Μηπως σου αρεσε πιο πολυ στα κρατητηρια που παρακαλας για να κατουρησεις;
Printable View
Μηπως σου αρεσε πιο πολυ στα κρατητηρια που παρακαλας για να κατουρησεις;
Ποια κρατητήρια; Δεν έχω πάει ποτέ σε φυλακή, πού να ξέρω πως είναι; Φαντάζομαι όχι καλό πάντως
Έτσι είναι η φυλακή;;;
Αξλ έχεις εμπειρία από εκεί? :)
Τα κρατητηρια ναι, δεν εχουν τουαλετες τα κελια.
Τι έκανες;
Δεν ειχα χαρτια.
Βλακεία ταλαιπωρία για γραφειοκρατία
ενα σορο ενηλικες ειμαστε με γονεις με αδυναμια για εργασια ακομα και για σχεση ειτε απο κομπλεξ ειτε απο φοβο. σκευτειτε εγω ειμαι και ενα ατομο πολυ επιηκεις και με καλη προσαρμοστηκοητα. απλα χανω συνεχος το θαρος μου και και θληψη που εχω συχνα. ειναι σε σναν βαθμο και η γενικοτερη κατασταση στην ελλαδα. που διαχωρηζει τα οκινωνικα τρωματα. θυμαστε ενα παιχνιδι που παιζαμε μικροι σχολειο? στην γυμναστικη? οι μουσικες καρεκλες? καθε φορα που σταματαει η μουσικη τρεχουμε να καθησουμε και καθε φορα αφαιρειτε μια καρεκλα? ετσι ειναι και οι θεσεις στην κοινωνια σημερα στην ελλαδα. απο την μια μας αποσπουν και απο την αλλη μας πεταν λιγο λιγο. επομενος θα ηθελα να παροτρυνω τα ατομα που νιωθουν η ξερουν πως βρισκωνται σε ενα χαμηλο επιπεοδ ζωης να νιωσουν λιγο μια εστο ικανοποιηση και ευνομωσυνη καθως θα μπορουσαμε να ειμαστε πολυ χειρωτερα η να μην ζουμε μαυτα που συμβαινουν πλεον. και εγω ειμαι σε μια φαση που πλεον θελω απλα ν αειμαι ηρεμος και να ισορωπω στην καθε μου ημερα. και εχω φυγει απο το τρυπακι πλεον του να επιζητω συνεχος μια ανωδο σε ολα στην ζωη μου με λιγο εμμονιικκο τροπο. που να πω την αληθεια ηταν και λιγο εξανηδεικευμενο ολο αυτο στο μυαλο μου οπως τελικα διαπιστωσα
Όταν κινδύνεψε η ζωή μου τον Φεβρουάριο, συνομιλούσα με έναν που από την αρχή ήταν πολύ καλός μαζί μου, εννοώ πάρα πολύ καλός.
Του ζητούσα να μου λέει "σε αγαπώ" κάθε μέρα γιατί αυτό μου είχε λείψει και αυτό ήθελα να ακούω.
Και μου το έλεγε, και είπε πως αν τα κατάφερνα θα μου το έλεγε κάθε μέρα της ζωής μου :(
Τον πρόσβαλα και τον απείλησα. Αρνιόταν πολλές φορές να με κάνει μπλοκ , αλλά τα κατάφερα . Όχι μόνο με μπλόκαρε, αλλά διέγραψε όλα τα μηνύματα για να μην υπάρχει τίποτα και δεν μου ξαναμίλησε π ο τ έ.
Ήξερε για την εφαρμογή γνωριμιών, και ήταν ο μόνος που μου είχε πει πως απλά θα κοιμόταν μαζί μου, στην κυριολεξία ύπνος αγκαλιά και πως δεν ήθελε τίποτα άλλο. Είχα κλάψει.
Αλλά. Κατάφερα να τον κάνω να με απορρίψει. Πάντα τα ίδια. Πάντα ψάχνω την απόρριψη.
Τότε δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω, αλλά είχα φως και ζεστασιά και ήμουν χαρούμενη.
Μπραβο Νικο, το εχεις πιασει το νοημα.
