Οριακή μου αγάπη Vol. 2

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Υπάρχουν χαρακτηριστικά μια οριακής προσωπικότητας;
Πως μπορώ να της μιλήσω γ αυτό;

---

Αγαπητέ xaris_7, όλα αυτά που περιέγραψες, όπως είπε άλλος φίλος πιο πάνω, θα μπορούσαν να ανήκουν στα συμπτώματα, για τα οποία, όλοι όσοι γράφουμε εδώ, δυστυχώς χρειάστηκε να μάθουμε. Είμαι βεβαίως και εγώ ακόμη στο ψάξιμο, όπως και εσύ.

Χειριστικές συμπεριφορές κάθε είδους είναι σε κάθε περίπτωση απορριπτέες, είτε πρόκειται για πάσχοντα από κάποια ΔΠ είτε όχι. Σε κάθε περίπτωση, θα ήθελα να σου πω τα εξής:

- Όταν κάποιος αρχίζει να ψάχνει στο ίντερνετ για πληροφορίες σχετικά με τη συμπεριφορά της κοπέλας του, διότι μάλλον έχει ενδοιασμούς (ή φόβο) να της μιλήσει ευθέως, όπως θα έπρεπε να γίνεται κανονικά

- Όταν διαβάζοντας κάτι, ή βλέποντας κάποιο βίντεο σχετικά με διαταραχές προσωπικότητες, cluster b κ.λπ., ή γράφοντας σε φόρουμ σχετικά με το θέμα, αρχίζει να έχει όλο και πιο έντονα την αίσθηση «ωπ-εδώ-είμαστε», «μα ναι! αυτό ακριβώς γίνεται και με αυτήν»

- Όταν τέτοια περίεργα δεν υπήρξαν σε παλιότερες πιο «συμβατικές σχέσεις»

... τότε, φίλε μου, μάλλον υπάρχει πρόβλημα.

Εφόσον λοιπόν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, τότε το ερώτημα δεν είναι πώς να της μιλήσεις γι᾽ αυτό (αφενός δεν νομίζω να ενθουσιαστεί, αφετέρου μιλάμε για προσωπικότητα... δεν αλλάζει), αλλά πώς να προστατέψεις τον εαυτό σου. Υπάρχουν δύο τρόποι: είτε γίνεσαι Βούδας και υπομένεις απαράδεκτες για τον μέσο άνθρωπο ταπεινωτικές συμπεριφορές (για πόσο;) είτε φεύγεις με την ελπίδα πως η εμπειρία δεν θα σε σημαδέψει.

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Τώρα με έπιασε η περιέργεια να ρωτήσω εάν έχει τύχει να μιλήσετε κάποιαν που να είστε σε σχέση για καιρό... Εγώ, ναι, το έχω νιώσει. Δεν ξέρω αν ήταν μίσος ή συσσωρευμένος θυμός βέβαια.

---

Μίσος, όχι. Δυσαρέσκεια και θυμό που είχε μαζευτεί από διάφορα, ναι (σε παλιότερη, μακροχρόνια σχέση). Και τα δύο μετατράπηκαν συν τω χρόνω σε αδιαφορία και τότε χώρισα.

Καλημέρα. Δεν έχετε επίσης την αίσθηση ότι είναι σαν ναρκωτικό αυτοί οι άνθρωποι; (το έχει πει και ο Αίολος).

Απλά ελπίζετε να είναι τα πράγματα ήπια, ζαλιστικά ευχάριστα σαν το χασίς και να μην σας βγει καμιά ηρωίνη στην πορεία...

Αλλά ενώ τα σκέφτεστε όλα αυτά, παθαίνετε και στερητικό σύνδρομο όταν δεν τους βλέπετε. Και σας είναι πολύ δύσκολο να τους βγάλετε από τη ζωή σας.

Ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Κυρίως από ότι καταλαβαίνω λόγω του μηχανισμού της εξιδανικευσης-υποτιμησης που τους διέπει, και του μηχανισμού που μας διέπει εμάς σαν προσωπικότητες, της ενεργοποίησης της ντοπαμινης από την εξυψωση..

Ευχαριστώ θερμά και πάλι για τις πολύτιμες απαντήσεις σας.
Ο λόγος κυριως που μπήκα στη διαδικασία να απευθυνθώ εδώ στο Forum ήταν αφενός οι υποψίες μου από τον 2ο μήνα και η προσεκτική παρακολούθηση των συμπεριφορών της γενικότερα και αφετέρου ότι τις τελευταίες 2 εβδομάδες λόγω ότι έδωσα λίγο χώρο και χρόνο καθώς είχε ένα θέμα με το παιδί της, της έχει καρφωθεί η ιδέα ότι έχω άλλη κοπέλα ή ότι μιλάω με άλλη κοπέλα, και φαίνεται φανερά επηρεασμένη.. Το βλέπω ξεκάθαρα.. Εκείνη βέβαια επιμένει ότι περιμένει περίοδο.. Προμετωπιδα που βάζει συχνά αυτούς τους μήνες όταν έχει κάτι και δεν είναι καλά...

Πως μπορείς να ξεκλειδώσεις αυτά τα άτομα; Σίγουρα δεν υπάρχουν κάποιοι μηχανισμοι να κατευναζεις τις ανασφάλειες τους;

Ευχαριστω εκ των προτέρων

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Ευχαριστώ θερμά και πάλι για τις πολύτιμες απαντήσεις σας.
Ο λόγος κυριως που μπήκα στη διαδικασία να απευθυνθώ εδώ στο Forum ήταν αφενός οι υποψίες μου από τον 2ο μήνα και η προσεκτική παρακολούθηση των συμπεριφορών της γενικότερα και αφετέρου ότι τις τελευταίες 2 εβδομάδες λόγω ότι έδωσα λίγο χώρο και χρόνο καθώς είχε ένα θέμα με το παιδί της, της έχει καρφωθεί η ιδέα ότι έχω άλλη κοπέλα ή ότι μιλάω με άλλη κοπέλα, και φαίνεται φανερά επηρεασμένη.. Το βλέπω ξεκάθαρα.. Εκείνη βέβαια επιμένει ότι περιμένει περίοδο.. Προμετωπιδα που βάζει συχνά αυτούς τους μήνες όταν έχει κάτι και δεν είναι καλά...

Πως μπορείς να ξεκλειδώσεις αυτά τα άτομα; Σίγουρα δεν υπάρχουν κάποιοι μηχανισμοι να κατευναζεις τις ανασφάλειες τους;

Ευχαριστω εκ των προτέρων

---

Το ξεκλείδωμα εκλαμβάνεται ως χειρισμός ώστε να τους φέρεις στα μέτρα σου όποτε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.

