Printable View
δεν ξέρω μάλλον φταίει η διάθεσή μου. αλλά καμιά φορά πληγώνομαι από συμπεριφορές άλλων(πάντα οι άλλοι φταίνε όταν έχω κακή διάθεση)
και μου την σπάει που δεν έχω την δύναμη να κοιτάξω μόνο το τι κάνω εγώ, κ ότι αφορά μόνο τις δικές μου πράξεις αλλά αναλώνομαι στο τι μου έκανε ο ένας, πως μου μίλησε ο άλλος κ γιατί με αδίκησε ο τρίτος.
Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
σκέφτομαι γιατί να αισθάνομαι διαρκώς αδικημένη-πικραμένη και γιατί δεν μπορώ να αδιαφορήσω.
Άρα δεν είμαι μόνο εγώ που αισθάνομαι έτσι!Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
δεν ξέρω μάλλον φταίει η διάθεσή μου. αλλά καμιά φορά πληγώνομαι από συμπεριφορές άλλων(πάντα οι άλλοι φταίνε όταν έχω κακή διάθεση)
και μου την σπάει που δεν έχω την δύναμη να κοιτάξω μόνο το τι κάνω εγώ, κ ότι αφορά μόνο τις δικές μου πράξεις αλλά αναλώνομαι στο τι μου έκανε ο ένας, πως μου μίλησε ο άλλος κ γιατί με αδίκησε ο τρίτος.
Ώρες ατελείωτες έχω χαραμίσει (και δυστυχώς χαραμίζω ακόμα) από την ζωή μου σε τέτοια θέματα.
Προσπαθώ αυτήν την περίοδο να το διαχειριστώ όλο αυτό, αλλά δεν είναι εύκολο.
Βέβαια, με μια αισιόδοξη στάση και με θέληση και πίστη ότι θα τα καταφέρουμε, αυτό το χαρακτηριστικό μας μπορεί να γίνει σύντομα παρελθόν! Το πιστεύω απόλυτα αυτό. Απλά χρειάζεται να το δουλέψουμε.
αλήθεια κ εσύ έτσι νιώθεις; ναι θα θελα να γίνω λίγο πιο αισιόδοξο άτομο κ όχι τόσο αρνητική:(
προσπαθώ να επιστρατεύσω λογική κ ψυχραιμία προς το παρόν, η αισιοδοξία έχει παρακαμφθεί. λάθος. πολύ καλά τα λες.
είναι κ κάτι άλλοι γύρω μου που τους βλέπω να έχουν γίνει κρύοι κ υπολογιστές κ μου σηκώνεται η τρίχα. είπαμε όχι κ στο άλλο άκρο. αρκεί να βρει κάποιος έναν λειτουργικό μηχανισμό για να ανταπεξέλθει;
βλέπω κ εσένα που τα πας τόσο καλά.πρέπει να παίρνω παράδειγμα από τα καλά κ όχι από τα κακά.
Κορίτσια καλημερα, κ εγω νιωθω ετσι πολλες φορες. Το δουλευω οσο μπορω αλλα δεν τα καταφέρνω παντα. Με ενοχλει στον εαυτο μου που πολλες φορες, περιμενω την γνωμη των άλλων για να να δω αν κατι εχω κανει σωστά η οχι. Το θεμα ειναι οτι υπάρχουν κάποιοι ανθρωποι που ο,τι κ αν τους κανεις, οσο άψογα κ αν φερθείς, δεν θα το εκτιμήσουν. Ακομα με λυπεί αυτη η στάση τους, αλλα δεν περνούν ολα απο το χερι μας.
Τάσο σε νιώθω απόλυτα.Quote:
Originally posted by Tassos67i
Με τον κουβά ότι δεν παχαίνει (άμεσα) και με απόλυτη εγκράτεια οτιδήποτε άλλο.
Σήμερα έκανα υπερφαγικό. Όλες υγιεινές τροφές, αλλά υπερβολικές ποσότητες.
Τις άπειρες σοκολάτες όμως που έχει η μαμά μου φυλαγμένες στο ντουλάπι, ούτε που μου πέρασε απ' το μυαλό να τις ακουμπήσω.
:-(
Θα ξεφύγουμε ποτέ απ' όλο αυτό;
Βέβαια σε άλλο επίπεδο...Quote:
Originally posted by Tassos67i
Πρέπει να αλλάξω νοοτροπία.
