Αγχώδης διαταραχή, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη. Πως τα έζησα και πως το ξεπέρασα...

Υπάρχουν πολλοί ψυχολόγοι σαν και αυτούς που λες Σπύρο, να μην αναφέρω και κάποιον (ΚΑΙ ψυχίατρος μάλιστα) που ήθελε να με γδύσει και καλά για να μ εξετάσει και μετά καπάκι με ρωτούσε για το ερωτικό μου παρελθόν- σε ποιές στάσεις έκανα σεξ και με πόσους... .. \"φαίνεται ότι είσαι πολύ σεξουαλική γυναίκα, είχες έντονο παρελθόν??? , τι α κ ρ ι β ώ ς έκανες με τους εκάστοτε φίλους σου\" και άλλες τέτοιες παπαριές. Μη ξεράσω.
Από την άλλη βέβαια υπήρξε και ψυχολόγος που με βοήθησε πολύ να ξεκολλήσω από παγιωμένες σκέψεις και καταστάσεις και να καταλάβω τι πραγματικά έχω ανάγκη- χωρίς να χρειαστεί και τις άπειρες συνεδρίες. Επικεντρωθήκαμε στο πρόβλημα και όχι σε όλη τη ζωή μου. Πρέπει όμως να είσαι έτοιμος να βοηθήσεις και εσύ.

Φιλικά, Τίνα

Τι να πω εγω απο οτι το κοβω απλα θα πηγαινω και θα του λεω καφε φορα πως ηταν η βδομαδα μου? Γιαυτο θελω να παω σε καποιον ψυχολογο. Και οσο και να θελω να τον εμπιστευτω στη διαγνωση του, εγω πολλες φορες ενω εχω λυσει πολλα πραγματα στο μυαλο μου, μεσα μου νιωθω χαλια και δε μπορω να βρω σε τι οφειλεται αυτη η χαλια διαθεση και ψυχολογια αφου στο μυαλο μου δε βρισκω κατι που να με κανει ετσι γιατι καταφερα οπως ειπα στις περισσοτερες σκεψεις μου να τις αντικρουσω και να τα χω ενταξει με τις σκεψεις μου πια. Και αυτο που εννοω χωρις να θελω να βγαζω διαγνωση ειναι οτι μηπως τελικα για την ηπια καταθλιψη που μου ειπε κ αυτος οτι εχω αλλα δε χρειαζοντε φαρμακα, μηπως τελικα χρειαζονται?

Αν εισαι στη Θεσσαλονικη, ξερω εναν πολυ καλο...
Αλλα μαλλον δεν εισαι:P

re παιδια πως γινεται ενω δε σκεφτομαι πραγματα που με αγχωνουν να νιωθω παντα χαλια σωματικα...?καθε μερα...και στη ψυχη μου ενα αγχος αβασιμο κι ενα αισθημα φοβου....

Σε ευχαριστω και ας μην σε ξερω. ΣΤΡΑΤΟΣ Δ.

Quote:

---

Originally posted by stratosdr
Σε ευχαριστω και ας μην σε ξερω. ΣΤΡΑΤΟΣ Δ.

---

Όταν οι δυσκολίες είναι κοινές και υπάρχει κατανόηση και θέληση για βοήθεια τότε πάνω κάτω γνωριζόμαστε φίλε μου.
Φιλικά
Αλέξης

Quote:

---

Originally posted by alex30

Quote:

---

Originally posted by stratosdr
Σε ευχαριστω και ας μην σε ξερω. ΣΤΡΑΤΟΣ Δ.

---

Όταν οι δυσκολίες είναι κοινές και υπάρχει κατανόηση και θέληση για βοήθεια τότε πάνω κάτω γνωριζόμαστε φίλε μου.
Φιλικά
Αλέξης

---

Καλημέρα σε όλους,
έχεις δίκιο Αλέξη. Είναι απίστευτο το πόσο κοντά μπορούν να φέρουν τους ανθρώπους τέτοιες καταστάσεις, σαν κι αυτές, που οι περισσότεροι σε αυτό το forum έχουμε περάσει και περνάμε ακόμη. Είναι καταστάσεις, στις οποίες νιώθεις ότι μιλάνε οι ψυχές και όχι το μυαλό και το στόμα. Καταστάσεις, στις οποίες γίνεσαι ένα με τον συνάνθρωπό σου που αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα με σένα. Ακόμα κι αν δεν γνωρίζεις αυτόν τον άνθρωπο, ακόμα και αν, το πιθανότερο, ποτέ δεν πρόκειται να τον γνωρίσεις από κοντά! Στράτο, να είσαι πάντα καλά..
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Υ.Γ. annia, επισκέφθηκες, τελικά, ψυχολόγο? :-)

