--->Oι αναμνήηηηηηησεις ξαναγυρίζουνεεεεεεεε και μου θυμίζουνεεεεεεε ταααα περασμένααααααααααα
Printable View
Κάνε ένα διάλειμμα από τα μπαρμπουνοκατεβατά κι έλα να τσατιαστούμε,darling!
νεξτ ας πιασω τη συμπεθερα. για λεγε συμπεθερα. που ησουν πως τα περασες τι κανει το νινι και τι κανει η νυφουλα μου? ολα καλα ευχομαι. το επομενο καφεδακι πρεπει να το πιουμε μονες μας. μου χρωστας αναμεταδοση απο εναν καφε που δεν ημουν παρουσα. εκτος αν εχουν κι αλλες απορια να ακουσουν ή μερικες αλλες θελουν να ειναι παρουσες να βεβαιωθουν οτι δεν υπερβαλεις!
γαι λεγε επισης φυλο του μωρου σου? μια ακομη ισως νυφη για το γιο μου? ετσι ετσι. γεννατε εσεις κοριτσια να εχει επιλογες πολλες ο γιος μου!
και να αρχισετε προσφορες γιατι οι αντρες ειναι πλεον δισευρετοι (ανορθογραφια μου φαινεται αλλά βαριεμαι να το ψαξω)
και σε αυτο το σημειο καταλαβα οτι θελω να ακουσω μουσικουλα. παω να βαλω κατι να παιζει και επιστρεφω. σας προειδοποιω. θα με βαρεθητε να με διαβαζετε.
Λογοδιάρροια,κάνε ένα κιτ κατ κι έλα στο τσατοδωμάτιο,ΤΩΡΑ!
και μολις το ειδα και ειπαμε απο μια λεξη, χτυπησε το τηλεφωνο της. μιση ωρα σιγουρα θα μιλαει. ισα ισα που μου εκοψε τον ιστρο. αντε να ανασυνταχθω τωρα. ακουω και μητροπανο.......ωχ καλα. τωρα δεν μπορω. θα επανελθω
Γειά σου μπαρμπουνάκι ατελείωτο!!!!!!!
τι φόρα είναι αυτή καλέ???? Αχ να ξερες πόσο σε νοιώθω γιατί και εγώ είχα άδεια αυτή την εβδομάδα και την Δευτέρα με περιμένουν κάτι δεκαπεντάωρα αδελφάκια με τα δικά σου!! Λυπάμαι που δεν ευχαριστήθηκες την αμμουλιανή. άλλη άδεια θα πάρεις τουλάχιστον?? Ελεγα μήπως τα κατάφερνα να έρθω θεσσαλονίκη την εβδομάδα που μας πέρασε έστω για λίγο αλλά δυστυχώς ο εργοδότης μου τα μούσκεψε ελαφρώς με τα οικονομικά. Για να δώ στην υπόλοιπη καλοκαιρινή μου άδεια.. θα τα καταφέρω?? Θέλω να σας δώ όλες πάρα πολύ!!
Ναταλίτσα μου, τί έγινε μόνο σε τσάτ μιλάς πλέον?? Βρε μήπως να ανοίξω το msn?? ελπίζω να είσαι καλύτερα μωρό μου!!
Βασουλίνι πως πάει η εγκυμοσύνη?? Ηρέμησες καθόλου. Για μπες να μάθουμε νέα σου!!
σποτάκο να σου ευχηθώ και εγώ με την σειρά μου, υγεία ευτυχία και πολλή αγάπη!!! Να μας προσέχεις το φρουτονεκταρινάκι μας!!
tide που είσαι χαμένη σήμερα??
αναφορά εβδομάδος : -1 kg .Σύνολο απώλειας 12kg (το λέω με μεγάλη χαρά!!)
Φιλιά σε όλες σας!!!!!!!!
Καλησπερα και απο μενα..ελπιζω ολοι και ολες να ειστε καλα και να περνατε υπεροχα...διαβαζω οποτε μπορω τα νεα σας ..οσο για μενα τιποτα καινουργιο..πολυ δουλεια ..πολλα μπανια....αλλα μικρη κατηφορα εχω φτασει στο 80,7 ...εχω και κατι ανησυχιες - αμφιβολιες αλλα ας μην σας πρηζω...κατα τα αλλα ολα καλα...φιλια σε ολους και υπεροχες καλοκαιρινες μερες ευχομαι
Καλωσήρθες απίστευτη Μπάρμπι..... τρελιάρα.... ναζιάρα.... παιχνιδιάρα.... είσαι απίθανη !!!!!!! σου προτείνω να γράψεις βιβλίο με το χρονικό ενός φόρουμ στρουμπουλών παιδιών, σίγουρα θα γίνει best seller !!!!!!!
Μέχρι και η πρόεδρος εμφανίστηκε, φαντάσου επιρροή που έχεις στους άλλους..... Wellcome !!!!
Καλημέρα....και γεια σας!
Χωρίς τρελή διάθεση (μάλλον κακή) σας αποχαιρετώ για την καλοκαιρινή μας ξεκούραση.
Ξέρω ότι η Μπάρμπι θα κρατά το τόπικ ζωντανό...
Καλό καλοκαίρι σε εγγυμονούσες, μετεγχειρητικοπαθούσες, εργασιοαναζητούσες (Λιλάκι μου, καλή τύχη) και τρελά ερωτευμένες ουσες (βλ.Νεκταριούλα).
Ουπς! Καλό καλοκαίρι,άντρα της παρέας...
Τα λέμε σε κανένα μήνα...φιλιά!
Δεν κουνιεται φυλλο εδω μεσα.....καλε που ειστε ολοι και ολες??????
Aποδήμησαν τα φυλλαράκια,Αλεκουζάκι μου...Σα να παράγινε το κακό...Ένα δίκιο το έχεις...Quote:
Originally posted by alexandra79
Δεν κουνιεται φυλλο εδω μεσα.....καλε που ειστε ολοι και ολες??????
Καλά να περάσουν στις διακοπούλες τους όσοι πήραν τα κουβαδάκια τους για άλλη παραλία
κι οι υπόλοιποι απόντες,καλώς να βρούμε την ενέργεια και την καλή μας διάθεση,να επανακοινωνικοποιούμαστε σιγά σιγά!
Έχω την αίσθηση πως μας κατέβαλε ο μικρόκοσμος μας με τα όποια βάρη,που καλείται να σηκώσει ο καθένας
και περιορίσαμε τις κινήσεις μας στις απολύτως απαραίτητες ,στενεύοντας επικίνδυνα τον κλοιό.
Εμένα προσωπικά και μου λείπετε και σας σκέφτομαι συχνά κι όποτε συναντώ κάποια από σας(πρόσφατα πχ. τη Λινταλαγάπη)
ή τηλεφωνιέμαι(χθες αργά πχ. με το Λούμπι)είναι σα να μην πέρασε μια μέρα από την τελευταία μας φορά!
Θέλω να ελπίζω πως διανύουμε μια περίοδο ανασυγκρότησης και λίαν συντόμως θα βρούμε τον παλιό καλό εαυτό μας,
πρώτα ως άτομα και στη συνέχεια και ως παρέα.Ν'αρχίσουμε και τις συναντήσεις μας πάλι με το καλό...έστω οι βόριες...