Σκέφτομαι ότι κάνω 29 χρονών κοπέλα, τις ίδιες σκέψεις που έκανα σαν έφηβη. Ντεμέκ ορθολογιστικά μετράω το θέμα της διατροφής πια και οι στόχοι μου είναι ρεαλιστικοί. Να είμαι υγιής λέω, αλλά κατά βάθος πάντα στο μυαλό μου θα γελάει χαιρέκακα η Britney Spears με τη στολή της μαθητριούλας και τη μέση δαχτυλίδι στο Hit me baby one more time (μη γελάτε σοβαρά το λέω) και θα μου λέει εσύ ποτέ δε θα γίνεις έτσι...
Κι εκείνη η ικανοποίηση του άδειου στομαχιού, πάντα να παραμονεύει... Ότι τώρα που δεν τρώω είμαι καλύτερη από όταν τρώω.. Όσο και να νομίζω ότι τα έχω καταλάβει τα ίδια και τα ίδια ξανα...
Κι όσο κι αν διατυμπανίζω πως το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος στον εαυτό του είναι δίαιτα, πάλι δίαιτες και ματζούνια με πιάνω να ψάχνω...
Οπότε ναι, νοοτροπία πρέπει να αλλάξω..
Μαρουλένια μου σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Και εγώ κάποιες φορές πάω να σκεφτώ έτσι (πχ ότι θα πρέπει να γίνω αρκετά αδύνατη ή ότι είναι καλό να τρώω λίγο ή η ικανοποίηση του άδειου στομαχιού), όμως προσπαθώ πάντα να τα βγάζω αυτά απ' το μυαλό μου.
Είναι φυσιολογικό να πάει το μυαλό μας σε τέτοιες σκέψεις γιατί με όλα αυτά τα λανθασμένα πρότυπα (σώματος και διατροφικής συμπεριφοράς) έχουμε μεγαλώσει! Και επειδή μας βομβαρδίζαν με αυτές τις ιδέες επί χρόνια, για να τα βγάλουμε τελείως από μέσα μας χρειάζεται συνεχής προσπάθεια (να τις "κόβουμε" αυτές τις σκέψεις και να τις αντικαθιστούμε με υγιείς και θετικές σκέψεις) και χρόνος. Αλλά είναι απολύτως εφικτό!
So, don't worry, απλά προσπάθησε να μπλοκάρεις αυτές τις άχρηστες σκέψεις!
;-)
σκεφτομαι οτι βαριεμαι πολυ να παω να παρω τον μεγαλο απο το σχολειο κ νυσταζω κ αναρωτιεμαι γιατι δε κοιμαμαι οσο κοιμαται ο μικρος!!!
Μαρουλένια καλεί Τάσο..
Είχες γράψει κάτι τις απο κάτου αλλά δεν μου φόρτωνε εκείνη τη μέρα και μετά εξαφανίσθηκε!!
Πού πήγε η σκέψη σου Τάσο;;;
Tassos...Quote:
Originally posted by Tassos67i
Όποτε συναντώ ολόσωμο καθρέπτη σταματώ και χαζεύω. Κάθομαι και με κοιτάζω ατέρμονα (μόνον όταν δεν υπάρχει περίπτωση να με δουν, ειδάλλως κλεφτά).
Δεν πρόκειται για...θαυμασμό αλλά απορία. Κενό. Δε νοιώθω κανένα συναίσθημα.
Στο πρόσωπο κοιτάζομαι καθημερινά και καλά καλά. Έχω χαρτογραφήσει όλες τις γραμμές μου και κυριολεκτικά ελέγχω το βάρος μου από αυτές. Ίσως το αυστηρότερο κριτήριο για το σε τι κατάσταση είμαι. Πάνω κι από μεζούρα, ζώνη, ζυγαριά και θερμίδες. Όταν διαπιστώνω ότι τα ζυγωματικά πάνε να κρυφτούν πέφτει αλύπητο μαχαίρι δεν πα να λέει ότι θέλει η ζυγαριά και η θερμιδομετρία.
Το έχω αποδεχτεί πια αυτό που βλέπω αλλά δεν με ταυτίζω καθόλου μαζί του.