Εννοειται οτι την ψαχνεις, παντα θα σαμποταρεις τις σχεσεις σου γτ σου φερνει ασφαλεια.Quote:
Originally Posted by wanderer010
Μάλλον το μόνο δέσιμο που νιώθω είναι η προσοχή που μου δίνουν οι άλλοι. Μάλλον μόνο αυτό με νοιάζει. Δεν με νοιάζει ούτε τι κάνουν, ούτε πώς είναι, ούτε η δική τους ζωή, ούτε ο χαρακτήρας τους, με νοιάζει η προσοχή.
Και αν μου την δίνουν σε μεγάλο βαθμό, "δένομαι" -> εξαρτώμαι. Αν δεν μου την δίνουν σε μεγάλο βαθμό, μου είναι αδιάφοροι.
Μεγάλη συνειδητοποίηση. Attention leeches,
Κακο πραγμα ο ναρκισσισμος, μην αφηνεσαι. Το τιποτα ειναι πιο καλο γιατι ειναι δικο σου.
υποθετω οτι εχεις ηθικο μαζοχισμο. σε μεγαλο βαθμο θεραπευεταιQuote:
Originally Posted by wanderer010
Εγωκεντρισμό έχω. Δεν με ενδιαφέρει κανένας, δεν σκέφτομαι κανέναν. Δεν έχω συμπόνια, παρά μόνο μισώ τους άλλους.
Κουράστηκα.
λοιπόν. πρόσφατα ανακάλυψα μια κοπέλα στο γιουτούμπ -βασικά non binary- που λέγεται testeys και ασχολείται με ψυχική υγεία, μιλάει για τις εμπειρίες τις κλπ. την βρίσκω αρκετά φιλική και κατανοητή.
σκέφτομαι ότι ο Πορτογλύφτε έιναι ένα αρχ1δ1 και μισό. σήμερα λίγο ή πολύ μας είπε πως, αν είσαι ενήλικη -20 χρονώ- και δεχτείς τη φιλοξενεία ενός φίλου σου -ή γνωστού τέλος πάντων- ενώ ουσιαστικά ο μ@λ@κ@ς ήθελε να σε **** με τους φίλους του- κι επειδή αρνήθηκες σε διέλυσαν στο ξύλο, ε, φταις! σε επόμενο επεισόδιο πείτε μας και ότι φταίνε και τα εσώρουχα που φορούσε.
από την άλλη εμένα ποτέ δεν με χτύπησαν, που με κάνει να νιώθω πως δεν μπορώ να τα αποκαλεσω βι@σμούς
Και είναι, και δεν είναι. Είναι πραγματικά στο όριο του ορισμού, μισό στο είναι, μισό στο δεν είναι.
Μου σπάει τα νεύρα που δεν ξέρω ακόμα τι ήταν και τι δεν ήταν. Το έχω συζητήσει με την ψυ, που ήταν και στην κατάθεση αλλά δεν νομίζω πως θυμάται ή έχει καταλάβει, γιατί σε κάποια στιγμή που το συζητούσαμε πάλι, μου είπε "αν λες όχι στον άλλον και δεν σταματά, είναι λάθος", μα εγώ δεν είπα ποτέ όχι. Απλά φώναζα από τον πόνο/ έτρεμα και τον εσπρωχνα, αλλά όταν με ρωτούσε αν συνεχίσει, έλεγα ναι. Ποτέ δεν είπα όχι.
Δεν είπα όχι σε τίποτα.
Εν πάση περιπτώσει, μάλλον είμαι τυχερή που είμαι τόσο αηδιαστική/αποκρουστική, γιατί αν δεν ήμουν, θα συνέχιζα να γνωρίζω κι άλλους, για να ξεπεράσω τα παλιά.
User, έχει βίντεο στο outsiders η συγκεκριμένη.
https://youtu.be/Iq34juQn32k?si=NN1tMBTorrT7USiW
Στην αρχή την συμπάθησα από το βίντεο στο outsiders, αλλά στην πορεία στο δικό της κανάλι μου έβγαλε μια αντιπάθεια.
αν μπορούσατε να αποτυπώσετε σε ένα χαρτί τις σκέψεις σας με ένα σχέδιο, τι θα ήταν ?
The Road goes ever on and on
Down from the door where it began.
Now far ahead the Road has gone,
And I must follow, if I can,
Pursuing it with eager feet,
Until it joins some larger way
Where many paths and errands meet.
And whither then? I cannot say.
