Κανονικά θα έπρεπε να αυτοκτονήσω, αλλά ούτε αυτό δεν έχω τη δύναμη να κάνω. Θα έπρεπε να υπάρχει ευθανασία
Printable View
Κανονικά θα έπρεπε να αυτοκτονήσω, αλλά ούτε αυτό δεν έχω τη δύναμη να κάνω. Θα έπρεπε να υπάρχει ευθανασία
δν ξερω ρ φιλε λεμε ομως οσοι ειμαστε σκατα να κανουμε καποιες προσπαθειες κα τοι γινει, τι να πω... και φυσικα και εσυ οπως και εγω και πολλοι αλλοι ηδη καναμε προσπαθειες που δεν αποδωσαν επαρκος...
Δεν υπάρχει σωτηρία παιδιά. Αυτό είναι το τελευταίο μου post. Απλά δεν γίνεται να συνεχίσω, δεν μπορώ. Δεν πιστεύω σε θαύματα. Η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν φταίει η αγωγή, φταίει που δεν έχω ξυπνήσει ακόμα, φταίει που δεν έχω ψυχή, Πλέον δεν μπορώ να κάνω τπτ, έπρεπε να αντιδράσω σε μικρή ηλικία. Δεν γίνεται να συνεχίσω απλά, δεν γίνεται να ζει κανείς έτσι. ΤΕΛΟΣ. ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑ ΠΟΤΕ. ΔΕΝ ΕΖΗΣΑ ΠΟΤΕ. ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.
txopit,
καλησπέρα!
Μην χάνεις τον κουράγιο σου. Είναι μια δύσκολη περίοδος.
Δεν έχω καταλάβει αν έχεις κάνει ψυχοθεραπεία.
Άλλο ο ψυχίατρος και άλλο η ψυχοθεραπέια.
Επιπλέον, θα υπάρχουν και ομαδικά προγράμματα για ανθρώπους που στη συγκεκριμένη στιγμή νιώθουν το ίδιο.
Γιατί προφανώς, και άλλοι άνθρωποι περνάνε τα ίδια.
Διαβάζοντας τα ποστ σου ξανά, νομίζω πως αυτό που σε επηρεάζει στην καθημερινότητά σου είναι οι γνωστικές λειτουργίες όπως μνήμη, προσοχή, συγκέντρωση. Αυτές ναι, είναι σημαντικές και υπάρχουν ειδικά προγράμματα εξάσκησης και ενίσχυσης.
Επιπλέον, αισθάνομαι πως έχεις πέσει αρκετά και τα βλέπεις όλα μαύρα. Δηλαδή παρουσιάζεις καταθλιπτικότητα.
Ένα πρόβλημα πάντα έχει λύση.
Όμως πιστεύω ότι η απογνωσή σου σχετιζεται και με το ότι δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει ακριβώς για να το λύσεις.
Τα χάπια με κάνουν ζωντανό - νεκρό είναι αόριστο. Όμως το ότι αισθάνεσαι ότι έχεις έλλειψη μνήμης, συγκέντρωσης, και προσοχής κατευθείαν σε παραπέμπουν στην λύση.
Αυτά είναι και τα πρώτα που δουλευεις.
Δεν ξέρω ποια είναι η διάγνωσή σου αλλά για παράδειγμα στην σσχιζοφρένεια ένα απο τα πιο διάσημα προγράμματα IPT λέγεται για σχιζοφρενείς, το πρώτο πρώτο πράγμα που δουλεύει και ενισχύει είναι η μνήμη, η προσοχή και η συγκέντρωση.
Και μετά βαθμιαία προχωράει στην ενισχυση άλλων δεξιοτήτων όπως κοινωνικές δεξιοτητες και τεχνικές επιλυσης προβληματων.
Με λίγα λόγια αυτό που θελω να πω είναι ότι αισθάνομαι πως κολυμπάς σε μία θάλασσα. Και δεν ξέρεις πως να βγεις γιατί δεν ξέρεις ακριβώς πιο συγκεκριμένα τι συμβαίνει.
Θα σου φέρω ένα παράδειγμα από την προσωπική μου ζωή.
