Printable View
Συγνωμη για την καθυστέρηση ήμουν στο δρόμο..τα έκοψα με παρότρυνση του ψυχιάτρου που με είδε μετά από δύο απόπειρες που εκανα κι ο πρώτος μου γιατρός με είχε φορτώσει στα φάρμακα.. Και πήρα απόφαση και τα κατάφερα βέβαια έπαιρνα ένα αγχολυτικό κ ένα ηρεμιστικό γλυκά να μπορέσω να δουλέψω κ αυτά τα σταμάτησα κ τώρα είναι όπως το λες δε συγχωρώ τον εαυτό μου δεν ξέρω πώς να με αγαπήσω αν κ η βαθύτερη μου ανάγκη είναι να αγαπώ κ να με αγαπουνQuote:
Originally Posted by pink floyd
Quote:
Originally Posted by xristoforos28
Χριστόφορε γεια! τί είχα; να σου πω, να σας πω. κοιτώντας προς τα πίσω τα πάντα σε περίληψη, μπορώ να μοιράσω τα χρόνια μου σε περιόδους. ας δοκιμάσω, χωρίς λεπτομέρειες, πάνω-πάνω:
0-12 = το πλούσιο μοναχοπαίδι που βλέπει τη μαμά του να βασανίζεται από τον πατέρα που τη βρίζει, της ουρλιάζει, την ξυλοφορτώνει, της σφίγγει το λαιμό στο πάτωμα καθηλώνοντάς της με το γόνατα και βλέπει το μωρό αφρούς να βγαίνουν από το στόμα της. και το μικρό παιδί να παρακαλάει να πεθάνει ο θύτης, μέχρι που ..πέθανε.
13-26 = σπίτι που φτωχαίνει, η μάνα βγαίνει στη δουλειά, δεν έχει χρόνο για μένα, δεν μου δίνει ιδιαίτερη σημασία, ζω μόνη μου, διαβάζω γιατί πιστεύω στα γράμματα, γυρνοκοπάω, ερωτεύομαι συχνά φεύγοντας πάντα πρώτη, σπουδάζω, δουλεύω, η μάνα μπερδεύεται στην προσωπική μου ζωή καταστροφικά θέλοντάς με μόνη.
27 - 36 = ερωτεύομαι πάλι και γίνομαι μάνα, κατά λάθος, ενώ εκείνος κάνει ό,τι μπορεί για να μου το εξαφανίσει και μετά να μου το πάρει, φεύγω, γίνομαι εγώ μάνα και πατέρας μαζί και υποφέρω αφόρητα από μοναξιά. ασχημαίνω, σχεδόν εγκαταλείπομαι μπροστά στην ιδέα του καθήκοντος.
37 - 44 = σε μια σχέση, επιτέλους, με λάθος όμως πρόσωπο, δεν αντέχω τη γκαντεμιά μου -η δικαιολογία μου-, καταπίνω χάπια, αλλά από το φόβο μήπως βρωμίσω κλειδωμένη και αποδείξω περίτρανα τη μοναξιά μου, ξεκλειδώνω την πόρτα και μετά πέφτω σε κώμα. κάποιος τηλεφωνούσε και δεν απαντούσα και ήρθε. τρεις μέρες μετά ξυπνάω στην εντατική, οι γιατροί με φροντίζουν απίστευτα, ο ψυχίατρος του νοσοκομείου δεν κάνει το παραμικρό κλικ στην ψυχή μου και τον απορρίπτω και πολύ καιρό αργότερα, όταν πια είμαι και αντικειμενικά ένοχη καθώς λογάριασα μόνον τον εαυτό μου και όχι το παιδί μου, αποφασίζω ότι θέλω να ζήσω με τους δικούς μου κανόνες και το δικό μου αίσθημα δικαιοσύνης. εφτά χρόνια μου παίρνει να ορθοποδήσω. ο αγώνας μου να το πετύχω; τεράστιος. στα όνειρά μου βλέπω ότι γυρίζω στο πατρικό μου, που έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί. το ανοικοδομώ, μαζεύω πίσω ό,τι σώθηκε από την παιδική και νεανική μου ηλικία και επιστρέφω. η επιστροφή μου σφραγίζει τη σωτηρία μου.
