Ναι μου παγωσε το αιμα ποσο θα πονεσε αυτο?μπρρρρρρρρρ!!
Ναι εκεινη την ωρα μαλλον ειχε υποστει σοκ και δεν ενιωθε πονο.Το εχω παθει και εγω μικρη ειχα σακαταψει τα δαχτυλα μου παιζοντας στην παιδικη χαρα και για 2 ωρες δεν ενιωθα τπτ.
Printable View
Ναι μου παγωσε το αιμα ποσο θα πονεσε αυτο?μπρρρρρρρρρ!!
Ναι εκεινη την ωρα μαλλον ειχε υποστει σοκ και δεν ενιωθε πονο.Το εχω παθει και εγω μικρη ειχα σακαταψει τα δαχτυλα μου παιζοντας στην παιδικη χαρα και για 2 ωρες δεν ενιωθα τπτ.
θα πονεσε οσο δεν φανταζεσαι...κ μπορει να του προκαλεσε κ μονιμη βλαβη...
α τι θυμηθηκα τωρα οταν ημουν κι εγω μικρη ειχα πεσει με τα χερια πανω σε χαλικια κ σκιστηκαν τα δαχτυλα κ το μεσαιο δαχτυλο στο δεξι χερι ειχε σκιστει τοσο που φανηκε το κοκαλο κ εγω μολις το ειδα νομισα οτι ηταν χαλικι που μπηκε κ το τραβουσα να βγει...
(ανατριχιασες??λολ)..
Mηηηηηηηη δεν μπορω ανατριχιασω.Και εμενα το παρα μεσεο δαχτυλο εγινεε κυμας.Αλλα εκεινη την ωρα δεν νιωθεις πονο.
Ειναι το μετατραυματικο σοκ νομιζω.
εκεινη τη στιγμη δεν πονας...μετατραυματικο σοκ δεν εχω παθει ποτε..ειμαι πολυ αναισθητη μαλλον..Quote:
Originally Posted by panikoula
ασε οταν ημουν μικρη συνεχως επεφτα χτυπουσα γονατα χερια κεφαλι καθε 3 κ λιγο ημουν στο νοσοκομειο για ραματα κ δεν καταλαβαινα τιποτα...ουτε κ τωρα ποναω αν χτυπηθω η κοπω..ισως παιζει ρολο κ το χαρακωμα κ εχω συνηθισει πλεον κ το νιωθω σαν ανακουφιση οχι σαν πονο...
Χαρακωνεσε?Το εχω δει σε ταινια αυτο ειναι κριμα βρε κοριτσακι μου να κανεις τετοια στο κορμακι σου.:(
Παλια χαρακονωμουν πολυ περισσοτερο σε σχεση με τωρα..τωρα το ελεγχω δεν το κανω τοσο βαθυ οπως παλια απλα γραφω καποια λεξη που με εκφραζει εκεινη τη στιγμη....ειναι μια διεξοδος καπου νιωθω οτι πρεπει να ξεσπασω..ασε μεγαλο θεμα το χαρακωμα..Quote:
Originally Posted by panikoula
Και αν κοψεις καμια αρτυρια?Στην ηλικια σου το ειχα κανει 2 φορες και εγω αλλα δεν μου αρεσε αι το εκοψα.
Να προσεχεις κριμα ειναι.
Δεν κοβω βαθια , λεξεις γραφω..προσεχω..παντως γενικα ειναι δυσκολο να πετυχεις να κοψεις φλεβα..στα 15 ειχα προσπαθησει μια φορα να κοψω τις φλεβες μου κ ενω ετρεχε πολυ αιμα κ νομιζα οτι θα πεθανω τελικα οταν πηγα στο νοσοκομειο μου ειπαν οτι ειχα κοψει τριχοειδη αγγεια κ οχι φλεβες κ οσο κ να με αφηνανε δεν θα πεθαινα...μαλλον δεν ηξερα να το κανω σωστα...Quote:
Originally Posted by panikoula
Μια μέρα
κάποιος θα βρει ένα ξέφτι στον ουρανό
θα το τραβήξει και
θα πέσουν όλα τα ποδήλατα των αγγέλων
όλα
το εννοώ
Γιάννης Στίγκας
Nα ΄χα μια γομολαστιχα
να πιανει στα Γραμμενα
να σβησω τα τετραστιχα
και να κρατησω εσενα
Τα Ρω Του Ερωτα
Ειμαι ερωτευμενη...... ............ ............ ............... . .. . . . . . . . :)
Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν
Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες
Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις
Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του
Πάρε τον εύκολο δρόμο
να 'ρθείς πιο γρήγορα.
Σαλτάρω, σπάζομαι μόνος
σε θέλω σίγουρα.
Τώρα,
που μ' έχουν κάνει ακροβάτη
πάνω σε σάπιο νήμα
και περιμένουν
με περιμένουν από κάτω
το μοιραίο μου βήμα.
Αν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα
Αν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
Αν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα
Αν δε χώρας σε μια αγκαλιά φυλακή
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά δεν χώρας πουθενά
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά πουθενά πουθενά
Αν δε χώρας μέσα σ' εν' άνοστο αστείο
Αν δε σου φτάνει μια σκληρή προσευχή
Αν δε χώρας μέσα σ' ένα ψυχοπορνείο
Αν δε χώρας σ' ένα σπασμένο κορμί
Βάλε με μέσα στα πιο κρυφά
στα πιο απαίσια όνειρά σου
Είμαι δικιά σου είμαι ολότελα δικιά σου
Κάνε με ό,τι θες
Σχίσε με, κάψε με, γάμα με
Γάμα με όσο θες, όπως θες
Κατέβασέ με στης ψυχής σου τον πάτο
Κι ακόμα πιο κάτω
Δε μιλάω, δε γελάω, δεν πονάω
Κατέβασέ με στης ψυχής τον πάτο
Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχω, δεν υπάρχω
Άδειασε πάνω μου τη θλίψη σου τη σιχασιά σου
Είμαι δικιά σου είμαι ολότελα δικιά σου
ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗ
Ποια τρυφερότητα;
Εδώ τα μάτια
με τα δάχτυλα αφαιρώ
τα ποιήματα στις κόγχες
σαν κέρματα στα αφήνω
να αστράφτουνε μεταλλικά
στο χώμα να βαθαίνουν
ψήγματα χρυσής σποράς να μαρτυρούν
μια καταβύθιση
να μας περνούν πιο κάτω
ενώ ψηλά βουλιάζουν οι επόμενοι
έρχεσαι και συ
σε περιμένω
Πέτρος Γκολίτσης