HMEΡΟΛΟΓΙΟ ΒΟΥΛΙΜΙΚΩΝ-ΥΠΕΡΦΑΓΙΚΩΝ

για να δεχτει κανεις βοηθεια πρεπει να πιστευει οτι του αξιζει κατι καλυτερο κ εγω εχω παψει να με υπολογιζω πολυ καιρο τωρα.και να με κατηγορω για όλα γιατί έτσι με έμαθαν να κάνω, έτσι με μεγάλωσαν.το φαι ειναι η βιτρινα ..κρυβονται πολλα απο πισω που ο καθενας τα συσσωρευει και ενα ωραιο πρωι τα ξεσπάει..και γίνεται ανορεκτικός, βουλιμικός, αλκοολικός κοκ.τελος πάντων έκλεισα μια ώρα που με άκουσε όλο το τετράγωνο και αισθάνομαι κάπως καλύτερα..δν ανακάλυψα και την Αμερική αλλά τουλάχιστον απεύφυγα να το γυρίσω πάλι στον εαυτό μου και τα έβγαλα κάπως απο μέσα μου-αν και το άτομο που έπρεπε να τα ακούσει την γλύτωσε..Ναι το έχω πάρει απόφαση πλεον.Με το που θα πιάσω δουλειά τα πρώτα λεφτά που θα πάρω θα πάω σε ψυχολόγο.Αφού δν πήγαν οι γονείς μου όταν έπρεπε θα πάω εγώ τώρα για όλους μας.Ετσι είναι αυτά, κάποιος πρέπει να την πληρώσει.Και φυσικά θα μπορούσα και τώρα για να σου πω την αλήθεια να ζητήσω λεφτά και να πάω , με το "μηδαμηνό' τίμημα να με ανεβοκατεβάζει ο πατέρας μου ΚΑΙ ψυχασθενή για τα επόμενα 10 χρόνια..(κ μετά θα έπρεπε να ξαναπάω σε ψυχολογο για να ξεπεράσω και αυτό:smirk:)

ροζ τα λες όλα πολύ σωστά κ ρεαλιστικά εκτός από το γεγονός οτι δν καταλαβαίνεις ακόμα οτι τα κιλά που έχεις είναι μια χαρά κ δν χρειάζεται να στεναχωριέσαι λες κ ήρθε η καταστροφή του κόσμου.σίγουρα έχεις καταστρέψει τον μεταβολισμό σου ,αλλά με λίγη προσπάθεια θα καταφέρεις να τον διορθώσεις κ να μην χρειαστεί να βάλεις πολλά κιλά.γιατί δν ξεκινάς μια διατροφή?έχεις τόσες καλές στο ίντερνετ.http://www.omorfamistika.gr/%ce%95%c...d%ce%bd%ce%b1/
μπορεί το να πρέπει να φας συγκεκριμένο φαγητό να σε βοηθήσει να αποφύγεις βουλιμικά ξεσπάσματα,ενώ σίγουρα θα διορθώσει κ τον μεταβολισμό σου.κάνε την διατροφή όσο μπορείς,κ τις μέρες που θα βγεις έξω κ θα παρασηρθείς 'ασε τον εαυτό σου ελεύθερο.έτσι θα καταφέρεις να συντηρηθείς .στα κιλά που είσαι ηρέμισε ,τίποτα μα τίποτα δν είναι μη αναστρέψιμο,σκέψου λίγο αισιόδοξα,κ κάνε τώρα μια αρχή ακόμα. κ έλεος μη στεναχωριέσαι για τα κιλά ,που θα τα ζήλευαν πολλές.όλη σου λένε οτι είσαι καλύτερη,μη βασανίζεις τον εαυτό σου με παπαριές άλλο.αρκετά βασανιστήκαμε όλες μας.

Ροζούλα μου κουκλίτσα μου μη μου στεναχωριέσαι καλή μου, δε θέλω να σε διαβάζω έτσι απογοητευμένη. Καταλαβαίνω τον πανικό σου. Δε σου κρύβω ότι και εγώ που είμαι στη φάση της αύξησης του βάρους μου ώρες ώρες περνάω την καταθλιψάρα μου, παθαίνω την κρίση πανικού μου αλλά για πρώτη φορά μετά απο καιρό έχω αποφασίσει να κοιτάξω μπροστά.
Έχω περάσει και εγώ από το στάδιο που μας περιγράφεις ακόμα και τώρα καμιά φορά αισθάνομαι απογοητευμένη από τη ζωή μου. Έπι χάρτου έκανα άλλα όνειρα και άλλα μου βγαίνουν στην πορεία. Έχω ζόρια οικογενειακά και οικονομικά (έχουμε οικογενειακή επιχείρηση οπότε καταλαβαίνεις) και δεν έχω κοντά μου κανένα πραγματικό φίλο, έναν ώμο να κλάψω που λέω και εγώ κάποτε έκανα τους γονείς μου να αισθάνονται περήφανοι για μένα τώρα δεν ξέρω τι αισθάνονται πάντως εγώ πολλές φορές θέλω να με φτύσω. Ναι λοιπόν όπως βλέπεις βιώνω και εγώ μια απαξίωση του ευατού μου, ψάχνω να βρω το φως στο τούνελ χωρίς τη βοήθεια της Νικολούλη και δεν το βρίσκω αλλά πλέον αποφάσισα ότι δε θα το αφήσω να με εξουσιάζει. Κουράστηκα. Κάναμε πολύ κακό στον ευατό μας Ροζούλα μου. Μακάρι να σταματούσαμε όταν ήταν νωρίς και να χαμε βγάλει φρένο. Τώρα πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες αλλά τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Δε θέλω λοιπόν να μου απογοητεύεσαι. Είσαι σε φυσιολογικά κιλά. Πόσο ύψος είσαι σαν και μενα 1,67? Σίγουρα ο μεταβολισμός σου έχει υποστεί τεράστιο σοκ οπότε είναι φυσιολογικό να μην αντιδρά αυτή τη στιγμή φυσιολογικά. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να εφαρμόσεις ένα πιο ισορροπημένο διαιτολόγιο. Εγώ έγω αρχίσει να βλέπω διαφορά στο συγκεκριμένο θέμα. Να φανταστείς εδώ και τρεις βδομάδες από ότι μου λέει η διαιτολόγος γιατί σταμάτησα να ζυγίζομαι δεν έχω πάρει γραμμάριο και υποτίθεται το διαιτολόγιο μου είναι για να παχύνω και έχει τα πάντα όλα μέσα συν τις όποιες μικροπαρασπονδίες που θα κάνω. Αυτό νομίζω είναι ένα μικρό δείγμα ότι εφαρμόζοντας μικρά και τακτικά γεύματα σιγά σιγά θα δεις τη διαφορά.Καλά εννοείται δεν έφτιαξε ο μεταβολισμός μου απλά τακτοποιούνται ως ένα βαθμό κάποια πράγματα. Το καταλαβαίνω ότι ενδεχομένως να σου φαίνεται βουνό η ιδέα να ακολουθήσεις ένα διαιτολόγιο γεμάτο κανόνες και περιορισμούς αλλά αν σε απασχολεί τόσο πολύ η ιδέα του ότι έχεις πάρει κάποια κιλά προσπάθησε έστω για μία βδομάδα να το εφαρμόσεις. Αν θες μάλιστα να σου δώσω ένα από τα δικά μου μενού είτε από αυτό που κάνω τώρα είτε από αυτά όταν έκανα δίαιτα. Μόνο μη μου στεναχωριέσαι και μη μου αγχώνεσαι. Πίστεψε το άγχος είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Και Ροζούλα μου εμείς είμαστε εδώ για ότι χρειαστείς. Δεν είμαι ο καλύτερος σύμβουλος είναι προφανές αυτό αλλά θα είμαι πάντα εδώ για να σε ακούσω και να σε στηρίξω.
ʼντε κανόνισε έχω υποσχεθεί κέρασμα μόλις τελειώσω τη θεραπεία μου και σε θέλω κεφάτη. Πως θα βρούμε γαμπρό έτσι;:smilegrin:

Mαρία μου σευχαριστώ πάρα πολύ, αλήθεια μου δίνεις κουράγιο..δν ξέρω τι έπαθα πάλι κ δν μορώ να ηρεμήσω , έπεσα πολύ και ξεσπάω στο φαί, δν ξέρω τι να κάνω πια, σήμερα πάλι σκατα τα έκανα, ας το αφήσω τελικά κ ότι γίνει..μπόρα είναι..δν μπορεί θα έρθουν κ καλύτερες μέρες.Ώρες ώρες κάνω σαν τρελή, δν μπορώ να κοινηθώ, δν μπορώ να ηρεμήσω, πραγματικά δν μπορώ να καταλάβω πως διάολο έκανα έτσι τη ζωή μου..τέρμα..με τα πρώτα λεφτά ψυχολόγος κατευθείαν.Το ξέρω οτι όλες πέφτουμε και είμαστε σε διαρκή προσπάθεια, το ξέρω κ σας σκέφτομαι συνέχεια κ ντρέπομαι να γράφω τα χάλια μου γιατί νιώθω οτι σπάω πολύ εύκολα πια..είμαι σε περίεργο στάδιο..πέρσι με έκανε ευτυχισμένη μόνο το να είμαι ένα κόκκαλο.Τώρα δν μου λέει κάτι ούτε κ αυτό.Ένιωθα ασφάλεια όταν αδυνάτιζα, τώρα έχασα τον "σκοπό" μου και νιώθω να αιωρούμαι στο τίποτα, ούτε ευτυχισμένη είμαι , ούτε άλλη δυστυχία αντέχω..απλά τίποτα.Ο μεταβολισμός..άστα.Αλλά αυτό που με αγχώνει περισσότερο είναι οτι δν έχω καμία διάθεση να κόψω το φαί, απλά έχω χάσει το μέτρο πλέον, είχα κόψει για παράδειγμα τόσους μήνες το ψωμί κ τώρα κάνω σαν πρεζόνι αν δν φάω ψωμί-όχι μια φετούλα- μια μέρα, το σώμα μου έχει χορτάσει πλέον , αλλά το μυαλό μου δν χορταίνει με τίποτα. Σε διαβάζω κ εσένα κ την Αλεξανδρίτα κ πέρνω κουράγιο , λέω δν μπορεί κάποια στιγμή θα ξεθυμάνει όλο αυτό κ θα βρω μια ισορροπία.Θα ήθελα να μου γράψεις στο περίπου τι τρως μήπως αντιληφθω την αίσθηση του μέτρου , μήπως αν έχω έναν "οδηγο" νιώσω πιο ασφαλής..Εγώ σήμερα πάλι τα χάλασα όλα:ένα πιάτο φάβα με λάδι, 2 μπολ κρέμα σοκολάτα, μια συσκευασία ψωμάκια, 3 μπανάνες, 2 αμίτες, ένα σνίτσελ, ένα vitaline,2 ποτήρια κρασί..Φαντάζομαι οτι ακόμα κ στη δίαιτα αύξησης βάρους που έχεις θα τρως λιγότερο..Αλλά πάνω απόλα ξέρεις τι με κούρασε?Η όλη ενασχόληση με το φαί, τις θερμίδες, το κορμί, τις δίαιτες, την περίοδο κτλ κτλ κτλ..νιώθω φυλακισμένη..μέσα σε γ@μημένες επίπλαστες εμμονές , νιώθω οτι χάνω τη ζωή μου..νιώθω οτι χάνω εμένα..αν δν με έχω χάσει ήδη.(συγνώμη για το σεντόνι και συγνώμη για τη μαυρίλα..αλλά μόνο εδώ μπορώ να μιλήσω έτσι...στο τέλος θα νικήσουμε..πρέπει να νικήσουμε.)