--->ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ : ΧΟΡΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΙΑ ΣΟΥ
Aς κάνω λοιπόν την αρχή...μάλλον ας συνεχίσω από κει που το αφήσα...
Χωροταξικά βρίσκομαι στο μπλεπράσινο δωμάτιο μου στη θάλασσα μπροστά...
Λίγο αργότερα θα προβάλει το φεγγάρι μου πορτοκαλί μέσα από τη θάλασσα
για ν'ανέβει σιγά σιγά στο κάδρο του παραθύρου μου,να ταξιδεύει τα όνειρα μου στο μυστήριο του
όσο ο ήχος του κύμματος με νανουρίζει...Η φύση κι η τεχνολογία παντρεύοναι και τυπικά τα έχω όλα.
Αγάπη και προσοχή με πνίγουν από παντού κι εγώ χαϊδεύομαι...Σε δυο εβδομάδες το κοριτσάκι μας θα γίνει 39
(πάντα μόλις περνά ο μισός χρόνος,βιάζομαι να ντυθώ τον επόμενο)κι ακόμα με ψάχνω...
Ξέρω τι θέλω,ξέρω τι λείπει κι ωστόσο αδρανώ...Μουδιασμένη και κουρασμένη λες και έφτασα ήδη στο τέρμα
και μου λένε πως δε στρέχεται και πρέπει να το πιάσω από την αρχή...Ούτε θυμάμαι γιατί ξεκίνησα ούτε δύναμη έχω να προχωρήσω.
Δε νιώθω να είμαι καλά,αλλά από την άλλη τα έχω όλα στα πόδια μου και με ακούω αχάριστη και γκρινιάρα...
Η επέμβαση δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα,οι πόνοι του σώματος συνεχίζουν καθημερινά να μου θυμίζουν
τα λάθη μιας ζωής και ο εγκέφαλος μου ατάραχος συνεχίζει στα δύσκολα να φαντασιώνεται φαγητό αποχαύνωσης.
Περνώ τη μέρα μου κάνοντας κλικς,διατηρώ εστιατόριο-καφέ και φάρμα,όλη μέρα μαζεύω ανακοινώσεις και προχωρώ επίπεδα.
Έχω μαζέψει πάρα πολλά χρήματα,κάνω δώρα στους γείτονες,όλο και κάτι καινούριο κυνηγώ να ολοκληρώσω...(facebook αυτά)
Κάποια τηλέφωνα στην ημέρα,κάποιες σειρές στο msn και το υπόλοιπο στα γεύματα,τα ροφήματα,το χρόνο και τον πόνο τους.
Οι μέρες διαδέχονται η μία την άλλη,οι μήνες αλλάζουν,οι εποχές κι εγώ στη ρουτίνα μου."Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν"
Αναρρωτιέμαι αν οι άνθρωποι κάνουν παιδιά για να πάψουν να κανακεύουν το μεγάλο παιδί,τον εαυτό τους...
Εργάζονται,ταΐζουν,φροντίζ ουν,τρέχουν στις υποχρεώσεις,γίνονται ταξιτζήδες του γιού και της κόρης,
ασχολούνται με όλους και με όλα,ακόμα και με το διαζύγιο της Ελενίτσας και το πού θα δουλέψει του χρόνου η Τατιάνα
προκειμένου να μη πλησιάσουν το συρματόπλεγμα "μην αγγίζετε-η ζωή μου"
Ως άτεκνη και άεργη,είχα να τακτοποιήσω τις ζωές των φίλων μου και τώρα που κουτσά στραβά προχώρησαν
κι έπεσαν αναδουλειές,βρήκαμε μαζί με τα νέα πάντα πρόσωπα τα φατσοβιβλιοπαίχνιδα...
"Είμαι η Ναταλία και είμαι εντάξει"πρέπει να φωνάξω σε κάποιο κύκλο εθισμένων κι εγώ σύντομα μήπως το πιστέψω.
Και ποιός φταίει και γιατί και τι λείπει και τι κάναμε λάθος και τι και πώς και ως πότε...Κι ανάλυση και ψυχανάλυση
και έχουμε φτάσει στο έντερο του κουνουπιού κι ακόμα δεν καταλάβαμε γιατί τελικά παραγεμίζουμε το δικό μας!
Πρέπει να είχα μια σχέση για κανα εξάμηνο...ίσως ακόμα την έχω...απροσδιόριστα αιωρείται μεταξύ ζωντανών και νεκρών.
Όσο πήγαινε σχετικά καλά με απασχολούσαν τα ανυπέρβλητα της ζητήματα και μόλις κλονίστηκε ξαφνικά φάνταζαν λιγότερο τραγικά
κι εστιάσαμε σε ό,τι χάσαμε...λες και είχαμε αγγίξει το όνειρο και τι κρίμα που χάθηκε πάλι κι αυτό...Και κανείς δε μας θέλει τελικά
πραγματικά για ό,τι σκατά είμαστε και πάνε και τα μετέπειτα σχέδια και μια αστείρευτη καταστροφολογία κι ισοπέδωση,
λες κι επιτέλους στανιάραμε,που στα ίδια μέρη ξαναβρεθήκαμε και να πω πως έχουν αλλάξει τουλάχιστον τρόπο να κοιτάνε τα μάτια,πάλι καλά...Αλλά μπα...
Όλα φταίνε,όλα είναι κάπως αλλιώς,όλο κάτι λείπει,κάτι που δεν κατακτήθηκε ποτέ,κάτι που απωλέσθηκε.κάτι ωστόσο,κάτι...
Ξαναγυρνώ στον αγαπημένο μου Ελύτη και το παράπονο του...δυστυχώς όσα χρόνια κι αν περάσουν,
απ' όταν με πρωτάγγιξε στου δρόμου τα μισά,αλλά και τώρα ακόμα στου ίδιου δρόμου τα δύο τρίτα,
ο αναστεναγμός που ελευθερώνω στο άκουσμα του είναι το ίδιο βαρύς,γεμάτος απορία:
Αφού γι'αλλού ξεκίνησες γιατί βρίσκεσαι ακόμα εδώ;Αφού λες πως άλλα είναι εκείνα που αγαπάς...
Αγαπώ πραγματικά αυτά που συνήθισα;Τιμώ την παρουσία τους στη ζωή μου όσο πολύτιμα κάποτε μου ήταν;
Αν μπορούσα να σβήσω όσα έμαθε ο εγκέφαλος μου να πιπιλίζει πως αποζητά,τα ίδια πάλι θα έθετα ζητούμενα;
Αν μπορούσα να καθαρίσω τα ζιζάνια που αλλότρια θέλω μου φύτεψαν και πνίγουν τα ολόδικα φυτά μου,θα τα πρόσεχα πιότερο;
Ή θα συνέχιζα σχεδόν άβουλη να τα παρακολουθώ ν'αργοπεθαίνουν;"Έπρεπε νωρίτερα...τώρα είναι αργά"
Μεγάλη παγίδα!Ορίζουμε το χρόνο με αρχή,μέση και τέλος,λες και τον ελέγχουμε,λες και του επιβάλλεται να έχει κι αυτός σειρά,
να μας ταιριάζει,να χωρέσει στις εγκεφαλικές μας πεπερασμένες δυνατότητες,να στριμώξουμε κάπως τη ζωούλα μας.