Καλημέρα Δημήτρη!! Καιρό έχουμε, έτσι να τα πούμε. Πως είσαι;

Φιλικά
Αλέξης

Quote:

---

Originally posted by alex30
Καλημέρα Δημήτρη!! Καιρό έχουμε, έτσι να τα πούμε. Πως είσαι;

Φιλικά
Αλέξης

---

Καλημέρα σε όλους,
γεια σου Αλέξη. Πράγματι, είχα αρκετό καιρό να μπω στο forum λόγω πολλής δουλειάς αυτήν την περίοδο. :-) Μια χαρά είμαι, σε γενικές γραμμές. :-) Ελπίζω κι εσύ να είσαι καλά!
Κάποια στιγμή είχαμε ανεφερθεί στο φόβο περί ταξιδιών κλπ. Έχεις προσπαθήσει να κάνεις κάποιο ταξίδι από τότε? Απλά το θυμήθηκα επειδή ταξίδεψα αρκετές φορές με αεροπλάνο το τελευταίο διάστημα και συνειδητοποίησα, πλήρως πια, ότι ο συγκεκριμένος φόβος, τον οποίο βίωσα κι εγώ, δεν έχει καμμία υπόσταση. Και είμαι σίγουρος ότι, ακόμα κι αν δεν το έχεις κάνει ακόμη, θα το κάνεις σύντομα και θα το διαπιστώσεις κι εσύ! :-)
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

poios kserei na mou pei enan kalo psyxiatro?thessaloniki eimai ,alla an einai kalos as einai kai athina..exw akousei tosa kai skeftomai oti to kleidi einai o kalos giatros!! Kai i diki mas 8elisi fysika..

8a8ela na brw kapoion kalo thessaloniki na parw mia gnwmi..alla den kserw kanenan....

Δημήτρη πήγα πριν καιρό απόσταση 700χιλιομέτρων, μόνος και έκατσα και μια μέρα εκεί που είχα πάει. Εκεί είδα ότι αν έχει κάποιο κίνητρο, τότε στο μυαλό οι σκέψεις του πανικού δεν έχουν και τόσο θέση στο μυαλό σου. Μάλλον περνάνε αλλά δεν έχουν τη δύναμη να σε επηρρεάσουν γιατί είσαι προσηλωμένος στο κίνητρό σου. Επειδή λοιπόν εκεί που πήγα θα έβλεπα ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο που είχα χρόνια να δω, αυτή η χαρά και η επιθυμία μου να το δω από κοντά με έκανε να βρω τη δύναμη και να ξεπεράσω κάθε σκέψη του στυλ (αν πάθω αυτό, ή εκείνο, να είμαι κοντά στο σπίτι μη γίνει τίποτα κ.λπ). Δεν ξέρω αν μπορώ να το ξανακάνω. Όταν κάθομαι και σκέφτομαι αυτό το ταξίδι, που το έκανα μόνος μου λέω \"πως πήγα τόσο μακριά!!\". Και να φανταστείς ότι μπορεί να πιάσει πανικός στα 10 χιλόμετρα μακριά από το χώρο που μένω!! Πήγα 1400 χιλιόμετρα σύνολα πήγαινε και έλα και δεν έπαθα το παραμικρό. Δεν αισθάνθηκα ούτε μία στιγμή το άγχος της απόστασης (ότι είμαι μακριά από το σπίτι μου). Τι να πω......Καμιά φορά τα λέω αυτά \"παιχνίδια του μυαλού\". Σου εύχομαι φίλε μου τόσο η υγεία σου, όσο και η δουλειές σου να πηγαίνουν όσο γίνεται καλύτερα. Μαρία δε γνωρίζω κάποιον ωυχολόγο ή ψυχίατρο στη Θεσσαλονίκη καθώς είμαι από επαρχία.
Φιλικά
Αλέξης

Υ.Γ.
Σε αεροπλάνο δεν έχω πρόβλημα να μπω. Αν δεν αισθανθώ καλά απλώς αν γίνεται να σταματήσει να κατέβω. Θα είμαι καλό παιδί και θα φοράω αλεξίπτωτο. Το υπόσχομαι :)

Αlex 30 είναι ακριβώς όπως τα λες. Αυτό κάνω και εγώ σε μόνιμη βάση. Προσπαθώ να έχω μπροστά μου στόχους ελκυστικούς, ώστε να μη με εγκλωβίζει ο πανικός. Το έχω ξαναγράψει, έτσι έκανα και υπερατλαντικό ταξίδι χωρίς ούτε ένα φάρμακο!!
Παιδιά, πριν μπω σ αυτό το φόρουμ δεν ήξερα πως υπάρχει τόσος κόσμος με διαταραχή πανικού!! Τελικά δεν είμαι μόνη !!
Φιλικά,
Τίνα