ωχ ωχ ωχ..και έπεται συνέχεια σε..πολίτικη ταβέρνα.άντε..με τις υγείες μου το ξεκοίλιασμα που θα πέσει..

Quote:

---

Originally posted by POZ
Σε διαβάζω κ εσένα κ την Αλεξανδρίτα κ πέρνω κουράγιο , λέω δν μπορεί κάποια στιγμή θα ξεθυμάνει όλο αυτό κ θα βρω μια ισορροπία. εμένα..

---

σκεψου οτι ουτε εγω ουτε η Μαρια ειμαστε πιο δυνατες απο σενα... ουτε η ζωη μου ειναι σε καλυτερη φαση... καταθλιψη και απομονωση....
ομως αναγκαστηκαμε-για διαφορετικους λογους η καθε μια-να βαλουμε ενα τερμα σε ολο αυτο.σιγουρα απεχουμε πολυ ακομα απο το τερμα,αλλα τουλαχιστον εχουμε κανει καποια βηματα.
πιστευω ομως οτι και εσυ εισαι καλυτερα,δεν κανεις βουλιμικα οπως περυσι το χειμωνα.αλλα ακομα δεν εχεις απενοχοποιησει το φαγητο και καθε φορα που τρως φυσιολογικα νομιζεις οτι κανεις υπερφαγικο.
αφου μπορεσαμε εμεις να το κοντρολαρουμε καπως ,σιγουρα μπορεις κ εσυ.

Quote:

---

σκεψου οτι ουτε εγω ουτε η Μαρια ειμαστε πιο δυνατες απο σενα... ουτε η ζωη μου ειναι σε καλυτερη φαση... καταθλιψη και απομονωση....

---

Έτσι ακριβώς είναι. Δεν είμαστε πιο δυνατές από σένα. Υπάρχουν στιγμές που με πιάνουν χειρότερες κρίσεις πίστεψε με. ΊΣως να σου μιλάω και λίγο εκ του ασφαλούς. Δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω όταν δω στη ζυγαριά το 55. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη γι αυτό αλλά πλέον πιο πολύ από ποτέ θέλω να τοαφήσω πίσω μου αυτό. ¨ηρθε η ώρα κούκλα μου να γράψουμε νέα κεφάλαια στο βιβλίο της ζωής μας. Ειναι μακρύς ακόμα ο δρόμος αλλά αυτή τη φορά θα φτάσουμε στο τέλος.
Ξέρεις κάτι νομίζω πρέπει να προσπαθήσεις να μην αγχώνεσαι με το θέμα της περίοδου. Νομίζω ότι είναι λίγο η πηγή του κακού. Γιατί το λέω? Αγχώνεσαι πολύ. ΌΤαν είχες την ανορεξία σου έλεγαν βάλε κιλά για να δεις περίοδο οπότε και εσύ ίσως προσπαθώντας να λύσεις αυτό το πρόβλημα αφέθηκες περισσότερο στο φαγητό σκεπτόμενη ότι έτσι ίσως δεις αποτέλεσμα. Προσωπικά πιστεύω ότι απο τη στιγμή που δεν κάνεις πλεον εμετούς σίγουρα έχεις τονώσει τον οργανισμό σου απλά μόνο προσπάθησε πλέον να το κάνεις πιο συγκρατημένα και σωστά και προσθεού μη στερείσαι κάνε 1-2 φορές τη βδομάδα και ελεύθερο για να μην αισθάνεσαι περιορισμένη μόνο μην αγχώνεσαι ειδικά με το θέμα της περιόδου. Εκ πείρας σου μιλάω με άγχος προκοπή δεν είδα
Σου στέλνω σε μήνυμα μέρος της διατροφής που ακολουθώ. Ελπίζω να βοηθήσει σε κάτι. Ενδεικτικό είναι έτσι πιο πολύ για να δεις ποσότητες.

σήμερα 2 φορές εμετό.Αυτό το έχω κάνει ελάχιστες φορές ..κ όμως δν νιώθω στεναχώρια πια, νιώθω απλά απάθεια, σαν να φιλοξενώ μια άλλη στο σώμα μου.Χτες μου είπαν τι ωραίες καμπύλες που έχω κάνει..Τις τελευταίες μέρες αρνούμαι να αντιμετωπίσω την αλήθεια..κουράστηκα.Πραγμα� �ικά δν με νοιάζει αν μου κάνω κακό, δεν με ενδιαφέρει καμία συνέπεια και αυτό θα έπρεπε να με τρομάζει αλλά με αφήνει αδιάφορη.Πρέπει να φύγω..

ΡΟΖ μου μην το βάζεις κάτω... Όλοι μας έχουμε τις αδυναμίες μας στην μάχη αυτή που δίνουμε! Είναι όμως πολλά αυτά τα μικρά πραγματάκια που θα μας κάνουν να σηκώσουμε το κεφάλι μας ψηλά και με το ηθικό ακμαιότατο να διεκδικήσουμε και πάλι το καλύτερο για την ζωή μας... Κι εγώ είχα κάποια πισωγυρίσματα τελευταία λόγω πολλών δυσκολιών. Αφέθηκα και το απολάμβανα... Και χθες το βράδυ διαπίστωσα ότι το μπροστά δόντι μου έχει μαυρίσει και έχει τριφτεί! Φρίκαρα! Μα είναι δυνατόν να είμαι τόσο ηλίθια που να κάνω τέτοια ζημιά στον εαυτό μου? Τα κιλά χάνονται. Τα δόντια δεν φτιάχνουν. Η υγεία δεν αποκαθίσταται... Όχι άλλο κακό στους εαυτούς μας!!!

έχεις δίκιο loustam μου..κ εγώ έχω αφεθεί..δν ξέρω τι έχω πάθει, κουράστηκα .Εγώ το κάνω για να ξαναφάω είναι ακόμη χειρότερο, διπλό το κακό.βλέπω οτι δν μπορώ να το νικήσω με τις παρούσες συνθηκες και εξαντλήθηκα πια.Μακάρι στις γιορτές που εμένα με έχουν αγχώσει υπερβολικά να το παλέψουμε όλες κ να βγούμε νικήτριες..

Ροζούλα μου μην το βάζεις κάτω κούκλα μου. Μην αφήνεσαι να παρασύρεσαι απο τους πειρασμούς τους γύρω γύρω και δεν εννοώ τους διατροφικούς πειρασμούς. Κουράγιο κοπέλα μου και το κεφάλι ψηλά. Χρειάζεται χρόνος να κλείσουν κάποιες πληγές όμως το οφείλεις στον ευατό σου να βγεις νικήτρια. Στον ευατό σου και μόνο σε αυτόν.
Μακάρι να ήμασταν κοντά, να σου κρατούσα το χέρι σε αυτή την προσπάθεια αλλά έτσι έστω και διαδικτυακά να ξέρεις ότι εμείς είμαστε κοντά σου και να δεις που σε πολύ λίγο καιρό όλες μαζί θα περάσουμε στον απέναντι δρόμο, σε έναν δρόμο γεμάτο φως.
Δε θέλω να στο πάίξω αισιόδοξη αυτή τη στιγμή, ώρες ώρες επιλέγω και εγώ να βασανίζω το μυαλό μου σε διάφορες ατέρμονες σκέψεις όμως δε με έβγαλαν πουθενά. Ήρθε η ώρα Ροζούλα να ξαναζήσουμε φυσιολογικά.
Σήμερα είναι μια νέα μέρα που δεν συμπεριλαμβάνει στην ημερήσια διάταξη του τον εμετό. Ξεκίνα τη μέρα σου με ένα καλό πρωινό, κάνε μια βόλτα στις χριστουγεννιάτικες βιτρίνες και ανέπνευσε κοπέλα μου. Όλα θα πάνε καλά.
Για τα Χριστούγεννα μην ανησυχείς. Και εγώ ψιλοαγχώνομαι δεν τον κρύβω γιατί είμαστε καλεσμένοι σε διάφορα τραπέζια με καλεσμένους που κλασσικά θα με σχολιάσουν τι και πως θα φάω αλλά ξέρεις κάτι ζαμανφού. Είναι στο χέρι μας τι και πως θα το φάμε. Το συζήταγα και με τη διαιτολόγο μου χτες. Δεν υπάρχουν απαγορεύσεις αυτές τις μέρες το θέμα είναι να μπορούμε να οριοθετήσουμε κάποια πράγματα. Το μέτρο είναι το μυστικό.

Αυτές οι ατέρμονες σκέψεις είναι που με έχουν εξαντλήσει , βέβαια αφορμές υπάρχουν παρα πολλές αλλά η αιτία για εμένα είναι πάντα μια.Η κακή μου ψυχολογία.Σήμερα νιώθω τρομερές τύψεις για χτες, τα σκέφτομαι κ δν μπορώ να βρω λογική στο γιατί το έκανα.Με κούρασε η μοναξιά μου παρα πολύ ..η ψυχολογική μοναξιά κυρίως.Να αναπνεύσω θέλω..έχεις δίκιο..και δν μπορώ να προσπαθώ συνέχεια ρε γαμώτο , εξαντλήθηκε το μυαλό μου πια, καλά το ενδεχόμενο να πρέπει να προσπαθώ για το συγκεκριμένο θέμα για μια ζωή δν θέλω ούτε να το σκέφτομαι, λες και έχουμε λίγα πράγματα να μας παιδεύουν καθημερινά , πρέπει να σπαταλάμε και τόση ενέργεια σε αυτό.Θ μου πεις..τώρα που μπήκες στον χορό..και έτσι είναι αλλά η "θεραπεία" είναι τελικά πολύυυυ μακροχρόνια κ είναι στιγμλες που σπάνε τα νεύρα μου..Εσύ πώς είσαι?Σε διαβάζω ήρεμη κ αυτό μου αρέσει!Οι καλεσμένοι γιατί θα σε σχολιάσουν?Επειδή θα φας λίγο εννοείς?Εγώ το τρέμω γιατί θα μείνω 3 μέρες μόνη μου στο σπίτι και καταλαβαίνεις..

Λίγο άσχετο, αλλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...

http://www.megatv.com/article.asp?catid=14693

Μία πολύ συγκινητική εκπομπή για τον αλκοολισμό του Σταύρου Θοδωράκη... Ένας εθισμός που όμως μπορείς να ξανασταθείς στα πόδια σου και να προχωρήσεις... Έτσι είναι και ο δικός μας εθισμός. Και έρχεται η στιγμή που νιώθεις ότι δεν σου αξίζει άλλο αυτό. Ακούγονται συγκινητικές ιστορίες, όμορφα λόγια, ... Εμένα με άγγιξε πολύ

αχ loustam... δεν ξερω αν θελω να το πω,αλλα εχω περασει και απο αυτα τα μονοπατια....
τελικα στις καταχρησεις ειμαι πολυ επιρρεπης...