Quote:

---

Originally Posted by OD1

Χειριστικές συμπεριφορές κάθε είδους είναι σε κάθε περίπτωση απορριπτέες, είτε πρόκειται για πάσχοντα από κάποια ΔΠ είτε όχι. Σε κάθε περίπτωση, θα ήθελα να σου πω τα εξής:

- Όταν κάποιος αρχίζει να ψάχνει στο ίντερνετ για πληροφορίες σχετικά με τη συμπεριφορά της κοπέλας του, διότι μάλλον έχει ενδοιασμούς (ή φόβο) να της μιλήσει ευθέως, όπως θα έπρεπε να γίνεται κανονικά

- Όταν διαβάζοντας κάτι, ή βλέποντας κάποιο βίντεο σχετικά με διαταραχές προσωπικότητες, cluster b κ.λπ., ή γράφοντας σε φόρουμ σχετικά με το θέμα, αρχίζει να έχει όλο και πιο έντονα την αίσθηση «ωπ-εδώ-είμαστε», «μα ναι! αυτό ακριβώς γίνεται και με αυτήν»

- Όταν τέτοια περίεργα δεν υπήρξαν σε παλιότερες πιο «συμβατικές σχέσεις»

... τότε, φίλε μου, μάλλον υπάρχει πρόβλημα.

Εφόσον λοιπόν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, τότε το ερώτημα δεν είναι πώς να της μιλήσεις γι᾽ αυτό (αφενός δεν νομίζω να ενθουσιαστεί, αφετέρου μιλάμε για προσωπικότητα... δεν αλλάζει), αλλά πώς να προστατέψεις τον εαυτό σου. Υπάρχουν δύο τρόποι: είτε γίνεσαι Βούδας και υπομένεις απαράδεκτες για τον μέσο άνθρωπο ταπεινωτικές συμπεριφορές (για πόσο;) είτε φεύγεις με την ελπίδα πως η εμπειρία δεν θα σε σημαδέψει.

---

Αυτό ακριβώς! Τελικά κάποια πράγματα δεν θέλουν και πολύ προβληματισμό,

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Καλημέρα. Δεν έχετε επίσης την αίσθηση ότι είναι σαν ναρκωτικό αυτοί οι άνθρωποι; (το έχει πει και ο Αίολος).

Απλά ελπίζετε να είναι τα πράγματα ήπια, ζαλιστικά ευχάριστα σαν το χασίς και να μην σας βγει καμιά ηρωίνη στην πορεία...

Αλλά ενώ τα σκέφτεστε όλα αυτά, παθαίνετε και στερητικό σύνδρομο όταν δεν τους βλέπετε. Και σας είναι πολύ δύσκολο να τους βγάλετε από τη ζωή σας.

---

Το ειχε πει ο OD1. Θίγεις ένα σημαντικό ζήτημα στη συζήτηση αυτή. Το πρώτο διάστημα της συγκατοίκησής μας (3-5 μήνες) προσπάθησε να εμπλακεί επιθετικά σε ένα οικογενειακό μου ζήτημα. Εκεί αντέδρασα, γιατί δεν ανεχόμουν επιθετική παρέμβαση σε ένα σοβαρό ζήτημα που αφορούσε συγγενικά πρόσωπα, από ένα άτομο που καλά καλά δεν γνώριζα ακόμα. Ήταν ένα ζήτημα που απαιτούσε λεπτούς χειρισμούς. Ξεκαθαρίζω ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα να ακούσω τη άποψή της για το ζήτημα και να τη λάβω σοβαρά υπόψιν. Εκεί κράτησα χαρακτήρα και ήταν η πρώτη φορά που έφυγε από το σπίτι. Θυμάμαι πολύ καλά ότι δεν αναστατώθηκα καθόλου. Η κατάσταση ήταν απόλυτα ξεκάθαρη και διαχειρίσιμη. Την αντιμετώπισα σαν ένα προβληματικό άτομο που καλύτερα που έφυγε. Ούτε φόβος, ούτε θυμός, ούτε λύπη.... τίποτα τίποτα τίποτα. Την επόμενη μέρα έστειλε μήνυμα "δε θέλω να το περάσουμε αυτό". Εκεί έκανα το λάθος που κάνουν πολλοί καπνιστές, που επειδή έκοψαν σχετικά εύκολα το κάπνισμα την πρώτη φορά, το ξανα ανάβουν νομίζοντας ότι και η επόμενη θα είναι το ίδιο εύκολη. Αλλά δεν είναι. Νομίζω ότι οι φίλοι καπνιστές ή πρώην καπνιστές το καταλαβαίνουν πολύ καλά αυτό. Έτσι κι εγώ, νόμιζα ότι είμαι ικανός να διαχειριστώ την κατάσταση μέχρι την επόμενη φορά που ξαναέφευγε (ή τη μεθεπόμενη, δεν θυμάμαι ακριβώς), και εκεί κατάλαβα τελικά ότι δεν ήμουν καθόλου άνετος. Έντονα συναισθήματα φόβου αναδύθηκαν, σαν από το πουθενά. Ενώ και πάλι στο μυαλό μου την είχα σαν ένα προβληματικό άτομο, το συναίσθημά μου αντιδρούσε αντιθετικά. Όλη αυτή η push-pull κατάσταση με είχε βάλει σε κατάσταση τοξικού εθισμού χωρίς να το καταλάβω. Το καταλάβαινα όμως σε κάθε σύγκρουση που μύριζε χωρισμό. Γιατί συναίβει αυτό; Στον εγκέφαλό μας υπάρχει ένα όργανο που λέγεται "αμυγδαλή" και λειτουργεί ως η συναισθηματική μας μνήμη αλλά και ως ο συναισθηματικός μας φρουρός. Η αμυγδαλή σκανάρει την εμπειρία και αν μυριστεί σε αυτή συναισθηματικό περιεχόμενο, τότε αναλαμβάνει τον έλεγχο ενεργοποιώντας το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Στην περίπτωση αυτή ωθεί το άτομο να "επιλέξει" τον πιο σύντομο δρόμο-συμπεριφορά ώστε να απαλλαχτεί από το απειλητικό συναίσθημα και να επανέλθει σε κατάσταση ηρεμίας. Αυτό ερμηνεύεται από την αμυγδαλή ως λήξη συναγερμού και τέλος της απειλής. Η λήξη συναγερμού μπορεί να προέλθει και από τον νεοφλοιό, το γνωστικό τμήμα του εγκεφάλου αλλά αυτό απαιτεί πρόσθετη γνωστική προσπάθεια (αυτή που καταβάλουμε τώρα). Στην περίπτωση μίας push-pull σχέσης η αμυγδαλή απορυθμίζεται και καθίσταται ευερέθιστη. Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που αργά ή γρήγορα θα έρθει στην επιφάνεια, και όταν η αμυγδαλή μυριστεί φόβο που σημαίνει απειλή (χωρισμός) θα ωθήσει το άτομο να χρησιμοποιήσει την πιο σύντομη οδό ώστε να αποφύγει την απειλή και στην περίπτωσή μας δεν είναι άλλη από την αποφυγή του χωρισμού. Μετά από αυτό το σημείο η σχέση γίνεται ένας αγώνας επιβίωσης. Ο μηχανισμός αυτός βρίσκεται πίσω από κάθε φοβία κάθε εθισμό και κάθε ψυχολογικό τραύμα. Εύκολα γίνεται λοιπόν κατανοητό η όλη φάση έχει να κάνει με παραπλάνηση του εγκεφάλου μας και τίποτα περισσότερο. Μείναμε σε τοξικές σχέσεις όχι γιατί είμαστε συναισθηματικοί μαζόχες, αλλά γιατί το σύστημά μας παραπλανήθηκε και προσπάθησε να μας προστατεύσει από μία ανύπαρκτη απειλή επιλέγοντας την λιγότερο καταστροφική συνθήκη. Πρόκειται για φοβία! Ποτέ δεν υπήρξε πραγματική απειλή. Το να βγει κάποιος από μία τοξική σχέση δεν είναι απειλητικό, είναι λυτρωτικό.