Παίζω κρυφτό!Κουσούρι μεγάλο η όποια ευφυΐα.Όσο ικανότερη,τόσο μεγαλύτερο κορόιδο σε πιάνει.
Πάντα κάτι βρίσκει να βολεύει το φόβο σου,να σε κρατά ψευδοασφαλή στα γνώριμα,να φθείρει το θέλω και το μπορώ σου.
Κι αν κατάφερνα να βγάλω τους μεγάλους αντιπερισπασμούς από τη μέση,αυτούς που ξοδεύουν όλη την ενέργεια και το αχ μου.
Αν μπορούσα να με δω ολόγυμνη,καθαρή,αμετάλλαχτ η,ποιά είμαι τελικά,τι θέλω,τι μπορώ να πραγματώσω;
Ξοδεύομαι και συνήθισα...σχεδόν πλέον δε με πειράζει...Επανάπαυση...πέφτ ουν οι παλμοί στη φλέβα,δε συγκινείται...
Μία ευθεία γραμμή με πτωτική μάλιστα τάση,υποκύπτουσα στους νόμους της φθοράς και της βαρύτητας.
Η ανηφόρα θέλει κόπο κι επιμονή...όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια...αργότερα παύει να σηκώνει καν κεφάλι.
Εξάλλου κι οι άλλες αλεπούδες σκυφτές βαδίζουν...Κάηκε και το δάσος γύρω,όλα πάνε κατά διαόλου...Πού να τρέχω;
Το βλέμμα δε βρίσκει έμπνευση στα πέριξ,η φλόγα της εφηβείας έσβησε στα ενδότερα...Χρειάζομαι κάτι,κάποιον να πιαστώ.
Μεταθέτω στην απουσία την ευθύνη,γυρνώ πλευρό για νέα όνειρα.Ούτε έτσι ησυχάζω όμως...Πάλι δεν είμαι καλά!Κάτι λείπει!Τι;
Δεν είμαι αυτή εγώ!Δε μπορεί να είμαι!Δε μου αρέσω!Δε με συμπαθώ καν!Δε με θέλω!ʼρνηση...Θέση;ʼλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε...
Σκέφτομαι την Ονειρένια...Εγώ είμαι ακόμα εδώ και χαραμίζω το χρόνο λες και βιάζομαι να περάσω απέναντι.
Πρέπει να ρισκάρουμε να τα χάσουμε όλα για να τα εκτιμήσουμε έμπρακτα;Σαν εκείνους που γλύτωσαν
από θανατηφόρα αρρώστια και βρήκαν πραγματικό νόημα στη ζωή;Πόσος πόνος ακόμα,πόση στέρηση των πραγματικά ποθητών,
πόση αντοχή μέχρι ν'αλλάξουμε ρότα;Πάλι εστιάζω στο δέντρο και χάνω το δάσος!Πάλι αφήνομαι,πάλι,πάλι,πάλι...
Δυστυχώς δεν έπιασα τον πάτο να δώσω μιά να πάρω ώθηση για επάνω.Πλέω κι όπου με πάει...
Με βαρέθηκα,με βαρεθήκατε κι εσείς και καλά κάνετε!Αλλά στην ερώτηση πώς είμαι,η απάντηση είναι ο παραπάνω μονόλογος
κι όχι είμαι εδώ,πήγα εκεί,έχασα τόσα,τρώω αυτά κι εκείνα και μετά να πιάσω να σας πω για τα νέα των άλλων...
Έχω καιρό να γράψω στο φόρουμ κι ας φαίνεται γουμαριά κι αιδιαφορία,γιατί δε χωράω στο φόρουμ.Είμαι εκτός θέματος,τόπου και χρόνου.
Κι αν μιλήσω θα πω τα ίδια και τα ίδια.Είτε αφορούν το οργανικό κομμάτι είτε το ψυχολογικό...
Θα πειράξω κάποιον,θα κάνω κάποιο λογοπαίγνιο η "σχολιομπουρδουκλώστρα",� �α ρίξω το επίπεδο της κουβέντας
με ακόμα ένα σεξουαλικό υπονοούμενο,θα κοτσάρω και μια φωτογραφία...άντε στο τσακίρ κέφι και κανά τραγούδι
και η ζωή συνεχίζεται...Όσο τα έκανα τα ένιωθα,τα απόλαυσα,τ'αποζητούσα...Εκε� �νη η NADINE δεν υπάρχει πια.
Χρησιμοποιώ το λογαριασμό της για να σας μιλάω πού και πού,όσοι όμως λίγο παραπάνω με ξέρετε,το νιώθετε από καιρό
πως δεν είμαι εγώ,δεν είμαι καλά...
Βλέπω ένα γλάρο αυτή τη στιγμή να φλερτάρει με το ρίγος της θάλασσας και ζηλέυω την ελευθερία του πετάγματος του.
Δε θέλω να είμαι τυπική,συνεπής,ν'ανταποκρί� �ομαι στις προσδοκίες...Θέλω να είμαι εγώ κι αυτό το εγώ ακόμα δεν το βρίσκω.
Θα ήθελα να υπήρχε ένας άλλος χώρος να επικοινωνούμε...Ένα blog ίσως...Εμένα πάντως δε με καθορίζει
το βάρος μου,δε με αφορά καμία μέτρηση ή δίαιτα...
Με νοιάζετε πάρα πολύ εσείς,οι σκέψεις μας,οι ανάγκες μας,το βαθύ μας μοίρασμα.Από κει και πέρα η τέχνη,η ζωή...
Η αφορμή ήταν τα κιλά μας.Η ευλογία που γνωριστήκαμε,χτυπηθήκαμε κι ίσως καταλάβαμε πέντε πράγματα για μας παραπάνω.
Προσωπικά δε χρειάζομαι από πολύ καιρό ένα φόρουμ διατροφικών διαταραχών.Αλλού είναι η διαταραχή μου!
Τα κιλά μου είναι το σύμπτωμα.Πάντα ήταν και θα είναι όσο ακόμα τα χρειάζομαι να τα κουβαλώ.
Τέλος πάντων...Ας βάλω μια τελεία,να μη σας κουράζω περισσότερο...Είπα ψέμματα πριν που
έλεγα δεν είμαι καλά.
Η αλήθεια είναι πως είμαι μέτρια.Κι η μετριότητα είναι ό,τι σιχαίνομαι!Θέλω να γίνω καλά!Γιατί το χάλια πια δε με τρέφει.
Θα τα ξαναπούμε σύντομα...Νομίζω το είχα ανάγκη αυτό το μοίρασμα...Εύχομαι από καρδιάς να είστε πραγματικά καλά
κι όχι μέτρια κι εσείς!Και να τα πούμε σύντομα εκ βαθέων και πάλι!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,πολύτιμες μου!Σας στέλνω όση θετική ενέργεια έχω στις άκρες της γης,όπου αναπνέει το φυσικό σας σώμα.