Και γιατί να μην θέλεις να το πεις? Όλες αυτές τις "καταχρήσεις" τις θεωρώ διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Την ανάγκη μας για εξάρτηση... Κι εγώ σε κάθε μου προσπάθεια να κόψω το φαγητό, το ρίχνω στο ποτό, ή ακόμα και στο τσιγάρο, ενώ δεν καπνίζω... Το θέμα είναι να σταθούμε στα πόδια μας, χωρίς όλες αυτές τις τεχνητές χαρές, τους τοκογλύφους όπως πολύ σωστά ειπώθηκε στην εκπομπή!

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
αχ loustam... δεν ξερω αν θελω να το πω,αλλα εχω περασει και απο αυτα τα μονοπατια....
τελικα στις καταχρησεις ειμαι πολυ επιρρεπης...

---

απτο στόμα μου το πήρες.και δυστυχώς δν μπορώ να πω οτι ακόμη και σήμερα το ελέγχω και ιδιαίτερα..Μόνο τον τζόγο έχω γλυτώσει τελικά αλλά ας μην λέω και μεγάλες κουβέντες..

και εγω πολυ φοβαμαι οτι εαν δεν καπνιζα θα εκανα πολλααα υπερφαγικα επεισοδια...:(:(

Οι καλεσμένοι γιατί θα σε σχολιάσουν?Επειδή θα φας λίγο εννοείς?

Όχι όχι δεν έχω σκοπό να φάω λίγο το κάθε άλλο απλά δυστυχώς ο κοινωνικός και οικογενειακός μου περίγυρος απαρτίζεται από διάφορους κακεντρεχείς οι οποίοι είναι έτοιμοι να σου μετρήσουν τις μπουκιές. Αν φας γιατί έφαγες, αν δε φας αρχίζει η μουρμούρα και φάε δε θα παχύνεις. Κάπου εκεί τα παίρνω και εγώ και πάει σόι το βασίλειο και φέτος ειλικρινά δε σκοπευω να κάνω τη χάρη σε κανέναν. Πέταξα δύο χρόνια από τη ζωή μου τα περσινά Χριστούγεννα τα πέρασα κλειδωμένη στο δωμάτιο μου ε φέτος δεν εχω σκοπό να περάσω χάλια.
Και θα φάω και θα πιω αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω με μέτρο. Εχω παρατηρήσει ότι όταν αγχώνομαι τότε είναι που παχαίνω και σκέφτομαι μόνιμα το φαί ενώ όταν είμαι ήρεμη κάνω άλλα σχέδια, απασχολώ τελοσπάντων το μυαλό μου με άλλες σκέψεις.
Όχι δεν είμαι πάντα ήρεμη, πολλές φορές λυγίζω δε θέλω να στο παίξω δυνατή απλά πλέον βλέπω τι έχανα τόσο καιρό.
Η μοναξιά δε σου κρύβω με φοβίζει και μένα. Μου λείπει να έχω μια καλή φίλη να βγούμε εξω να χαζολογήσουμε, μου λείπει ένας σύντροφος αλλά τελικά νομίζω ότι αυτή τη στιγμή η βαθύτερη ανάγκη μου είναι να αναπνεύσω ξανά και να με αγαπήσω πρώτα εγώ γιατί αλλιώς δε θα ρθει κανείς.

εγ'ω λυπάμαι που τόλέω αλλά τις μέρες που θα μείνω μόνη μου έχω 2 επιλογές.Ή θα τα κατασπαράξω όλα κ θα τρέχω να τα βγάλω ή θα τα πετάξω όλα στα σκουπίδια...το ίδιο πράγμα δηλαδή με δυο διαφορετικούς τρόπους..Όσο για τη μοναξιά..είναι περίεργο αλλά εγώ που είχα συνηθήσει σε έναν πιο απομονωμένο τρόπο ζωής, με το που άρχισα να κοινωνικοποιούμαι , αυξήθηκαν και τα υπερφαγικά..σαν να αποσυντονίστηκα και να μην μπορώ να λειτουργήσω έξω αποτην γυάλα μου.Επίσης τελευταία σπάνια περνάω καλά γιατί τους βλέπω όλους μέσα στην τρελή ευτυχία ή τέλος πάντων με γεμάτες ζωές και με παίρνει απο κάτω πάρα πολύ, τα βάζω με τον εαυτό μου που δν καταφέρνω να είμαι κ εγώ καλά και ξεσπάω στο αλκοόλ και στο φαί..δεν μπορώ να καταλάβω τι έχω πάθει, δν ήμουν ποτέ έτσι..ρε κορίτσια το έχετε νιώσει εσείς αυτό σχετικά με τις ζωές σας?γενικά όλο αυτό το σύνδρομο κατωτερότητας μου γεννήθηκε μετά τον περσινό χειμώνα ανορεξίας ..

..δεν μπορώ να καταλάβω τι έχω πάθει, δν ήμουν ποτέ έτσι..ρε κορίτσια το έχετε νιώσει εσείς αυτό σχετικά με τις ζωές σας


Αχ Ροζούλα μου τι είπες τώρα. Αυτό το αίσθημα κατωτερότητας ήταν που με έφερε στην ανορεξία. Αισθανόμουν απογοητευμένη από τη ζωή μου. Αισθανόμουν ότι έφαγα τα νιάτα μου τόσα χρόνια μπορστά από τα βιβλία και όποια όνειρα ή σχέδια είχα κάνει είχαν πάει στράφι. Βέβαια για κ΄΄αποια δεν είχα προσπαθήσει καν αλλά με συνέφερε να πιστεύω πως φταίνε όλα τα άλλα εκτός από μένα την ίδια. Δουλεύω σε οικογενειακή επιχείρηση και αυτό πιστεύω ότι μου δημιούργησε πολλά προβλήματα. Αυτομάτως ο κοινωνικός μου κύκλος περιορίστηκε, η δουλειά ήταν πότε έτσι πότε γιουβέτσι, μέρος του μισθού πολλές φορές θυσιαζεται για το οικογενειακό καλό οπότε κάπου εκεί άρχισα να αισθάνομαι μια στασιμότητα στη ζωή μου. Στο μεταξύ να βλέπω και παλιούς συμμαθητές τα λεγόμενα κατακάθια του σχολείου να χουν κάνει κάτι στη ζωή τους και αμέσως να με παίρνει από κάτω.
Κάπου εκεί συμβιβάστηκα, απομονώθηκα, κλείστηκα στο καβούκι μου και απλά περίμενα την επόμενη καταστροφή όπως τουλάχιστον την έβλεπα εγώ
Θύμωνα τόσο πολύ να βλέπω τους άλλους ευτυχι΄σμένους και βολεμένους. Ελεγα μα καλά ρε Μαρία τι στο διάολο σου λείπει εσένα; Κάπου εκεί άρχιζα τις υπεραναλύσεις που αποδείχτηκαν καταστροφικές για μένα. ʼπειρες συζητήσεις παρέα με το ταβάνι οι οποίες όμως πάντα κατάληγαν στη λάθος΄λύση και με βύθιζαν στην κακομοιριά μου. Κάπου εκεί άρχισαν κα ιτα διατροφικά μου προβλήματα. Το να αδυνατίζω ήταν για μένα ένας στόχος, ενα επίτευγμα ας το πω έτσι που θα έσβηνε τα κενά μου.
Λάθος, μέγα λάθος. Δύο χρόνια πεταμένα. Μπορεί την ανορεξία να την παλεύω και να κοντεύω να την νικήσω τουλάχιστον αυτό ελπίζω αλλά δεν ξέρω αν θα ξανακερδίσω ποτέ πράγματα που άλλοι στην ηλικία μου τα θεωρούν δεδομένα. Κάποιες πληγές έχουν μείνει ανοιχτές, δυσκολεύομαι να κοινωνικοποιηθώ, δυσκολεύομαι να βρω την αυτοπεποίθηση και το θάρρος που μου λείπει για να απαλλαγώ μια και καλή από τους δαίμονες μου.

[quote


Θύμωνα τόσο πολύ να βλέπω τους άλλους ευτυχι΄σμένους και βολεμένους. Ελεγα μα καλά ρε Μαρία τι στο διάολο σου λείπει εσένα; Κάπου εκεί άρχιζα τις υπεραναλύσεις που αποδείχτηκαν καταστροφικές για μένα. ʼπειρες συζητήσεις παρέα με το ταβάνι οι οποίες όμως πάντα κατάληγαν στη λάθος΄λύση και με βύθιζαν στην κακομοιριά μου. [/quote]

έτσι ακριβώς...απο τη μια με κατηγορώ και με τιμωρώ και απο την άλλη γίνομαι επιθετική με όλους χωρίς λόγο..Προκαιρού ήμουν με στενούς φίλους και είχα πιεί..κάποια στιγμή γύρισε η κουβέντα σε εμένα κ στο ότι επιλέγω να είμαι αυτοκαταστροφική και να μην με προσελκύει το οτιδήποτε υγιές στη ζωή μου.Στα πλαίσια χαβαλέ πάντα..Ε, ποιός με είδε και δν με φοβήθηκε.Πρέπει να είχα πάθει παραλλήρημα και άρχισα να φωνάζω σε όλους κάτι τύπου "ε βέβαια εσείς που είστε επιτυχημένοι και ευτυχισμένοι και δν κάνετε ποτε λάθη...." , μιλάμε για επίθεση..που βέβαια αν δν τα πίστευα και εγώ η ίδια αυτά που άκουσα δν θα μου καιγόταν καρφάκι.Ξέρω οτι τα βλέπω διαστρεβλωμένα τα πράγματα αλλά πραγματικά πλεόν ΖΗΛΕΥΩ όσους μπορούν να έχουν μια υγιή σχέση με το φαί.Όταν ήμουν πολύ αδύνατη όλα μου έβγαιναν σε κατάθλιψη και παθητικότητα..τώρα πλέον σε κάθε πισωγύρισμα που κάνω μου βγαίνει απίστευτη οργή προς τον εαυτό μου που είναι τόσο ανίκανος να αντιμετωπίσει το γ@μημένο φαγητό..Εύχομαι να είναι φυσιολογικά σταδια και να μην είμαι πάλι στο παράλογο της υπόθεσης.Εσύ Μαρία ψυχολογικά πώς την εισέπραξες την αύξηση κιλών?Τώρα ακόμα είσαι πολύ αδύνατη ή σου έχουν μείνει λίγα κιλάκια εως το φυσιολογικό?

Quote:

---

Originally posted by POZ

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
αχ loustam... δεν ξερω αν θελω να το πω,αλλα εχω περασει και απο αυτα τα μονοπατια....
τελικα στις καταχρησεις ειμαι πολυ επιρρεπης...

---

απτο στόμα μου το πήρες.και δυστυχώς δν μπορώ να πω οτι ακόμη και σήμερα το ελέγχω και ιδιαίτερα..Μόνο τον τζόγο έχω γλυτώσει τελικά αλλά ας μην λέω και μεγάλες κουβέντες..

