ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ?

Quote:

---

Originally Posted by led

Αν έχεις ή είχες κάποια σχέση, φιλική ή ερωτική ή συγγενική , από εκεί θα έκρινες και ποιος είναι ο χαρακτήρας σου πραγματικά. Να είχε περάσει όμως και το στάδιο της δοκιμασίας και να είχες αποδοχή.

---

Ναι κάτι είχα... όσο πιο μικρός κάνεις σχέσεις τόσο το καλύτερο διότι αν αργήσεις να κάνεις σχέση, η σχέση θα βιώνεται στη σκέψη σου ως μια αναγκαιότητα (ήτοι πρέπει να φτιάξω μια σχέση για να μην είναι μόνος και περνάω καλά σ αυτή τη σχέση ως κάτι το οποίο πρέπει να βιώνει ο άνθρωπος ως η φυσιολογική πορεία της ζωής) και όχι ως μια αυθόρμητη συνύπαρξη στην οποία χάνεται η αίσθηση του χώρου και του χρόνου όπως συμβαίνει με κάποια νεαρά παιδιά.

Δοκίμασα, μάλλον πειραματιστηκα με το χαρακτήρα μου, σε κοπέλες που δεν μου άρεσαν κατά βάθος και γενικά βίωσα την αποδοχή τους. Όμως σε άλλες κοπέλες που μου άρεσαν περισσότερο από τις πρώτες βίωσα απόρριψη μετα από κάποια ραντεβού με τον ίδιο χαρακτήρα, ίσως λίγο πιο συνενσταλμένο διότι αυτό που μας αρέσει μας αγχώνει επειδή η σκεψη μας περιστρέφεται στο να το κερδίσουμε συν το για δικούς τους λόγους να μην σου δίνουν ένα καλό πράσινο φως για να κάνεις βήματα.

Γενικά αυτό που μας αρέσει μας αγχώνει και πρέπει μέσα από το συνήθειο της διαπροσωπικής σχέσης να ξεπεράσουμε αυτό το άγχος και να φερόμαστε πλέον στο φυσιολογικό. Όμως στη φάση να το ξεπεράσουμε ο άλλος φεύγει.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Ναι κάτι είχα... όσο πιο μικρός κάνεις σχέσεις τόσο το καλύτερο διότι αν αργήσεις να κάνεις σχέση, η σχέση θα βιώνεται στη σκέψη σου ως μια αναγκαιότητα (ήτοι πρέπει να φτιάξω μια σχέση για να μην είναι μόνος και περνάω καλά σ αυτή τη σχέση ως κάτι το οποίο πρέπει να βιώνει ο άνθρωπος ως η φυσιολογική πορεία της ζωής) και όχι ως μια αυθόρμητη συνύπαρξη στην οποία χάνεται η αίσθηση του χώρου και του χρόνου όπως συμβαίνει με κάποια νεαρά παιδιά.

Δοκίμασα, μάλλον πειραματιστηκα με το χαρακτήρα μου, σε κοπέλες που δεν μου άρεσαν κατά βάθος και γενικά βίωσα την αποδοχή τους. Όμως σε άλλες κοπέλες που μου άρεσαν περισσότερο από τις πρώτες βίωσα απόρριψη μετα από κάποια ραντεβού με τον ίδιο χαρακτήρα, ίσως λίγο πιο συνενσταλμένο διότι αυτό που μας αρέσει μας αγχώνει επειδή η σκεψη μας περιστρέφεται στο να το κερδίσουμε συν το για δικούς τους λόγους να μην σου δίνουν ένα καλό πράσινο φως για να κάνεις βήματα.

Γενικά αυτό που μας αρέσει μας αγχώνει και πρέπει μέσα από το συνήθειο της διαπροσωπικής σχέσης να ξεπεράσουμε αυτό το άγχος και να φερόμαστε πλέον στο φυσιολογικό. Όμως στη φάση να το ξεπεράσουμε ο άλλος φεύγει.

---

Αυτή την παράμετρο , δεν την είχα σκεφτεί. Υπάρχει και άλλη οπτική όμως, ότι όταν ενδιαφέρεσαι για το άλλο άτομο, είσαι πιο θερμός, πιο ενθουσιώδης, πιο τολμηρός, πιο περίεργος, πιο ελκυστικός με δυο λόγια. Αλλά και με αυτή την οπτική , αν το άτομο, η κοπέλα στην προκειμένη, έχει περισσότερες επαφές και επιλογές λόγω χαρακτήρα είναι και θέμα ανταγωνισμού μετά που κάποιος μπορεί να μην τα καταφέρνει.

Σωστα. Οι λεγόμενοι εξωγενείς παράγοντες. Ομως πρέπει κανεις να βάζει τον καλύτερο του εαυτό, δηλαδή τον χαρακτήρα με σκοπό το ψυχικό δέσιμο, το να δεθεί ο αλλος μαζι σου. Ομως ξέρω ανθρώπους που έχουν τέτοια ικανότητα αλλα λογω εμφάνισης και ηλικιας μπορεί να εισπράττουν απόρριψη στο τέλος. Η κοπελα θα δει το χαρακτήρα που βγαζεις μεσα απο τα λογια σου, τις χειρονομίες και το ύφος του προσώπου σου, και οχι τα λογια σου, τα οποία μπορεί να μην την αγγίξουν καθόλου αν δεν της βγαζεις αυτα που ειπες θερμο, ενθουσιώδη, τολμηρό χαρακτήρα.

