Xαχα..μια χαρά είναι η σοκολάτα.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Μάλλον κι εγώ κάπως έτσι θα την βγάλω.
Printable View
Xαχα..μια χαρά είναι η σοκολάτα.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Μάλλον κι εγώ κάπως έτσι θα την βγάλω.
καλή μας μέρα.........:)
σκέφτομαι πως μερικες φορες άμα κατι μας ενοχλησει θολώνει ο νους και λέμε ή κάνουμε βλακείες και χαλαμε τις σχεσεις μας με τους άλλους. εμμονες ιδεες και φοβος επαναληψης γεγονότων που βιωσαμε παλια? και δεν ελέγχεται...
χαχα μια από τα ίδια, αντικατέστησα τη ρακί μου με πολύ καφέ ;) γαμώ είναι! :)Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Σκέφτομαι πως κάποιος δεν έχει τ' αρχίδια να ζητήσει έστω μια συγγνωμη.
Καλημερα Γιαννη! :)Quote:
Originally Posted by ioannis2
Ισως επειδη κολλαει να σε αντιμετωπισει, κυριαρχει η φοβια! Αλλιως, απλα δεν τον νοιαζει..Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
αντρες,,,,,,,χαμενα λεφτα
Ελεγχεται αμα θελουμε. Απλα ας σταματησουμε να αδικουμε εμας και τους αλλους χρησιμοποιωντας αυτον τον τροπο που περιεγραψες. Ας σταματησουμε να φοβουμαστε..Quote:
Originally Posted by ioannis2
Πως είναι δυνατόν να μην σε νοιάζει όταν ξέρεις πως έχεις πληγώσει κάποιον? Εμένα δηλαδή γιατί με νοιάζει να προσπαθώ να μην πληγώνω τους άλλους?Quote:
Originally Posted by Christina82
Το ξερω γλυκεια μου το ιδιο εχω αισθανθει εκατομυρια φορες. Εγω τουλαχιστον οταν καταλαβαινω οτι εχω αδικο ζηταω συγνωμη ακομα και αν εχω πληγωσει. Ειναι ομως καποιοι ανθρωποι που θεωρω οτι ετσι επρεπε να κανουν ακομα και αν πληγωνουν αυτο δεν μπορω να το καταλαβω..Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Όταν έχουμε άδικο, είμαστε ευαίσθητοι άνθρωποι, ζηταμε συγνωμη ή τρεχουμε να επανορθώσουμε, άλλοι έχουν τα θρασος όχι απλά να μη ζητανε συγνώμη αλλά και να κοταζουν στα ματια και να δικαιολογουν με καθε τροπο τον εαυτο τους. Αυτούς δυσκολα τους αλλάζεις, απλά τους αντιμετωπίζεις κατάλληλα από την αρχή με τα ματια ανοιχτά.Quote:
Originally Posted by Christina82
Εννοειται.. Αλλα ασε αυτους να χανουν τα ωραια και καλα πραγματα. Εμεις που θελουμε και προσπαθουμε να ειμαστε σωστοι εμεις θα απολαμβανουμε..Quote:
Originally Posted by ioannis2
11 11 11 pilgrimage to lake Titicaca.
Τα ελληνικά βρώσιμα και μη άγρια χόρτα. Τα ξερικά γηγενή λέλουδα.
Πως έχουμε τόσο απομακρυνθεί από την πηγή της τροφής που τα παιδιά δυσκολεύονται να κατανοήσουν πως αυτό μέσα στη συσκευασία άρχισε από εκείνο.
Η απόσταση αυτή. Θα ήθελα να είχα αγγίξει περισσότερα μανιτάρια σε δάση. Το χειμώνα αυτό θα κολυμπάω στη θάλασσα ξανά, όποτε έχω την ευκαιρία.
Την κάπαρη, σκαρφαλωμένη στα βράχια, με τα όμορφα σκληρά της καρδιόφυλλα.
Πως κάποιος πήρε αυτό που άφησα στο πεύκο.
Άραγε να υπάρχουν ακόμη τα σακουλάκια με τα εκατοντάδες κουμπιά που φύλαγε η μάνα της φίλης μου, κάποτε, σε κείνο το ανήλιαγο σπίτι?
Γιατί πέταξαν εκεί τα τσουβάλια με τα εντόσθια που βρώμαγαν τόσο και κείτονταν φουσκωμένα και γεμάτα μαύρα τσαμπιά από κρεατόμυγες κάτω από τον ήλιο.
Τον ασβέστη και τις υπέροχες πέτρες εκεί πάνω... Θα ξαναπάω.
Το χαρουπόδεντρο, τις αγάβες, τα απίστευτα Αθάνατα, που τα έλεγε μια κεντήστρα. Τις σιδηρογραμμές.
Αυτά στην κάτω δεξιά μεριά. Τώρα στην αριστερή. ΛΟΛ
νιωθω οτι θα αρρωστησω... :(
σκέφτομαι πως όσο και αν με αντιπαθούν χωρίς λόγο και χεσμένους τους έχω... Κατηγορήθηκα άδικα αρκετές φορές έτσι στο άκυρο, ποιος ξέρει τι σκατά κουβαλάει ο καθένας στο κλούβιο του κρανίο? Το σίγουρο είναι πως ακόμα χαμογελάω και συνεχίζω να είμαι καλά :)
εχω αναγκη μια αγκαλια. πρεπει παλι να δωσω μαχη με τον εαυτο μου αλλη μια φορα.
Συμβουλές πρακτικής φύσης και πεσμένη ψυχολογία.. Ή μάλλον ψυχολογία που αντίκειται στην υλοποίηση αυτών των συμβουλών. Τρέχα γύρευε δλδ και μια ζωή στον αγώνα.. Αισιοδοξία μηδέν..
σκεφτομαι το προδοτη πατριωτη προεδρο της δημοκρατιας (της ποιας ? αχαχουχα) Καρολο Παπουλια, με αυγα στη μαπα κατακρεουργημενο, σαν τους γερακους που ζουν σε επικινδυνες περιοχες παρεα με τα κατακαθια της κοινωνιας, και τους σαπιζουν στο ξυλο για να τους ληστεψουν. σκεφτομαι και τους 300 (οχι του Λεωνιδα ασφαλως) με οτι σερνουνε, να μπαινουν και να μιλανε. και σας λυπαμε! πραγματικα εισαστε για λυπηση, για τα ματια του κοσμου κανετε και παρελασεις στο ονομα του εθνους και της υποτιθεμενης ελευθεριας, ενω δεν υπαρχει πλεον χωρα. καντε και τα χαρτακια μπαλιτσες και χωστε τα στο πρωκτουδακι σας, μπας κι εχετε οργασμο γιατι απ'τη πολυ τη φτωχεια και την ανεργια οι αντρες γινονται ανικανοι.
έγραψες πάλι! :DQuote:
Originally Posted by KENO
Gypsy η Ειρηνη μου ειπε να αδειαζεις συχνοτερα το inbox σου...
Οτι εχω αρχισει να εχω προβλημα μνημης.... σημερα ξεχασα να βαλω λεμονι στο φαγητο...ειχα ξεχασει οτι ειχα κρυψει καποια λεφτα κ τα βρηκα τυχαια(δεν μου κακοπεσαν εδω που τα λεμε. βολευω πραγματα κ δεν θυμαμαι που τα εχω βαλει....φταιει σιγουρα η κατασταση στο σπιτι κ οχι μονο....
Ότι θέλω να σταματήσω να πονάω και να ξανακοιμηθώ...
Αυτή η εθνική εορτή ήταν η καλυτερότερη, λολ
Απ΄όλα τα πρέποντα είχε. Και αβγά και γιαούρτια και γυρίσματα κεφαλιών μαθητών από την άλλη, πόσο χάρηκα όταν η ανηψιά μου περήφανη μου είπε "θεία εγώ δεν το γύρισα το κεφάλι μου, ούτε η τάξη μου" Έτσι κορίτσι μου, έτσι, γιατί να το γυρίσεις σ'αυτούς που τολμούν να πιστεύουν πως υπάρχουν επίσημοι και ανεπίσημοι ανάμεσα στους ανθρώπους, ή σ'αυτούς που τολμούν ενώ είναι εγκληματίες κλέφτες και υποκριτές, θέλουν να προσπαθούνε να σε πείσουν να τους κάνεις και τεμενάδες...
Οι μαύρες οι σημαίες, τα πένθη στα μανίκια και οι ξεσηκωμοί, τα γιούχα κι οι ντομάτες, έχουν ΝΟΗΜΑ. Νόημα που ποτέ δεν είχαν λόγια όπως "το έθνος", ο θεσμός της δημοκρατίας, η πατρίδα, όταν σου πατάνε το παρόν και το μέλλον κάτω σαν σκουλήκι.
Όσο κι αν φαντάζει οξύμωρο, χαίρομαι περισσότερο να ζω σε λιγότερο υποκριτική χώρα απ΄αυτή που ζούσα, τη μπανανία, και νομίζω πως είμαστε όλο και λιγότερο υποκριτές όταν δε μας ξεγελάνε κούφια λόγια ψευτών και παραδόπιστων.
σκεφτομαι να κανω μια αποπειρα σημερα το βραδυ πινωντας ολο το Μπακαρντι Σουπεριορ που καβατζωσα...
http://img235.imageshack.us/img235/2306/bacardi.jpg
εαν δε με δειτε απο δευτερα σημαινει επαθα ζημια στα νεφρα ή επεσα σε κωμα ή δε ξυπνησα καθολου.
Λίγοι πεθαίνουν από υπερβολική δόση οινοπνεύματος. Το πολύ-πολύ να πάθεις καμιά κίρρωση του ήπατος. Αυτό θέλεις; Να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου υποφέροντας; Δεν τάσσομαι κατά της εθελούσιας αυτοχειρίας, αλλά αν δεν είναι αποφασιστική, η αποτυχίας της σε ρίχνει ακόμα πιο κάτω.
Σκέφτομαι τι κόλαση μας περιμένει τα επόμενα χρόνια. Ο δημόσιος τομέας θα έχει εξαλειφθεί και οι ιδιώτες, στους οποίους θα περάσει το σύνολό του, θα μοιράζουν μισθούς Βουλγαρίας των 300 ευρώ. Ρεύμα, τηλέφωνο κλπ θα αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός. Εξαθλιωμένοι πια, θα μένουμε σε παράγκες και θα φωτιζόμαστε σε γκαζόλαμπες. Ίσως να καλλιεργούμε κτηματάκια, εάν και αυτά αντέχουν την άγρια φορολόγηση. Έχουμε να γυρίσουμε πολλές δεκαετίες πίσω. Και φυσικά η χώρα θα ερημώσει, αφού πολλοί θα ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους για το εξωτερικό. Αμφιβάλλω και αν θα επιβιώσουμε άλλο σαν έθνος. Ποιος θα κάνει πια οικογένεια με τέτοια φτώχεια και ανέχεια; Όσοι μείνουν σε ό,τι έχει απομείνει από την Ελλάδα θα είναι αλλοδαποί που υπεραρκούνται από τους μισθούς πείνας και όσοι άτυχοι δεν είχαν τη δυνατότητα να φύγουν.
σκεφτομαι τι να σημαινει ο εφιαλτης που μολις ειδα. να γινεται πολεμος σε μια καταπρασινη περιοχη που θυμιζε το πρωτο μου σπιτι, και να εχουν τελειωσει τα πυρομαχικα και οι συμπολεμιστες μου να μου πετουν μεχρι και τσεκουρι για να επιτεθω στον εχθρο, κι αφου τον τραυματισω θανασιμα να προσπαθω να του κοψω το κεφαλι. ηταν απιστευτα αληθοφανες και ειμαι ταραγμενος.
γιατι τωρα ετσι δεν υποφερω ασχημα που σαπιζω μονος μεστο απολυτο τιποτα ? μεχρι κι ασχημους εφιαλτες βλεπω απο την αγωνια μου! ασε δεν ειναι ζωη αυτη, μακαρι να βρισκαμε ολοι το κουραγιο να τη τελειωναμε εδω περα...Quote:
Originally Posted by sheldon
KΕΝΟ, μίλα για σένα και άσε τα όλοι. Όλοι δεν αισθάνονται σαν εσένα και δε θέλουν όλοι να πεθάνουν. Καταλαβαίνω ότι σε ανακουφίζει το όλοι, γιατί ξέρεις τι σημαίνει βασικά?
Όλοι ίσον κανένας. Είναι το ίδιο με τα all time classic τσιτάτα στις κηδείες "αχ, όλοι εκεί θα πάμε", "για όλους δυο μέτρα χώμα είναι στο τέλος", που στο βάθος τους προσφέρουν ψυχολογικά ανακούφιση. Όλοι άρα κανένας.
Παρολαυτά δεν πιστεύω ότι βλέπει όλη η ανθρωπότητα τη ζωή με ίδιο μάτι, τη ζωή τη βλέπουμε από τη δική μας γωνιά του κόσμου, με πολύ ξεχωριστό τρόπο ο καθένας/μια. Κατανοώ την απελπισία, κι αυτή κάποιες φορές στο φάσμα θα υπάρχει, αλλά πρόσεχτο αν θες το "μακάρι όλοι", υπάρχουν άτομα πιο εύθραυστα από σένα, που δε σε θεωρώ πολύ εύθραυστο να σου πω την αλήθεια (άλλη συζήτηση, με αυτό δεν εννοώ πάντως αναίσθητο, απλά δίχως σκοπό, και μακάρι να τον βρεις)
Πόσο κομπλεξική μπορεί να είμαι...
ναι αλλα ολοι ανθρωποι ειμαστε, και ολοι οσοι παραμενουμε ακομα εδω υποτιθεται υποφερουμε λογο της οικονομικης και γενικοτερα καταστασης της χωρας. αυτα που λενε στις κηδειες μπορει να μοιαζουν μακαβρια και καπως τραβηγμενα, ειναι ομως απολυτως αληθινα και σωστα! μπορει να εχουμε μικροδιαφορες και στον "κοσμο" μας να ειμαστε ολοι ξεχωριστοι, αλλα κατα βαθος ολοι τις ιδιες αναγκες εχουμε. και τις εχουμε ακριβως γιατι ζουμε ολοι εγκλωβισμενοι σε ανθρωπινο σωμα. στο οποιο τα παντα ειναι θεμα χημειας. εξαρτιομαστε λοιπον απο το περιβαλλον και τους αλλους ανθρωπους που αλληλεπιδραμε. κι οταν το περιβαλλον ειναι σκατα, και οι αλλοι ανθρωποι για τον ιδιο λογο καταντησαν σκατα κι αχρηστοι, τελικα πως μπορεις εσυ να ξεχωρισεις ?Quote:
Originally Posted by RainAndWind
και ειμαι οντως χωρις σκοπο, γιατι πραγματικο νοημα στη ζωη δεν υπαρχει. η εξελιξη ισως να ειναι μονο, αλλα πλεον για να εξελιχθεις και να προχωρησεις μοιαζει τοσο δυσκολο, λες και κανεις κατι παρανομο. σκοπος βεβαια για αλλους μπορει να ειναι να φροντισουν την οικογενεια τους και τους ανθρωπους γυρω τους. οταν ομως δεν εχεις ουτε αυτα, πως να βρισκεις οτι εχεις σκοπο ? τοτε σκοπος σου γινεται να τα αποκτησεις λοιπον μπας και νιωσεις λιγο παραπανω ανθρωπος. κι οταν δε μπορεις, δεν υπαρχει λογος να ζεις.
πότε θα κάνει ξαστεριά?
οτι χειμωνιαζει and i like it!
Ναι, αλλά έτσι θα προσθέσεις ένα ακόμη βάσανο στο μαρτύριό σου και δεν το θέλεις.Quote:
Originally Posted by KENO
Τι να πεις... Κατά βάθος κανείς δε θέλει να πεθάνει. Στα τελευταία μας, είναι σαν να νοσταλγούμε και τις αρνητικές εμπειρίες που έχουμε ζήσει. Πάντως, για μια ανυπόφορη και φρικτή ζωή δε χωρά αμφιβολία ότι ο θάνατος συνιστά λύτρωση.
αραγε πως θα ηταν να ταν σημερα η τελευταια μερα;
ποιος θα εκλαιγε και ποιος θα γελουσε;
οταν προσδιοριζεις το τελος σε σχεση με τριτους, δεν ειναι αυτο που εχεις στο μυαλο σου, αλλα καποια ανικανοποιητα ζητουμενα...Quote:
Originally Posted by Danay1997
αραγε με αγαπησε ποτε κανεις;η οχι;μαλλον οχι ομως εγω πολυ αγαπησα.
δανάη, σβήσε πμ!
σκεφτομαι οτι για τους κοντινους μου ανθρωπους (τους γονεις δλδ) ειμαι αυτος που κανει υπομονη. υπομονη απο τι αγορι μου? υπομονη απ'την εξελιξη! γιατι απλα δε πας να βρεις μια δουλεια? τρεχα κυριε να γινεις καλα. να βγαλεις λεφτα, να γαμησεις διπλα. μια δουλεια θα στα προσφερει ολα αυτα. οσο καθεσαι τοτε τιποτα δε παει καλα. τι λεφτα ομως ειναι το θεμα, που παγωσαν ολα. οποτε υπομονη. υπομονη δε καναν ουτε οι ιδιοι και βγηκαν απ'το μουνι της μανας τους. τι το θελαν οι αμοιροι, τι το θελα κι εγω. δε πεθαινα καλυτερα με το που αντικρισα το φως.