J.R.R.Tolkien
Καταπληκτικά τα ποιήματα του Tolkien, όποιος έχει λίγο άνεση με τα αγγλικα ας διαβασει απο το πρωτότυπο, αλλιώς «χανουν» πολυ στη μεταφραση. Κι άλλο ένα πολυ αγαπημένο που το εχουν μελοποιησει κιολας οι Clamavi de Profundis.
Song of Durin
The world was young, the mountains green,
No stain yet on the Moon was seen,
No words were laid on stream or stone
When Durin woke and walked alone.
He named the nameless hills and dells;
He drank from yet untasted wells;
He stooped and looked in Mirrormere,
And saw a crown of stars appear,
As gems upon a silver thread,
Above the shadow of his head.
The world was fair, the mountains tall,
In Elder Days before the fall
Of mighty kings in Nargothrond
And Gondolin, who now beyond
The Western Seas have passed away:
The world was fair in Durin's Day.
A king he was on carven throne
In many-pillared halls of stone
With golden roof and silver floor,
And runes of power upon the door.
The light of sun and star and moon
In shining lamps of crystal hewn
Undimmed by cloud or shade of night
There shone for ever fair and bright.
There hammer on the anvil smote,
There chisel clove, and graver wrote;
There forged was blade, and bound was hilt;
The delver mined, the mason built.
There beryl, pearl, and opal pale,
And metal wrought like fishes' mail,
Buckler and corslet, axe and sword,
And shining spears were laid in hoard.
Unwearied then were Durin's folk;
Beneath the mountains music woke:
The harpers harped, the minstrels sang,
And at the gates the trumpets rang.
The world is grey, the mountains old,
The forge's fire is ashen-cold;
No harp is wrung, no hammer falls:
The darkness dwells in Durin's halls;
The shadow lies upon his tomb
In Moria, in Khazad-dûm.
But still the sunken stars appear
In dark and windless Mirrormere;
There lies his crown in water deep,
Till Durin wakes again from sleep.
https://youtu.be/uxfoa23skHg?si=T53g7oRHXwZNjOZb
εντονα σκαμπανευασματα σαν οικονομικο γραφημα αλλα συνχρονος και μια παρομοια πλαγια γραμμη που συμβοληζει τις αλαγες του χαρακτηρα μου
επεισης αυτες τις μερες αρχισα να ριχνω παλι κανα φραγκο στον τζογο. δλδ κανα δεκαρικο και εικοσαρικο, απο εδω και εκει και φοβαμαι μην εξαρτηθω
Όχι φίλε μην το κάνεις, είναι παγίδα, έξυπνος άνθρωπος είσαι το είπες και μόνος σου. Ούτε τα μαθηματικά/πιθανότητες μπορείς να κερδίσεις , ούτε τη γκανιότα, αλλιώς δε θα βγαζαν λεφτά αυτοί αλλά ο κόσμος. Κράτα στην τσέπη σου τα λεφτά σου και πες έχω 10-20 ευρώ να βγω για καναν καφέ ή για καμιά παγωμένη μπύρα. Εγώ τον μόνο τζόγο που κάνω και τον κάνω συνειδητά γιατί δεν είναι τζόγος αλλά έχει αξία συναισθηματική για μένα, είναι ένα πρωτοχρονιάτικο λαχείο που παίρνω κάθε χρόνο. Μας έπαιρνε κάθε χρονο η γιαγιά μου η συγχωρεμένη με την πενιχρή της σύνταξη κι έτσι κάπως μέσα μου θέλησα να το συνεχίσω αυτό και το έχω κρατήσει. Κάθε χρονο παίρνω το λαχείο «από τη γιαγιά». Αυτό. Χμμμ, τι άλλο? Α, έπαιξα μια και μοναδική φορά στο στοίχημα ποδόσφαιρο ετσι για πλακα, αντιστοιχο ποσό με αυτά που λες εσύ. Το αποτέλεσμα αλλά και το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι όποιος ποντάρει σε νίκη της ΑΕΚ κινδυνεύει να χάσει, χαχα. Ελπίζω πάντως να τα πάει καλά στα προκριματικά του conference που ξεκινάμε αύριο. Για να δούμε σιγά σιγά τι θα καταφέρει να χτίσει και ο νέος μας προπονητής. Εγώ πάντως στοίχημα δεν ξαναπαίζω. Θα πάω στα φιλαράκια μου να δω τον αγώνα και τα 10-20 ευρώ μου θα επενδυθούν σε κοινή συνεισφορά που αφορά το γνωστό τρίπτυχο «πίτσα-μπύρα-μπάλα». Χμμ, τι άλλο να θυμηθώ? Α, και όταν ήμουν γυμνάσιο προϊστορικά είχα κερδίσει τη Ρώσικη Ρουλέττα με απόλυτη επιτυχία, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα την πω μόνο άμα το ζητήσετε γιατί για την ώρα ήδη είπα αρκετά, με έπιασε η γνωστή φλυαρία μου πάλι και άρχισα τα τεράστια μηνύματα. Την καλημέρα μου φίλος αλλά και σε όλη την παρέα.Quote:
Originally Posted by nikosnikos98
Θα το άφηνα κενό.