Και δεν βλέπω καμμία βελτίωση. Κι αυτό με ανησυχεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Πρόοδος μηδέν.
Δυόμιση χρόνια...
Πρόσφατα είδα μια φωτογραφία μου που δεν θυμόμουν ότι υπήρχε κι ούτε έπρεπε να υπάρχει σε εκείνη την συλλογή. Ήμουν ο διπλός. Φοβερό σοκ. Αγρίεψα. Δεν αποδέχομαι τον παλιό μου εαυτό. Εκείνον που βλέπω σε αυτές τις φωτογραφίες τον αναγνωρίζω αλλά τον απορρίπτω επιθετικά.
Το πράμα έγινε τρις χειρότερο γιατί θυμήθηκα ότι με τράβηξαν με δική μου ψηφιακή παρά την θέλησή μου. Διάβασα στο βλέμμα μου την δυσφορία μου κάτι που έκρυβα καλά οπότε αυτή που τράβηξε την φωτογραφία δεν μπορούσε να αντιληφθεί.
Εκείνη την ώρα έτρωγα και είχα στομαχιάσει. Ως συνήθως, δεν θα έδινα καμμία σημασία. Είδα όμως μια απίστευτη κοιλιά να βρίσκει στο τιμόνι. Κι ένοιωσα απίστευτα απαίσια. Χρόνια είχα να νοιώσω έτσι μετά από φαγητό. Το είχα ξεχάσει αυτό το ενοχικό συναίσθημα.
Το μόνο που χάζεψα ήταν η απίστευτα λεία επιδερμίδα. Μέσα σε έναν χρόνο καταστράφηκε. Πάει, τελείωσε. Στο πρόσωπο σαν την επιφάνεια του Άρη και στο σώμα...δέρμα σαύρας.
Μετά από αυτό κάθησα και είδα φωτογραφίες που τράβαγα στην φάση της καθόδου. Τότε τις έβλεπα και απλώς διαπίστωνα τις ραγδαίες αλλαγές με καθαρά πνεύμα παρατήρησης. Τώρα αγανάκτησα. Ανείπωτη οργή.
Εγω ανυπομονω να ντυθω σαν ανθρωπος κι οχι να κανω το αντισκηνο, αλλα ο θυμος σου, η λυπη σου με εξεπληξαν. Εκανες και κανεις τοσο κοπο, γιατι να μην εισαι ευχαριστημενος; Αυτο ηθελες. Οι συμβουλες σου βοηθουν τοσο κοσμο. Πρεπει να εισαι περηφανος. Ασφαλως η ομορφια δεν μετριεται με τα κιλα, ουτε ο ανθρωπος, αλλα αυτη η προσωπικη σου επιτυχια πρεπει να σου δινει φτερα.
Καλημερα
Tassos Καλησπερα.
Αντιθετως εγω δεν αναγνωριζω την χοντρη κυρια που βλεπω ξαφνικα στον καθρεφτη. Ξερω πως ειμαι μεσα αιχμαλωτη. Σπανια κοιταζομουν στον καθρεφτη. Οταν ημουν νεα δεν ηξερα οτι ημουν ομορφη γιατι δεν ημουν κοκκετα, δεν ασχολουμουν με ντυσιμο κοσμηματα ρουχα κ.λ.π. Δεν ειχα και οικονομικη ανεση και επισης με ενδιεφεραν οι σπουδες, τα πολιτικα (ημουν πρωτοετης οταν επεσε η χουντα), ετσι ποτε δεν ειχα λεπτομερη εικονα του εαυτου μου. Τωρα δεν κοιταζω καθολου ουτε καν σε τζαμαριες οταν περπατω. Ξερω ποια ειμαι, αλλα κανεις δεν με βλεπει. Συγγνωμη που παρεξηγησα αυτα που εγραψες, δεν χρειαζονται εκθεσεις. Καλη συνεχεια.
Ναι ρε γμτ! Τι μλκ κι αυτό...Quote:
Originally posted by tomorrow
Οταν ημουν νεα δεν ηξερα οτι ημουν ομορφη
Στα νιάτα μου κι εγώ μια χαρά παιδί ήμουν αλλά γεμάτος κόμπλεξ δεν το είχα πάρει χαμπάρι. Με κουσούρια, δεν λέω, αλλά εν τω συνόλω και λάμποντας μέσα στα νιάτα και στην φρεσκαδούρα... κουκλάκι ζωγραφιστό!!!