---

χαχαχα!!!!!!
ναι,τον τζογο και τα ναρκωτικα,αλλα μεγαλη μπουκια φαε,μεγαλη κουβεντα μη λες!

Quote:

---

Originally posted by absolute
και εγω πολυ φοβαμαι οτι εαν δεν καπνιζα θα εκανα πολλααα υπερφαγικα επεισοδια...:(:(

---

ασε,εμεις ΚΑΙ καπνιζουμε.... ολα τα κακα πανω μας.

Quote:

---

Originally posted by alexandrita

Quote:

---

Originally posted by absolute
και εγω πολυ φοβαμαι οτι εαν δεν καπνιζα θα εκανα πολλααα υπερφαγικα επεισοδια...:(:(

---

ασε,εμεις ΚΑΙ καπνιζουμε.... ολα τα κακα πανω μας.

---

ποτε θα το κοψουμε το γ@μημενο επιτελους...????????????????????????

Quote:

---

Originally posted by POZ
[quote


Θύμωνα τόσο πολύ να βλέπω τους άλλους ευτυχι΄σμένους και βολεμένους. Ελεγα μα καλά ρε Μαρία τι στο διάολο σου λείπει εσένα; Κάπου εκεί άρχιζα τις υπεραναλύσεις που αποδείχτηκαν καταστροφικές για μένα. ʼπειρες συζητήσεις παρέα με το ταβάνι οι οποίες όμως πάντα κατάληγαν στη λάθος΄λύση και με βύθιζαν στην κακομοιριά μου.

---

έτσι ακριβώς...απο τη μια με κατηγορώ και με τιμωρώ και απο την άλλη γίνομαι επιθετική με όλους χωρίς λόγο..Προκαιρού ήμουν με στενούς φίλους και είχα πιεί..κάποια στιγμή γύρισε η κουβέντα σε εμένα κ στο ότι επιλέγω να είμαι αυτοκαταστροφική και να μην με προσελκύει το οτιδήποτε υγιές στη ζωή μου.Στα πλαίσια χαβαλέ πάντα..Ε, ποιός με είδε και δν με φοβήθηκε.Πρέπει να είχα πάθει παραλλήρημα και άρχισα να φωνάζω σε όλους κάτι τύπου "ε βέβαια εσείς που είστε επιτυχημένοι και ευτυχισμένοι και δν κάνετε ποτε λάθη...." , μιλάμε για επίθεση..που βέβαια αν δν τα πίστευα και εγώ η ίδια αυτά που άκουσα δν θα μου καιγόταν καρφάκι.Ξέρω οτι τα βλέπω διαστρεβλωμένα τα πράγματα αλλά πραγματικά πλεόν ΖΗΛΕΥΩ όσους μπορούν να έχουν μια υγιή σχέση με το φαί.Όταν ήμουν πολύ αδύνατη όλα μου έβγαιναν σε κατάθλιψη και παθητικότητα..τώρα πλέον σε κάθε πισωγύρισμα που κάνω μου βγαίνει απίστευτη οργή προς τον εαυτό μου που είναι τόσο ανίκανος να αντιμετωπίσει το γ@μημένο φαγητό..Εύχομαι να είναι φυσιολογικά σταδια και να μην είμαι πάλι στο παράλογο της υπόθεσης.Εσύ Μαρία ψυχολογικά πώς την εισέπραξες την αύξηση κιλών?Τώρα ακόμα είσαι πολύ αδύνατη ή σου έχουν μείνει λίγα κιλάκια εως το φυσιολογικό? [/quote]Μη μπαινεις σε αυτο το τριπ της συγκρισης γιατι αυτοι που εχουν υγιη σχεση με το φαγητο εχουν αλλα προβληματα σε αλλους τομεις.Επισης η ζωη με εχει μαθει οτι οι ανθρωποι που δειχνουν μια χαρα εξωτερικα επιτυχιμενοι η βολεμενη οπως λες δεν ειναι ετσι απλως πρεπει να βγουνε καπως κ αυτοι προς τα εξω κ υιοθετουνε μια εικονα.Εσυ τους βλεπεις ετσι αλλα πιστεψε με οταν πραγματικα γνωρισα ατομα κ μιλησα μαζι τους καταλαβα οτι πολλες φορες καποιος για να πορευτει στη ζωη -κ καλα κανει αν τον βολευει- επιλεγει να δειχνει μια εικονα προς τα εξω που δεν περιλαμβανει κ τα προβληματα.Κανενας ουρανος δεν ειναι ανεφελος.Τωρα για σενα.Τι μπορεις να κανεις για να αισθανθεις καλα κ χωρις αγχος αυτες τις μερες;

Quote:

---

Εσύ Μαρία ψυχολογικά πώς την εισέπραξες την αύξηση κιλών?Τώρα ακόμα είσαι πολύ αδύνατη ή σου έχουν μείνει λίγα κιλάκια εως το φυσιολογικό?

---

Καλημέρα Ροζούλα μου τι κάνεις σήμερα; Ακόμα είμαι πολύ αδύνατη δεν έχω να πάρω ακόμα κιλά ουσιαστικά μου χουν μείνει 5 αλλά ακόμα φαίνομαι κοκκαλιάρα. Πρέπει να "γεμίσω" και άλλο και αυτο το προσπαθώ και σε συνδυασμό με το γυμναστήριο. Σιγά σιγα βάζω και μυική μάζα και σίγουρα δε φαίνομαι τόσο ξερακιανή όπως πριν άλλα έχω ακόμα λίγο δρόμο. ʼσε που είναι και θέμα ρούχων. Είναι κάτι ρούχα που με δείχνουν τελειως χάλια (μη βάλω παντελόνι χάλι) και κάποια άλλα πιο ριχτά που δε δείχνουν νορμάλ.
Σε αυτό που με ρωτάς τώρα. Στο πως εισπράτω την αύξηση.
Από την άρχη πήγα συνειδητοποιήμένα ότι έπρεπε να πάω κιλά. Οι πρώτες όμως όπου συνοδεύτηκαν και από επιπλοκές και κατακρατήσεις όπου ηζυγαριά πραγματικά είχε τρελαθεί τα είχα παίξει. Εκανα τρελές σκέψεις, έβλεπα παλιές μου φωτογραφίες τότε που ήμουν χοντρή και ξυπνούσα καθημερινά με τον εφιάλτη της ζυγαριάς. Ήξερα ότι έπρεπε να πάρω κιλά και το ήθελα απλά εμένα η φαντασία μου προχωρούσε παρακάτω. Σκεφτόμουνα το μετά. Έλεγα μα καλά κοπελιά παχαίνεις με το ψητό κρέας και το νερό δηλαδή μετά τι θα κάνεις;
Το καλό βέβαια είναι ότι ουτε μία στιγμή δεν είπα ώπα γυρνάμε στα παλιά και δεν τρώμε συνέχιζα κανονικά το πρόγραμμα απλά αρχικά είχα διαλυμμένη ψυχολογία. Είχα φοβερά ξεσπάσματα. Εχω μάθει πλέον απέξω και ανακατωτά το ευαγγέλιο των βρισιών. Ήμουν επιθετική με τους γονείς μου και απαθής με τους υπόλοιπους.
Επειδή δεν με έπαιρνε το πισωγύρισμα και με είχε πάει και τρεις και μία με αυτά που έγιναν και με τον κίνδυνο να είχα πάθει νεφρική ανεπάρκεια όμως συνέχιζα με ότι κουράγιο μου χε μείνει και απλά έβλεπα τη ζυγαριά και πάθαινα ταράκουλο.
Όλα αυτά στην αρχή. Καθώς όμως περνούσα οι μέρες άρχισα δειλά δειλά να βγαίνω από το καβούκι μου. Σε αυτό συνετέλεσε ότι άρχισα να βλέπω διαφορές. Για παράδειγμα αισθητικές. Αρχιζα να βάζω στήθος μη φανταστείς τρελά πράγματα αλλα σε σχέση με το πλάκα που είχε φτάσει, τελοσπάντων έχω αρχίσει να έχω μια πιο θηλυκή εικόνα. Το πιο σημαντικό όμως τουλάχιστον για μένα πιο πολύ από το αισθητικό ήταν ότι ξυπνούσα και δεν αισθανόμουν όλη μέρα άρρωστη. Ένιωθα και νιώθω περισσότερη ευεξία και υγεία μέσα μου, πάω στο γυμναστήριο και δε μου βγαίνει η γλώσσα στο δεκάλεπτο, έχω περισσότερες αντοχές. Όλο αυτό επέδρασε και θετικά στον ψυχισμο μου όπου σιγά σιγά άρχισα να βγαίνω από το λούκι μου όχι τρελά πράγματα αλλά τουλάχιστον εκεί που θα νευρίαζα 200 φορές τη μέρα και θα έβριζα άλλες τόσες άρχισα να βρίσκω και πάλι την ψυχραιμία μου και να σκέφτομαι διαφορετικά το φαγητό. Πλέον είχα να σκεφτώ κάθε μέρα τι θα φάω και όχι να κάθομαι να σκέφτομαι ένα σωρό φαγητά όλη μέρα τα οποία ποτέ δεν έτρωγα. Στην αρχή έχοντας τη λάθος ψυχολογία όταν έβλεπα τη ζυγαριά να ανεβαίνει ξέρεις τι έκανα κατευθείαν σκεφτόμουν να φάω και άλλο. Όταν είχα ανορεξία δεν πεινούσα και όταν άρχισα να σιτίζομαι ξανά όλη μέρα πείναγα και σκεφτόμουν πότε θα φάω.
Μετά τον πρώτο μήνα μετριάστηκε και αυτό. Βρήκα τους ρυθμούς μου με τις ποσότητες και ρύθμισα έτσι τα γεύματα μου ανά τέτοια χρονικά διαστήματα που να μην πεινάω και να αισθάνομαι χορτάτη μέχρι το επόμενο γεύμα. Με έπιαναν και με πιάνουν βέβαια κάτι κρίσεις και θέλω να φάω το σύμπαν αλλά κρατιέμαι.
Συγνώμη΄που σου γράφω όλο αυτό το κατεβατό αλλά ήθελα να πάρω τα πράγματα από την αρχή και να σου εξηγήσω όλα τα στάδια από τα οποία πέρασα. Ερχόμενη τώρα στο σήμερα είμαι περισσότερη συμβιβασμένη με την ιδέα όμως για να είμαι απόλυτα ειλικρινής αυτή τη στιγμή σου μιλάω λίγο εκ του ασφαλούς και αυτό διότι τις τελευταίες βδομάδες από οτι μου λέει η διαιτολόγος έχω μείνει στάσιμη στα κιλά και παίρνω 400-500 γραμμάρια και αν. Βλέπεις λόγω Χριστουγέννων όπου φοβάμαι το βατερλώ προσπαθώ να μαι πολύ συγκρατημένη και να τηρώ το διαιτολόγιο μου χωρίς να φάω το παραπάνω ενώ μπορώ για να μαι τα Χριστούγεννα άνετη.
Θέλω να σου πω δηλαδή ότι ίσως αυτή η ηρεμία και η αισιοδοξία που έχω τελευταία να πηγάζει και αυτό. Θες από αντίδραση του οργανισμού θες γιατί εγώ προσέχω βλέπω ότι τρώω και δεν παχαίνω και αυτό με κάνει δυνατή.
Όταν πάλι η ζυγαριά θα αρχίσει να ανεβαίνει με πιο γρήγορους ρυθμούς και θα φανεί ο μαγικός αριθμός εκεί ξαναρώτα με. Εκεί φοβάμαι μήπως αρχίσουν πάλι τα προβλήματα απλα ευλεπιστώ μέχρι τότε ότι o οργανισμός και ο μεταβολισμός μου σε συνδυασμό και με τη γυμναστική θα έχουν λάβει μια σημαντική ώθηση που θα μου επιτρέψει να μπω πλέον σε διαδικασία συντήρησης όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα.
Επίσης έχω την αίσθηση ότι σε αυτό θα βοηθούσε αν στο μεταξύ ερχόταν και η περίοδος γιατί ναι μεν πλέον δεν το σκέφτομαι έντονα αλλά θα ταν κάτι σαν κάθαρση και θα με απελευθέρωνε ίσως περισσότερο.