Βαριέμαι τόσο πολύ.
Quote:
Originally Posted by nikosnikos98
αν η πλάγια γραμμή συμβολίζει τις αλλαγές στο χαρακτήρα..τα έντονα σκαμπανεβάσματα σαν οικονομικό γράφημα τι συμβολίζουν ?
ωραία σκέψη πάντως.. τώρα για το τζόγο που λές μετά, έχω συνειδητοποιήσει οτι είναι αρκετοί εθισμένοι και δεν μ κάνει εντύπωση, το διαφημίζουν παντού, είναι πολύ κακό....μακρύα
πολύ δυνατό. Μερικές φορές αυτό το κενό, η σιωπή είναι πιο δυνατό απ' οτιδήποτε άλλοQuote:
Originally Posted by wanderer010
Είναι αυτό που έρχεται πάντα στο τέλος. Πρώτα Είναι τα δυνατά και θορυβώδη και μετά το κενό.
Βαριέμαι τόσο πολύ.
Απλος φοβος ειναι το κενο, ισως αναμηγμενος με ντροπη.
Ντρέπομαι για το πώς φέρθηκα σε έναν άνθρωπο. Ντρέπομαι που πίστεψα πως κάποιος θα ήθελε να με γνωρίσει έτσι όπως είμαι. Ντρέπομαι να πάω να αφαιρέσω την καταγγελία. Θέλω να πάω, αλλά δεν μπορώ.
Βαριέμαι τόσο πολύ, δεν κάνω τίποτα και είναι λες και έχω τρέξει μαραθώνιο. Λέω θα βγω έξω να περπατήσω και περνάει μισή ώρα μέχρι να πάω να πάρω τα ρούχα, μετά κάθομαι, και περνανε δύο ώρες στο ίδιο σημείο. Τελικά σηκώνομαι, πάω μέχρι το πάρκο, και μετά περνάνε ώρες κι εκεί, γιατί δεν μπορώ να σηκωθώ.
Αφού σκέφτομαι να κοιμάμαι και να βγαίνω με τα ίδια, να γλυτώσω ενέργεια. Το έκανα παλιά . Βαριέμαι να περπατήσω όπως περπατούσα μεγάλες αποστάσεις, β α ρ ι έ μ α ι. Και το μπάνιο μου φαίνεται τόσο κουραστικό.
Παράλληλα δεν με γεμίζει τίποτα. Θέλω να νιώσω κάτι, οτιδήποτε και δεν μπορώ.
Δεν σε κυνηγαει τπτ, κανε μπανιο οποτε γουσταρεις, ουτε θα χασεις την δουλεια σου, ουτε θα σε παρατησει ο γκομενος. Καποτε θα σου περασει.
Με κυνηγάει η υπομονή και η αντοχή μου και ότι όσο δεν έχω κάτι άλλο, στρέφομαι στο φαγητό και ΠΗΡΑ 2 ΚΙΛΑ
Είμαι σαν βουβάλι. Φαντάσου να έπαιρνα και φάρμακα
Πριν γνωρίσω τον φίλο, ήμουν σε αυτήν την φάση. Δουλευα τότε και δεν έχεις ιδέα τι έτρωγα. Έτρωγα δύο - τρία πιάτα φαγητό το μεσημέρι, και γενικά όλη τη μέρα έτρωγα. Έφτασα 106. Ήμουν δουλειά-σπίτι-δουλειά-σπίτι.
Είχα πάει 78, πήγα πάλι 82, έμεινα εκεί πολύ καιρό, έπεφτα στα 80, μετά 82. Και τώρα είμαι 84.