44 - 51 = ανατρέφω όσο πιο συνειδητά μπορώ το παιδί μου, προμοτάρω τον εαυτό μου επαγγελματικά, κάνω το διδακτορικό μου, βεβαιώνομαι πια ότι η μάνα μου θέλει να μείνω μόνη για να τη φροντίζω, αλλά έχω συνηθίσει τις απαιτήσεις της και κάνω ό,τι μου αρέσει.
52 - 60 = πετυχαίνω επαγγελματικά με τεράστιο μόχθο, γίνομαι γνωστή, αρρωσταίνω απανωτά από διάφορα παθολογικά αίτια, τα κυνηγάω και θεραπεύομαι, συνοδεύω τη μάνα με τεράστια φροντίδα έξω από τη ζωή, πιέζομαι και διαλύομαι συναισθηματικά και οικονομικά, μόλις φεύγει από τη ζωή νιώθω ανακούφιση, ερωτεύομαι έναν καταξιωμένο κοινωνικά άντρα, που είναι διπολικός, δεν το ξέρω καθώς δηλώνει μόνον καταθλιπτικός και γω δεν καλοξέρω τί αυτό σημαίνει, πέφτω στη συναισθηματική κακοποίηση ξανά, οπότε φεύγω μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα και σώζομαι.
61 - σήμερα: σταματάω να δουλεύω, ανακαλώ κάθε όμορφο κομμάτι ζωής που πέρασε και επιστρέφω στην αγνότητα των νεανικών μου χρόνων και την προσμονή της καλύτερης ημέρας. το παιδί μου παντρεύεται και είναι ευτυχισμένο. εγώ απολαμβάνω τον σεβασμό πολλών ανθρώπων, γράφω και ζωγραφίζω, αγαπώ τους νέους και δεν θέλω να βασανίζονται και ασχολούμαι με τη συναισθηματική κακοποίηση, ιδιαίτερα των γυναικών. ζω όσο καλύτερα μπορώ, τολμώ να πω ότι επιτέλους ευτύχησα, κοιμάμαι λίγο για να προλάβω να κάνω όσα μπορώ περισσότερα, όσο προλάβω θα ζήσω με το δικό μου μέτρο δικαιοσύνης κι ανθρωπιάς, αυτό που είχα όταν γεννήθηκα.
αυτά νεαρέ μου φίλε Χριστόφορε και συ Κύκνε μου και τα άλλα παιδιά, ο αγώνας είναι διαρκής για όλους ανεξαιρέτως.
Κούκλαρα Τόνια για σαράντα χρονών σε είχα κολάω στη φράση θα ζήσω με το δικό μου μετρό δικαιοσύνης και ανθρωπιάς και να σου πω κι εγώ το εφαρμόζω αυτό δε με νοιάζουν οι νόμοι του κράτους έχω δικό μου σύστημα αξιών και δικούς μου κανόνες και με βάση αυτούς πορεύομαι είναι φυσιολογικό το έχουν κάνει κ άλλοι όταν έχεις τέτοια ζωή είμαι τριάντα πέντε
"Καταχραζομαι" την ερώτηση του φίλου Χριστόφορου Συγκηνηθικα πάρα πολύ.. είσαι αξία θαυμασμού και μίμησης σ Ευχαριστώ που μοιραστηκες περιληπτικά αλλά τόσο αναλυτικά μέσα από τις λέξεις την ιστορία σου γιατί το αποτέλεσμα της προσπάθειας μετράει η λεπτομερια αυτή που κάνει τη διαφορά η θέληση για ζωή για προσωπική ανύψωση ψυχής μιας ψυχής διψασμένη για έκφραση που επιτέλους ήρθε η ώρα να νιώσει αυτό που λαχταρα εύχομαι να είσαι όπως επιθυμείς κ μακάρι να μπορέσω να φτάσω έστω και στο μισό του αποτελέσματος σου όπως και στα υπόλοιπα παιδιά