Τώρα μάλλον αποκομπλεξαρίστηκα γιατί όταν κοιτιέμαι στον καθρέφτη λέω πιο συχνά "ε για την ηλικία σου καλός είσαι" παρά "Παναγιά μου τι γηρασμένο και κρεμασμένο βόδι είσαι..."
Βασικά έχω πιο σημαντικά θέματα για να "την λέω στον εαυτό μου" οπότε μάλλον δεν πολυεστιάζω στην εμφάνιση μου για να με μαστιγώνω ...νομίζω.
Επίσης σκέφτομαι ότι είμαι σαν τον καλικάντζαρο... όλο τον χρόνο καταπιέζω τις επιθυμίες μου για μασαμπούκες και ψιλοκρατιέμαι στα κιλά μου, τα Χριστούγεννα παίρνω (πρέπει να έφτασα και τα 85 αλλά δεν ζυγίζομαι για να μην σοκαριστώ).
Θα κάνω κάτι δραστικό. Μπάνιο με αιθέριο έλαιο γκλινγκ γκλανγκ που είναι αδυνατιστικό, λιποδιαλυτικό και συσφικτικό. Και θα ρίξω 1 λίτρο έλαιο για να με πιάσει καλά... Και 2 κιλά αλάτι Ιμαλαΐων. Να βγω απ την μπανιέρα με ΒΜΙ 22. Θα πασαλειφτώ με τίποτα φύκια και λάσπες Νεκράς Θάλασσας, θα τυλιχτώ με σελοφάν και θα κάτσω κάτω απ τις κουβέρτες 7 μερόνυχτα να ονειρεύομαι ότι η ζωή μου δεν είναι αυτή που ζω, αλλά μια άλλη, πολύ πολύ καλύτερη...
Τα περισσοτερα ειναι πολυ δελεαστικα, μονο το σελοφαν με πνιγει λιγο. Δεν υπαρχουν μαγικα ραβδακια baklavas, δυστυχως για κανενα προβλημα. Αλλα εκεινο που με κραταει συνεχεια στη διαιτα μου, ειναι οι φωτογραφιες απο το αλλο topic ολων σας. Στα <παχια> σου φαινοσουν μεγαλυτερος και στην Φωτο που εχεις αδυνατισει φαινεσαι νεοτερος, εστω και χωρις κεφαλι. ειναι ωραιοι οι καλικαντζαροι. Κακα πνευματα και ζωηρα. Κι ολο το χρονο μεσα στο υπογειο. Τα καημενα. Καλημερα σε ολουςQuote:
Originally posted by baklavas
Επίσης σκέφτομαι ότι είμαι σαν τον καλικάντζαρο... όλο τον χρόνο καταπιέζω τις επιθυμίες μου για μασαμπούκες και ψιλοκρατιέμαι στα κιλά μου, τα Χριστούγεννα παίρνω (πρέπει να έφτασα και τα 85 αλλά δεν ζυγίζομαι για να μην σοκαριστώ).
Θα κάνω κάτι δραστικό. Μπάνιο με αιθέριο έλαιο γκλινγκ γκλανγκ που είναι αδυνατιστικό, λιποδιαλυτικό και συσφικτικό. Και θα ρίξω 1 λίτρο έλαιο για να με πιάσει καλά... Και 2 κιλά αλάτι Ιμαλαΐων. Να βγω απ την μπανιέρα με ΒΜΙ 22. Θα πασαλειφτώ με τίποτα φύκια και λάσπες Νεκράς Θάλασσας, θα τυλιχτώ με σελοφάν και θα κάτσω κάτω απ τις κουβέρτες 7 μερόνυχτα να ονειρεύομαι ότι η ζωή μου δεν είναι αυτή που ζω, αλλά μια άλλη, πολύ πολύ καλύτερη...
Ξεχασα το καλυτεροQuote:
Originally posted by baklavas
Ναι ρε γμτ! Τι μλκ κι αυτό...Quote:
Originally posted by tomorrow
Οταν ημουν νεα δεν ηξερα οτι ημουν ομορφη
Στα νιάτα μου κι εγώ μια χαρά παιδί ήμουν αλλά γεμάτος κόμπλεξ δεν το είχα πάρει χαμπάρι. Με κουσούρια, δεν λέω, αλλά εν τω συνόλω και λάμποντας μέσα στα νιάτα και στην φρεσκαδούρα... κουκλάκι ζωγραφιστό!!!