Τις ψυχές μας τις θέλω ελεύθερες κι αλανιάρες!Να μου σας προσέχετε!Να μας αγαπάμε!
--->ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ : ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ
Ναντιν .... μην το βαζεις κατω καρδουλα μου.
...... εχω και εγω φαρμα και εστιατοριο ;)
Σου εχω στειλει ενα μηνυμα ,ελπιζω να το διαβασεις!
φιλια πολλα
Aργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει το χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο ?ι?
αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα, για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.
Καλε καντε με κι εμενα φιλιναδα στο φασεμπουκ...
NADINE μου,
είσαι τόσο ιδιαίτερο άτομο και μοναδικό...πάντα διαβάζω τί γράφεις και το απολαμβάνω τόσο πολύ..
Ελπίζω στα 39 έστω και 1 εβδομάδα πριν να βρεις τις ισορροπίες σου γιατί αυτό είναι το κλειδί για να είσαι
πολύ κάλά και όχι μέτρια....
εκεινο το blog ναταλια....
ναι ενα τετοιο νομιζω οτι μας πρεπει. και οσοι πιστοι ας προσελθουν. εχω βαρεθει να κυνηγω τη χιμαιρα κι εγω. βαζω χανω βαζω χανω. μονο αυτο με ενδιαφερει? οχι βεβαια. φυσικα και οχι. απλα κολλησαμε ολες εδω μονο και μονο για να τα λεμε.
ας κανουμε μια νεα αρχη λοιπον?
ξεκινα και θα σε ακολουθησω. οσο μπορω τωρα. ειναι δυσκολη η εποχη για μενα. ενα μηνα ακομη κανω υπομονη. απο τις 6 το πρωι μεχρι τις 8-9-10-11 το βραδυ....ανασα δεν παιρνω...το μυαλο μου εχει σταματησει. σημερα ξεκουραστηκα λιγο και ειπα να αφησω ολες τις δουλειες να μπω.
την παρασκευη που μας ερχεται, δεν κανεις την αρχη? εκεινη την παρασκευη...μπας και δουμε λευτερια και σωτηρια απο εναν ακομη φαυλο κυκλο, τον κυκλο ενος "σωτηρος"? λογοπαιγνιο ή οχι, παρτο οπως θελεις.....
ελα προεδρινα της ομαδας R....προσω ολοταχως....η ζωη δεν σταματα....ψαχνουμε για νεο τυρι........(δικο μου αυτο. οποιος εχει διαβασει το βιβλιο ποιος πηρε το τυρι μου μονο θα καταλαβει)
φιλακια σε ολες. ημουν καπως χαλια, με επηρεασε λιγο και η ναταλια.....αληθεια ποια εχει eating disorder? μηπως απο την αρχη ημαστε σε λαθος ιστοτοπο? λιγα κιλα θελαμε ολες να χασουμε και μπλεξαμε....
αληθεια απο (μυαλο)βενζινη πως πατε? νομιζω οτι μου τελειωνει και δουλευω καπως σημερα...μπορει να φταινε και αυτα που ακουω.......ενεκα home alone......ακουω καμπανες, μητροπανο, αεροπλανα και βαπορια.....
κοπελια εισαι ΘΕΑ!Quote:
Originally posted by NADINE
Aς κάνω λοιπόν την αρχή...μάλλον ας συνεχίσω από κει που το αφήσα...
Χωροταξικά βρίσκομαι στο μπλεπράσινο δωμάτιο μου στη θάλασσα μπροστά...
Λίγο αργότερα θα προβάλει το φεγγάρι μου πορτοκαλί μέσα από τη θάλασσα
για ν'ανέβει σιγά σιγά στο κάδρο του παραθύρου μου,να ταξιδεύει τα όνειρα μου στο μυστήριο του
όσο ο ήχος του κύμματος με νανουρίζει...Η φύση κι η τεχνολογία παντρεύοναι και τυπικά τα έχω όλα.
Αγάπη και προσοχή με πνίγουν από παντού κι εγώ χαϊδεύομαι...Σε δυο εβδομάδες το κοριτσάκι μας θα γίνει 39
(πάντα μόλις περνά ο μισός χρόνος,βιάζομαι να ντυθώ τον επόμενο)κι ακόμα με ψάχνω...
Ξέρω τι θέλω,ξέρω τι λείπει κι ωστόσο αδρανώ...Μουδιασμένη και κουρασμένη λες και έφτασα ήδη στο τέρμα
και μου λένε πως δε στρέχεται και πρέπει να το πιάσω από την αρχή...Ούτε θυμάμαι γιατί ξεκίνησα ούτε δύναμη έχω να προχωρήσω.
Δε νιώθω να είμαι καλά,αλλά από την άλλη τα έχω όλα στα πόδια μου και με ακούω αχάριστη και γκρινιάρα...
Η επέμβαση δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα,οι πόνοι του σώματος συνεχίζουν καθημερινά να μου θυμίζουν
τα λάθη μιας ζωής και ο εγκέφαλος μου ατάραχος συνεχίζει στα δύσκολα να φαντασιώνεται φαγητό αποχαύνωσης.
Περνώ τη μέρα μου κάνοντας κλικς,διατηρώ εστιατόριο-καφέ και φάρμα,όλη μέρα μαζεύω ανακοινώσεις και προχωρώ επίπεδα.
Έχω μαζέψει πάρα πολλά χρήματα,κάνω δώρα στους γείτονες,όλο και κάτι καινούριο κυνηγώ να ολοκληρώσω...(facebook αυτά)
Κάποια τηλέφωνα στην ημέρα,κάποιες σειρές στο msn και το υπόλοιπο στα γεύματα,τα ροφήματα,το χρόνο και τον πόνο τους.
Οι μέρες διαδέχονται η μία την άλλη,οι μήνες αλλάζουν,οι εποχές κι εγώ στη ρουτίνα μου."Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν"
Αναρρωτιέμαι αν οι άνθρωποι κάνουν παιδιά για να πάψουν να κανακεύουν το μεγάλο παιδί,τον εαυτό τους...
Εργάζονται,ταΐζουν,φροντίζ ουν,τρέχουν στις υποχρεώσεις,γίνονται ταξιτζήδες του γιού και της κόρης,
ασχολούνται με όλους και με όλα,ακόμα και με το διαζύγιο της Ελενίτσας και το πού θα δουλέψει του χρόνου η Τατιάνα
προκειμένου να μη πλησιάσουν το συρματόπλεγμα "μην αγγίζετε-η ζωή μου"
Ως άτεκνη και άεργη,είχα να τακτοποιήσω τις ζωές των φίλων μου και τώρα που κουτσά στραβά προχώρησαν
κι έπεσαν αναδουλειές,βρήκαμε μαζί με τα νέα πάντα πρόσωπα τα φατσοβιβλιοπαίχνιδα...
"Είμαι η Ναταλία και είμαι εντάξει"πρέπει να φωνάξω σε κάποιο κύκλο εθισμένων κι εγώ σύντομα μήπως το πιστέψω.
Και ποιός φταίει και γιατί και τι λείπει και τι κάναμε λάθος και τι και πώς και ως πότε...Κι ανάλυση και ψυχανάλυση
και έχουμε φτάσει στο έντερο του κουνουπιού κι ακόμα δεν καταλάβαμε γιατί τελικά παραγεμίζουμε το δικό μας!