Περισσότερες πληροφορίες για τα παραπάνω μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο "συναισθηματική νοημοσύνη" του Goleman

https://www.public.gr/product/books/...prod1390651pp/

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Πως μπορείς να ξεκλειδώσεις αυτά τα άτομα;

---

Το «ξεκλείδωμα» το επιχειρεί ο ειδικός (ψυχολόγος/ψυχοθεραπευτής) στο βαθμό που μπορεί και αυτός. Όπως πιθανώς έχεις διαβάσει εδώ, ακόμη και οι ειδικοί αδυνατούν να διαχειριστούν κάποιες περιπτώσεις.

Πολλά (αν όχι τα περισσότερα) άρθρα σχετικά με τις ΔΠ που θα διαβάσεις ονλάιν, τελειώνουν συνήθως με την παρατήρηση ότι οι οικείοι του πάσχοντος (φίλοι, μέλη της οικογένειας, σύντροφοι κ.λπ.) καλό είναι να συγκεντρωθούν στη δική τους ψυχική υγεία σε περιπτώσεις που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να απομακρυνθούν από τον πάσχοντα. Μερικές φορές προτείνουν και μεθόδους αποστασιοποίησης. Αυτά δεν γράφονται, διότι οι ψυχοθεραπευτές φοβούνται μην τους πάρουν τη δουλειά :) Οι πάσχοντες από διαταραχές του δυσφήμου cluster b είναι δύσκολες περιπτώσεις και τις αποφεύγουν ακόμη και οι ειδικοί.

Σε συνέχεια των παραπάνω που έγραψε ο OD1 παραθέτω ένα ενδιαφέρον βιντεο

https://www.youtube.com/watch?v=WoO4VMWjIuo

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

3. Εθισμός σε ναρκωτικά, (κοκαΐνη κυρίως) από μικρή ηλικία έως πριν με γνωρίσει.( Ένας λόγος που έκανε και σχέση μαζί μου ήταν ότι εγώ δεν ανήκω σ αυτό το κύκλο)

---

Εδώ μπορεί να είναι το σημείο στο οποίο έχεις αναλάβει τον ρόλο του σωτήρα.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Το ξεκλείδωμα εκλαμβάνεται ως χειρισμός ώστε να τους φέρεις στα μέτρα σου όποτε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.

---

Πραγματικά, απολαμβάνω αλλά και θαυμάζω το τρόπο με τον οποίο λες τόσα πολλά με τόσες λίγες λέξεις!

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Πραγματικά, απολαμβάνω αλλά και θαυμάζω το τρόπο με τον οποίο λες τόσα πολλά με τόσες λίγες λέξεις!

---

Ευχαριστώ κύριε εγκυκλοπαίδεια! Χαχα
Έτσι είναι, για να ξεκλειδώσεις κάποιον θα πρέπει να αναγνωρίσεις τους φόβους του και τις αδυναμίες του, θα νοιώσει αδύναμος και εκτεθημενος και τότε θα βγει η εκδοχή του που τον αυτόπροστατεύει, οργή, μίσος, φυγή κτλ. Για τον bpd, αδυναμία = εκμετάλλευση, δεν αλλάζει αυτό

Quote:

---

Originally Posted by OD1

Μερικές φορές προτείνουν και μεθόδους αποστασιοποίησης. Αυτά δεν γράφονται, διότι οι ψυχοθεραπευτές φοβούνται μην τους πάρουν τη δουλειά :) Οι πάσχοντες από διαταραχές του δυσφήμου cluster b είναι δύσκολες περιπτώσεις και τις αποφεύγουν ακόμη και οι ειδικοί.

---

Καλημέρες. Όπως σας έχω πει, εμείς μένουμε από απόσταση. Έχω φτάσει στο σημείο να αποφεύγω και να καθυστερώ τις συναντήσεις μας, επειδή κάθε συνάντηση την αισθάνομαι σαν δοκιμασία. Μην πω κάτι που θα τον εκνευρίσει, μην κοιτάξω αλλού και νομίζει ότι τον γράφω, μην... μην...

Ενώ από απόσταση και τηλεφωνήματα, μια χαρά επικοινωνούμε. Έχω το χρόνο να σκεφτώ τι θα απαντήσω και πλέον έχω και αυτόματες - προκάτ απαντήσεις. Προφανώς δεν θα μπορούσαμε να είμαστε κανονικό ζευγάρι και να βλεπόμαστε 2-3 φορές την εβδομάδα, θα μου είχε ανατιναχτεί το κεφάλι.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Ευχαριστώ κύριε εγκυκλοπαίδεια! Χαχα
Έτσι είναι, για να ξεκλειδώσεις κάποιον θα πρέπει να αναγνωρίσεις τους φόβους του και τις αδυναμίες του, θα νοιώσει αδύναμος και εκτεθημενος και τότε θα βγει η εκδοχή του που τον αυτόπροστατεύει, οργή, μίσος, φυγή κτλ. Για τον bpd, αδυναμία = εκμετάλλευση, δεν αλλάζει αυτό

---

Αυτό, το έχω αισθανθεί ενστικτωδώς και δεν του λέω απολύτως τίποτα για τις σκέψεις που γράφω εδώ. Πιστεύω αν του τις έλεγα θα νευρίαζε, επειδή ακριβώς θα ένιωθε εκτεθειμένος που λες κι εσύ. Αναρωτιέμαι πως τους αντιμετωπίζουν οι ψυχολόγοι. Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο και γι' αυτούς.

Καλησπέρα και πάλι, ευχαριστώ για τις συμβουλές γενικοτερα.
Στο σημείο αυτό ήθελα να κάνω κάποιες ερωτήσεις σε ότι αφορά τη κλιμάκωση μια σχέσης με ένα σύντροφο που παρουσιάζει χαρακτηριστικά BPD.

1) Ελλειψη σταθερης συναισθηματικής σύνδεσης; Είναι ένα χαρακτηριστικό που έχω παρατηρήσει, μια υπάρχει απόλυτη συναισθηματική ταύτιση για μεγάλο διάστημα και μετά υπάρχει ξαφνικά μια αποσύνδεση.

2) Κυνικοτητα και ρεαλισμός; Και αν ναι, γιατί;

3) Αδυναμία ένδειξης συντροφικης αγάπης και έρωτα. Υπάρχει συχνά ένα σκληρό προσωπείο.