Καλημέρα!Σήμερα είμαι κάπως πιο ήρεμη αν κ το ίδιο φουσκωμένη..!Καταρχάς μη ζητάς συγνώμη για το κατεβατό γιατί ακριβώς αυτό θέλω, μήπως κ καταλάβω τι γίνεται.Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την πορεία σου κ διαπιστώνω πως τα έχω κάνει όλα ..ανάποδα!Εγώ όταν κατάλαβα πλεον οτι ΠΡΕΠΕΙ να πάρω βάρος, άρχισα με πολύ δυσκολία να τσιμπάω παραπάνω..μια δν έτρωγα , μια έτρωγα 2-3 κουλουράκια επιπλέον με αποτέλεσμα?2 μήνες να έχω πάρει ελάχιστο βάρος κ να είμαι συνέχεια μπρος -πίσω.Κάπου εκεί άρχισα και τα υπερφαγικά χωρίς εμετό κ μπορώ να πω οτι όσο έβλεπα οτι έχω περιθώρια, ήμουν οκ και το ψιλοαπολάμβανα κιόλας.Δίαιτα πάχυνσης..τι καλύτερο?!Όμως δν ξέρω κατα πόσο ήμουν έτοιμη για τέτοιες αλλαγές και τώρα που το σκέφτομαι δν νομίζω οτι θα ήμουν και ποτέ.Και τα υπερφαγικά απο μια φορά την εβδομάδα, έγιναν 2 και μετά 3..και νάτα τα κιλάκια..αλλά μιλάμε για υπερκαταναλωση θερμίδων όχι αστεία + μηδενική άσκηση γιατί το εντατικό περπάτημα ωρών το έχω συνδιάσει με την μανία μου για να μην πάρω γραμμάριο και μου βγήκε μια απάθεια και σε αυτόν τον τομέα και γενικότερα.Θέλει πολύ πειθαρχία για να πάρεις κιλά σωστά και εγώ δν την έχω ..μου έχει βγεί αντίδραση σε όσα μου στέρησα.Το χειρότερο είναι οτι ενω πλεον δν έχω περιθώριο να πάρω κι άλλα κιλά , τα υπερφαγικά έχουν γίνει συνήθεια και δν μπορώ να φάω με μέτρο, πέραν του ότι ενώ χτυπιέμαι και καταθλίβομαι με αυτό που βλέπω στον καθρέφτη και με τα ρούχα που με στενέυουν(τεράστια διαφορά με περυσι) το μυαλό μου νομίζω παραμένει μυαλό ανορεξικής.Προχτες που βγήκα μου λέει ένας σε φάση φλερτ "μου αρέσουν οι γυναίκες με καμπύλες..όπως εσύ" και έψαχνα σε ποιά το λέει!!Δεν μπορεί να είμαι εγώ η γυναίκα με καμπύλες...Είναι πολύ δύσκολο..έχω συνέχεια νέυρα πλεον κ εξαντλούμαι απο τη διαρκή προσπάθεια να αποδεχτώ αυτόν τον νέο εαυτό.Ίσως θα έπρεπε όλα αυτά να τα κάνω με την υποστήριξη ενος ειδικού γιατί είναι όντως πολύ ψυχοφθόρο.Κάνεις πολύ καλά που τα βάζεις σιγα σιγα τα κιλά , εμένα αυτό ήταν το λάθος μου , οτι τα πήρα άτσαλα και δν μου έδωσα τον χρόνο να συνειδητοποιώ τις αλλαγες..Τώρα η συντήρηση..άλλο πονεμένο θέμα για εμένα.Γιατί για να συντηρήσεις κάτι πρέπει να το θεωρείς ιδανικό κ εγώ επιμένω οτι θα με προτιμούσα λιγο πιο αδύνατη απο ότι είμαι τώρα.Βέβαια μια που το λέω και μια που πάω και τρώω..

Quote:

---

Εγώ όταν κατάλαβα πλεον οτι ΠΡΕΠΕΙ να πάρω βάρος, άρχισα με πολύ δυσκολία να τσιμπάω παραπάνω..μια δν έτρωγα , μια έτρωγα 2-3 κουλουράκια επιπλέον με αποτέλεσμα?2 μήνες να έχω πάρει ελάχιστο βάρος κ να είμαι συνέχεια μπρος -πίσω.

---

Ως ένα βαθμό το κάνω και εγώ αυτό. Ίσως και γι αυτό με διαβάζεις και σχετικά χαλαρή γιατί τώρα με παίρνει και έχω το περιθώριο. Τσιμπολογάω παραπάνω και κυρίως σκατολοίδια και τα βράδια πολλές φορές δε θα φάω το βραδινό που μου χει αλλά γλυκό η κρέπα ή κανά σουβλάκι αλλά ακόμα και αυτές τις παρασπονδίες τις κάνω μαζεμένα. Τον έχω το φόβο δηλαδή ακόμα.
Το διαιτολόγιο μου δε μπορώ να πω είναι τέτοιο που με χορταίνει αλλά κάποιες στιγμές τη θέλω να την κάνω τη γουρουνιά μου και ιδίως όταν γυρνάω από το γυμναστήριο που θέλω να τα φάω όλα όμως ναι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν το κάνω πάντα το επόμενο βήμα. Κάποιες φορές ναι θα το φάω να πχ σήμερα μετά το γυμναστήριο έφαγα ταχίνι και λίγη μερέντα και ήπια και καφέ αλλά άλλες φορές δεν το κάνω και είμαι συγκρατημένη γιατί αμέσως σκέφτομαι θερμίδες.
Μην νομίζεις δηλαδή ότι μου χουν φύγει και μένα όλα τα κόμπλεξ. Καμία σχέση. Η διαιτολόγος μου μου χει πει μεν να μην φοβάμαι, να τσιμπολογάω, να τρώω παραπάνω και πλέον είμαι σε φάση γενικού διαιτολογίου μπορώ δηλαδή να φάω τα πάντα αλλά δε σου κρύβω ότι είναι ωρες που κάθομαι και μετράω τις ποσότητες μην τυχόν και φάω παραπάνω.
Το παραδέχομαι δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να δω το 54-55 στη ζυγαριά όταν είδα το 50 τον πρώτο καιρό με τις κατακρατήσεις παρολίγο να το πάθω το εγκεφαλικό αυτό όμως που προσπαθώ να κάνω είναι να βελτιώσω την άμυνα του οργανισμού μου. Για μένα Ροζούλα μου εκείνη είναι το κλειδί. Έχουμε ταλαιπωρήσει τόσο τον οργανισμό που είναι πολύ φυσιολογικό να βρίσκεταιο σε σύγχιση και να μην ανταποκρίνεται όπως πρέπει.
Εκεί αν θες είναι για μένα το λάθος. Το να κάνεις ένα υπερφαγικό μια στο τόσο εσύ και οποιοσδήποτε δεν το θεωρώ τόσο τραγικό. Αλοίμονο δεν είμαστε από ατσάλι και ούτε μπορούμε μέρα νύχτα να μετράμε ποσότητες το κακό είναι να μην γίνονται συνήθεια.
Πρέπει να προσπαθήσεις να βρεις ένα μέτρο. Σε αυτόν τον τομέα νομιζω ότι τα κουτσοκαταφέρνω. Αυτό μάλιστα συζήταγα τις προάλλες με τη διαιτολόγο μου. Κάναμε μια γενικής φύσεως κουβέντα (την καημένη την εχω λίγο και ως ψυχολόγο) και της έλεγα και συμφώνησε μαζί μου ότι όταν ρε παιδί σου μπει να φας κάτι που υποτίθεται θεωρείται απαγορευμένο είναι πολύ προτιμότερο να το φας παρά να το σκέφτεσαι συνέχεια και ακόμα χειρότερα να καταλήξεις να φας χίλια δύο άσχετα πράγματα. Το θέμα είναι όταν θα κάνεις την παρασπονδία σου να την κάνεις με μέτρο.
Να πχ εγώ χτες ήθελα να φάω ένα σουβλάκι το βράδυ. Τέλεια. Ενώ εγώ το σουβλάκι το θέλω έξτρα παχυντικό με τα πάντα όλα κρατήθηκα και την ώρα της παραγγελίας πήρα πίτα με γύρο κοτόπουλο και γιαούρτι. Κάλυψα την ανάγκη μου για σουβλάκι και απέφυγα τις τηγανητές πατάτες.
Τις προάλλες πάλι μου μύρισε βάφλα. Βασικά δηλαδή είχα βγει και θέλανε να πάμε για βάφλες. Τέλεια αφου μου μύρισε θα την φάω. Το μεσημέρι λοιπόν αντι ξέρω γω για 1,5 φλυτζάνα μακαρόνια έφαγα μία και το βράδυ κυρία τη βάφλα μου.
Την προηγούμενη βδομάδα είχαμε το φαί μου. Παστίτσιο. Η μερίδα και καλά είναι 200-250 γραμμάρια. Εγώ έκοψα μία των 350. Σκεφτόμουνα από δω και από κει το βλεπα λαχταριστό και λέω αι στο διάολο θα το φάω και δεν παει στο διάολο. Εφαγα λοιπόν παραπάνω το μεσημέρι ωραία το ίδιο βράδυ απλά έφαγα πιο μαζεμένα.
Σου αναφέρω όλα αυτά τα παραδείγματα για να σου δώσω να καταλάβεις γιατί τον τελευταίο καιρό είμαι καλύτερα ψυχολογικά και δεν νιώθω τόσο εξαρτημένη στη σκέψη του φαγητού. Γιατί πολύ απλά τρωω τα πάντα τροφές που είχα στερηθεί στα χρόνια της δίαιτας και μετα στην εποχή της ανορεξίας και βλέπω ότι δεν επέρχεται καμιά καταστροφή όπου καταστροφή να ξυπνήσω 3 κιλά πιο παχιά όπως φαντασιωνόμουν στο παρελθόν.
Θέλω να σου πω δηλαδή ότι έχω θέσει κάποια όρια και προσπαθώ να μην ξεφεύγω από αυτά.
Θα μουν η μεγαλύτερη ψεύτρα αν σου έλεγα ότι είναι εύκολο.
Είναι στιγμές που θολώνει το μάτι μου. Να σου λέω πριν λίγο γουρούνιασα μια κουταλιά ταχίνι πήγα να φάω και έφαγα 4-5. Είχα χορτάσει και καλύψει τη γεύση μου με την μία κουταλιά αλλά δε σταμάτησα συνέχισα γιατί είναι αυτό που γράφεις και εσυ πιο πάνω μου βγαίνει η αντίδραση από την στέρηση αλλά είναι στην τελική λάθος αντιμετώπιση. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα έλα μωρέ Μαρία να παχύνεις δε θες τι έγινε?
Και όμως έγινε γιατί φυσικά και δε θα πάρω 5 κιλά με λίγο ταχίνι αλλά το θέμα είναι πως θα πάρεις τα κιλά. Εκεί είναι το μυστικό. Έχοντας δει και τις δύο όψεις του νομίσματος σου λέω με βεβαιότητα ότι είναι πολύ πιο επίπονο και δύσκολο να βάλεις κιλά παρά να χάσεις. Οι κίνδυνοι είναι πολύ περισσότεροι όταν θες να αυξήσεις το βάρος. Αν παρασυρθείς και αφεθείς θα δεις μεν αποτέλεσμα αλλά πολύ γρήγορα και με λανθασμένο τρόπο.