Πρέπει να είχα μια σχέση για κανα εξάμηνο...ίσως ακόμα την έχω...απροσδιόριστα αιωρείται μεταξύ ζωντανών και νεκρών.
Όσο πήγαινε σχετικά καλά με απασχολούσαν τα ανυπέρβλητα της ζητήματα και μόλις κλονίστηκε ξαφνικά φάνταζαν λιγότερο τραγικά
κι εστιάσαμε σε ό,τι χάσαμε...λες και είχαμε αγγίξει το όνειρο και τι κρίμα που χάθηκε πάλι κι αυτό...Και κανείς δε μας θέλει τελικά
πραγματικά για ό,τι σκατά είμαστε και πάνε και τα μετέπειτα σχέδια και μια αστείρευτη καταστροφολογία κι ισοπέδωση,
λες κι επιτέλους στανιάραμε,που στα ίδια μέρη ξαναβρεθήκαμε και να πω πως έχουν αλλάξει τουλάχιστον τρόπο να κοιτάνε τα μάτια,πάλι καλά...Αλλά μπα...
Όλα φταίνε,όλα είναι κάπως αλλιώς,όλο κάτι λείπει,κάτι που δεν κατακτήθηκε ποτέ,κάτι που απωλέσθηκε.κάτι ωστόσο,κάτι...
Ξαναγυρνώ στον αγαπημένο μου Ελύτη και το παράπονο του...δυστυχώς όσα χρόνια κι αν περάσουν,
απ' όταν με πρωτάγγιξε στου δρόμου τα μισά,αλλά και τώρα ακόμα στου ίδιου δρόμου τα δύο τρίτα,
ο αναστεναγμός που ελευθερώνω στο άκουσμα του είναι το ίδιο βαρύς,γεμάτος απορία:
Αφού γι'αλλού ξεκίνησες γιατί βρίσκεσαι ακόμα εδώ;Αφού λες πως άλλα είναι εκείνα που αγαπάς...
Αγαπώ πραγματικά αυτά που συνήθισα;Τιμώ την παρουσία τους στη ζωή μου όσο πολύτιμα κάποτε μου ήταν;
Αν μπορούσα να σβήσω όσα έμαθε ο εγκέφαλος μου να πιπιλίζει πως αποζητά,τα ίδια πάλι θα έθετα ζητούμενα;
Αν μπορούσα να καθαρίσω τα ζιζάνια που αλλότρια θέλω μου φύτεψαν και πνίγουν τα ολόδικα φυτά μου,θα τα πρόσεχα πιότερο;
Ή θα συνέχιζα σχεδόν άβουλη να τα παρακολουθώ ν'αργοπεθαίνουν;"Έπρεπε νωρίτερα...τώρα είναι αργά"
Μεγάλη παγίδα!Ορίζουμε το χρόνο με αρχή,μέση και τέλος,λες και τον ελέγχουμε,λες και του επιβάλλεται να έχει κι αυτός σειρά,
να μας ταιριάζει,να χωρέσει στις εγκεφαλικές μας πεπερασμένες δυνατότητες,να στριμώξουμε κάπως τη ζωούλα μας.
Παίζω κρυφτό!Κουσούρι μεγάλο η όποια ευφυΐα.Όσο ικανότερη,τόσο μεγαλύτερο κορόιδο σε πιάνει.
Πάντα κάτι βρίσκει να βολεύει το φόβο σου,να σε κρατά ψευδοασφαλή στα γνώριμα,να φθείρει το θέλω και το μπορώ σου.
Κι αν κατάφερνα να βγάλω τους μεγάλους αντιπερισπασμούς από τη μέση,αυτούς που ξοδεύουν όλη την ενέργεια και το αχ μου.
Αν μπορούσα να με δω ολόγυμνη,καθαρή,αμετάλλαχτ η,ποιά είμαι τελικά,τι θέλω,τι μπορώ να πραγματώσω;
Ξοδεύομαι και συνήθισα...σχεδόν πλέον δε με πειράζει...Επανάπαυση...πέφτ ουν οι παλμοί στη φλέβα,δε συγκινείται...
Μία ευθεία γραμμή με πτωτική μάλιστα τάση,υποκύπτουσα στους νόμους της φθοράς και της βαρύτητας.
Η ανηφόρα θέλει κόπο κι επιμονή...όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια...αργότερα παύει να σηκώνει καν κεφάλι.
Εξάλλου κι οι άλλες αλεπούδες σκυφτές βαδίζουν...Κάηκε και το δάσος γύρω,όλα πάνε κατά διαόλου...Πού να τρέχω;
Το βλέμμα δε βρίσκει έμπνευση στα πέριξ,η φλόγα της εφηβείας έσβησε στα ενδότερα...Χρειάζομαι κάτι,κάποιον να πιαστώ.
Μεταθέτω στην απουσία την ευθύνη,γυρνώ πλευρό για νέα όνειρα.Ούτε έτσι ησυχάζω όμως...Πάλι δεν είμαι καλά!Κάτι λείπει!Τι;
Δεν είμαι αυτή εγώ!Δε μπορεί να είμαι!Δε μου αρέσω!Δε με συμπαθώ καν!Δε με θέλω!ʼρνηση...Θέση;ʼλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε...
Σκέφτομαι την Ονειρένια...Εγώ είμαι ακόμα εδώ και χαραμίζω το χρόνο λες και βιάζομαι να περάσω απέναντι.
Πρέπει να ρισκάρουμε να τα χάσουμε όλα για να τα εκτιμήσουμε έμπρακτα;Σαν εκείνους που γλύτωσαν
από θανατηφόρα αρρώστια και βρήκαν πραγματικό νόημα στη ζωή;Πόσος πόνος ακόμα,πόση στέρηση των πραγματικά ποθητών,
πόση αντοχή μέχρι ν'αλλάξουμε ρότα;Πάλι εστιάζω στο δέντρο και χάνω το δάσος!Πάλι αφήνομαι,πάλι,πάλι,πάλι...
Δυστυχώς δεν έπιασα τον πάτο να δώσω μιά να πάρω ώθηση για επάνω.Πλέω κι όπου με πάει...
Με βαρέθηκα,με βαρεθήκατε κι εσείς και καλά κάνετε!Αλλά στην ερώτηση πώς είμαι,η απάντηση είναι ο παραπάνω μονόλογος
κι όχι είμαι εδώ,πήγα εκεί,έχασα τόσα,τρώω αυτά κι εκείνα και μετά να πιάσω να σας πω για τα νέα των άλλων...
Έχω καιρό να γράψω στο φόρουμ κι ας φαίνεται γουμαριά κι αιδιαφορία,γιατί δε χωράω στο φόρουμ.Είμαι εκτός θέματος,τόπου και χρόνου.
Κι αν μιλήσω θα πω τα ίδια και τα ίδια.Είτε αφορούν το οργανικό κομμάτι είτε το ψυχολογικό...