4) Απουσια ενσυναισθησης; Να μην σε νοιάζει δηλ. αν αυτό που θα πεις θα ακουστεί σκληρά στον άλλον.

5) Αναζήτηση και εναλλαγές διαφορετικών καταστάσεων προς αποφυγή βαρεμάρας.

Είναι κάποια στοιχεία που έχω δει. Υπάρχει κάποια ταύτιση με κάποιον/ κάποια που τα παρατήρησε και εκείνος στη σχέση του.

Γενικά πως εξελίσσονται τα στάδια σε μια σχέση σε γενικές γραμμές με ένα τέτοιο άτομο; Ξέρω ότι η ερώτηση μου είναι λίγο δύσκολη να απαντηθεί, απλώς αναρωτιέμαι αν υπάρχει μια αναλογική σειρά γεγονότων εμπειρικά στο καθένα.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Καλησπέρα και πάλι, ευχαριστώ για τις συμβουλές γενικοτερα.
Στο σημείο αυτό ήθελα να κάνω κάποιες ερωτήσεις σε ότι αφορά τη κλιμάκωση μια σχέσης με ένα σύντροφο που παρουσιάζει χαρακτηριστικά BPD.

1) Ελλειψη σταθερης συναισθηματικής σύνδεσης; Είναι ένα χαρακτηριστικό που έχω παρατηρήσει, μια υπάρχει απόλυτη συναισθηματική ταύτιση για μεγάλο διάστημα και μετά υπάρχει ξαφνικά μια αποσύνδεση.

2) Κυνικοτητα και ρεαλισμός; Και αν ναι, γιατί;

3) Αδυναμία ένδειξης συντροφικης αγάπης και έρωτα. Υπάρχει συχνά ένα σκληρό προσωπείο.

4) Απουσια ενσυναισθησης; Να μην σε νοιάζει δηλ. αν αυτό που θα πεις θα ακουστεί σκληρά στον άλλον.

5) Αναζήτηση και εναλλαγές διαφορετικών καταστάσεων προς αποφυγή βαρεμάρας.

Είναι κάποια στοιχεία που έχω δει. Υπάρχει κάποια ταύτιση με κάποιον/ κάποια που τα παρατήρησε και εκείνος στη σχέση του.

Γενικά πως εξελίσσονται τα στάδια σε μια σχέση σε γενικές γραμμές με ένα τέτοιο άτομο; Ξέρω ότι η ερώτηση μου είναι λίγο δύσκολη να απαντηθεί, απλώς αναρωτιέμαι αν υπάρχει μια αναλογική σειρά γεγονότων εμπειρικά στο καθένα.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

---

Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω με βάση τις δικές μου εμπειρίες. Εχε όμως υπόψιν ότι εγώ δεν είμαι σε κανονική σχέση αλλά εξ αποστάσεως και όχι αποκλειστική σχέση (βέβαια έχω τον χρόνο και τη ψυχραιμία να κάνω παρατηρήσεις). Αυτά που έχω παρατηρήσει γι αυτά που σχολιάζεις είναι τα εξής:

1) Κάθε φορά που πλησιάζουμε πιο κοντά, σαν να το σαμποτάρει και να απομακρύνεται. Το ξέρω πια και το περιμένω. Είναι σαν ένα εκκρεμές. Μόλις έρθει πιο κοντά μου και δεν το εννοώ σωματικά (ανοιχτεί ή πει κάτι παραπάνω γι αυτόν), την επομένη εξαφανίζεται ή λέει κουλαμάρες, που σε μια άλλη σχέση θα με ξενέρωναν. Εδώ σκέφτομαι ότι έχουμε ειδική περίσταση και το υφίσταμαι.

2) Σε συνέχεια του 1, οι κουλαμάρες που λέω από εκείνον βαφτίζονται ως ρεαλισμός. Εκεί που μιλάει όμορφα, ξαφνικά δείχνει κυνικό πρόσωπο. Είναι στα πλαίσια του να βάζει φράγματα να μην πλησιάσουμε παραπάνω από ένα όριο, που εκείνος το βάζει.

3) Το απάντησα μάλλον ήδη.

4) Αυτό δεν το έχω βιώσει, πιθανόν επειδή δεν βλεπόμαστε συχνά.

5) Ναι, βαριέται εύκολα και ένας τρόπος για να μην βαριέται είναι να παίζει με άλλες και να μου το λέει μετά...
Και να θέλει και να το αναλύσουμε. (κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αυτό εντάσσεται στο 4: απουσία ενσυναίσθησης,
αλλά εξ αρχής δεν συμφωνήσαμε για αποκλειστική σχέση, οπότε δεν είμαι σίγουρη αν μπορεί να προσμετρηθεί).

Γενικά, δεν ξέρω πως την παλεύουν όσοι έχουν κανονική σχέση με bordeline. Σε μένα η απόσταση λειτουργεί.
Φυσικά, δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα είμαστε ποτέ κανονικά μαζί. Δεν θα την πάλευα κιόλας.

Οσοι θέλετε να μείνετε μαζί τους και να τις παντρευτείτε (οι πιο πολλές είναι γυναίκες) να το σκεφτείτε καλά
αν αντέχετε κάτι τέτοιο. Κι αν δεν σας αφήσουν αυτές πρώτες.

ΥΓ: Γενικά σκέψου ότι όλα όσα είπες ανήκουν στην ίδια κατηγορία: είναι σπασμωδικές αντιδράσεις που κάνουν
επειδή δεν αντέχουν να είναι πολύ κοντά σου, όπως θα έκανε ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Βάζουν φράγματα
για να μην τους πλησιάσεις πολύ. Την ίδια στιγμή, θέλουν απελπισμένα να αγαπηθούν και τρελαίνονται
στην ιδέα της εγκατάλειψης από σένα. Η κεντρική ιδέα είναι ότι κάθε τόσο σου κάνουν καψόνια, για να σε τεστάρουν
και να δουν αν θα τους αφήσεις ή θα αντέξεις το καψόνι.

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω με βάση τις δικές μου εμπειρίες. Εχε όμως υπόψιν ότι εγώ δεν είμαι σε κανονική σχέση αλλά εξ αποστάσεως και όχι αποκλειστική σχέση (βέβαια έχω τον χρόνο και τη ψυχραιμία να κάνω παρατηρήσεις). Αυτά που έχω παρατηρήσει γι αυτά που σχολιάζεις είναι τα εξής:

1) Κάθε φορά που πλησιάζουμε πιο κοντά, σαν να το σαμποτάρει και να απομακρύνεται. Το ξέρω πια και το περιμένω. Είναι σαν ένα εκκρεμές. Μόλις έρθει πιο κοντά μου και δεν το εννοώ σωματικά (ανοιχτεί ή πει κάτι παραπάνω γι αυτόν), την επομένη εξαφανίζεται ή λέει κουλαμάρες, που σε μια άλλη σχέση θα με ξενέρωναν. Εδώ σκέφτομαι ότι έχουμε ειδική περίσταση και το υφίσταμαι.

