Quote:
Originally posted by NADINE
Καλημέρα Πωλίνα και Πωλινοφίλες!
Μόλις διάβασα τις τελευταίες τρεις σελίδες και νιώθω πολύ όμορφα για τα λόγια που όλες της απευθύνατε.
Με διάθεση ουσιαστικής στήριξης,κατανόησης κι ενδιαφέροντος προσπαθήσατε να της φωτίσετε οπτικές,
που δυσκολεύεται αυτήν τη στιγμή να διαχειριστεί.Ειπώθηκαν αλήθειες ντυμένες αγάπη κι αυτό δεν μπορεί
παρά μόνο βοηθητικά να λειτουργήσει σε κάποιον που δείχνει να έχει τη δύναμη και διάθεση θετικότερα να εξελιχθεί.
Κάτι τέτοιες στιγμές χαίρομαι για το φόρουμ μας και ειδικότερα κάποια μέλη,που μέσα απ'αυτό έστω διαδικτυακά γνωρίζω.
Πελαγία,πολύ καιρό είχα να διαβάσω κάτι δικό σου και χαίρομαι που σε έχουμε και πάλι κοντά μας!
Ελπίζω να είσαι σε καλό δρόμο με τα δικά σου ζητήματα(και ποτέ δεν αναφέρομαι μόνο στα των κιλών).
Πωλινάκι μου,που μου τηλεφώνησες τις προάλλες στα ζόρια σου κι αντί να μου μιλήσεις γι'αυτά μου έλεγες πως δεν αδυνατίζεις...
θα σε δαγκώσω!Τα κορίτσια σου είπαν πάνω κάτω ό,τι θα σου έλεγα κι εγώ.Κυρίως πως όλο αυτό που βιώνεις είναι απόλυτα
αναμενόμενο στα πλαίσια της μεγάλης αλλαγής,που πραγματοποιείται στο σώμα σου κι έχει ασφαλώς αντίκτυπο και στην ψυχολογία σου.
Βρίσκεσαι σε ένα μεταβατικό στάδιο κι ως τέτοιο έχει αναστάτωση μεγάλη.ʼνοιξε το κουτί της Πανδώρας κι οι αποκαλύψεις πολλές!
Ταράχτηκαν ανεπανόρθωτα τα γνώριμα ύδατα της ύπαρξης σου και ο φόβος του αγνώστου φαντάζει πελώριος.
Καλείσαι να βρεις νέες ισορροπίες,νέες αντιδράσεις και συμπεριφορές,σχεδόν νέα ταυτότητα!
Χαίρομαι που ψάχνεσαι,που αυτοπαρατηρείσαι,που θυμώνεις(σπουδαίο βήμα ο θυμός!),που εξελίσσεσαι πιο συνειδητοποιημένα!
Μη σε τρομάζει όλο αυτό κι ας δείχνει σε πρώτη φάση να σε ρίχνει και κατ'επέκταση να σε κάνει να νιώθεις πως χάνεις τον εαυτό σου,
αυτόν που πάντα είχε το χαμόγελο τατουάζ,όλα τα έβλεπε θεϊκά ο κόσμος να καιγόταν,την Πωλίνα που κατάφερες οι άλλοι ν'αγαπούν.
Τώρα το κοινό είσαι εσύ!Σκοπός είναι εσύ να σε αγαπήσεις κι αυτό είναι πολλάκις δυσκολότερο!Έχω την αίσθηση πως πλέον είσαι
κοντύτερα στην αλήθεια σου,στις πραγματικές σου ανάγκες,στις απαιτήσεις από την ποιότητα της ζωής σου,στη διεκδίκηση!
Απεκδύεσαι την ατσάλινη χιλιολιθοβολημένη πανοπλία σου και γυμνή καλείσαι ν'αμυνθείς με τις όποιες δικές σου δυνάμεις.
Πώς κάποιος σπάει το χέρι του και το έχει για κάποιο διάστημα σε γύψο,νιώθει μεγάλη ασφάλεια μέσα σ'αυτόν,μαθαίνει
να λειτουργεί καλά μαζί του(κι ας έχει επιπλέον δυσκολία η καθημερινότητα)δέχεται με χαμόγελο τους γραμμένους μαρκαδόρους
πάνω του,διασκεδάζει τη διαφορετικότητα του κι εκεί που το έχει συνηθίσει καλείται να το αποχωριστεί και νιώθει το χέρι του μετέωρο
κι ανυπεράσπιστο,λες και πάντα το είχε σε γύψο και ξέχασε πώς ήταν χωρίς.Είχες κι εσύ πολύ καιρό την ψυχή σου σε γύψο,
Πωλινάκι μου και δειλά δειλά την ελευθερώνεις και η δόλια φοβάται να πετάξει ελεύθερη!Αναζητά το γνώριμο κλουβί
να της δείξει και πάλι τα όρια της,τρομάζει από το απέραντο του ουρανού που της απλώνεται,νιώθει μικρή,χαμένη και μόνη.