Θα πειράξω κάποιον,θα κάνω κάποιο λογοπαίγνιο η "σχολιομπουρδουκλώστρα",� �α ρίξω το επίπεδο της κουβέντας
με ακόμα ένα σεξουαλικό υπονοούμενο,θα κοτσάρω και μια φωτογραφία...άντε στο τσακίρ κέφι και κανά τραγούδι
και η ζωή συνεχίζεται...Όσο τα έκανα τα ένιωθα,τα απόλαυσα,τ'αποζητούσα...Εκε� �νη η NADINE δεν υπάρχει πια.
Χρησιμοποιώ το λογαριασμό της για να σας μιλάω πού και πού,όσοι όμως λίγο παραπάνω με ξέρετε,το νιώθετε από καιρό
πως δεν είμαι εγώ,δεν είμαι καλά...
Βλέπω ένα γλάρο αυτή τη στιγμή να φλερτάρει με το ρίγος της θάλασσας και ζηλέυω την ελευθερία του πετάγματος του.
Δε θέλω να είμαι τυπική,συνεπής,ν'ανταποκρί� �ομαι στις προσδοκίες...Θέλω να είμαι εγώ κι αυτό το εγώ ακόμα δεν το βρίσκω.
Θα ήθελα να υπήρχε ένας άλλος χώρος να επικοινωνούμε...Ένα blog ίσως...Εμένα πάντως δε με καθορίζει
το βάρος μου,δε με αφορά καμία μέτρηση ή δίαιτα...
Με νοιάζετε πάρα πολύ εσείς,οι σκέψεις μας,οι ανάγκες μας,το βαθύ μας μοίρασμα.Από κει και πέρα η τέχνη,η ζωή...
Η αφορμή ήταν τα κιλά μας.Η ευλογία που γνωριστήκαμε,χτυπηθήκαμε κι ίσως καταλάβαμε πέντε πράγματα για μας παραπάνω.
Προσωπικά δε χρειάζομαι από πολύ καιρό ένα φόρουμ διατροφικών διαταραχών.Αλλού είναι η διαταραχή μου!
Τα κιλά μου είναι το σύμπτωμα.Πάντα ήταν και θα είναι όσο ακόμα τα χρειάζομαι να τα κουβαλώ.
Τέλος πάντων...Ας βάλω μια τελεία,να μη σας
κουράζω περισσότερο...Είπα ψέμματα πριν που έλεγα δεν είμαι καλά.
Η αλήθεια είναι πως είμαι μέτρια.Κι η μετριότητα είναι ό,τι σιχαίνομαι!Θέλω να γίνω καλά!Γιατί το χάλια πια δε με τρέφει.
Θα τα ξαναπούμε σύντομα...Νομίζω το είχα ανάγκη αυτό το μοίρασμα...Εύχομαι από καρδιάς να είστε πραγματικά καλά
κι όχι μέτρια κι εσείς!Και να τα πούμε σύντομα εκ βαθέων και πάλι!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου,πολύτιμες μου!Σας στέλνω όση θετική ενέργεια έχω στις άκρες της γης,όπου αναπνέει το φυσικό σας σώμα.
Τις ψυχές μας τις θέλω ελεύθερες κι αλανιάρες!Να μου σας προσέχετε!Να μας αγαπάμε!
ξερω ΑΚΡΙΒΩΣ για τι μιλας.
δεν ξερω αν θα μπορουσαν να ειπωθουν καλυτερα.νομιζω δεν παιζει.
εγω παντως ξερω τι φταιει.ειναι που δε βρισκω εδω και καιρο ερωτικο και θελκτικο τον εαυτο μου και που του εχω απαγορεψει τον ερωτα το σεξ την επικοινωνια την ανθρωπινη επαφη .
οσο φθηνο η επιφανειακο κι αν ακουγεται,δεν ειναι.αν ο ενηλικας ανθρωπος δεν εχει σεξουαλικη-ερωτικη-συναισθηματικη ζωη,αργοπεθαινει.δεν πα να καθεσαι να χτυπας το κεφαλι σου στον τοιχο να βρεις τι φταιει,δε θα βρεις κατι αλλο,αυτο ειναι στο λεω εγω.και δυστυχως οταν εχεις πολλα κιλα πανω σου και δε μπορεις να λειτουργησεις ειναι δικοπο μαχαιρι.
γιατι ξερεις τι φταιει αλλα δε μπορεις αμεσα να ικανοποιησεις την αναγκη.πρεπει να δουλεψεις και να περιμενεις να ρθει η στιγμη που θα σου αρεσει ο εαυτος σου ωστε να μπεις στο παιχνιδι.
με τι ψυχολογια ο,μως να προσπαθησεις;δεν εχεις αυτο το κατι το κατι που σου δινει η ερωτικη επαφη και σε ανακουφιζει κ σε εμψυχωνει και σε κινητοποιει και ιδου εμφανιζεται ενας κυκλος χωρις διεξοδο...
μεχρι να το παρεις αποφαση να πονεσεις(αυτο που νιωθεις τωρα.ας φαινεται τοσο βουνο μαλλον ειναι λιγοτερο επωδυνο απο την προσπαθεια να καταφερεις να αδυνατισεις,αλλιως θα ησουν αδυνατη ηδη.αυτη ειναι η αληθεια) να πετυχεις το στοχο σου.
και μετα ολα φτιαχνουν απο μονα τους.
κι έλεγα ποιόν θα δείρω να ξεσπάσω.... για περίμενέ με...!!!!!! κόκκινο χαλί ελπίζω να έχετε.. αα!! προμηθεύσου και πανοπλία.. αχρείαστη να είναι.. Θα σε ενημερώσω τηλεφωνικώς μωρό!!
τι θα γινει ρε παιδια? αντε γραψτε κανενα νεο.
να σας γραψω εγω ενα. ειμαι ξανα 85 κιλα και δεν ξερω τι αποφασισα ακομη. να παω ξανα στα 100 ή στα 79? εχω βαρεθει αυτη την ιστορια.
αντε για πειτε ιδεες
σολο θα παιζω? οχι....
εγώ λέω να πας στα 79 πάντως!!
χαχαχαχ
Τα 75 είναι ένα καλό πλάνο!! Για να προχωράμε δυνατά!!! Και δε δέχομαι αντιρρήσεις.!!:spin:Quote:
Originally posted by BARB3
τι θα γινει ρε παιδια? αντε γραψτε κανενα νεο.
να σας γραψω εγω ενα. ειμαι ξανα 85 κιλα και δεν ξερω τι αποφασισα ακομη. να παω ξανα στα 100 ή στα 79? εχω βαρεθει αυτη την ιστορια.
αντε για πειτε ιδεες
γιατι δεν με αφηνετε να παω βρε στα 100?
λετε 79 ε? και 75 ακομη ε?
παντως εδω και μερικες μερες που ξαναπροσπαθω δεν καταφερα να συμμαζευτω. αρχισα μια διαιτα τυπου παλαιολιθικης εποχης αλλά οχι πολυ αυστηρη. και ατκινσ θα την ελεγε κανεις και οπως ηθελε. ολη την ημερα που ειμαι εκτος σπιτιου την ακολουθω και το βραδυ πεφτω με τα μουτρα σε οτι βρω!!!