Όταν ήμουν 11 εμφάνισα κρίσεις πανικού και είχα κρίσεις πανικού για 8 χρόνια. Δεν ήξερα ακριβώς τι μου συνέβαινε, μονο λίγα γενικά πράγματα. Τότε πίστευα πως θα έπρεπε να γίνει θαύμα για να μην φοβάμαι κάθε μέρα. Και όμως όταν έμαθα συγκεκριμένα πράγματα τι είναι, από που προερχεται, τι ακιβώς συμβαίνει στον οργανισμό μου, κλπ τότε τις ξεπέρασα.
Μένω επαρχία και απλά επισκέπτομαι τον ψυχίατρο, στην πιο κοντινή πόλη, κάθε 15μέρες και μιλάμε. Παιδιά όσο και να προσπαθώ δεν αλλάζει κάτι, σας λέω αλήθεια πρέπει να με πιστέψετε, έκανα ότι μου είπε ο γιατρός και ο τωρινός και ο προηγούμενος. Έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου είμαι τελείως μόνος. Κάθε μέρα είναι ίδια. Δεν θέλω να κάνω τπτ. Κουράζομαι με το πραγματικό. Δεν απολαμβάνω τπτ. Δεν ξέρω τι να κάνω μεσα στη μέρα. Κάθε μέρα κάνω τα ίδια. Είναι σαν να μην έχω ψυχή. Το μυαλό μου έχει διαλυθεί. Ούτε τηλεόραση δεν μπορώ να δω. Απλά χαζεύω το κινητό όλη μέρα. Μόνο κούραση και αδυναμία. Καθόλου ζωντάνια και ενέργεια. Δεν ξέρω τι να κάνω. Ζητησα βοήθεια, προσπάθησα, ακολούθησα τις οδηγίες των ειδικών, υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω και δεν έχω κάνει; Επίσης όλη την ώρα σκέφτομαι ότι οι άλλοι καταλαβαίνουν ότι είμαι έτσι, και ότι θα πεθάνω. Πριν έκανα μια προσπάθεια και πήγα για ένα μπάνιο με τη μητέρα μου. Εκεί είχε κόσμο, δεν ήξερα πως να συμπεριφερθώ, δεν ένιωθα τπτ,δεν απολαυσα το μπάνιο, δεν ξέρω που να κοιτάξω και τι να πω. Μόνο με τη μάνα μου μιλάω και της λέω όλη την ώρα τα ιδια, ότι δεν βλέπω, δεν ζω, είμαι σαν φυτό, δεν έχω ενέργεια κλπ. Φοβάμαι ότι τρελαθηκα τελείως. Υπάρχει επιστροφή ή να βάλω ένα τέλος. Ας μου απαντήσει κάποιος γτ έχω χάσει τις ελπίδες μου.
Ωραία, δες εκεί στην επαρχία αν υπάρχει κάποιος ψυχοθεραπευτής η αλλιώς να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία μέσω skype.
Υπάρχει ελπίδα φυσικά!
Η γνώμη μου είναι ότι χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό ψυχοθεραπευτή και όχι μόνο έναν ψυχίατρο να σου δίνει τα φάρμακα να σου λέει δύο κουνβέντες.
Χρειάζεσαι έναν ψυχοθεραπευτή που να έχει δουλέψει με παρόμοιες περιπτώσεις με εσένα.
Είμαι ζωντανός νεκρός, δεν ξέρω πως να συμπεριφερθώ πλέον, δεν νιώθω τπτ, δεν ξέρω ποιος είμαι, νοσηλέυτηκα και οι γιατροί μου ξεκίνησαν το λεπονέξ,
τυπε στον κοσμο μας υπαρχει ο θεσμος της ευθανασιας αλλα μονο για τους αγεννητους ανθρωπουςQuote:
Originally Posted by txopit
Δεν αντέχω άλλο, κανείς δεν νοίαζεται, είμαι σαν φυτό, σαν νεκρός, φοβάμαι ότι πεθαίνω, δεν μπορώ να αυτοκτονήσω, θέλω βοήθεια, δεν νιώθω τπτ, το μυαλό μου είναι κενό, γτ δεν μου απαντάει κανείς,όλοι το ξέρετε
Χρειάζεται να μιλήσεις με τον γιατρό σου και να του πεις όλα αυτά που νιώθεις.
