Δεν ξέρω τι να κάνω?

Αγαπητέ, χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, έχω φίλη η οποία δεν έκανε τίποτα στη ζωή της μέχρι να 40τόσα της. Τότε της τα έφερε έτσι η ζωή που της έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι και την ξύπνησε. Εκεί που δεν είχε τυπικά προσόντα τίποτα, οικονομική βοήθεια σχεδόν καμία, έχει παιδιά να μεγαλώσει μόνη της, έναν γονιό ηλικιωμένο, μια υπέργηρη συγγενή με σοβαρά προβλήματα υγείας υπ΄ευθύνη της και πάει λέγοντας, εκεί που ήταν κυριολεκτικά ένα ζωάκι, ένα μαλάκιο χωρίς κόκκαλα, που αγόταν και φερόταν, σε πληροφορώ ότι ανασκουμπώθηκε την είδε αλλιώς και 5 χρόνια μετά έχει δικό της μαγαζί, έχει τελειώσει ανοιχτό πανεπιστήμιο και κάνει γλώσσες μέσω skype για να δώσει σε 2 χρόνια εξετάσεις για ξεναγός, τα φέρνει όλα βόλτα και δεν βγάζει και κιχ να παραπονεθεί.

Είσαι ακόμα σε ένα πρώτο σοκ, βοήθησε τον εαυτό σου να βγεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από αυτό. Μίλα με την ψυχ έστω μέσω skype, πάρε ένα ημερολόγιο να γράφιες τις δουλειές που πρέπει να γίνουν, θέσε μικρούς στόχους, βάλε ένα πρόγραμμα στην καθημερινότητά σου π.χ. 10-12 το πρωί περπάτημα και εξωτερικές εργασίες, 7-9 το βράδυ ψάξιμο στο ίντερνετ για πληροφορίες για κάτι που σε ενδιαφέρει και πάει λέγοντας. Ξόδεψε όλη αυτήν την υπερένταση ππου νοιώθεις κάπου δημιουργικά. Θα περάσει όλο αυτό, θα το δεις!

Σε ευχαριστώ πολύ. Ειλικρινά σε ευχαριστώ για την απάντηση σου. Με το ζόρι κρατιέμαι να μην βάλω τα κλάματα. Έχω πάρει ένα παυσίπονο και ξάπλωσα δέκα λεπτά. Με εμπνέει πολύ η ιστορία αυτή. Στο είπα προσεύχομαι συνεχώς να βρω κι εγώ την δύναμη. Θέλω κι ο μπαμπάς μου να είναι γερός γιατί μόνο αυτός μου δίνει δύναμη. Θα τρελαθώ άμα τον χάσω.

Μα τέτοια ανευθυνότητα στη ζωή μου?? Τόσο πολύ?? Δεκάρα δεν έδινα για τίποτα?? Από δειλία? Από τεμπελιά?? Από τι? Φταίει λίγο κι ο πατέρας μου που δεν μου έδινε πρωτοβουλίες??? Φταίω εγώ που δεν τις έπαιρνα μόνος μου??? Οι συνέπειες από όλα αυτά είναι συνταρακτικές!!! Σε μια στιγμή μπορεί όλα να καταστραφούν και μου λέτε ιστορίες. Δεν μένω και στην Αθήνα που έχει δουλειές. Κι εγώ ονειροπόλουσα ή κοιτούσα μόνο την πάρτη μου? Βολευομουν σε μια κατάσταση με σαθρά θεμέλια. Ήμουν ή είμαι ακόμα παιδί στο μυαλό??

Με το μυαλό που κουβαλούσα και που ζω ακόμα είναι σίγουρα έργο του Θεού. Και πέφτω στα γόνατα να μου δίνει φώτιση να περάσω κι αυτό το δύσκολο μονοπάτι. Εύχομαι και προσεύχομαι γονατιστός να προστατεύει όλο τον κόσμο στις δύσκολες εποχές που περνάμε. Και ξέρεις θεέ μου, εγώ ποτέ δεν σε ξέχασα. Κι ας έχω πει λόγια. Δεν έχουν σημασία τα λόγια αλλά η αντίδραση την ώρα της ανάγκης. Με προστατεύεις Κύριε το ξέρω. Και θα συνεχίσεις να το κάνεις γιατί μας αξίζει. Γιατί έχουμε καλές ψυχές κι αυτό είναι που μετράει.

Ήθελα δημόσια να μοιραστώ αυτή μου την ανησυχία για το ότι ο Θεός μας προστατεύει. Τα σκέφτομαι αυτά αλλά ήθελα να είναι κάπου αποτυπωμένα.

Αυτό που σου συμβαίνει τώρα δεν είναι καταστροφή αλλά είναι η πορεία της ζωής που θα σε βοηθήσει να βρεις το δρόμο σου.
Μέσα από τις ευθύνες των γονιών σου που αναλαμβάνεις τώρα θα βρεις την αυτοεκτίμησή σου.
Μόνο μέσω της ευθύνης, της φροντίδας και των υποχρεώσεων ο άνθρωπος γίνεται δυνατός και ανεξάρτητος. Κι εσύ νιώθοντας ότι πρέπει να τους φροντίσεις και να τους προστατεύσεις θα γίνεις ουσιαστικά αρχηγός της οικογένειάς σου. Θα αφήσεις πίσω σου τον ρόλο του ανήμπορου και απροστάτευτου παιδιού και θα διαπιστώσεις πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις. Και αργότερα θα νιώσεις περήφανος γι αυτό και θα καταλάβεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα.

Τι να σου πω εγώ δεν βλέπω φως από πουθενά. Μόνο με λούζει κρύος ιδρώτας.

Βρήκα ένα τηλέφωνο για τη βοήθεια στο σπίτι εδώ στην πόλη μου. Θα τους καλέσω να δω τι θα μου πούνε

Εύχομαι ο Θεός να μας λυπηθεί. Εμάς και όλο τον κόσμο. Και να μας βοηθήσει.

Χρειάζομαι μια αγκαλιά. Όλο κλαίω. Θέλω κάποιον να μου πει πως θα πάνε όλα καλά αλλά να τον πιστέψω. Μου το λένε και δεν το πιστεύω... Θέλω έναν ώμο να στηριχθώ.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Βρήκα ένα τηλέφωνο για τη βοήθεια στο σπίτι εδώ στην πόλη μου. Θα τους καλέσω να δω τι θα μου πούνε

---

Ειχες κάποιο νεο?

Όχι θα πάρω αύριο το πρωί.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα πάλι σε κατάσταση σοκ έτρεμα ολόκληρος και το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι 8 με 9 το πρωί

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Σήμερα το πρωί ξύπνησα πάλι σε κατάσταση σοκ έτρεμα ολόκληρος και το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι 8 με 9 το πρωί

---

Για εμενα αυτη ειναι μια χαμενη ακομα μερα που μπορουσες να βρεις μια λυση για ενα τοσο σοβαρο θεμα ..
Προτιμησες να αφησεις τον πανικο σου να σε καταβάλει.
Αυριο σηκω το πρωι και οπως και να εισαι βαλτα ολα στην ακρη ,συγκεντρωσου και κανε αυτο που πρεπει .

Όντος θα μπορούσα και σήμερα κατι να κάνω. Δεν μου διέφυγε απλά εκείνη την ώρα δεν λειτουργούσε το μυαλό μου. Φοβόμουν να σηκωθώ από το κρεβάτι. Όλο αυτό γίνεται και μετά κλαίω και κλαίω και κλαίω