Υπάρχει άραγε ζωή μετά τη διατροφική διαταραχή...
Σκεφτομαι οτι ο πρωην μου προχωραει και εγω οχι... Οταν δενομαι δεν μπορω να αποσυνδεθω ευκολα... Νιωθω οτι δεν θα βρω ποτε τον ανθρωπο μου και, ειλικρινα, ποναω τοσο πολυ σημερα...
Αφρατουλίνι, πωω, ακριβώς την ίδια σκέψη έχω και εγώ σήμερα!Quote:
Originally posted by afratoulini90
Σκεφτομαι οτι ο πρωην μου προχωραει και εγω οχι... Οταν δενομαι δεν μπορω να αποσυνδεθω ευκολα... Νιωθω οτι δεν θα βρω ποτε τον ανθρωπο μου και, ειλικρινα, ποναω τοσο πολυ σημερα...
Αν πεταχτει η δεκαεννιαχρονη και πει οτι νιωθει το ιδιο πιανεται???? Πιστευω το προκαλουμε και εμεις. Οταν δεν νιωθουμε καλα με τον εαυτο μας και δεν πιστευουμε σε εμας, οπου και να παμε και να βγουμε δεν νομιζω οτι θα εχουμε σωστη δοση πιστης μεσα μας για να προσελκυσουμε καποιον. Μου κανει εντυπωση που υπαρχουν κοπελες χωρις κατι ετσι εκλεπτυσμενο, που υστερουν σε θεμα χαρακτηρα, ψυχικης ευγενειας, εσωτερικων αναζητησεων και γενικα εχουν καπως πιο ''φτωχο'' εσωτερικο κοσμο σε σχεση με αλλες, αλλα εχουν ταλεντο στο να προβαλλονται και πχ το ενα προσον να το κανουν να φαινεται σαν 1000 κ αλλες τα 1000 να τα κανουν να φαινονται μονο 1 επειδη απλα δεν εχουν πιστη κ αυτοεκτιμηση. Νομιζω , εαν οχι ειμαι σιγουρη, φταιει κατα 99.9% αυτο!
"Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος."
Albert Camus
Αυτό σκέφτομαι τώρα.
Δίαιτα των μονάδων και πράσινα άλογα: Αυτό σκέφτομαι τώρα...
Η κολλητή μου κι όλη της η οικογένεια αποφάσισαν να κάνουν αυτή τη διατροφή γιατί τη βρήκαν πολύ πετυχημένη...
Βγαίνουμε και συζητάμε πόσες μονάδες έχει το ένα και το άλλο
Μία ψύχωση και δεν είναι καν δική μου επιλογή...
Και μου μπαίνουν ιδέες...
Και δε θέλω να μου μπαίνουν ιδέες...
Μα δουλεύει.. Μα δες τους.. Μα χάνουν...
Και πράσινα άλογα, έξω από μένα και μακριά η δίαιτα των μονάδων και η κάθε δίαιτα.
Φτου φτου φτου κακά
Στα όρη στα άγρια βουνά
Αυτό σκέφτομαι τώρα
Κ εγω χαιρομαι ποθ επιτελους ξεκινησα ξανα, αλλα ακομα δυσκολευομαι να συνηθισω τις ποσοτητες αυτες κ πειναω πολυ, ειδικα το βραδυ...
Τι σκεφτομαι τωρα χμμμμμμ οτι μου λειπει υπνος!!!!!!! Θελω να πεσω να κοιμηθω ενα βραδυ αδιακοπα για 7 ωρες. Αυτο.
Πώς στο καλό να το πάρω απόφαση; τι χρειάζομαι;
:sniffle:
τι θελεις να παρεις αποφαση? Κινητρο.Quote:
Originally posted by ailouros
Πώς στο καλό να το πάρω απόφαση; τι χρειάζομαι;
:sniffle:
Κατι που θα σε σπρωξει να κανεις ενα βηματακι προς αυτο που θες, κατι που δε θα σε απογοητευσει αν ολοι σε αφησουν. Κατι που θα ειναι για σενα. Ενα κινητρο λοιπον απο τον εαυτο σου για τον εαυτο σου. Λιγη αγαπη αρκει. Για ολα. Αγαπησε εσενα. Ολα τα αλλα θα ερθουν. Αγαπησε σε οπως εισαι.