Τα μεγέθη,που αρενείσαι να βάλεις και κρατάς φυλακισμένα στη ντουλάπα σου κι ας σε χωράνε πλέον,είναι τα κουστούμια
του νέου ρόλου,που καλείσαι να παίξεις στη σκηνή της ζωής σου.Αν δε νιώθεις ακόμα έτοιμη,δε χρειάζεται να πιεστείς.
Πάρε το χρόνο σου και θα δεις πως κάποια στιγμή θα το τολμήσεις.Αυτό κάνουν οι επεμβάσεις.Σου ράβουν σχετικά γρήγορα
το νέο σου κουστούμι,αλλά εσύ δεν προλαβαίνεις να ετοιμαστείς ψυχολογικά ν'ανέβεις στη σκηνή.Κοιτάζεις το ραμμένο πάνω σου
ρούχο και λες πως δεν είναι για μένα,λάθος ταμπελάκι του έβαλαν.Στο νέο ρόλο δεν έχεις πια εγγυημένο το χειροκρότημα
του κοινού,καλείσαι να το ξανακερδίσεις και μάλιστα σε κοινό απαιτητικότερο.Δε χρειάζεται να βγεις ακόμα στη σκηνή.
Δούλεψε το μέσα σου,φώτισε όλες τις οπτικές του μέχρι να το κατακτήσεις.Θα πάρει χρόνο,αλλά είναι εφικτό.Και μετά ποιός σε πιάνει!
Δεν εννοώ φυσικά το νυφοπάζαρο της πασαρέλας και του συναγωνισμού της!Ποτέ δε μου άρεσε αυτή η οπτική για τους ανθρώπους και τις μεταξύ τους σχέσεις.Το βρίσκω προσβλητικό κι υποτιμητικό κι όχι επειδή όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια...(μην ανοίξω τώρα νέα ανάλυση και πλατυάσω με κίνδυνο να κουράσω).Αναφέρομαι στην νέα Πωλίνα,που αναγεννιέται,εκείνη σε ισορροπία και γαλήνη ανάμεσα στις αμφιθυμικές πλευρές της.
Οι πόντοι που αλλάζουν στη μεζούρα,το μέγιστο μέχρι πρότινος ζητούμενο,δείχνει να μην είναι τόσο μαγικά αποκλειστικά θετικό.
Όλα όσα φέρνει στην επιφάνεια αποκαλύπτουν δυσκολότερους στόχους στο προσκήνιο,πιο σύνθετους και σπουδαίους.
Ευχή μου να έχεις τη φώτιση ορθά να διακρίνεις και δυνατά να προχωρήσεις στο καλύτερο δυνατό σου!Κι όλοι εμείς,είδες,δίπλα σου!
Ελεύθερα μας πετάγματα!
Θα συμφωνησω σε ολα εκτος απο τα εντονα γραμματα.... Ο συναγωνισμος κ οχι ο ανταγωνισμος, μας κινητοποιει στη ζωη μας... κοιταμε γυρω μας αλλους ανθρωπους, θελουμε να τους μοιασουμε, τους θαυμαζουμε, θελουμε να πετυχουμε τα ιδια με αυτους κ ακομα περισσοτερα...μας βοηθαει να κατανοησουμε ποιος ειναι ο ¨ιδανικος μας εαυτος¨ κ να προσπαθησουμε να τον κανουμε πραγματικοτητα.... μεσα σε ολα αυτα ειναι κ η διεκδικηση, η αναγνωριση, η επιβεβαιωση απο το αλλο φυλο.... αυτο δεν ειναι κακο...υγιες ειναι.... κ η αληθεια ειναι οτι δεν καταλαβα τι ακριβως εννοεις "νυφοπαζαρο της πασαρελας", αλλα αν εννοεις την προβολη κ την προωθηση κ της εξωτερικης εμφανισης εκτος απο το πνευμα, κ αυτο απολυτα υγιες ειναι...το σωμα μας ειναι κομματι του εαυτου μας.... οπως φροντιζουμε κ καλλωπιζουμε τον εσωτερικο μας κοσμο κ σπουδαζουμε, ενημερωνομαστε, εμπλουτιζουμε τις γνωσεις μας κτλ, την ιδια φροντιδα αξιζει κ το σωμα μας..... δεν καταλαβαινω γιατι ο εσωτερικος κοσμος αξιζει περισσοτερη φροντιδα απο τον εξωτερικο ή γτ ειναι προσβλητικο κ να εισαι ομορφος κ να το δειχνεις....