πχ "ο πατέρας μου με χτυπούσε γιατί νοιαζόταν για τον κόσμο κι όχι για μένα" ή οτι " η μάνα μου με έδερνε γιατί είχε δικά της απωθημένα κι απλά ήμουν ο εύκολος στόχος". Δεν είναι εύκολο να παραδεχτείς τέτοια για τους ανθρώπους που σε μεγάλωσαν. Ξέρεις τι λέει αυτή η κόρη για αυτόν τον πατέρα ; Οτι εντάξει, αν δεν έτρωγε και ξύλο δεν θα γινόταν και καλός άνθρωπος!!! Κι αυτός είναι ο ίδιος πατέρας που έγραψα πιο πάνω που τον μεγάλο γιο τον έσερνε με το αυτοκίνητο. Για να τον διαπαιδαγωγήσει κι αυτόν, γιατί ήταν ζωηρός κι ανυπάκουος. Τώρα ο μεγάλος γιος είναι αλκοολικός κι ο πατέρας ακόμα τον κατηγορεί για άχρηστο, ούτε καν διανοείται πως αυτός μπορεί να έχει μερίδιο ευθύνης και η κόρη είναι το καμάρι του γιατί παντρεύτηκε και του έκανε εγγόνια.

Συχνά, όσο κι αν με την λογική μπορεί να πιστεύουμε τα αντίθετα, υποσυνείδητα ή δεν ξέρω πως, μας γίνονται βίωμα και περνάει και σε μας αυτή η συμπεριφορά, έστω σε βελτιωμένη έκδοση. Αν εγώ για παράδειγμα έχω συνδέσει την αγάπη του πατέρα μου με το ότι με πλάκωνε και στο ξύλο κάθε φορά που ήθελε να με προστατεύσει, να με φροντίσει κτλ, αυτό θα το κουβαλάω. Αν αυτή την συμπεριφορά μέσα μου την έχω ερμηνεύσει ως αγάπη και νοιάξιμο, όσο κι αν ως ενήλικας μπορεί να είμαι κατά της βίας στο παιδί μου πχ, αυτό θα το βγάλω κάπου αλλού. Θέλει τρομερή δουλειά με τον εαυτό μου μετά για να μπορέσω να διαχωρίσω την αγάπη από όλα αυτά που μπορεί να είναι απωθημένα ή οτιδήποτε άλλο

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Αυτο το "καλυτερο δυνατο" που ισως να κανει, μπορει να μην ειναι αρκετο για να μη βγει το παιδι με ενα καρο ψυχολογικα και το στιγμα του "λαθους" του "Ατυχηματος" της αιτιας που η μανουλα δεν εζησε τη ζωη της, βουτηξε στις υποχρεωσεις, δεσμευτηκε και φουλαρε απο απωθημενα και κομπλεξ.
Πολλες φορες μπορει καποιος να κανει το καλυτερο δυνατον(με βαση τις ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ του και τις συνθηκες) αλλα να μην ειναι αρκετο.
Με ρωτησες κατι και σου απαντησα ενα ιδανικο ας πουμε σεναριο επιλογης να γινει ενα ζευγαρι γονεις. Και μου απαντησες σε στυλ μα ποτε δεν ξερεις, μπορει αυτο μπορει εκεινο μπορει το αλλο.
Εννοειται, οτι ΜΠΟΡΕΙ οτιδηποτε με το νομο των πιθανοτητων.

---

Ο μονος λογος που στο λεω αυτο ειναι για να μην κρινεις με τοση ευκολια αλλους γονεις σαβ.
Μπορει το καλυτερο δυνατο στη περιπτωση που λεω να ειναι καλυτερο απο της "ωριμης" μανουλας. Ειναι και θεμα χαρακτηρα. Κατα τα αλλα δεν διαφωνω σε κατι απο οσα λες. Η ενσταση μου εγκειται με την ευκολια με την οποια κρινεις μονο. Ναι υπαρχουν πολλες γυναικες που κανανε νεες παιδια και τα καναν σα τα μουτρα τους και υπαρχουν και πολλες που τα μεγαλωσαν μια χαρα. Προφανως αυτες οι περιπτωσεις δεν θα ειναι μελη στο φορουμ.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Ο μονος λογος που στο λεω αυτο ειναι για να μην κρινεις με τοση ευκολια αλλους γονεις σαβ.
Μπορει το καλυτερο δυνατο στη περιπτωση που λεω να ειναι καλυτερο απο της "ωριμης" μανουλας. Ειναι και θεμα χαρακτηρα. Κατα τα αλλα δεν διαφωνω σε κατι απο οσα λες. Η ενσταση μου εγκειται με την ευκολια με την οποια κρινεις μονο. Ναι υπαρχουν πολλες γυναικες που κανανε νεες παιδια και τα καναν σα τα μουτρα τους και υπαρχουν και πολλες που τα μεγαλωσαν μια χαρα. Προφανως αυτες οι περιπτωσεις δεν θα ειναι μελη στο φορουμ.

---

Ποιος ξερει τι μπορει οντως να ισχυει?
Μπορει εγω να κρινω ευκολα τους γονεις επειδη ζω μαζι τους ξανα και τρωω τονους μαλακιων. Μπορει εσυ επειδη βρισκεσαι σε αλλη χωρα να νιωθεις την αναγκη να αναλαβεις την υπερασπιση τους.
Κανεις δεν μπορει να ειναι αντικειμενικος.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δυστυχώς δεν μπορεί πάντα Ναταλία. Έχουμε χοντρές άμυνες όλοι μας απέναντι στην γονεική αγάπη, θέλει πολλή δουλειά με τον εαυτό του κάποιος και επεξεργασία για να μπορέσει να παραδεχτεί και να δει καθαρά οτι πχ "ο πατέρας μου με χτυπούσε γιατί νοιαζόταν για τον κόσμο κι όχι για μένα" ή οτι " η μάνα μου με έδερνε γιατί είχε δικά της απωθημένα κι απλά ήμουν ο εύκολος στόχος". Δεν είναι εύκολο να παραδεχτείς τέτοια για τους ανθρώπους που σε μεγάλωσαν. Ξέρεις τι λέει αυτή η κόρη για αυτόν τον πατέρα ; Οτι εντάξει, αν δεν έτρωγε και ξύλο δεν θα γινόταν και καλός άνθρωπος!!! Κι αυτός είναι ο ίδιος πατέρας που έγραψα πιο πάνω που τον μεγάλο γιο τον έσερνε με το αυτοκίνητο. Για να τον διαπαιδαγωγήσει κι αυτόν, γιατί ήταν ζωηρός κι ανυπάκουος. Τώρα ο μεγάλος γιος είναι αλκοολικός κι ο πατέρας ακόμα τον κατηγορεί για άχρηστο, ούτε καν διανοείται πως αυτός μπορεί να έχει μερίδιο ευθύνης και η κόρη είναι το καμάρι του γιατί παντρεύτηκε και του έκανε εγγόνια.

---

Συνηθως η αληθεια ελισαβετ ειναι καπου στη μεση...ειναι μιξ μεταξυ και των δυο περιπτωσεων...εγω δεν ειχα προβλημα να εντοπισω και να παραδεχτω τα απωθημενα της μητερας μου.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ποιος ξερει τι μπορει οντως να ισχυει?
Μπορει εγω να κρινω ευκολα τους γονεις επειδη ζω μαζι τους ξανα και τρωω τονους μαλακιων. Μπορει εσυ επειδη βρισκεσαι σε αλλη χωρα να νιωθεις την αναγκη να αναλαβεις την υπερασπιση τους.
Κανεις δεν μπορει να ειναι αντικειμενικος.

---

Μα κι εγω μελος στο φορουμ ειμαι, και στον βορειο πολο να παω νομιζεις αρκει για να ξεφυγω απο τον ευατο μου;
Μπα και στην Ελλαδα τα ιδια ελεγα και ας μη τη παλευα ωρες ωρες.

Ακομη κι αν ο αδελφος σου λεει καμμια φορα οτι αν δεν ηταν τοσο αυστηρη και βιαιη η μανα σου μπορει και να ειχε παει φυλακη ή να ειχε πεθανει, το νευρικο του συστημα ισως και να μην αντεξε τελικα τοση βια, ακομη κι αν προσπαθει ενιοτε να την εκλογικευσει.

Θα το κανω εντιτ κι εγω οταν σβησεις το δικο σου.

Εσυ τι θα εκανες στη συγκεκριμενη περιπτωση σαβ;
Λειπεις στη δουλεια μιση μερα, δεν εχεις τροπο να τους ελεγξεις, η κουβεντα ειναι αστειο και να φανταστεις οτι θα ειχε αποτελεσμα με τα συγκεκριμενα δεδομενα, εδω σου λενε ψεμματα οτι καθονται σπιτι και ειναι ολη μερα εξω. Να τους κλειδωσεις; Και αμα παρει φωτια το σπιτι;

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Ο μονος λογος που στο λεω αυτο ειναι για να μην κρινεις με τοση ευκολια αλλους γονεις σαβ.
Μπορει το καλυτερο δυνατο στη περιπτωση που λεω να ειναι καλυτερο απο της "ωριμης" μανουλας. Ειναι και θεμα χαρακτηρα. Κατα τα αλλα δεν διαφωνω σε κατι απο οσα λες. Η ενσταση μου εγκειται με την ευκολια με την οποια κρινεις μονο. Ναι υπαρχουν πολλες γυναικες που κανανε νεες παιδια και τα καναν σα τα μουτρα τους και υπαρχουν και πολλες που τα μεγαλωσαν μια χαρα. Προφανως αυτες οι περιπτωσεις δεν θα ειναι μελη στο φορουμ.

---

Εγώ πιστεύω ότι καλή μάνα γίνεται αυτή που παιδευεται, κοπιάζει χρόνια να αποκτήσει ένα παιδί! Όχι ότι πάντα αυτό είναι δεδομένο, απλός αν προσπαθείς χρονιά για κάτι όπως σε αυτή την περίπτωση να αποκτήσεις ένα παιδί και στο τέλος τα καταφέρεις, εε, δεν πιστεύω ότι θα γίνεις ένας αδιάφορος γονεας! Βέβαια εδώ παίζει και το άλλο να γίνεις υπερπροστατευτικός, όπου και αυτό δεν είναι το καλύτερο!

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

Θα τους εκοβα καποιο πολυ σημαντικο για αυτους προνομιο. Και θα επρεπε να το "ξανακερδισουν" μεσα απο τη συμπεριφορα τους.
Δε μιλαω σε περιπτωση που τους επιανα να καπνιζουν, σε κατι τετοιες περιπτωσεις μπορει να σπρωχνεις περισσοτερο προς μια κακη συνηθεια οταν της βαζεις την ταμπελα του απαγορευμενου.

Όντως είναι συγκινητική η αλληλεγγύη του μικρού στην ιστορία.
Καταλαβαίνω τι θες να πεις. Εγώ δεν λέω να τους πυροβολήσουμε όλους τους γονείς, κανείς όσο τρελά κι αν προσπαθήσει δεν θα καταφέρει να μην κάνει λάθη γιατί μιλάμε για παιδικές ψυχές. Όμως όλα έχουν διαβαθμίσεις ρε συ Ναταλία όπως είπες και συ. Το παράδειγμα που ανέφερες εντάξει δεν μου φαίνεται τραγικό αλλά και πάλι μου δείχνει τον φόβο και την ανασφάλεια της μάνας. Δεν έχει σχέση με την αγάπη αυτό. Δικαιολογημένος ο φόβος και η αντίδραση από μια μάνα που μεγαλώνει τα παιδιά της στις συνθήκες που αναφέρεις, μπορώ να την καταλάβω βεβαίως αλλά δεν μπορώ να πω οτι το έκανε αυτό γιατί αγαπούσε τα παιδιά της (μπορεί να τα αγαπούσε φυσικά αλλά δεν μπορώ να φτάσω σε αυτό το συμπέρασμα από αυτό το περιστατικό), μπορώ να πω οτι το έκανε αυτό γιατί φοβόταν, γιατί ένιωθε οτι δεν είναι αρκετή, γιατί προσπαθούσε έτσι να καλύψει την απουσία της (εστω και δικαιολογημένη) ή γιατί η ίδια ένιωθε ανεπαρκής ως μάνα. Καταλαβαίνεις τι λέω; Θεωρώ λάθος να μπλέκουμε την αγάπη και το "καλό των παιδιών" με τους δικούς μας φόβους και τις ελλείψεις. Είναι μούφα τις περισσότερες φορές γιατί είναι ο δικός μας εαυτός που προσπαθούμε να προστατεύσουμε. Και το ένα δεν αναιρεί το άλλο, δεν σημαίνει οτι ένας γονιός που αγαπάει τα παιδιά του, δεν νοιάζεται ταυτοχρονα και για την δική του εικόνα ως γονιός ή δεν έχει απωθημένα που θα τα βγάλει, ίσα ίσα συνήθως και τα δύο συμβαίνουν ταυτόχρονα. Κι εκεί είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για ένα παιδί αν θες για μένα. Ένας τέρμα κακοποιητικός γονιός που δεν δείχνει δείγμα αγαπής δεν θα σου μάθει να αγαπάς, θα χεις τα χίλια προβλήματα ναι. Αλλά ένας κακοποιητικός γονιός που θα δείχνει ταυτόχρονα και αγάπη και νοιάξιμο, κινδυνεύεις να σου μάθει την αγάπη εντελώς λάθος. Και κινδυνεύεις να μην το καταλάβεις και ποτέ αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Εγώ πιστεύω ότι καλή μάνα γίνεται αυτή που παιδευεται, κοπιάζει χρόνια να αποκτήσει ένα παιδί! Όχι ότι πάντα αυτό είναι δεδομένο, απλός αν προσπαθείς χρονιά για κάτι όπως σε αυτή την περίπτωση να αποκτήσεις ένα παιδί και στο τέλος τα καταφέρεις, εε, δεν πιστεύω ότι θα γίνεις ένας αδιάφορος γονεας! Βέβαια εδώ παίζει και το άλλο να γίνεις υπερπροστατευτικός, όπου και αυτό δεν είναι το καλύτερο!

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Μπαααα υπαρχουν γυναικες που κοπιαζουν χρονια για τους λαθος λογους και παλι δεν πανε και πολυ καλα μετα..ηξερα παλια μια κυρια η οποια προσπαθουσε χρονια να αποκτησει παιδι με ορμονικες θεραπειες και εξωσωματικες και οταν το απεκτησε ολο ξεσπουσε πανω του μς φωνες και νευρα. Οπως ηταν ενα ματσο νευρα πριν, ετσι και εμεινε, ενα ματσο νευρα.
Αμα κοπιαζει πολυ καποιος για κατι πολυ μπορει να κοπιαζει απο φοβο μηπως δεν μπορει να το εχει...και να επιμενει απο πεισμα και κομπλεξ οτι τι, εγω δεν μπορω να το εχω; Χανονται λιγο τα ορια της υγιους επιθυμιας.
Αλλα οτι ειναι καλυτερο να εισαι ετοιμος και να το θελεις φυσικα και ειναι...φυσικα και απαιτει προετοιμασια και ωριμοτητα το πραγμα.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Όντως είναι συγκινητική η αλληλεγγύη του μικρού στην ιστορία.
Καταλαβαίνω τι θες να πεις. Εγώ δεν λέω να τους πυροβολήσουμε όλους τους γονείς, κανείς όσο τρελά κι αν προσπαθήσει δεν θα καταφέρει να μην κάνει λάθη γιατί μιλάμε για παιδικές ψυχές. Όμως όλα έχουν διαβαθμίσεις ρε συ Ναταλία όπως είπες και συ. Το παράδειγμα που ανέφερες εντάξει δεν μου φαίνεται τραγικό αλλά και πάλι μου δείχνει τον φόβο και την ανασφάλεια της μάνας. Δεν έχει σχέση με την αγάπη αυτό. Δικαιολογημένος ο φόβος και η αντίδραση από μια μάνα που μεγαλώνει τα παιδιά της στις συνθήκες που αναφέρεις, μπορώ να την καταλάβω βεβαίως αλλά δεν μπορώ να πω οτι το έκανε αυτό γιατί αγαπούσε τα παιδιά της (μπορεί να τα αγαπούσε φυσικά αλλά δεν μπορώ να φτάσω σε αυτό το συμπέρασμα από αυτό το περιστατικό), μπορώ να πω οτι το έκανε αυτό γιατί φοβόταν, γιατί ένιωθε οτι δεν είναι αρκετή, γιατί προσπαθούσε έτσι να καλύψει την απουσία της (εστω και δικαιολογημένη) ή γιατί η ίδια ένιωθε ανεπαρκής ως μάνα. Καταλαβαίνεις τι λέω; Θεωρώ λάθος να μπλέκουμε την αγάπη και το "καλό των παιδιών" με τους δικούς μας φόβους και τις ελλείψεις. Είναι μούφα τις περισσότερες φορές γιατί είναι ο δικός μας εαυτός που προσπαθούμε να προστατεύσουμε. Και το ένα δεν αναιρεί το άλλο, δεν σημαίνει οτι ένας γονιός που αγαπάει τα παιδιά του, δεν νοιάζεται ταυτοχρονα και για την δική του εικόνα ως γονιός ή δεν έχει απωθημένα που θα τα βγάλει, ίσα ίσα συνήθως και τα δύο συμβαίνουν ταυτόχρονα. Κι εκεί είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για ένα παιδί αν θες για μένα. Ένας τέρμα κακοποιητικός γονιός που δεν δείχνει δείγμα αγαπής δεν θα σου μάθει να αγαπάς, θα χεις τα χίλια προβλήματα ναι. Αλλά ένας κακοποιητικός γονιός που θα δείχνει ταυτόχρονα και αγάπη και νοιάξιμο, κινδυνεύεις να σου μάθει την αγάπη εντελώς λάθος. Και κινδυνεύεις να μην το καταλάβεις και ποτέ αυτό.