:sniffle: συγκινήθηκα.
σε ευχαριστώ!
είστε υπέροχη παρέα εδώ :love:
<3 <3 <3 κι εγω συγκινηθηκα μωρε σημερα εδω και στο διπλα θεμα με την περπλ!
Τελικα εσυ εισαι αντρας παιδι μου η κοπελα? Αιλουρος λεει και μπερδευομαι, ειδα διπλα σε ειπαν αιλουριτα?
χαχαχαχαχαχαχα :bigsmile:
είμαι κορίτσι η αιλουρίτα :love:
χαχαχα απλά έχω αδυναμία στα γατουλάκια και γενικά στα ζώα και στη φύση!
πραγματικά απολαμβάνω την παρέα σας εδώ! Αισθάνομαι ο,τι υπάρχουν πράγματι άνθρωποι με ψυχή και συναισθήματα
που ο καθένας έχει τον δικό του δύσκολο δρόμο να διανύσει αλλά και ο ένας να σπρώχνει τον άλλον μπροστά στον στόχο του.
:thumbup::thumbup:Quote:
Originally posted by ailouros
χαχαχαχαχαχαχα :bigsmile:
είμαι κορίτσι η αιλουρίτα :love:
χαχαχα απλά έχω αδυναμία στα γατουλάκια και γενικά στα ζώα και στη φύση!
πραγματικά απολαμβάνω την παρέα σας εδώ! Αισθάνομαι ο,τι υπάρχουν πράγματι άνθρωποι με ψυχή και συναισθήματα
που ο καθένας έχει τον δικό του δύσκολο δρόμο να διανύσει αλλά και ο ένας να σπρώχνει τον άλλον μπροστά στον στόχο του.
μια χαρα, κι εγω τα αγαπω πολυ, σε σημειο που δεν τα τρωω, κανενα ζωο η ζωικο παραγωγο, ουτε τα φοραω, ουτε τα πειραζω κτλ κτλ αλλα δεν ειμαι ο τυπος που θα τα εχω σπιτι κτλ
Θελω το καλο τους αλλα δεν τα θελω και πανω μου χεχε
Μερικοι νομιζουν αμα εισαι βιγκαν οτι εισαι ξερεις αυτοκολλητος με τα ζωακια, ε καμμια σχεση δεν ειμαστε ετσι ολοι!
Ειδικα με τις γατες εχω ενα θεμα γιατι αμα απολαμβανουν τα χαδια μου χωνουν τα νυχακια τους στα ποδαρακια μου και πιανω τα συννεφα, ετσι αποφευγω τις στενες επαφες, συν οτι με τρελαινουν οι τριχες χαχαχαχ
Αιλουρε αφου αγαπας τοσο τη φυση και τα ζωα ριξε μια ματια εδω αν θες (αν δε γνωριζεις τον ορισμο)
φιλια
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91...B3%CE%AF%CE%B1
χαχαχαχα αυτό που χαιδεύεις τις γάτες και ξαφνικά σου κάνουν επίθεση το έχουν όλες!!
και οι δικές μου τέτοια κάνουν :P
ευχαριστώ MissButterfly!
Σκεφτομαι οτι η ζωη ειναι εκει εξω, εδω και τωρα και εγω ειμαι προσκολλημένη στο παρελθον, αρνουμενη να προχωρήσω επειδη, για πρωτη φορα στη ζωη μου,φοβαμαι την εξελιξη...
Δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε και πολύ το μέλλον... Αρκεί να σκεφτόμαστε το σήμερα, όλοι ανησυχούμε.. Αλλά δεν βγαινει κάπου αυτό.