μαλλον η διαιτα του σταυρου μου ταιριαζει αλλά και αυτη δεν βοηθαει ρε γ@#$%^$%....
Κοριτσάρες μου και αγοράκλες γεια σας!!!! Εχω πολύ καιρό να μπω και τωρα θα ρίξω μία γρηγορη ματια να δω τι συναρπαστικές λεπτομέρειες έχασα..
Οχι δεν έλειπα αδειούλα αλλά ευτυχώς εδώ στο νησί έχουμε την πολυτέλεια να αισθανόμαστε ότι είμαστε σε αδειούλα, αρκει να εκμεταλλευόμαστε τον ελεύθερο χρόνο μας με βουτιές στη θάλασσα. Αυτό λοιπόν έκανα και εγώ.
Αγορασα μπικίνι!!!! μετά από πόσα χρόνια (ούτε θυμάμαι πόσα) και αμωλήθηκα.... μαύρισα έπαιξα με τη μικρή μου κτλ κτλ.
Ετσι πέρασε ο Ιούλιος και ελπίζω το ίδιο να συνεχίσω και τον Αυγουστο.
Λοιπόν απο κιλάκια δεν μπορώ να πω ότι οι απώλειες είναι υπερβολικες. Είμαι 73 κιλά. δηλαδή μέσα σε 5 μήνες έχω χάσει 23 κιλάκια. Αυτό ίσως να είναι και καλό γιατί δεν εχω καθόλου χαλάρωση, λίγες ραγαδίτσες μόνο στα πόδια, αλλά τίποτα τραγικό. Πιστεύω ότι όταν ξεκινήσω γυμναστήριο θα είμαι σαφώς καλύτερα.
Δεν σας ξεχνάω, είμαι σίγουρη πως τωρα το καλοκαίρι όλες και όλοι παρουσιαζουμε απουσίες. Το χειμώνα όμως που θα κλειστούμε πάλι στα καβούκια μας, θα "σφίξουν" ξανα οι σχεσεις μας.
ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ
NADINE μου, αν ήσουν πίνακας θα ήσουν πίνακας της frida kalo. τόσο πονεμένη, τόσο ποιητικά βασανισμένη δεν ξερω δεν εχω τη δικη σου ευχερεια λόγου να μελωποιησω τον πονο, αυτό που ξέρω είναι ότι καθε φορα με αγγίζεις.Quote:
Originally posted by NADINE
Aς κάνω λοιπόν την αρχή...μάλλον ας συνεχίσω από κει που το αφήσα.......
Με αγγιζεις και στο χιουμορ, με αγγίζεις και στη χαρα με αγγιζεις και στον πονο..
Δεν ξερω θελω να σε παρω τηλ, να σε ρωτησω αλλα δεν εχω το θαρρος ... ισως και να το κανω ..
Νadine μου εισαι πραγματικα σπανιο πλασμα και ας μην σε ξερω.
Ευχομαι και θελω να εισαι καλα
πολυ κινηση ε? σιγα σιγα καλε μη σπρωχνεστε!! ολες θα γραψετε....η εξης μια εγω.
και μια που μονη μου θα γραφω, ας μη γραφω καλυτερα!
αντε ας γραψω δυο λογακια
περασα ενα καλο σαββατοκυριακο. ξοδεψα, εφαγα, ηπια, θα εβαλα και κανενα κιλακι ακομη και απο σημερα ξαναρχιζω μια προσπαθεια να χασω αυτα που εβαλα. αυτη τη φορα οπως και καθε αλλη φορα λεω να ξεκινησω δυναμικα. αν μεχρι αυριο εχω κρατηθει, κατι γινεται!
για να δειτε τι αποφασισα να κανω, σας λεω οτι θα μετραω πρωτεινες, υδατανθρακες, λιπαρα θερμιδες και οτι αλλο μου ερθει. πρεπει ταχα να τρωω πανω απο 15γ πρωτεινες στο γευμα και την ημερα συνολικα οχι πανω απο περιπου 75 γρ υδατανθρακες. εχω εντοπισει τα τροφιμα που με βολευουν και τα παω μια χαρα οσο ειμαι στο γραφειο. μετα εχω ενα θεμα αλλά ελπιζω να το διορθωσω. επισης εχω ξυπνητηρι και οταν εχω επισκεπτες τους λεω 2 λεπτα διαλειμα να φαω! και δεν με ενδιαφερει αν γελανε. αν καπνιζα δηλ ετσι δεν θα εκανα? για σημερα, καλη μου αρχη εχουμε και λεμε
ωρα τροφιμο ποσοτητα θερμιδες πρωτεινες υδατανθρακες λιπαρα
7΄30 ψωμι 40γρ 105 3 18 2,5
μιλνερ 20 50 6 0 3,5
αλλαντικο 50 60 10 1 1,5
11΄00 κοτατζ 100 85 12 3 2
γιαουρτι 100 125 6 3,5 10
2΄30 κοτατζ 100 85 12 3 2
γιαουρτι 100 125 6 3,5 10
Παρένθεση των διακοπών μου, πριν δυο ώρες μπήκα σπίτι να πλύνω καμιά δεκαριά πλυντήρια και να ξαναφύγουμε και παρατώντας τη σβούρα του πλυντηρίου, αγωνιώ να μπω να σας διαβάσω (καθότι στο καρπενήσι που ήμουν ούτε λόγος για διαδίκτυο στο παλιό μας σπιτάκι) και τι βλέπω;;;;;;
Όλη τη μαυρίλα που νιώθω, καιρό τώρα, αποτυπωμένη στο λόγο της καλής μας προέδρου...κι ας έχω παιδιά να φροντίζω και αγάπη να περιθάλψω και δουλειά να οργανώσω και κιλά να χάσω...κι αναρωτιέμαι κι εγώ με τη σειρά μου, που πάντα μετά τους τρείς πρώτους μήνες των γενεθλίων μου λέω το επόμενο νούμερο, στα 42 μου λοιπόν:
μην είν' η φύση μας η περίεργη, η αλλόκοτη και ανήσυχη που όλο αναζητούμε και μυρικάζουμε;
μήπως, πολύ πολύ απλά, έως και απλοικά, δεν αφηνόμαστε να μας πάει αυτή η ευφάνταστη ζωή μας; Κι ας μας πάει σε λάθος επιλογές, ατυχίες, διπλότριπλα πισογυρίσματα; μήπως και τότε δε θα συγκινούμαστε από ένα ωραίο στίχο και μια μελωδία; Μήπως και τότε δεν έχουμε στιγμούλες, μπορεί και δευτερόλεπτα, που αισθανόμαστε μια ανεξήγητη αγαλλίαση;
Και στο τέλος, τέλος μήπως πρέπει να δεχτούμε ότι κάποιες ζωές βιώνουν την ευτυχία σε μικροστιγμές και δευτερόλεπτα;
Μπορεί να είναι κι οι δικές μας από αυτές..σκεφτείτε το την επόμενη φορά που θα το νιώσετε....
σας φιλώ, σας σκέφτομαι πολύ και να ξέρετε ότι το δικό μου μαρτύριο αρχίζει τώρα που φεύγουμε για μια εβδομαδούλα διακοπών στη θάλασσα...που σημαίνει μ α γ ι ό!!!!!!!!!!!!!!