---

Ο φοβος της και το οτι ενιωθε ανεπαρκης ως μανα που λες τι σημαινε; Οτι δεν θα μπορουσε να ανταποκριθεί οπως αξίζει στα παιδιά της...ο φοβος και η ανασφαλεια μηπως δεν ειναι αρκετη εμπεριεχει τον φοβο να τα αδικήσει. Αρα σίγουρα το βλέπω ως νοιαξιμο και ως καλη προθεση.
Στο οτι δεν ειναι υγιης ενδειξη αγαπης αυτο δεν διαφωνω, εχεις δικιο...οπως και στο οτι υπαρχει κινδυνος να σου μαθαινει με λαθος τροπο την αγαπη αυτο...

[QUOTE=Gypsy Cello;986090QUOTE

Της έλεγα συχνά ότι δεν είναι καλή μάνα και ένιωθε αδικημένη. Σου λέει δεν είμαι καλή μάνα εγώ που δεν έτρωγα για
να φας εσύ; (και όντως έτσι έκανε πολλές φορές) φάε τώρα τα σκατά μου...
Μια μέρα μου λέει:δες μες τον φούρνο μικροκυμάτων κάτι μας φέρανε απ' έξω. Πάω να δαγκώσω (εξωτερικά δεν φαινότανε ότι ήταν κόπρανα) και την πάτησα... Τώρα, πολλές φορές που το σκέφτομαι μου 'ρχεται ακόμα και τώρα να την καθαρίσω...[/QUOTE]

πωωω αν είναι δυνατον.....
πρεπει να της δωσει και εσυ να φαει μια μερα..

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Θα τους εκοβα καποιο πολυ σημαντικο για αυτους προνομιο. Και θα επρεπε να το "ξανακερδισουν" μεσα απο τη συμπεριφορα τους.
Δε μιλαω σε περιπτωση που τους επιανα να καπνιζουν, σε κατι τετοιες περιπτωσεις μπορει να σπρωχνεις περισσοτερο προς μια κακη συνηθεια οταν της βαζεις την ταμπελα του απαγορευμενου.

---

Δεν υπηρχε κάποιο προνομιο να κοψει. Τι να τους κοψει, τις βολτες που κανανε εν αγνοια της ενω ελειπε; Αμα ειχαν τροπο να ειναι εξω με φιλους ηταν κομπλε. Δεν μπορουσε να τους στερησει το αιφον ουτε κανα φοβερο παιχνιδι ουτε τη τηλεοραση που την ειχαν χεσμενη.