Καλησπέρα,
σκέφτομαι ότι θα ήθελα όλοι οι φίλοι μου και εγώ να ξαναβρούμε τα χαμογελά μας και τη ξενοιασιά μας. Είμαι ένας άνθρωπος που χαμογελάει και γελάει όλη την ώρα όχι γιατί είμαι χαζοχαρούμενη αλλά γιατί θέλω να βγάζω θετική ενέργεια στους άλλους και να τους φτιάχνω το κέφι. Εδώ και ένα μήνα όχι μόνο δεν χαμογελάω αλλά περνάω τρελή κατάθλιψη. Αγωνιώ για τη δουλειά μου ,για το μέλλον μου γενικά, έχω χάσει τα κινητρά μου για οτιδήποτε. Απορώ πως συνεχίζω και κάνω δίαιτα. Όλοι ανησυχούν για μένα γιατί δεν με έχουν ξαναδεί έτσι αλλά τίποτα κενό....... Δεν μπορώ να σας το περιγράψω... Συγνώμη αν σας στεναχώρησα και σας χάλασα το κέφι.
Μελενια μου πιστευεις οτι υπαρχει καποιος που δεν αγωνια για την δουλεια κ το μελλον του; κανενας.. αλλα αγωνιζομαστε κ αισιοδοξουμε.
Dulcinea, μπορείς να πιάσεις έναν έναν κάθε φορά να πείς αυτά που αισθάνεσαι.
ή βρές ένα άτομο, μέσα απο την παρέα σου να το πείς.. δεν νομίζω να σε αφήσουν έτσι!
κάντο απλά για τον εαυτό σου, βγάλ'το απο μέσα σου! ;)
Δεν ειμαι σκουπιδοτενεκες :grind:
μαζι σας, με τη διαφορα οτι σεμενα φαι και συναισθημα (ακομα) πανε μαζι καποιες φορες.Quote:
Originally posted by Tassos67i
Αν σε παρηγορεί, δεν είσαι το μόνο άτομο που νοιώθει έτσι και μάλιστα για παρόμοιους λόγους.Quote:
Originally posted by Μελένια42
..Εδώ και ένα μήνα όχι μόνο δεν χαμογελάω αλλά περνάω τρελή κατάθλιψη. Αγωνιώ για τη δουλειά μου ,για το μέλλον μου γενικά, έχω χάσει τα κινητρά μου για οτιδήποτε. Απορώ πως συνεχίζω και κάνω δίαιτα...
Εγώ είμαι έτσι από το 2010.
Και το τελευταίο τρίμηνο έχω πάρει τον κατήφορο και σωματικά. Έκανα ένα κατεβατό εξετάσεις κι κάποιες πολύ εξειδικευμένες για να καταλήξω ότι το υπόβαθρο είναι καθαρά ψυχολογικό.
Τουλάχιστον σε εμένα φαΐ και συναίσθημα ευτυχώς έχουν πάρει διαζύγιο.
Επισης εχω οντως καταθλιψη. Κλινικη καταθλιψη. παρολ΄'αυτα την αντιμετωπιζω και χαμογελαω και συνεχιζω. Και οταν μπορω κανω και διαιτα. Βοηθα πολυ στη διαθεση. Και το αναποδο.
Το '10 ηταν απιστευτη χρονια αλλαξαν ολα...
Dulcinea το έχεις συζητήσει με την μητέρα σου σοβαρα;
έχεις ζητήσει την βοήθειά της; πιστεύω είναι ο μόνος άνθρωπος που σίγουρα δεν θα πάει να σε κοτσομπολέψει αλλού, ούτε να ρουφιανέψει.
Σίγουρα θα νιώθει υπεύθυνη για σένα και δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο.
εμένα η μητέρα μου είναι πλέον η καλήτερη φίλη γιατί δεν έχει λόγο να τα πεί και πουθενά αλλού.
MissButterfly, έχεις τα όμορφα χρωματιστά φτεράκια σου, μη το ξεχνάς.. μπορείς να πετάξεις μπροστά!
ό,τι έγινε το '10 δεν έχει σημασία πιά.. έχει γίνει παρελθόν.
είχα και εγώ κατάθλιψη παλιά.. και μεγάλη προσκόλληση στο παρελθόν..
για να το ξεπεράσω, με βοήθισε η ζωγραφική.. ότι μισούσα,ότι με στεναχωρούσε το έβγαζα εκεί μέχρι που μου βγήκε και σε καλό.
δοκίμασέ το και ας μην το έχεις, ούτε εγώ το είχα.. δοκίμασε πράγματα για να διασκεδάσεις λίγο την πεταλουδοψυχούλα σου :love::love:
σας στέλνω αγαπουλίνια και φιλάκια και αγκαλιές! :roll: