το μόνο καλό που συνέβη σήμερα είναι ότι κατάφερα να προγραμματίσω ένα τηλεκοντρόλ.
Printable View
το μόνο καλό που συνέβη σήμερα είναι ότι κατάφερα να προγραμματίσω ένα τηλεκοντρόλ.
Οχι μονο να εκτιθεσε φιλε μου αλλα και να μιλάς, να βαζεις εκεί εκείνη τη στιγμή τον καλύτερο σου εαυτό. Με αλλά λογια να σαι βεβαιος γι αυτό που εισαι κι αυτό να παρουσιαζεις. Δεν θέλει σόου και επίδειξη αυτοπεποίθησης, απλα να σαι ο ευατος σου, που με αυτό που εισαι δεν τα βάζεις κάτω. Χαμηλών τόνων εισαι, θρασύς εισαι, αυτο που εισαι! Καστρα πεφτουν αμα απλα εισαι αυτο.
Η εκθεση απο μονη και σπασμωδικες φρασεις και μετά φεύγω δεν ειναι έκθεση. Απλα θα επαναλαμβανεις το ίδιο λάθος μοτίβο, θα σου γίνει τροπος σκεψης και πράξης, και δεν θα βγαίνει ποτέ τίποτα. Ολα αυτά που σου ειπα φίλε μου, μην βρεθεις καποτε στη θεση πολλών αλλων εδω στο φόρουμ.
Ουτε να θεωρείς ποτε σου τον εαυτο σου κατώτερο γι οτιδήποτε εχεις απέναντι σου διότι το εχασες.
Δυστυχώς, έχω δημιουργήσει ένα μοτίβο τα τελευταία χρόνια, μόλις κάτι με αγχωνει φεύγω.
Η π.χ θα με καλέσουν κάπου και δεν θα πάω καν γιατί ξέρω ότι θα αγχωθω και έτσι μένω στο σειφ ζοουν μου.
Οπότε ναι έχεις δίκιο για το μοτίβο και φοβάμαι μην μου γίνει μόνιμο αλλά είναι δύσκολο να το αλλάξω.
Λάθος να μην πηγαίνεις όταν έχεις το προνόμιο να σε καλούν (σε αντίθεση με μενα και προφανώς πολλούς άλλους εδώ μέσα), διότι απομονώνεσαι στο τέλος κι αυτό είναι ότι χειρότερο. Κι αμα πηγαίνεις να βγάζεις τον καλύτερο σου ευατό, να ξανοίγεσαι και να σε ευχάριστος, προσιτός και δυναμικός, αλλιώς δεν θα σε καλνούνε διότι άφησες άσχημη εντύπωση. Δυστυχώς πολλοί τόχουμε πατήσει με την έκθεση σ αυτό που μας φοβίζει, δηλαδή εκτιθέμεθα σ αυτό για να πούμε ότι εκτεθήκαμε και μετά από λίγο φύγαμε επειδή ο φόβος δεν έφυγε από μέσα μας, έστω σημαντικά, ενώ ήμασταν εκεί.
εξαρτάται.
πρέπει να σκεφτείς τα δύο ενδεχόμενα.
στο ένα πας και φεύγεις από το σέηφ ζόουν, ρισκάρεις.
στο άλλο δεν πας και μένεις στο σέηφ ζόουν, χαλαρώνεις.
πιστεύεις πως αν πας, θα σε βλάψει περισσότερο ή λιγότερο από το να μην πας; σε τί διάθεση είσαι πριν πας; βασικά αυτό θα έπρεπε να κοιτάς την διαθεση της στιγμής. σπάνια γίνεται καλύτερη αν είσαι αγχώδης. αυτό ισχύει για τους άλλοι.
αν δεν πας, πιστεύεις πως θα σε βοηθήσει κάπου; να κάνεις κάτι άλλο ίσως;
Αν δεν πάω δεν θα με βοηθήσει πουθενά, γιατί θα γίνει μοτίβο και θα το ακολουθώ συνέχεια.
Δλδ θα αποφεύγω τα πάντα , είμαι 30+ δεν με παίρνει να μην πηγαίνω γιατί στο τέλος θα καταλήξω μόνος χωρίς φίλους , χωρίς κοπέλα και χωρίς κοινωνική ζωή.
Επίσης δεν μπορώ να δουλέψω κιόλας για να κοινωνικοποιηθεί από εκεί και έχει και επιπτώσεις αυτό στο ότι δεν μπορώ να πάω σε ψυχολόγο λόγω οικονομικών.
Οπότε μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.:(
αν δεν έχεις διάθεση και πας κάπου, νομίζεις ότι θα γίνει καλύτερη εκεί; έχει γίνει ποτέ αυτό; οκ μπορεί να το λέω εκ πείρας. αν βαριέσαι απλα οκ, περναει. αν έχεις κακή διάθεση όμως και μαυρίλα; θα αλλάξει κάτι; απλά θα αλλάξεις περιβάλλον. μπορεί να γίνει καλή με κάτι καλό.
Φαίνεται πως η καθημερινή επαφή με άρρωστα παιδιά με έκανε να κολλήσω και εγώ κάποια ιωση. Έχω πονόλαιμο (ελαφρύ μεν αλλά ακόμα και το λίγο δεν παλεύεται), συνάχι και διάρροια.
Καλά πήγε και αυτό.
για τον πονολαιμο, ειδικα τον ελαφρυ, ειδικοτερα πριν ακομα εγκατασταθει, οταν απλα σου ξεραινει και σου ενοχλει τον λαιμο, ενα ειναι το φαρμακο και δρα αμεσως. γαργαρες ή ψεκασμα με hexalen 2 με 3 φορες την ημερα και φευγει αμεσως. αν εξελιχθει σε πυωδη αμυγδαλιτιδα, φτασει στους πνευμονες η κατι σχετικο, θελει αλλα φαρμακα και γιατρο.
Λιποθυμάω. Λιώνω. Σβήνω. Χάνομαι.
Είμαι δημιουργική. Κι αυτό πάντα με γεμίζει με χαρά και ικανοποίηση και πειραματισμό.