ισως πρεπει και εγω να γραψω σε αυτο το φορουμ ... ισως ειμαι ο καθειν αρμοδιος για το θεμα.....διαταραχη πανικου και αγοροφοβιες...
ισως ειναι ενα κεφαλαιο απο την ζωη μου που δυστιχως ακομα δεν εχει τελειωσει....
Δεν εχει τελειωσει και ετσι οπως παει τα βλεπω σκουρα τα πραγματα...
ειχα αρχισει ψυχοθεραπια και τα πραγματα ειχαν στρωσει στην ζωη μου αλλα....
Γιατι παντα υπαρχει ενα γαμ...νο αλλα, τα λεφτα τελειοσανε , οι υποχρεοσεις μου στην ζωη μου αυξηθηκαν
, εκανα οικογενεια .......και.... Η αρχη του τελους εφτασε παλι...
Ειμαι τυχερος γιατι απο τυχη γνωρισω εσας ολους , εδω , στο φορουμ . στο chat. Η ζωη μου αρχισε παλι να μου χαμογελα... σιγα - σιγα παλι αλλα σταθερα .
Το εχω πει πολλες φορες .....σας ευχαριστω.
Μακαρι να καταφερω να σας το ανταποδοσω .
Ψαχνω τροπο.
Στρατος Δ.

-Συγνώμη που το γράφω εδώ... αλλά Στράτο ακόμα δεν έχεις δει τα u2u και πώς λειτουργούν...-

Κάποτε κ εγώ πίστευα πως κανείς άλλος δεν υπήρχε σαν και εμένα.Νόμιζα πως ήμουν τρελή,ήθελα να πεθάνω και για 2ολόκληρα χρόνια σκεφτόμουν μόνο πως θα αυτοκτονήσω
Τι χαζή που ήμουν,σκέφτομαι τώρα!
Ακόμα παθαίνω κρίσεις πανικού,ακόμα έχω αγοραφοβία αλλά νιώθω καλά!:)
Περίεργο ε?:P
Εκείνο που συνειδητοποίησα είναι ότι μάλλον αυτά τα συμπτώματα θα τα έχω για μια ζωή οπότε ήρθε ο καιρός να συμβιβαστώ και να έχω ένα άλλο πλάνο για την ζωή μου.
Πλέον μπορώ να γελάω,να βγαίνω έξω με αυτούς που αγαπάω ,μπορώ να μιλάω για το πρόβλημά μου στους φίλους μου ακόμα και σε αγνώστους.Δεν ντρέπομαι πλεόν για τίποτα,και στην τελική ποιός είναι φυσιολογικός σε αυτή την ζωή?
Το μοναδικό πρόβλημα που βλέπω τώρα στην ζωή μου είναι μια παρατημένη σχολή που δεν μπορώ να την τελειώσω λόγω της ηλίθιας αγοραφοβίας.Φέτος πήρα πάλι την απόφαση να πάω να πάρω το πτυχίο μου αλλά από ότι βλέπω έχω αρχίσει να \"κλωτσάω\" μέσα μου.
Δεν γουστάρω να πηγαίνω σε αυτή την κωλοσχολή.Και μόνο στην σκέψη φρικάρω.Δεν ξέρω ίσως να φταίει το γεγονός ότι εκεί μέσα βίωσα 2πολύ έντονες κρίσεις πανικού με αποτέλεσμα να τα ξαναπαρατήσω και να με πιάσει κατάθλιψη κ εγώ στον φαύλο κύκλο της κατάθλιψης αρνούμαι να ξαναμπώ.
Από την άλλη είμαι 26 χρ. και δεν με παίρνει για χαζομάρες.Δεν θέλω να απογοητεύσω τους γονείς μου αν και αυτή την φορά δεν καταφέρω να πάρω το πτυχίο μου.Μου έχουνε φερθεί άψογα όλα αυτά τα χρόνια,αν δεν υπήρχαν αυτοί εχμ η θα είχα πεθάνει ή θα ήμουνα στο ΔΑΦΝΙ.
Ξέχασα να αναφέρω ότι την πρώτη μου κρίση πανικού την έπαθα το 2001 υπό την επίρρεια ναρκωτικών.
Θα ήθελα αν μπορείτε να μου πείτε πως θα ξεπεράσω αυτό το άγχος μου για την σχολή..ίσως να έχετε κάποια ιδέα που εγώ ακόμα δεν την έχω σκεφτεί.
Αγαπάω αυτό που σπουδάζω πολύ,έχω δουλέψει κιόλας πάνω στο αντικείμενο και συνεχίζω να δουλεύω αλλά συχαίνομαι την σχολή μου,το κτίριο,τις καφετέριες,τις συμφοιτήτριες που φωνάζουν σαν υστερικά.