Η σασ ψεκασανε η σασ γυρισαν στο 1920 η κατι αλλο εγινε εγω ειμαι αμερικανοσ ελληνασ του 2020 αν με βλεπετε για εξωγηινο κατι σασ κανανε εγω νομιζω εγινε πολεμοσ και η σασ ανθελληνισαν η σασ γυρισαν στο 1920 κατι σασ κανανε

Η καθε εκατο χρονια γυρναει το κοντερ κ μηδενιζουμε γτ εσεισ ξεχνατε ετσι ηταν ο κοσμοσ το 1920

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Σωστα. Οι λεγόμενοι εξωγενείς παράγοντες. Ομως πρέπει κανεις να βάζει τον καλύτερο του εαυτό, δηλαδή τον χαρακτήρα με σκοπό το ψυχικό δέσιμο, το να δεθεί ο αλλος μαζι σου. Ομως ξέρω ανθρώπους που έχουν τέτοια ικανότητα αλλα λογω εμφάνισης και ηλικιας μπορεί να εισπράττουν απόρριψη στο τέλος. Η κοπελα θα δει το χαρακτήρα που βγαζεις μεσα απο τα λογια σου, τις χειρονομίες και το ύφος του προσώπου σου, και οχι τα λογια σου, τα οποία μπορεί να μην την αγγίξουν καθόλου αν δεν της βγαζεις αυτα που ειπες θερμο, ενθουσιώδη, τολμηρό χαρακτήρα.

---

Εδώ πάλι υπάρχει η άλλη οπτική, ότι αν πασχίζουμε να βγάλουμε ένα καλό εαυτό για να πετύχει η γνωριμία να γυρίζει μπούμερανγκ. Νομίζω και η ψυχολογία μας ωθεί να απολαμβάνουμε την γνωριμία , την αλληλεπίδραση .Ο καλύτερος μας εαυτός μπορεί να είναι αυτός .

Καθομαι στη βεραντα μου αντι να κοιμαμαι που εχω να ξυπνησω στις 5 και τη νιωθω σαν ενα κελι που αγναντευω απο το παραθυρο τα φωτα της Αθηνας σκεπτομενος το ουτοπικο ονειρο μου. Καληνυχτα ζωή για μια ακομα νυχτα με κανεις να νιωθω σαν εναν ισοβιτη που ευελπιστει να εχει ενα συντομο τελος. Τουλαχιστον κανε το καλο και δωστο μου εσυ δεν χανεις τιποτα εγω κερδιζω τη γαληνη

Ένας Θεός ξέρει πως μπορώ και κινούμε με τις παρενοχλήσεις που δέχομαι για τις οποίες σας έγραψα και πριν ημέρες, με την μοναξιά από πλευράς παρέας που με δέρνει κι από το πως μου φέρονται σε κάποιους χώρους που κινουμε, ιδίως το πρώτο.
Χαίρομαι όταν βλέπω χαρούμενες, ανέμελες, μεγάλες παρέες και λυπούμαι που στη ζωή μου ουδέποτε υπήρξε κάτι τέτοιο.
Στο σπίτι, οι συναναστροφές με άτομα εκτός σπιτιού αφορούσαν πάντα προβληματικά άτομα, κι αυτός είναι ίσως ο λόγος που υποφέρω σήμερα.

Έχω κλείσει ένα μικρό ταξιδάκι μερικών ημερών, μοναχικό νοείται, αλλά σκέφτομαι να το ακυρώσω διότι ψυχικά δεν σηκώνει να πάω για τους λόγους που προειπα.

Να πας το ταξίδι!

παιρνω ψυχοφαρμακα εδω και 8 χρονια... καθε μερα... δεν ξερω γιατι αλλα δεν εχω δει διαφορα... μονο οτι κοιμαμε και δεν ταλαιπωρουμε το βραδυ πινοντας καφε 3 η ωρα το βραδυ...
υπαρχει και αυτο το στιγμα στην κοινωνια με τους ψυχικα ασθενεις... εκανα την μαλακια και ανοιχτηκα και ειπα το προβλημα μου... οσο και να το κανεις απο τοτε με εχουν δει λιγο διαφορετικα.... δεν ξερω εαν μου αρεσει αυτο γιατι ειμαι ανθρωπος τον ακρων...
απλα λυπαμε που η ζωη μου ειναι αδεια με τα ψυχοφαρμακα να με ριχνουν ποιο πολυ....

ερχετε το καθε μερα και το αφηνω να παιρνα αναξιοποιητο... αυτο με συντριβει... κανω πραγματα αλλα θεωρω οτι τα πραγματα που κανω ειναι απλα η ευκολη λυση... το να δουλεψω πραγματικα σε κατι δεν το κανω........

βλεπω εδω μεσα και αλλους που πονανε και παιρνω θαρρος... που στην πραγματικη ζωη δεν το βλεπεις ... ολοι ειναι κοινωνικοι χαρουμενοι και ανταγωνιστικοι...
απο την αλλη ομως με κρατα στα δεσμα του ΙΔΙΟΥ. τι εννοω...? δεν προχωραω παιρνω μια προσκερη ανακουφιση υποκαταστατο τις πραγματικης ζωης.......

νιωθω αυτοστιγματισμενος που παιρνω φαρμακα... νιωθω οτι μου κοβει τα φτερα που παιρνω φαρμακα....

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

νιωθω αυτοστιγματισμενος που παιρνω φαρμακα... νιωθω οτι μου κοβει τα φτερα που παιρνω φαρμακα....

---

Να σκέφτεσαι ότι υπάρχουν πολύ εκεί έξω που είναι σαν και εσένα και μοχθούν καθημερινά για να τα βγάλουν πέρα και να παίρνεις κουράγιο και δύναμη!