Αφου νιώθεις κενός, σημαίνει ότι έχεις πολύ χώρο για να γεμίσεις. Και εφόσον γράφεις εδώ, είσαι ζωντανός.Υπάρχει κάτι που σε ευχαριστεί; Κάτι που να θες να δοκιμάσεις; Έχεις σπουδάσει κάτι; Αγαπάς κάποιον/κάποια;
Νιώθω άδειος και το μυαλό μου είναι σαν κένο, δεν κάνω τπτ όλη μέρα, σαν να έχω παραλύσει, δεν νιώθω αγάπη, μόνο μοναξιά, μόλις βγήκα από νοσηλεία, όταν είμαι με άλλους το ίδιο έιναι ναι έχω σπουδάσει νομική, δεν νιώθω ο εαυτός μου, μίλησα με γιατρούς και μου έδωσαν το λεπονεξ
Όταν μπήκες νομική και όταν σπούδασες πως ήσουν; Γιατί είναι μια πολύ απαιτητική σχολή και σίγουρα έπρεπε να προσπαθήσεις πολύ για να τελειώσεις. Ο τίτλος σου είναι παρθένος και μόνος. Το ότι είσαι παρθένος σε πειράζει ή σου είναι αδιάφορο; Αποζητάς το σεξ; Αν επιτρέπεται αυτοικανοποιείσαι;
Έχεις σκεφτεί να βρεις ένα χόμπυ; Οικονομικά πως είσαι;
Στη σχολή δεν είχα θέμα λειτουργικότητας.. Τελευταία δεν αυτοικανοποιούμαι...Μου άρεσε πάντα το διάβασμα, όλα ξεκίνησαν όταν τελείωσα τη σχολή, πάντα αυτοικανοποιούμουν κοιτάζοντας πορνό και εστιάζοντας στο αντρικό φύλο, αλλά πάντα αυτό το έκρυβα, όταν το είπα ξεκίνησαν όλα, δεν ξέρω τι είμαι, δεν αποζητώ το σεξ, με κοπέλα δεν έχω κάνει ποτέ τπτ, οικονομικά εξαρτώμαι πλήρως από τους δικούς μου οι οποίοι και με συντηρούν, δεν ξέρω αν μπορώ να δουλέψω με αυτό το κενό που νιώθω, δεν με γεμίζει κάτι, το χειρότερο ειναι ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς, ή το καταλαβαίνουν αλλά δεν μου λένε την αλήθεια, Υποφέρω, πολλά χρόνια τώρα, δεν νιώθω ζωντανός, ανεξάρτητός, φοβάμαι την κατάσταση μου, έχω να νιώσω κάτι πολύ καιρό τώρα, δεν ξέρω πως να σταθώ πλέον, όλη μέρα είμαι μόνος μου και όταν είμαι με άλλους δεν ξέρω τι να πω, πως να συμπεριφερθώ αφου δεν νιώθω τπτ και δεν ξέρω τι είμαι και ποιος είμαι, δεν ξέρω τι θέλω, βασικά δεν θέλω τπτ γτ τπτ δεν με γεμίζει, τα χω πει και σε γιατρούς , αλλά η κατάσταση χειροτερεύει,
Αν προσπαθούσες να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί όπως το διάβασμα; Το γεγονός το να σου αρέσουν οι άντρες το έχεις σκεφτεί; Προσωπικά είμαι γκει οπότε μπορούμε να συζητήσουμε κάτι αν θέλεις να μοιραστείς κάτι. Πολλές φορές κάποιοι άντρες αβέβαιοι για τον προσανατολισμό τους μένουν μόνοι τους για αρκετά χρόνια. Νομίζω ότι κάποιον που πονάει η ψυχή του μπορείς εύκολα να τον καταλάβεις αλλά όχι τόσο ύκολα ννα τον βοηθήσεις.
Σίγουρα θέλεις υποστήριξη από γιατρό που θα σε κατευθύνει. Ίσως χρειάζεσαι μικρά βήματα. Ίσως βοηθούσε μια ευχάριστη ενασχόληση. Κάτι που να σου δώσει νόημα ή κάτι να προσμένεις. Να μάθεις μουσική; Η μουσική πολλές φορές θεραπεύει. Να κάνεις γυμναστική; Άθλημα; Μποξ; Τένις; Ο,τιδήποτε.