ευχαριστώ κορίτσι μου για τα καλά σου λόγια. υπάρχει ένας κρυφός αυτοσωτήριος μηχανισμός νομίζω, που έχω τη γνώμη ότι μπορεί να καλλιεργηθεί. καλό είναι να απουσιάζει από μέσα μας η μιμητική διάθεση, δεν κάνω δηλαδή αυτό που κάνεις εσύ για να βγεις από τα δύσκολα, γιατί είμαστε δυο διαφορετικοί άνθρωποι. επομένως οι τρόποι σωτηρίας που εξυπηρετούν εμένα, δεν σημαίνει ότι εξυπηρετούν και σένα. νομίζω όμως ότι πριν κανείς υπαχθεί οικεία βουλήσει σε σωτήριες μεθόδους, πρέπει να συνομιλήσει ειλικρινά με τον εαυτό του. θα ήθελα να κρατήσεις μόνον από τη δική μου ιστορία ότι αφού μπορώ εγώ, μπορείς και συ. βγήκα με κατεστραμμένο σώμα και μετά από πάρα πολλά χρόνια, όπως διαβάζεις, αλλά βγήκα. και έχω απόλυτη συναίσθηση ευθύνης γι αυτό που σου λέω, μπορείς να βγεις, μακάρι όσο πιο γρήγορα. κι όταν βγεις, δεν σημαίνει ότι δεν θα ξαναπέσεις, οπότε πρέπει να είσαι διαρκώς σε εγρήγορση, γιατί τα γεγονότα που μας περιβάλλουν μπορεί να είναι από ασήμαντα, που τα μεγαλοποιούμε, έως τραγικά που μας καταπίνουν. οπότε, όσο πιο πολύ καιρό κερδίσεις όπως τον θέλεις, τόσο το καλύτερο. δέξου δηλαδή με άλλα λόγια ότι η ζωή κυλάει πότε έτσι και πότε αλλιώς, σε προκαλεί και παίζεις μποξ μαζί της, άλλοτε νικάς κι άλλοτε σε νικάει, κι όταν σε νικάει δούλεψε σκυλίσια να επιπλεύσεις.Quote:
Originally Posted by Joker Girl
αν θέλεις να με ρωτήσεις κάτι ειδικότερο, πιθανότατα θα μπορώ να σου απαντήσω, οπότε με ρωτάς :-)
.
καλέ σαράντα είμαι :-) και δεν μου πέφτεις μικρός χαχάααα! καλέ μου έλις, ο εαυτός μας χρειάζεται να τον τιμούμε και να τον παραδεχόμαστε. η μεμβράνη που μας τυλίγει πρέπει να μην είναι πολύ ελαστική, γιατί οι "βιαστές" κάθε είδους καραδοκούν. σε μένα αποδείχτηκε χρησιμότατο να δείχνω στους άλλους το περίγραμμά μου, "φίλε ακουμπάς ως εδώ, για πιο κει ξέχνα το", χρησιμότατο :-)Quote:
Originally Posted by elis
Παρακαλώ :) έχεις απόλυτο δίκιο ο καθένας μας ειναι μοναδικος όπως μοναδικές είναι και οι στιγμές που ζούμε είτε όμορφες είτε άσχημες είτε ανιαρες.. Έτσι ο καθένας λειτουργεί με τον δικό του τρόπο αναζητώντας μεθόδους και διεξόδους στις αποτυχίες ώστε να μη ξαναεπαναληφθουν η ακόμη κ αν συμβεί θα υπάρχει η γνώση Παράδειγμα προς μίμηση είσαι για εμένα ως προς τη θέληση τη δύναμη του να μην αφήσεις τα παλιά να σε κατατρωνε και τελικά να ζεις με τον δικό σου τρόπο κ σύστημα αυτό εννοώ να πάρω δύναμη κ όπως είπες αφού μπορείς εσύ μπορούμε όλοι αρκεί να το πιστέψουμε κ να το θέλουμε :) σ Ευχαριστώ για το ελεύθερο που μου δίνεις να σε ρωτήσω κάτι εάν χρειαστώ :)Quote:
Originally Posted by Tonya
τα παλιά υπάρχουν, δεν φεύγουν ποτέ, πρέπει όμως να κάνουμε ειρήνη μαζί τους για να προχωρήσουμε.Quote:
Originally Posted by Joker Girl
Θυμάμαι πριν ζήσω τον εφιάλτη ήμουν από τους ανθρώπους που δεν με απασχολούσε το παρελθόν συγκεκριμένα έλεγα ζω σα να μην υπάρχει χθες.. και το έκανα κ κάθε μέρα ξεκινούσα με άλλον αέρα..είχα κ εχω μνήμη ελέφαντα και ναι θέλω να μη θύμαμαι δεν ξέρω αν θα το ονομάσω ειρήνη με το παρελθόν θα τα καταφέρω που θα μου πάειQuote:
Originally Posted by Tonya
δεν ξέρω αν είναι δόκιμη επιστημονικά μέθοδος να κοιτάζεις το παρελθόν κατάματα, ιδέα δεν έχω. το ότι έφευγα πρώτη, το ότι προτιμούσα τελικά τη μοναξιά μου, μου λένε ότι προφύλασσα τον εαυτό μου από νέα κακοποίηση. το να φεύγω πρώτη (κυριολεκτικά και μεταφορικά, διηγήθηκα και μερικές μεταφορικές αναχωρήσεις) άλλος θα το πει με την πρώτη εγωισμό και είναι, δεδομένου ότι αυτός που μένει πίσω δεν κάνει απαραίτητα "ουφφφ έφυγε, γλύτωσα" (για όποιον αγαπάει τις ταμπέλες, προσωπικά τις απεχθάνομαι, θα έπρεπε να φοράμε ντουζίνες από δαύτες ο καθένας, δεν βλέπω το λόγο, πολυεπίπεδοι είμαστε από τη φύση μας). αποδέχομαι όμως ότι είναι ο τρόπος για να φυλαχτώ και πριν το κάνω σκέφτομαι τις συνέπειες για τον άλλον, τις ζυγίζω, αλλά προτάσσω τον εαυτό μου, τον εκτιμώ τον εαυτό μου μετά από τόση διαδρομή, και ας μου κρεμάσουν και την ταμπέλα της σκληρής :-)Quote:
Originally Posted by Joker Girl
Aγαπητη Τonya , αυτη ειναι η ιστορια της ζωης σου ? κι αν οχι , τι ειναι ? μου κινησε την περιεργεια ..........Αγγελος ..Quote:
Originally Posted by Tonya
καλημέρα Μακ! γιατί σου κίνησε την περιέργεια;Quote:
Originally Posted by Macgyver
Σε καταλαβαινω απολυτα!!πρεπει να κανεις κατι ομως,να πας σε εναν ψυχολογο,να μιλησεις με κοντινα σου ατομα!μπορει να μην σε καταλαβαινουν τι περνας ακριβως αλλα θα τα βγαζεις απο μεσα σου!!μην χαλιεσαι οταν σου λενε κατι κ εσυ δεν συμφωνεις,σαν τριτοι μπορει να βλεπουν τα πραγματα καλυτερα απο σενα!πρεπει να παλεψεις ομως κ να μην τα παρατας!!δες τι εγραψε η τονια κ μετα απο ποσα χρονια βρηκε την ηρεμια της!δεν ειναι ευκολο θελει χρονο,υπομονη,επιμονη κ λεφτα!!βαλε ενα στοιχημα με τον ευατο σου,οτι θα τα καταφερεις!μην αφησεις αλλο να σου χαλαει την ζωη!εισαι νεα ακομα κ μπορεις να ζησεις μια ομορφη ζωη αν εσυ το αποφασιζες!Quote:
Originally Posted by Joker Girl
Καλημερουδια!!!!
https://youtu.be/ATmBOnMJJkE
Τόνια κι εγώ σε θαυμάζω που τα κατάφερες, μπράβο! :)Quote:
Originally Posted by Tonya
Όσο για τον αγώνα όντως έτσι είναι αλλά εγώ δεν σου κρύβω πως έχω κουραστεί...
Joker girl κι εγώ έχω κάνει απόπειρες αλλά εγώ παίρνω φάρμακα...αλλιώς τώρα δεν θα ήμουν εδώ...