Ροζούλα μου για άλλη μια φορα να σου ζητήσω συγνώμη για το λογίδριο μου άρχισα πάλι τα φιλοσοφικά μου ελπίζω να μη με παρεξηγείς και σε καμία περιπτωση δε θέλω να στο παίξω δασκάλα η ψυχολόγος. Αυτό που θέλω να σου περάσω μέσα από τα κείμενα μου είναι ότι δεν πρέπει να σε καταβάλλει η συνεχόμενη αύξηση του βάρους σου και ότι πρέπει να προσπαθήσεις να βάλεις μια τελεία. Δοκίμασε τις αντοχές σου, για μια βδομάδα ή για λιγότερο για 3 μέρες κάνε το εξής πείραμα. Ζυγίσου ή έχε ως μέτρο κάποιο ρούχο ή μην το κάνεις καθόλου αν νομίζεις ότι θα σε αγχώσει προσπάθησε όμως αυτό το χρονικό διάστημα να ακολουθήσεις ένα συγκεκριμένο διαιτολόγιο. Ξεκίνα με ένα καλό πρωινό και για μεσημέρι φρόντισε να μαγειρέψεις μόνο την ποσότητα που σου χρειάζεται. Μην αφήνεις δηλαδή έξτρα φαγητό που να μπορείς να το φας ανά πάσα στιγμή. Φρόντισε για τα απολύτως απαραίτητα. Το βράδυ προσπάθησε να φας όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Θα περάσεις δύσκολα στην αρχή, θα πεινάσεις, θα θες να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο στο λέω από εμπειρία αλλά εδώ είναι που πρέπει να βρεις τα πατήματα και τις αντοχές.
Το καταλαβαίνω κούκλα μου ότι είσαι εξαντλημένη. Αισθάνομαι το ίδιο κουρασμένη με σένα στο λέω ειλικρινα. Κουράστηκα να παλεύω καθημερινά όμως τελικά τι είναι πιο κουραστικό να καταπιεστώ για μερικούς μήνες μέχρι να "γιατρευτώ" ή να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου όντας άρρωστη ψυχικά και σωματικά;
Ναι μπορεί κάποια στιγμή να συμβιβαστώ με την νέα εικόνα μου αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι θα μπορέσω να συγκρατιέμαι μια ζωή και να απομυθοπόιήσω το φαγητό, μάλλον είμαστε καταδικασμένοι να έχουμε μονίμως θέμα απλα για μένα πλέον θα είναι μια μικρή νίκη να ξυπνάω και να μην μου ορίζει τη ζωή στο βαθμό που το έκανε κάποτε.

Quote:

---

Ίσως θα έπρεπε όλα αυτά να τα κάνω με την υποστήριξη ενος ειδικού γιατί είναι όντως πολύ ψυχοφθόρο.Κάνεις πολύ καλά που τα βάζεις σιγα σιγα τα κιλά , εμένα αυτό ήταν το λάθος μου , οτι τα πήρα άτσαλα και δν μου έδωσα τον χρόνο να συνειδητοποιώ τις αλλαγες

---

Να σου πω το χα σκεφτεί να πάω σε ψυχολόγο αλλά στην περίπτωση μου νομίζω ότι δε θα έβγαζα κάτι. Αν μάλιστα δεν πέσεις και σε καλό ψυχολόγο κοντευεις να αποτρελαθείς εγώ αυτό που ήθελα ήταν να αποκαταστήσω τη σχέση μου με το φαί ως ένα βαθμό και σε αυτό μου έφτασε η βοήθεια της διαιτολόγου. Δεν ξέρω ίσως ήμουν από τις "εύκολες" περιπτώσεις που όταν είπα τέρμα ήταν και τέρμα. Τα υπόλοιπα τώρα κολλήματα μου και ψυχολογικές μου αναζητήσεις και πάλι πρέπει να τις λύσω μόνη μου.
Τώρα στο δεύτερο σκέλος είπες νομίζω τη μαγική λέξη. Αυτό νομίζω ότι με σώνει εμένα. Βάζοντας σταδιακά τα κιλά κερδίζω χρόνο. Μου δίνω το χρόνο να βλέπω με καλό μάτι τις όποιες αλλαγές και να μην πανικοβάλλομαι. Προσπάθεια να πάρω κιλά είχα κάνει και παλιά. Αποτέλεσμα. 6 κιλά σε 9 μέρες!!!! Φρίκη και ξαναμανα δίαιτα και μετά φαύλος κύκλος.

Quote:

---

μηδενική άσκηση γιατί το εντατικό περπάτημα ωρών το έχω συνδιάσει με την μανία μου για να μην πάρω γραμμάριο και μου βγήκε μια απάθεια και σε αυτόν τον τομέα και γενικότερα

---

Στην αρχή έβλεπα το γυμναστήριο ως έναν τρόπο περα του να δυναμώσω μυικά για να μην παχαίνω. Ένα ακόμα λάθος.
Τους τελευταίους μήνες συνειδητοποιώ την πραγματική βοήθεια που μου προσφέρει. Τον πρώτο καιρό ξεπατωνόμουνα. Εκανα 150 ώρες αερόβια για να
κάψω το λίπος (ποιο λίπος τρομάρα να μου ρθει) και άλλες τόσες βάρη και σαχλαμάρες. Και φυσικά αποτέλεσμα μηδέν. Γύρναγα σπίτι έτρωγα το σύμπαν και μετά το έραβα και να μην μιλήσω για το αισθητικό του πράγματος.
Λάθος πολύ λάθος. Το γυμναστήριο αυτή τη στιγμή μου προσφέρει ευεξία. Πάω εκεί και αγχώνομαι μόνο πως να κάνω καλύτερα την άσκηση περνάει η ώρα και δεν το καταλαβαίνω εγώ που βαριόμουν να σηκώσω και δάχτυλο. Έμαθα να γυμνάζομαι και σωστά προκειμένου να χτυπήσω στη ρίζα το πρόβλημα (μυική ενδυνάμωση και αύξηση μυικής μαζας) και έπαψα να σκέφτομαι πόσες θερμίδες θα χάσω
Αν σου φαίνεται δύσκολο να ακολουθήσεις ένα πρόγραμμα γυμναστηριου γράψου σε ένα ομαδικό πρόγραμμα ή σε χορό ή προσπάθησε να περπατάς μισή ώρα την ημέρα. Μικρά βήματα στην αρχή αλλά που σίγουρα το΄νώνουν τον μεταβολισμό πράγμα που έχουμε ανάγκη. Και επουδενί η αμέσως επόμενη αντίδραση σου να ναι ε τώρα γυμνάστηκα ας πετάξω την προσπάθεια στον κάδο των αχρήστων και ας φάω. Πεινάς; Φάε μισό γιαούρτι, ένα μήλο ή πιες ενα χυμό.

Για μία ακόμα φορά θέλω να ζητήσω συγνώμη και από σένα και από τα υπόλοιπα μέλη για την φλυαρία μου. Επαναλαμβάνω ότι με το παραπάνω κείμενο μου δε θέλω να το παίξω φωτεινή παντογνώστης. Αν ήταν έτσι θα χα γλιτώσει από πολλά.
Και το δικό μου μυαλό με προδίδει όμως θέλω να σου δείξω ότι εγώ δεν είμαι πιο δυνατή από σένα. Κάνω τις ίδιες και χειρότερες αρνητικές σκέψεις, πολλές φορές με πιάνει μια απέχθεια για όλους και για όλα αλλά πρέπει να παλέψω.
Μακάρι σε ένα μήνα ή έχοντας φτάσει πλέον στα 54 κιλά να σου λέω τα ίδια και να μη με έχει πιάσει το συναίσθημα του πανικού αυτή τη στιγμή όμως αποφάσισα να μου δώσω μια δεύτερη ευκαιρία και δεύτερες ευκαιρίες δεν ξανάρχονται πολλές φορές. Μπορεί at the end of the day να μαι και πάλι μόνη μου αλλά τουλάχιστον θα μαι εγώ καλά και ας μην έχω κάποιον να μου κρατάει το χέρι. Μια ζωή ζω υποβασταζόμενη σε δεκανίκια όσο και αν καμιά φορά δε θέλω να το παραδεχτώ και το παιζω ανεξάρτητη τουλάχιστον ελπίζω μια μέρα όχι μακρινή να ξυπνήσω και να ξεκινήσω τη μέρα στηριζόμενη στις δικές μου δυνάμεις όποιες και αν είναι αυτές.
Και πάλι ευχαριστώ που με ακούσατε ή μάλλον με διαβάσατε.
Καμιά φορά αναρωτιεμαι γιατί σας τα γράφω όλα αυτά. Είναι σκέψεις που δεν τις έχω μοιραστεί με αλλους και στην αρχή ήμουν πολύ διστακτική με αυτό το φόρουμ όμως τελικά με βοήθησε πιο πολύ από ότι περιμενα. Τα μάτια μου είδαν και διάβασαν πολλά και δε θέλω να ξαναβρεθώ στον ίδιο δρόμο.
Ροζούλα μου στο ξαναλέω και εσύ μπορείς να το κάνεις. Χρειάζεται χρόνος και αληθινή παλη κάποιες πληγές ενδεχομένως δε θα κλείσουν ποτέ αλλά το τέλος της διαδρομής είναι σίγουρα πιο συναρπαστικό.