Ραντεβού σύντομα!!!!!
tide γκρινιαρα! για μενα που προσπαθω να υπαρχει κινηση ουτε λογος ε?
ασε και το αλλο! ταχα δεν μπορει να βαλει μαγιω. τι να πουν ολες οι αλλες βρε? καλα , καθενας με τον πονο του δεν λεω!
οσο για εμενα, ας πουμε οτι εκανα μια καποια προσπαθεια εχθες και συνεχιζω σημερα.
Βρε Μπαρμποπαπαπονιάρικο...αφο� � σε βλέπω μια χαρά...τι να σε πω;;;; ʼλλες διαβάζονται στα μαύρα τους (κι εγώ μέσα σ΄αυτές) τι,και καλά, να απαντήσω στο ερώτημα 100 ή 79;;;
60 καιτρέχα! Πού έχεις χάσει τον άμπακο, που έχεις εξαφανίσει ψηφίο και λες εμένα γκρινιάρα που ΜΟΝΟ ανεβαίνω. Ενα σου λέω: Η μεγάλη κόρη και ο άντρας μου πάνε τώρα για μαγιό μου....το πρωί πέταξα ό, τι μαγιό είχα, τους είπα ότι απλώς δε θα κάνω μπάνιο φέτος, πήρα δυο ωραιότατα καφτάνια για να φοράω στις διακοπές και...τέλος!!!!! Και πήγανε ,λέει, να μου πάρουν αφού δεν πάω εγώ! Εγώ όμως είχα ψάξει, η καημένη, και ή έβρισκά αυτα που το κάτω τους καλύπτεται από την κοιλιά μου (το πάνω είναι καλό) ή αυτά σαν της μαμάς μου που δυστυχώς....μου πηγαίνανε ωραία!!!!Ε, όχι και σαν τη μαμά μου!!!Καφτάνι και πάλι καφτάνι!!!!!!
Πάω να κλείσω βαλίτσες! ΣΑΣ ΦΙΛΩ
Η καφτανοφορούσα
κυρα-καφτανοφορουσα που μαλλον θα με διαβασεις μετα απο μερες, ενα σου λεω. εγω φοραω ολοσωμα αθλητικα μαγιο. και τα κιλα κρυβουν, και η κοιλια δεν διπλωνει και δεν πεταγεται (αντιαισθητικο μεχρι αηδιας-συμφωνω), σφιγγουν μια χαρα και δεν ειμαι σαν τη μαμα μου! καλα, αυτο το σαν τη μαμα μου, το φορουσα 10 χρονια! οποτε να μη ξαναπαω στα 100 ε? το μονο θεμα ειναι οτι δεν μαυριζεις παντου αλλά μη τα θελουμε κι ολα δικα μας!
παντως εγω με αυτα και με αυτα ξανακατεβηκα λιγο. σημερα ειμαι στα 73,8. δεν γιορταζω κιολας αλλά μου φαινεται οτι αν συνεχισω ετσι το στριγκακι δεν θα το βγαλω! (αντε μπας και παρακινηθει καμια να γραψει καμια κουβεντα.......)
αν και σολο και σημερα σας λεω μια καλημερα και σας αφηνω γιατι εχω επισκεψεις!
Αχ, μπαρμπουνάκι είπα να μπω και εγώ να πω ένα γεια, έτσι για να μην παίζεις μπάλα μόνη σου. Διακοπές φεύγω την άλλη εβδομάδα, από κιλά ανοδική πορεία προς ολοταχώς.... διαβάζω ένα βιβλίο περί διατροφής για πρώτη φορά, το Διατροφική Νοημοσύνη στην αρχή με επηρέασε θετικά τώρα δεν ξέρω.... δύσκολα τα πράγματα? Μπάρμπι για το 79 πήγαινε καλύτερα ?. Πιο κοντά είναι !!!!!! Φιλάκια σε όλες και αν δεν τα ξαναπούμε καλές διακοπές σε όσες δεν έφυγαν ακόμα?.
μμμ! διακοπες ε? και τι δε θα εδινα! οχι οτι ο χθεσινος καφες μου ηρθε ασχημα!!
καλα να περασεις αλαλουμακι και κανε και μια καλη βουτια και για μενα. εγω αν ολα πανε καλα μεσα σεπτεμβρη θα διακοπευσω.
οσο για τα κιλακια, τι ειχαμε τι χασαμε τι βρηκαμε, ε? 73,8 και παλι. μαλλον για το 79 που ειναι και πιο κοντα με βλεπω! λεω να το προσπαθησω.
α, και επιτελους αλλαξε αυτη η ρημαδοσελιδα!
καλημερα σε ολους. ελπιζω να γυρισετε συντομα γιατι εχω βαρεθει μονη μου εδω.
χρονια πολλα σε ολους και ολες που γιορταζαν εχθες.
καταβροχθησα χθες πολλα και διαφορα, απο σημερα ομως κυρια. ηδη αρνηθηκα να ακουμπησω 3 κερασματα και ελπιζω να κρατηθω καθοτι προβλεπονται πολλα ακομη!!
σημερα λοιπον εχει το προγραμμα μου
πρωινο αναποδο τοστ (2 φετες σαλαμι, 1 ψωμι 1 μιλνερ!!)=λυπαμαι την τοστιερα μου
ενδιαμεσο 100γρ γιαουρτι 100 κοτατζ
μεσημεριανο ενα απο τα ιδια (μετραω πρωτεινες ειπαμε, 15γρ το γευμα και συνολικα μεχρι 75-85 γρ υδατανθρακες την ημερα)
απογευματινο τοστ χωρις ψωμι (2 φετες σαλαμι+1 μιλνερ!!!)
βραδυνο σπιτικο φαγητο και ο θεος βοηθος!!
Barb3,
Βλέπω ότι έχεις κάνει μια τεράστια και πραγματικά πετυχημένη προσπάθεια.
Εχώ έχω κολλήσει στα κιλά που ξεκίνησες εσύ...τι ήταν αυτο που σε βοήθησε πραγματικά;;
Ευχαριστώ
Γεια σας κι απο μενα....βλεπω λειπετε ολοι και ολες και μονο το μπαρμπουνακι εχει μεινει ...αλλα μην αγχωνομαστε ερχετε το φθινοπορο και θα μαζευτουμε ολοι σιγα σιγα...και καθε κατεργαρης θα γυρισει στον παγκο του..και τοτε θα αλλαζουμε τις σελιδες πεντε πεντε παλι....Εγω ειμαι μιιιιαααααααααααααααα χαρααααααααααααα και το ιδιο ελπιζω και για ολους σας....πολυ δουλεια...αρκετη διασκεδαση κατι τριημερες και διημερες αποδρασεις και θαλασσα.....απο το πρωι μεχρι το βραδυ θαλασσααα....εχω αλλαξει χρωμα κι εχω αισιως φτασει τα 74,9 και νιωθω υπεροχααα!!!!Καλα να περνατε παιδια και χαρειτε το υπολοιπο του καλοκαιριου....δωστε του επιτελους να καταλαβει !!!!!!Φιλακια πολλα και καλα να περνατε....