2) Σε συνέχεια του 1, οι κουλαμάρες που λέω από εκείνον βαφτίζονται ως ρεαλισμός. Εκεί που μιλάει όμορφα, ξαφνικά δείχνει κυνικό πρόσωπο. Είναι στα πλαίσια του να βάζει φράγματα να μην πλησιάσουμε παραπάνω από ένα όριο, που εκείνος το βάζει.

3) Το απάντησα μάλλον ήδη.

4) Αυτό δεν το έχω βιώσει, πιθανόν επειδή δεν βλεπόμαστε συχνά.

5) Ναι, βαριέται εύκολα και ένας τρόπος για να μην βαριέται είναι να παίζει με άλλες και να μου το λέει μετά...
Και να θέλει και να το αναλύσουμε. (κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αυτό εντάσσεται στο 4: απουσία ενσυναίσθησης,
αλλά εξ αρχής δεν συμφωνήσαμε για αποκλειστική σχέση, οπότε δεν είμαι σίγουρη αν μπορεί να προσμετρηθεί).

Γενικά, δεν ξέρω πως την παλεύουν όσοι έχουν κανονική σχέση με bordeline. Σε μένα η απόσταση λειτουργεί.
Φυσικά, δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα είμαστε ποτέ κανονικά μαζί. Δεν θα την πάλευα κιόλας.

Οσοι θέλετε να μείνετε μαζί τους και να τις παντρευτείτε (οι πιο πολλές είναι γυναίκες) να το σκεφτείτε καλά
αν αντέχετε κάτι τέτοιο. Κι αν δεν σας αφήσουν αυτές πρώτες.

ΥΓ: Γενικά σκέψου ότι όλα όσα είπες ανήκουν στην ίδια κατηγορία: είναι σπασμωδικές αντιδράσεις που κάνουν
επειδή δεν αντέχουν να είναι πολύ κοντά σου, όπως θα έκανε ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Βάζουν φράγματα
για να μην τους πλησιάσεις πολύ. Την ίδια στιγμή, θέλουν απελπισμένα να αγαπηθούν και τρελαίνονται
στην ιδέα της εγκατάλειψης από σένα. Η κεντρική ιδέα είναι ότι κάθε τόσο σου κάνουν καψόνια, για να σε τεστάρουν
και να δουν αν θα τους αφήσεις ή θα αντέξεις το καψόνι.

---

Σ αυτό που λες να το σκεφτούμε καλά πριν προχωρήσουμε μαζί τους, εγώ να σου πω την αλήθεια πιθανό να την παλευα, δεν ζορίζομαι ιδιαίτερα, αλλά όταν θέλεις να προχωρήσεις δεν σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, το πιο πιθανό να υπάρξουν και νέα μέλη που προσωπικά ούτε κατά διάνοια δε το σκέφτομαι να μεγαλώσουν με κάποιον bpd. Μακριά κι αγαπημένοι σ αυτό το θέμα και αδιαφορώ πλήρως αν σε κάποιους ακούγεται σκληρό.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Σ αυτό που λες να το σκεφτούμε καλά πριν προχωρήσουμε μαζί τους, εγώ να σου πω την αλήθεια πιθανό να την παλευα, δεν ζορίζομαι ιδιαίτερα, αλλά όταν θέλεις να προχωρήσεις δεν σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, το πιο πιθανό να υπάρξουν και νέα μέλη που προσωπικά ούτε κατά διάνοια δε το σκέφτομαι να μεγαλώσουν με κάποιον bpd. Μακριά κι αγαπημένοι σ αυτό το θέμα και αδιαφορώ πλήρως αν σε κάποιους ακούγεται σκληρό.

---

Παιδιά εννοείς; Γι αυτό λέω για γάμους. Είναι που είναι δύσκολη πίστα ο γάμος με παιδιά, με αυτούς πρέπει να είναι εφιάλτης. Σε μια πιο χαλαρή σχέση και βασικά όταν δεν μένεις μαζί τους νομίζω παλεύονται.

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

1) Ελλειψη σταθερης συναισθηματικής σύνδεσης; Είναι ένα χαρακτηριστικό που έχω παρατηρήσει, μια υπάρχει απόλυτη συναισθηματική ταύτιση για μεγάλο διάστημα και μετά υπάρχει ξαφνικά μια αποσύνδεση.


3) Αδυναμία ένδειξης συντροφικης αγάπης και έρωτα. Υπάρχει συχνά ένα σκληρό προσωπείο.

---

Τα παραπάνω φαίνονται κάπως αντιφατικά. Απόλυτη συναισθηματική ταύτιση για μεγάλο διάστημα (πόσο διάστημα;) από τη μία και αδυναμία ένδειξης συντροφικής αγάπης και έρωτα από την άλλη.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Σ αυτό που λες να το σκεφτούμε καλά πριν προχωρήσουμε μαζί τους, εγώ να σου πω την αλήθεια πιθανό να την παλευα, δεν ζορίζομαι ιδιαίτερα, αλλά όταν θέλεις να προχωρήσεις δεν σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, το πιο πιθανό να υπάρξουν και νέα μέλη που προσωπικά ούτε κατά διάνοια δε το σκέφτομαι να μεγαλώσουν με κάποιον bpd. Μακριά κι αγαπημένοι σ αυτό το θέμα και αδιαφορώ πλήρως αν σε κάποιους ακούγεται σκληρό.

---

Αυτός ήταν κι ένας δικός μου μεγάλος προβληματισμός. Εγώ απαιτούσα πρώτα ύπαρξη ωριμότητας και σαφείς ενδείξεις ότι η σχέση είναι βιώσιμη προκειμένου να προχωρήσω σε τέτοιες σημαντικές αποφάσεις. Αυτή απαιτούσε από εμένα πρώτα δέσμευση για σημαντικές αποφάσεις, ενώ όλα έδειχναν ότι οι συνθήκες δεν επέτρεπαν αυτές τις αποφάσεις. Αδιέξοδο.

Καλημέρα. Διαβάζω αυτή την ιστορία σε γνωστή γυναικεία σελίδα σήμερα. Σας φαίνεται για οριακός ο σύντροφος;
Η απλά κακοποιητικός νάρκισσος;

https://ampa.lifo.gr/apantiseis/agap...-m-ekneyrizei/

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Καλημέρα. Διαβάζω αυτή την ιστορία σε γνωστή γυναικεία σελίδα σήμερα. Σας φαίνεται για οριακός ο σύντροφος;
Η απλά κακοποιητικός νάρκισσος;

https://ampa.lifo.gr/apantiseis/agap...-m-ekneyrizei/

---

αυτή η ανάγκη για συνέχεια μαζί, κοινές ανάγκες, σκέψεις, συμπεριφορά, προτιμήσεις μοιάζει περισσότερο bpd χαρ/κο. Η κάθε διαφοροποίηση είναι απειλητική (όλα ή τίποτα). Οι Νάρκισσοι συνήθως είναι πιο αυτόνομοι. Αλλά πρόκειται για ένα χαρ/κο, δεν μπορούμε να μιλάμε για διαταραχή.

Καλήμερα.
Αυτη την ανάγκη για να γίνονται πράγματα συνέχεια μαζί την έχω παρατηρήσει κ εγώ και εκτείνεται σε μεγάλο βαθμό.
Σε περίπτωση διαφοροποίησης υπάρχει εκνευρισμός και επίθεση.

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Καλήμερα.
Αυτη την ανάγκη για να γίνονται πράγματα συνέχεια μαζί την έχω παρατηρήσει κ εγώ και εκτείνεται σε μεγάλο βαθμό.
Σε περίπτωση διαφοροποίησης υπάρχει εκνευρισμός και επίθεση.

---

Η συμπεριφορά μιας bpd θα μπορούσε να συνοψιστεί στο "'αν δεν με έχεις ανάγκη, τότε θα με εγκαταλείψεις". Με ποιο τρόπο καταλαβαίνουν ότι τις έχεις ανάγκη; με την προσκόλληση. Κάποιος πού είναι προσκολλημένος σε αυτές δίνει το μήνυμα ότι εξαρτάται από αυτές και τότε ανακουφίζεται ο φόβος εγκατάλειψης. Γι αυτό και μία bpd δεν μπορεί εύκολα να σε δει ως ένα ανεξάρτητο και αυτόνομο άτομο με ξεχωριστές ανάγκες, συναισθήματα και σκέψεις.

Μόλις εχθές, μου έθεσε το θέμα της συγκατοίκησης μετά από πολύ καιρό.
Το θέμα είναι ότι παρόλο που έδειχνε να μην με επηρεάζει αυτή η κατάσταση τόσους μήνες γνωρίζοντας ότι υποβοσκει αυτό το θέμα, πλέον αρχίζω και προβλήματιζομαι σε μεγάλο βαθμό.
Νιώθω λίγο ότι έχω χάσει τη διαχείριση όλης αυτής της κατάστασης. Τα βράδια δυσκολεύομαι να κοιμηθώ, και όρεξη για δουλειά μηδέν. Από τη μια δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει λόγος να χωρίσω τώρα γιατί οι συμπεριφορές αυτές κρύβονται πολύ καλά και σε συνδυασμό με το να τα ρίχνει σε καθημερινά πράγματα, λ.χ έναρξη σχολικής χρονιάς, ένα θέμα υγείας με το δόντι της, κτλ. δεν σου αφήνει περιθώριο να πεις αν δεν ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Ωστόσο επειδή δεν θέλω να εθελοτυφλώ γνωρίζω ότι όλο αυτό έχει ημερομηνία λήξης και έχω ξενερώσει πολύ. Σαν να έχεις μια καυτή πατάτα στο χέρι σου και ότι συν το χρόνω θα σκάσει πάνω σου όπως και να έχει. Μεγάλο δίλημμα... Αν πας και συγκατοίκησεις, είναι μεγάλη δέσμευση και σίγουρα πάει και αλλού το πράγμα.
Τώρα έχει ψιλοκαταλαβει ότι δεν ειμαι πολύ καλα και σαν να έχει μαζευτεί λίγο. Εκεί που ήταν σχετικά απόμακρη με τον τρόπο της, τώρα έχει αρχίσει να ειναι πιο τρυφερή και να με αναζητάει συνέχεια κοντά της.
Χθες που πήγαμε για καφέ βέβαια μου πέταξε 2-3 μαλακιες που ειλικρινά δεν ξέρω... Εγώ θα φοβόμουν να τα πω ας πούμε.
Η 1 ήταν όταν μου είπε ότι κοίτα να δεις και να μείνουμε μαζί μην νομίζεις ότι δεν θα βαρέθουμε, έτσι είναι όλοι βαριουνται, απλώς εκείνο το διάστημα αναζητάς τρόπους να το ξεπεράσεις, φίλους κτλ.
Η 2 ήταν που της είπα ότι ήταν απόμακρη και μου απάντησε ναι έτσι πρέπει να τραβιέμαι που και που, και ότι γενικά υπάρχουν περιόδοι που θέλω να είμαι ελεύθερη και μετά αλλάζω και θέλω να είμαι με κάποιον!!!!

Πως θες να μείνεις με κάποιον και του μιλάς τόσο ωμά;; Και αν το θέμα σου όλο ειναι η αναζήτηση της αγάπης και ο φόβος εγκατάλειψης, με αυτά που λες ρε πουστη μου δεν καταλαβαίνεις ότι έχουν αρνητικό αντίκτυπο στον άλλον.

Δεν ξέρω πολύ μπέρδεμα.

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Μόλις εχθές, μου έθεσε το θέμα της συγκατοίκησης μετά από πολύ καιρό.
Το θέμα είναι ότι παρόλο που έδειχνε να μην με επηρεάζει αυτή η κατάσταση τόσους μήνες γνωρίζοντας ότι υποβοσκει αυτό το θέμα, πλέον αρχίζω και προβλήματιζομαι σε μεγάλο βαθμό.
Νιώθω λίγο ότι έχω χάσει τη διαχείριση όλης αυτής της κατάστασης. Τα βράδια δυσκολεύομαι να κοιμηθώ, και όρεξη για δουλειά μηδέν. Από τη μια δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει λόγος να χωρίσω τώρα γιατί οι συμπεριφορές αυτές κρύβονται πολύ καλά και σε συνδυασμό με το να τα ρίχνει σε καθημερινά πράγματα, λ.χ έναρξη σχολικής χρονιάς, ένα θέμα υγείας με το δόντι της, κτλ. δεν σου αφήνει περιθώριο να πεις αν δεν ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Ωστόσο επειδή δεν θέλω να εθελοτυφλώ γνωρίζω ότι όλο αυτό έχει ημερομηνία λήξης και έχω ξενερώσει πολύ. Σαν να έχεις μια καυτή πατάτα στο χέρι σου και ότι συν το χρόνω θα σκάσει πάνω σου όπως και να έχει. Μεγάλο δίλημμα... Αν πας και συγκατοίκησεις, είναι μεγάλη δέσμευση και σίγουρα πάει και αλλού το πράγμα.
Τώρα έχει ψιλοκαταλαβει ότι δεν ειμαι πολύ καλα και σαν να έχει μαζευτεί λίγο. Εκεί που ήταν σχετικά απόμακρη με τον τρόπο της, τώρα έχει αρχίσει να ειναι πιο τρυφερή και να με αναζητάει συνέχεια κοντά της.
Χθες που πήγαμε για καφέ βέβαια μου πέταξε 2-3 μαλακιες που ειλικρινά δεν ξέρω... Εγώ θα φοβόμουν να τα πω ας πούμε.
Η 1 ήταν όταν μου είπε ότι κοίτα να δεις και να μείνουμε μαζί μην νομίζεις ότι δεν θα βαρέθουμε, έτσι είναι όλοι βαριουνται, απλώς εκείνο το διάστημα αναζητάς τρόπους να το ξεπεράσεις, φίλους κτλ.
Η 2 ήταν που της είπα ότι ήταν απόμακρη και μου απάντησε ναι έτσι πρέπει να τραβιέμαι που και που, και ότι γενικά υπάρχουν περιόδοι που θέλω να είμαι ελεύθερη και μετά αλλάζω και θέλω να είμαι με κάποιον!!!!

Πως θες να μείνεις με κάποιον και του μιλάς τόσο ωμά;; Και αν το θέμα σου όλο ειναι η αναζήτηση της αγάπης και ο φόβος εγκατάλειψης, με αυτά που λες ρε πουστη μου δεν καταλαβαίνεις ότι έχουν αρνητικό αντίκτυπο στον άλλον.

Δεν ξέρω πολύ μπέρδεμα.

---

Πάντως η κοπέλα σε προειδοποιεί για το τι θα συμβεί (αυτό πρέπει να της το δώσουμε). Μετά δεν θα έχεις το δικαίωμα να παραπονεθείς για κάτι. Καταλαβαίνω ότι το βιώνεις ως μπέρδεμα όλο αυτό. Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι για αυτούς που διαβάζουν την ιστορία σου τα πράγματα φαίνονται πολύ ξεκάθαρα.

Ναι πάει να απενεχοποιησει συμπεριφορες που θα συναντήσω στο μέλλον.
Από την αρχή το έχει κάνει αυτό. Όταν ας πούμε είχε αλλοπρόσαλλες συμπεριφορες μου είχε πει ότι εγώ έτσι είμαι και δεν αλλάζω και μην νομίζεις ότι είμαι η καλύτερη κοπέλα κτλ. Εγώ τότε βέβαια το προσπέρασα θεωρώντας ότι ήταν μια στιγμή εγωισμού και τίποτα άλλο.

Εννοείς ότι είναι θέμα χρόνου να χωρίσω ή ότι τελικά η κοπέλα είναι οριακή.. Ή και τα δύο;

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Ναι πάει να απενεχοποιησει συμπεριφορες που θα συναντήσω στο μέλλον.
Από την αρχή το έχει κάνει αυτό. Όταν ας πούμε είχε αλλοπρόσαλλες συμπεριφορες μου είχε πει ότι εγώ έτσι είμαι και δεν αλλάζω και μην νομίζεις ότι είμαι η καλύτερη κοπέλα κτλ. Εγώ τότε βέβαια το προσπέρασα θεωρώντας ότι ήταν μια στιγμή εγωισμού και τίποτα άλλο.

Εννοείς ότι είναι θέμα χρόνου να χωρίσω ή ότι τελικά η κοπέλα είναι οριακή.. Ή και τα δύο;

---

Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτά τα ερωτήματα. Αυτό που εγώ αφουγκράζομαι, συμφωνα με τα δεδομένα που έχεις δώσει, είναι ότι θα ταλαιπωρηθείς (για να μην πω "κακοποιηθείς") μέσα σε αυτό. Δεν προκύπτει από κάπου ότι πρόκειται για μία σχέση που θα καλύψει τις ανάγκες σου.

Ναι θα συμφωνήσω,δυστυχως το έχω καταλαβει κ εγώ απλά ήλπιζα ότι αφήνοντας το χρόνο γιατί για να εμμένεις μια τέτοια κατάσταση σίγουρα έχεις δει και πολύ καλές περιόδους, ότι θα υπάρξει βελτίωση με το να της δείχνω τον ενδιαφέρον μου και ότι την αγαπάω. Να την κάνω να με εμπιστευθεί και να δει κάτι αληθινο, για να μπορεί να δώσει κι εκείνη.
Μάλλον ματαιο όλο αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Ωστόσο επειδή δεν θέλω να εθελοτυφλώ γνωρίζω ότι όλο αυτό έχει ημερομηνία λήξης και έχω ξενερώσει πολύ. Σαν να έχεις μια καυτή πατάτα στο χέρι σου και ότι συν το χρόνω θα σκάσει πάνω σου όπως και να έχει.

---

Δεν μπορώ να ξέρω πως νιώθεις και πως το σκέφτεσαι εσύ, αλλά νομίζω εγώ θα πανικοβαλλόμουν στην ιδέα μιας συγκατοίκησης (που ευτυχώς λόγω της απόστασης δεν παίζει ως ενδεχόμενο). Αρκεί να πω ότι κάθε φορά που τον βλέπω (για λίγες ώρες) κάνω νοερή προετοιμασία με διαλόγους, τι θα λέω, πως θα το λέω, για να μην στραβώσει. Σκέψου να το περνούσα κάθε μέρα. Βασικά δεν θα το περνούσα, θα έφευγα τρέχοντας.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Πάντως η κοπέλα σε προειδοποιεί για το τι θα συμβεί (αυτό πρέπει να της το δώσουμε). Μετά δεν θα έχεις το δικαίωμα να παραπονεθείς για κάτι. Καταλαβαίνω ότι το βιώνεις ως μπέρδεμα όλο αυτό. Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι για αυτούς που διαβάζουν την ιστορία σου τα πράγματα φαίνονται πολύ ξεκάθαρα.

---

Αχ, ναι. Κι εγώ τα διαβάζω. Σε προειδοποιεί ότι θα βαρεθεί και ότι δεν αντέχει το πολύ κοντά γιατί βαριέται. Θα μου πεις, μα τότε γιατί αυτή επιμένει να συγκατοικήσουμε; Ε, γι αυτό λέμε ότι δεν είναι νορμάλ αυτοί οι άνθρωποι.

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Ναι πάει να απενεχοποιησει συμπεριφορες που θα συναντήσω στο μέλλον.
Από την αρχή το έχει κάνει αυτό. Όταν ας πούμε είχε αλλοπρόσαλλες συμπεριφορες μου είχε πει ότι εγώ έτσι είμαι και δεν αλλάζω και μην νομίζεις ότι είμαι η καλύτερη κοπέλα κτλ. Εγώ τότε βέβαια το προσπέρασα θεωρώντας ότι ήταν μια στιγμή εγωισμού και τίποτα άλλο.

Εννοείς ότι είναι θέμα χρόνου να χωρίσω ή ότι τελικά η κοπέλα είναι οριακή.. Ή και τα δύο;

---

Το πρόβλημα είναι ότι αν πεις εσύ να χωρίσετε, θα σε κυνηγάει μέχρι να καταφέρει να σε χωρίσει αυτή, με παράλληλη υποτίμηση... Ξαναδιάβασε από την αρχή την ιστορία του Αίολου, στην πρώτη σελίδα αυτής της συζήτησης. Εγώ την ξαναδιαβάζω κάθε τόσο, για να μην ξεχνιέμαι και να νομίζω ότι πάνε όλα καλά και να μην χαλαρώνω...

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Αχ, ναι. Κι εγώ τα διαβάζω. Σε προειδοποιεί ότι θα βαρεθεί και ότι δεν αντέχει το πολύ κοντά γιατί βαριέται. Θα μου πεις, μα τότε γιατί αυτή επιμένει να συγκατοικήσουμε; Ε, γι αυτό λέμε ότι δεν είναι νορμάλ αυτοί οι άνθρωποι.

---

Μάλλον δεν θα τη χαλάσει να φύγει από το πατρικό της. Πάντως η συγκατοίκηση είναι μία συνθήκη που δυσκολεύει πάρα πολύ την έξοδο από τη σχέση.

Πάνω κάτω ότι και αν μου έχετε πει τα έχω σκεφτεί και τα έχω εμπεδώσει. Το θέμα είναι ότι μου έρχεται να ρίξω το τελευταίο χαρτί με το να της πω και ότι υπάρχει θέμα με τη ΟΔΠ. Οχι ότι ξέρω ότι θα υπάρξει συνέχεια, αλλά έστω και μια πιθανότητα να υπάρχει που μπορεί να αναρωτηθεί και να το ψάξει και εκείνη για καλό δικό της, νομίζω ότι θα άξιζε. Ούτως ή άλλως με τον έναν ή με τον άλλον τροπο αυτο που καταλαβαίνω είναι ότι είναι προδιαγεγραμμενο να βγω ο μαλακάς της υπόθεσης. Είτε να τη χωρίσω, είτε να με χωρίσει λόγω υποτίμησης όπως είπατε.

Quote:

---

Originally Posted by xaris_7

Το θέμα είναι ότι μου έρχεται να ρίξω το τελευταίο χαρτί με το να της πω και ότι υπάρχει θέμα με τη ΟΔΠ. Οχι ότι ξέρω ότι θα υπάρξει συνέχεια, αλλά έστω και μια πιθανότητα να υπάρχει που μπορεί να αναρωτηθεί και να το ψάξει και εκείνη για καλό δικό της, νομίζω ότι θα άξιζε. Ούτως ή άλλως με τον έναν ή με τον άλλον τροπο αυτο που καταλαβαίνω είναι ότι είναι προδιαγεγραμμενο να βγω ο μαλακάς της υπόθεσης.

---

Προς θεού, όχι! Λοιπόν, εγώ έκανα κάτι παρόμοιο και εξελίχθηκε πολύ άσχημα. Δεν της είπα ότι έχει κάποια συγκεκριμένη ΔΠ, διότι δεν μπορώ, όπως και εσύ, να κάνω διάγνωση. Μπορούσα όμως να διακρίνω τα προβληματικά στοιχεία της συμπεριφοράς της που ταυτίζονταν σε πολύ μεγάλο βαθμό ή απολύτως με την παθολογία των ΔΠ. Άρχισα λοιπόν να της τα αναφέρω ένα ένα για να την κάνω να καταλάβει το πρόβλημα περιγράφοντάς το χωρίς αναφορές σε ΔΠ και σε βοήθεια από ειδικό. (Ας σημειώσω εδώ πως παλιότερα με προειδοποίησε – όπως και η δικιά σου εσένα – για τον κwλοχαρακτήρα της.) Το αποτέλεσμα: μια απίστευτη έκρηξη θυμού που συνοδεύτηκε από τη δήλωση πως αυτή είναι η προσωπικότητά της, όσο άσχημη και να είναι, αυτή είναι και άμα μου αρέσει. Μετά προσπάθησε να με πείσει πως δεν πάω καλά και πως έχω θέματα. (Έχω βεβαίως, αλλιώς δεν θα ήμουν μαζί της, αλλά δεν είναι αυτά που νόμιζε αυτή).

Και τώρα επίτρεψέ μου ένα πιο προσωπικό παράδειγμα που ίσως σε βοηθήσει να καταλάβεις κάτι για την ενδεχόμενη συναισθηματική ηλικία της κοπέλας σου και συνεπώς το νόημα οποιασδήποτε ώριμης συζήτησης μαζί της. Ας υποθέσουμε πως στο κάθισμα της οδηγού, όταν έσβησε το αυτοκίνητο και χαμογέλασες λέγοντας «δεν πειράζει», καθόταν η 8χρονη κόρη της. Θεωρείς ότι το κοριτσάκι θα άρχιζε να σου μιλάει αμέσως μετά άσχημα;

Τώρα, μπορεί να μην έχεις ιδιαίτερο πρόβλημα Να φανείς ο μαλάκας της υπόθεσης. Την αγαπάς. Αργότερα, θα σε πειράξει η ετοιμότητά σου.

Εχεις δίκιο. Καλώς ή κακώς η κατάσταση είναι αυτή και ισως πρέπει να την αποδεχθώ.
Το θέμα μου είναι ότι σαν σχέση δεν είναι στη φάση της να τελειώσει, και ότι δεν έχω κάποια αιτιολογία να πω τέλος, εφόσον στο παρελθόν έδειξα ότι αντέχω αυτές τις συμπεριφορές. Οι προβληματισμοι μου προέκυψαν μετά από διεξοδικη αναζήτηση και ανάλυση προκειμένου να δω τι γίνεται και να προστατεύσω τον εαυτό μου,κατι το οποίο φαίνεται ότι με έχει επηρεάσει σημαντικά, αφενός, και αφετέρου θα μπει και στη σχέση καθώς θωρακιζω με άμυνες τον ψυχισμό μου.

Ολα τα άρθρα που έχω διαβάσει λένε να μην τους το λέμε και να συμπεριφερόμαστε σαν "καθρέφτης" απέναντί τους. Να κάνουμε και να λέμε ό,τι κάνουν. Αν μας φέρονται καλά, να είμαστε κι εμείς καλοί, αλλιώς ψυχροί... Είναι δύσκολο, το ξέρω.

Δεν γνωρίζω βεβαίως, ποια θα ήταν η αντίδραση εφόσον της πρότεινες να πάτε μαζί στον ψυχοθεραπευτή/ψυχόλογο ή αν το παρουσίαζες έτσι, ώστε να φαίνεται σαν δική της ιδέα. Δεν γνωρίζω, αν θα είχε νόημα κάτι τέτοιο. Εάν είχα πάει εγώ μαζί με την πρώην μου, θα μετέτρεπε κατά πάσα πιθανότητα τη συνεδρία σε Hellraiser με αυτήν σε ρόλο Pinhead.

Quote:

---

Originally Posted by OD1

Δεν γνωρίζω βεβαίως, ποια θα ήταν η αντίδραση εφόσον της πρότεινες να πάτε μαζί στον ψυχοθεραπευτή/ψυχόλογο ή αν το παρουσίαζες έτσι, ώστε να φαίνεται σαν δική της ιδέα. Δεν γνωρίζω, αν θα είχε νόημα κάτι τέτοιο. Εάν είχα πάει εγώ μαζί με την πρώην μου, θα μετέτρεπε κατά πάσα πιθανότητα τη συνεδρία σε Hellraiser με αυτήν σε ρόλο Pinhead.

---

Το είχατε συζητήσει και είχε δεχτεί να έρθει; Γιατί δεν νομίζω ότι δέχονται να πανε οι ίδιοι για συνεδρία