[/quote]Μη μπαινεις σε αυτο το τριπ της συγκρισης γιατι αυτοι που εχουν υγιη σχεση με το φαγητο εχουν αλλα προβληματα σε αλλους τομεις.Επισης η ζωη με εχει μαθει οτι οι ανθρωποι που δειχνουν μια χαρα εξωτερικα επιτυχιμενοι η βολεμενη οπως λες δεν ειναι ετσι απλως πρεπει να βγουνε καπως κ αυτοι προς τα εξω κ υιοθετουνε μια εικονα.Εσυ τους βλεπεις ετσι αλλα πιστεψε με οταν πραγματικα γνωρισα ατομα κ μιλησα μαζι τους καταλαβα οτι πολλες φορες καποιος για να πορευτει στη ζωη -κ καλα κανει αν τον βολευει- επιλεγει να δειχνει μια εικονα προς τα εξω που δεν περιλαμβανει κ τα προβληματα.Κανενας ουρανος δεν ειναι ανεφελος.Τωρα για σενα.Τι μπορεις να κανεις για να αισθανθεις καλα κ χωρις αγχος αυτες τις μερες; [/quote]

λέσινκγκ μου τώρα το είδα..Το ξέρω οτι τίποτα δν είναι όπως φαίνεται άλλωστε κ εγώ το ίδιο κάνω..όσο πιο χάλια είμαι τόσο πιο πολύ κάνω τον καραγκιόζη και γελάω, μπας και ξορκίσω τη μιζέρια έστω και προσωρινά,αλλά τουλάχιστον το προτιμώ απο αυτούς που θεωρούν οτι όλοι είναι υποχρεωμένοι να ακούνε την γκρίνια τους και να ασχολούνται ΜΟΝΟ μαζί τους.(έχω μια φίλη τέτοια που αν δν πιώ 3-4 ποτά δν την αντέχω με τιποτα)Τώρα για εμένα..πολλά που δν γίνονται με συγκεκριμένη συνταγή δυστυχώς..οπότε το μόνο που θα με βοηθούσε κάπως είναι να απομονωθώ λιγάκι γιατί η κοινωνικοποιησή μου τον τελευταίο καιρό άγγιξε τα όρια της ανάλωσης και όχι της διασκέδασης..!

Μαρία μου να γράφεις όσο θέλεις, άσε τις συγνώμες τώρα!Εκτός του ότι εδω μέσα γράφουμε σκέψεις που δν μπορούμε να μοιραστούμε παραέξω στον κύκλο μας , μου κάνει και καλό να σε διαβάζω, με ηρεμέις και νιώθω οτι δν είμαι και τόσο μόνη σε αυτή την ανηφόρα..(μεταφορικά και κυριολεκτικα:rolleyes:).Αυτό με το να τρώω ότι θελήσω αλλά με μέτρο πάλι το έκανα και ακόμα το κάνω δηλαδή τις μέρες που δν κάνω υπερφαγικά, δν υπάρχει πλεον τονοσαλάτα και αγγούρια , αν θελήσω να φάω κάτι ..δαγκώνω!Το θέμα είναι οτι στην αρχή το απολάμβανα και ημουν πολύ ανακουφισμένη και ήρεμη που ενώ απολάμβανα την τυροπιτούλα μου το πρωι (και όχι το γιαούρτι 0%), δν πάχαινα και ήμουν μια χαρά!Αλλά γρήγορα το βαρέθηκα και αυτό και ήθελα πάλι να φάω ώσπου να πεθάνω, έχοντας βέβαια την εύκολη λύση του εμετού(καταραμένη η ώρα που τον ανακάλυψα).Βέβαια αυτό που σου περιγράφω είναι καθαρά ψυχολογικό κ όχι σωματικό, οπότε εκεί κ αν έχω πρόβλημα!Είναι και η κωλοπερίοδος που δν με βοηθάει ώστε να πω οκ , τώρα μέτρο και συντήρηση και με πιάνουν τα σπαστικά μου και σκέφτομαι αυτό ακριβώς που είπες "έλα μωρέ, μην αρχίζεις πάλι τα ανορεξικά σου" με τη διαφορά οτι φρένο δν έχω καταφέρει να βάλω ποτέ πριν σκάω στο φαί.Το μεγαλύτερο λάθος που κάνω εγώ είναι οτι ορίζω εκ των προτέρων μια μέρα ελέυθερη..μα τι ελέυθερη?Είναι σαν να πεις στον αλκοολικό, σήμερα μπορέις να πιείς αλλά με μέτρο..γίνεται?Δεν γίνεται!Ετσι την πατάω και μετά τα κάνω σκατά.Και επειδή η ψυχολογία μου δν είναι και πολύ καλά , λέω πάντα το ίδιο.."κατεστρεψέ τα όλα, ούτως ή άλλως πιο πάτο δν γίνεται να πιάσεις..".Αλλά είναι αυτό που λες..αν δν γίνει η αρχή και αν δν επιμέινουμε λίγι πώς θα δούμε αποτελέσματα στο μέλλον?Μαγικά δν γίνονται το έχω καρατσεκάρει!Τουλάχιστον παρατηρώ και σε εμένα και σε εσένα οτι δν υπάρχει η παραμικρή διάθεση να επιστρεψουμε στην ανορεξία και αυτό είναι πολύ σημαντικό, βλέπω ας πούμε οτι όλη την ώρα τρώγομαι με τα κιλά και το σώμα μου αλλά με τρομοκρατεί ακόμα πιο πολύ να ξαναγίνω εκείνο το αρρωστιάρικο πράγμα..Είδα πρόσφατα κάτι φωτό απτο Πάσχα που πέρασε και έκλαιγα με λυγμούς 2 ώρες..καλά ρε γαμώτο ΔΕΝ έβλεπα πώς είμαι?ΔΕΝ καταλάβαινα?Ακόμα δν μπορώ να καταλάβω γιατί τιμωρούσα έτσι τον εαυτό μου και τον τιμωρώ ακόμα βέβαια..Τα κιλα εφόσον τα βάζεις με υγιεινές τροφές επι το πλείστον μη τα φοβάσαι.Και κάνεις και γυμναστική οπότε μια χαρά, εγώ και έτσι όπως είμαι τώρα αν ήμουν πιο σφιχτή και τα είχα πάρει τα κιλά λίγο πιο σταδιακά θα με άντεχα:smirk:Αλήθεια τώρα εσύ μετράς θερμίδες ή απλά ένα πλάνο απο την διαιτολόγο?Και αν μετράς θερμίδες περίπου στις πόσες είσαι καθημερινά?Εγώ όταν καταφέρνω να τηρήσω πρόγραμμα υπολογίζω για συντήρηση γύρω στις 1.600 τη μέρα, χωρίς καθόλου γυμναστική..

Όχι θερμίδες δεν μετράω. Στην πραγματικότητα ποτέ δε μέτραγα. Διπάβαζα μόνο θερμιδομετρητές αλλά κατάληγα να τρελαινόμουν γιατί δε μπορύσα να συντονιστώ με τις ποσότητες που έτρωγα εγώ και τις ποσότητες που έγραφε το βιβλίο.
Για την ψυχική μου υγεία λοπόν γιοκ θερμίδες. Απλά αυτό που ξέρω είναι ότι το τωρινό μου διαιτολόγιο είναι περίπου 1700-1800 θερμίδες. Αρχικά ξεκίνησα με 1200 και σιγά σιγά τις ανεβάσαμε. Υποθέτω ότι ναι 1600 θερμίδες για συντήρηση είναι μια χαρά.
Βασικά τώρα το διαιτολόγιο μου έγινε πιο γενικό και αυτό που κοιτάω είναι να προσέχω τις ποσότητες. Μου χει δώσει διάφορους συνδυασμούς (πχ κρεας με λαχανικά, η λαχανικά μαγειρεμένα) και πόση ποσότητα είναι σωστή και αυτό προσπαθώ να τηρώ με μικρές αποκλίσεις κάθε φορά.

Όσο γι αυτό που γράφεις για επιστροφή στην ανορεξία ναι φιλενάδα επουδενί δε σκέφτομαι να γυρίσω στα παλιά. Τώρα που βλέπω ψύχραιμα κάποια πράγματα δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω πως στο διάολο επεσα εγώ σε αυτή τη λούμπα. Πραγματικά χαράς στο κουράγιο μου που καθόμουν και ψωμολύσσαγα μέρες ολόκληρες.
Τώρα ειλικρινά σου μιλαω ενώ κάποιες φορές με πιάνουν τα ψυχολογικά μου και το άγχος μου δε σκέφτηκα ούτε μια φορά α να τώρα δε θα φάω. Ούτε μου περνάει από το μυαλό ότι θα περάσει μια μέρα τι λέω μέρα ώρες που θα κάτσω να μείνω νηστική για να ικανοποιήσω τη ματαιοδοξία μου.
Που να δεις δικές μου φωτογραφίες. Έκτρωμα. Αρρωστη σαν ναρκομανής και χειρότερα. Το μάτι είχε μπει μέσα καλέ αλλά το χειρότερο είναι οτι εγώ δεν το έβλεπα ή μάλλον υπήρχαν στιγμές που το έβλεπα αλλά δεν ενδιαφερόμουν να το αλλάξω.

Το καλό με μένα ήταν ότι δε γνώρισα και το άλλο άκρο. Ποτέ δε μου κοψε να πάω να κάνω εμετό ούτε επέδειξα ποτέ στη ζωή μου υπερφαγικές τάσεις μόνο κάποια διατροφικά ξεσπάσματα περιορισμένης βέβαια έντασης.
Εσύ είχες να παλέψεις και με τα δύο και είναι πολύ φυσιολογικό να αντιμετωπίζεις περισσότερες δυσκολίες και να μην μπορείς να βρεις τις ισορροπίες σου όμως δεν είναι ακατόρθωτο και στο λέω εγγυημένα θα βοηθήσει πολύ την ψυχολογία σου. Εμένα με ανεβάζει κάθε μέρα. Βλέπω ότι κάνω μια μεγάλη προσπάθεια προς το σωστό δρόμο αυτή τη φορά και αυτό με γεμίζει. Δεν τα χω λύσει όλα μου τα προβλήματα έχω θέματα πολλά σε άλλους τομείς αλλά μετά από καιρό πέφτω και κοιμάμαι και έχω τη συνείδηση μου καθαρή.

Α και κάτι άλλο σχετικά με τη γυμναστική. Προσπαθώ να σου βρω εναλλακτικά πράγματα. Πχ κάνεις δουλειές του σπιτιού; Είναι και αυτή μια μέθοδος άσκησης

Πριν λίγο μιλούσα με τους δικούς μου στο τηλ. και μέσα σ όλα χαζογελούσαν οτι γέμισαν το σπίτι μελομακάρονα , κουραμπιέδες κτλ όπως και ΤΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ θέλω να μου φτιάξουν και χαχα χα , χου χου χου "έλα εσύ με το καλό να σε παχύνουμε!!!"(πολύ αποτυχημένο χιουμοράκι σε άνθρωπο με το δικό μου πρόβλημα αλλά τι να πώ...)Τέλος πάντων εκεί που πήγα να ηρεμήσω με έχει λούσει κρύος ιδρώτας για τη στιγμή που θα βρεθώ ανάμεσα σε τόσα γλυκά..σκέφτηκα μέχρι και να μην πάω καθόλου..Και σας ρωτώ!Έχετε σκέφτει πώς θα αντιμετωπίσετε το συγκεκεριμένο θέμα εσείς?Φοβάμαι-τρέμω οτι θα βρεθώ πάλι αγκαλιά με τη λεκάνη και δν μπορώ καθόλου πια.. Απο τη μια σκέφτομαι να τρώω τα πάντα με μέτρο πχ 1-2 μελομακάρονα τη μέρα, απο την άλλη φοβάμαι οτι δν θα μπορέσω να τηρήσω μέτρο και το 1-2 θα γίνουν ολόκληρη πιατέλα , οπότε η μόνη λύση είναι να μην αγγίξω τίποτα κ όσο αντέξω..Θα μέινω και κοντά 15 μέρες και απο τώρα έχει χαλάσει η διαθεσή μου τρομέρα, γιατί θυμάμαι δυστυχώς πολύ καλά την κατάντια μου στις περσινές γιορτές..

