Quote:
Originally posted by krino
τι να σου πω, ειλικρινα με πιανεις απροετοιμαστο.....
ποτε δεν ειχα σκεφτει αν η ζωη μου φερθηκε αδικα η δικαια.
Γενικα δεν με απασχολησε η συμπεριφορα αλλων πανω μου, μαλλον μου ηταν αδιαφορο.
σορρυ δεν ηθελα να σε προβληματισω χωρις λογο. Αλλα ειναι πολυ ωραιο το ανοιγμα σου!
Ομως σκεπτομενος εξω απο εμενα,
θα ελεγα οτι θα μπορουσα να ειχα μια πιο ευκολη ζωη, αλλωστε πολλα παιδια την ειχαν.
γι\' αυτο σου λεω ρε συ Κρινο, ενταξει δεν ειναι παιδια μου, ενταξει η ζωη μου σε πολλα σημεια εχει χασει το νοημα της , την αξιοπρεπεια της και τον στοχο της, πιστευω οτι δεν με εχεις για τοσο ηλιθια ωστε να μην το καταλαβαινω.
Αλλα εκει που οι \"οικιοι\" με πληγωσαν καποτε, καπου βρεθηκαν καποιοι και με στηριξαν, αλλιως θα ημουν ή στη φυλακη ή στο ψυχιατρειο με οσα περασα. Και ενας απο αυτους που σταθηκε τοτε διπλα μου ηταν και ο σημερινος συζυγος μου. Εχασε ολη του την περιουσια στην προσπαθεια του να με κρατησει ορθια. Κουτη κινηση, αλλα ιδιαιτερα ρομαντικη, απο τα πραγματα που σε δενουν δια βιου με καποιον, εαν εισαι τυπος που αναγνωριζεις και εκτιμας.
Στο θεμα των παιδιων τωρα, να σου πω οτι οταν τον γνωρισα ηταν ανθρωπος με ιδιαιτερη αυτοπεποιθηση και ισως με οσα περασε διπλα μου, χρεωκοποιες, πληστηριασμους να εχασε την αυτοπεποιθηση του, και αυτο μπορει εν μερη να επανηλθε οικονομικα, αλλα το κενο διαστημα επηρεασε την σχεση του με τα παιδια του.
Ομως επειδη για μενα παντα ηταν πρωτα η αξιοπρεπεια μου, εχω τραβηξει παρα μα παρα πολλα.
Ισως απο αυτο εχω σκληρύνει αρκετα, μιας και συντομα τα παντα ηταν θεμα επιβιωσης μερικες φορες και της ιδιας μου της ζωης.
και εγω σκληρυνα ως προς τις απαιτησεις του εαυτου μου. Αντιθετως ως προς τους γυρω μου που τους βλεπω σε δυσκολες καταστασεις ειμαι ιδιαιτερα ευαισθητη και ευαλωτη.
Στη δικη μου περιπτωση λειτουργησε σαν το χταποδι, που οσο το χτυπας τοσο μαλακωνει.
Δεν απαιτω να περασουν οσα περασα για να μαθουν τη ζωη. Για εμενα ζητημα αξιοπρεπειας ειναι να αναγνωρισω οσα εχει κανει αυτος ο ανθρωπος για μενα και να του τα ανταποδωσω εκει που το χρειαζεται. Εκεινος ηταν δυνατος οικονομικα εγω ημουν δυνατη ψυχικα. Αλληλοσυμπληρωνουμε ο ενας τον αλλο.
Οταν λοιπον περασεις σε ενα επιπεδο, οτι ναι θελω να ζησω, τα υπολοιπα σου φαινονται μπαμπακοσπορος....
Και εγω θελω τα παιδια να περασουν στο σταδιο αυτο το δικο σου, αλλα να μην δυναμωσουν μεσα απο την εγκαταλειψη αλλα μεσα απο τη στηριξη
Βλεπεις που μετα απο 9 μηνες μπορεις να ανακαλυψεις πολλα στοιχεια ακομα για μενα.