Φοβάμαι-τρέμω οτι θα βρεθώ πάλι αγκαλιά με τη λεκάνη και δν μπορώ καθόλου πια.. Απο τη μια σκέφτομαι να τρώω τα πάντα με μέτρο πχ 1-2 μελομακάρονα τη μέρα, απο την άλλη φοβάμαι οτι δν θα μπορέσω να τηρήσω μέτρο και το 1-2 θα γίνουν ολόκληρη πιατέλα , οπότε η μόνη λύση είναι να μην αγγίξω τίποτα κ όσο αντέξω..Θα μέινω και κοντά 15 μέρες και απο τώρα έχει χαλάσει η διαθεσή μου τρομέρα, γιατί θυμάμαι δυστυχώς πολύ καλά την κατάντια μου στις περσινές γιορτές..

Αν και αυτά που θα σου γράψω είναι καθαρά θεωρητικά θα σου μεταφέρω κάποιες συμβουλές που μου έδωσε η διαιτολόγος μου γιατί και εγώ ένα άγχος το έχω. Να μην παρεκτραπώ βασικά όχι να μην παχύνω. Μετά τα περσινά Χριστούγεννα αφαγίας δε θέλω να περάσω στο άλλο άκρο.
Νομίζω την απάντηση την έδωσες μόνη σου. Μέτρο. Αυτό είναι το κλεδί το θέμα όμως είναι πως διατηρείς αυτό το μέτρο και ειδικά άτομα όπως εμείς με θεματάκια γύρω από το φαγητό.
Το να μην αγγίξεις τίποτα δε θα στο συνιστούσα για τον απλούστατο λόγο ότι αργά ή γρήγορα η στέρηση και η καταπίεση θα σε οδηγήσει να φας όλη την πιατέλα. Προσπάθησε να περιοριστείς στο 1-2 την ημέρα. Φρόντισε να μην περνάς συχνά από το μέρος που τα χετε φυλαγμένα μην πάρεις δηλαδή μια πιατέλα στο δωμάτιο σου.
Επίσης διάλεγε τα μιρκότερα σε μέγεθος. 2- 3 την ημέρα μαζί με το καφεδάκι σου δε θα σε βλάψουν. Για παράδειγμα καθιέρωσε το για πρωινό και απογευματινό. Ενα μελομακαρονο με καφέ.
Όσο αφορά τωρα το υπόλοιπο φαγητό. Εδώ θέλει τη μεγαλύτερη δύναμη. Καταρχήν θα πρέπει να κλείσεις τα αυτιά φιλενάδα. Μην αφήνεις τους άλλους να αποφασισουν για σένα τι θα φας. Εσύ θα φτιάξεις το πιάτο σου.
Ξεκινώντας να φτιάχνεις το πιάτο σου ξεκίνα από τη σαλάτα. Έτσι μάνι μάνι καλύπτεις το μισό σου πιάτο σχεδόν. Για το υπόλοιπο κάνε μια επιλογή με βάση το γούστο σου. πχ λίγη γαλοπούλα και 1-2 ορεκτικά ή λίγο κρέας με πατάτες.
Προσοχή μην κάνεις το λάθος και αν θες να πας το βράδυ κάπου μείνεις νηστική όλη την ημέρα. Φρόντισε το μεσημέρι να φας μια σαλατούλα ή γιαουρτάκι ώστε να μην έχεις έντονο το αίσθημα της πείνας.
Αν πριν το φαγητό προσφέρουν ενα μελομακαρονο η κάποιο ποτό προτίμησε ένα ποτήρι νερό
Αν και την επόμενη μέρα εχεις τραπέζι επέλεξε να μη φας παλι το ίδιο με το χτεσινό. Πάρε ένα φιλέτο για παράδειγμα.
Θα μου πεις τώρα τι σου λέω. Ούτε εγώ ξέρω αν θα τα τηρήσω το σίγουρο είναι ότι θα το προσπαθήσω. Εκτός του μέτρου το θέμα είναι να μην αφήνουμε τους άλλους να χαλάσουν τη διάθεση μας.

Αχχχ έτσι τσιμπάει η μάνα μου..λίγη γαλοπούλα κ μπόλικη σαλάτα..οι υπόλοιποι..ξεσκιζόμαστε!!Τα γλυκά κ τα ψωμιά φοβάμαι πάρα πολύ με το φαί δν έχω πρόβλημα, ειδικά τώρα που είμαι χορτάτη κ δν στερούμαι, άσε που κρεατικά τρώω ούτως ή άλλως με το ζόρι.Αλλά το σπίτι αυτές τις μέρες είναι γεμάτο πιατέλες με γλυκά και ειδικά μελομακάρονα -δίπλες κάθε χρόνο τα τσακίζω κυρίως εγώ..!Και φοβάμαι παρα πολύ τις μέρες που θα είμαι μόνη μου κ θα έχω τη δυνατότητα να κάνω βουλιμικό, γιατί με κόσμο στο σπίτι δν το ρισκάρω με τίποτα.Θ προσπαθήσω να τρώω όπως λες Μαράκι , μικρή ποσότητα κάθε μέρα κ ας αφήσω Χριστούγεννα -Πρωτοχρονιά πιο ελέυθερα και ότι γίνει..Τώρα ας πουμε που γραφω επειδή είμαι υπερχορτάτη σκέφτομαι μελομακάρονα κ δν μου κάνει καθόλου αίσθηση, αλλά ας μη υποτιμώ το τέρας της βουλιμίας γιατί όποτε το έκανα , επέστρεψε ισχυρότερο..

Αχ Ροζ κι εγω συνεχεια συτο σκεφτομαι.ειδικα πως θα αντισταθω στα μελομακαρονα... και μετα συνειδητοποιησα οτι παντα το παρακανα στο φαγητο τις γιορτες,οπως ολος ο κοσμος... και αποφασισα οτι δε χρειαζεται να αγχωνομαι... και 5 μελομακαρονα να θελησω να φαω,θα το κανω,χωρις τυψεις και χωρις αγχος...οπως παλια...ε δε μπορει,καποια στιγμη θα σκασω και θα σταματησω.τον εμετο θελω να αποφυγω και ο,τι αυτος συνεπαγεται....

κι εσυ λοιπον,αφου καθε χρονο τα τσακιζες,δε χρειαζεται να νιωθεις τυψεις,δεν κανεις διαιτα.το θεμα ομως ειναι να φας τη στιγμη που θελεις να τα φας και να σταματησεις οταν πρεπει,οχι να συνεχιζεις εχοντας στο μυαλο σου την προοπτικη να τα κανεις εμετο...

Λοιπόν αυτό είναι το μυστικό όντως.Να μην σκεφτόμαστε οτι κάνουμε δίαιτα κ οτι κάτι είναι απαγορευμένο.Τώρα την τελευτ. φορά που πήγα , ήμουν πολύ κουρασμένη ψυχολογικά και σκεφτόμουν οτι θα τρώω ότι γουστάρω και τέλος.Και σε πληροφορώ οτι παρότι υπήρχαν γύρω μου τα δεκαπλάσια φαγητά απότι έχω σπίτι μου , δν τα έβλεπα καν.Βέβαια τώρα θα έχουμε κ άφθονο αλκοόλ και ξενύχτια κ απρόοπτους πειρασμούς και θα μείνω πολύ καιρό αλλά ας κάνω συντήρηση έστω ...Εσένα Αλεξανδρίτα που είναι πιο ενημερωμένοι οι δικοί σου πάνω στο τι αντιμετωπίζεις θα είναι καλύτερα θα δεις..Εμένα η μάνα μου έχει πάρει απο τώρα τα υλικά να μου φτιάξει τα αγαπημένα μου φαγητά να με περιμένουν:dork: και με ενημέρωσε οτι έφτιαξε και παραπάνω μελομακάρονα τραγανά ειδικά για εμένα που μου αρέσουν έτσι κ δίπλες που τις τρώω μονο εγώ , παρότι χτυπήθηκα να μην φτιάξει τίποτα!!!!!...και το να με βλέπουν με πρησμένη την κοιλιά κ χαλασμένη διάθεση το θεωρούν περιποίηση γιατι "εκεί στην Αθήνα δν έχεις τη δυνατότητα να τρως σπιτικό φαγάκι!".Α ρε Ελλάδα!!

Μακαρι να ηταν ετσι,κι εγω αυτο περιμενα Ροζ αλλα τελικα η ελληνιδα μανα δεν αλλαζει... δυστυχως,δεν εχει βαλει μυαλο και πρεπει συνεχεια να της υπενθυμιζω πως εχει η κατασταση και πιστεψε με δε μου ειναι καθολου ευκολο γιατι γενικα δε συζηταμε καθολου αυτο το θεμα.Ισως και να θελουν να πιστευουν οτι αυτο ηταν ενα μεμονωμενο περιστατικο.

Πιστεύω οτι εθελοτυφλούν γιατί κακά τα ψέματα είναι πολύ δύσκολο να δεχτείς οτι το παιδί σου περνάει κάτι τέτοιο, ειδικά άνθρωποι που δν είναι κ ενημερωμένοι πάνω στο θέμα(και γιατί να είναι άλλωστε).Κ εγώ που έχω μιλήσει άπειρες ώρες με τη μάνα μου κ εμμέσως πλην σαφως της έχω περάσει το μήνυμα για την καταστασή μου , παριστάνει οτι δν τρέχει τίποτα κ δν επιμένω πια..Εντωμεταξύ για να τιμήσω κ το τόπικ, μόλις έφαγα 2 τεράστιες πιτες με απόλα, έτσι χωρίς να πεινάω επειδή μου καρφώθηκαν στο μυαλό κ φοβηθηκα πως αν το καταπιέσω θα κάνω αύριο βουλιμικό.Με τη μισή ήδη είχα χορτάσει αλλά συνέχισα κ τις κατέβασα αμάσητες για να μην τις βλέπω..

Quote:

---

Originally posted by POZ
αλλά συνέχισα κ τις κατέβασα αμάσητες για να μην τις βλέπω..

---

χαχαχαχαχα!!!!!!!θεεικη δικαιολογια!!!!!!!

:P για να μάθουν να με προκαλούν!Τώρα θα κατεβάσω και μια cola να τις εξολοθρεύσει τελείως, προς γνώση και συμόρφωση των απανταχού πιτόγυρων που θα τολμήσουν να βρεθούν στον δρόμο μου μελλοντικά..:roll: