-
Blue Oyster Cult - Veteran Of The Psychic Wars
You see me now a veteran of a thousand psychic wars
I've been living on the edge so long
Where the winds of limbo roar
And I'm young enough to look at
And far too old to see
All the scars are on the inside
I'm not sure if there's anything left of me
Don't let these shakes go on
It's time we had a break from it
It's time we had some leave
We've been living in the flames
We've been eating up our brains
Oh, please don't let theses shakes go on
You ask me why I'm weary, why I can't speak to you
You blame me for my silence
Say it's time I changed and grew
But the war's still going on dear
And there's no end that I know
And I can't say if we're ever...
I can't say if we're ever gonna to be free
Don't let these shakes go on
It's time we had a break from it
It's time we had some leave
We've been living in the flames
We've been eating out our brains
Oh, please don't let theses shakes go on
You see me now a veteran of a thousand psychic wars
My energy's spent at last
And my armor is destroyed
I have used up all my weapons and I'm helpless and bereaved
Wounds are all I'm made of
Did I hear you say that this is victory?
Don't let these shakes go on
It's time we had a break from it
Send me to the rear
Where the tides of madness swell
And been sliding into hell
Oh, please don't let shakes go on
Don't let these shakes go on
Don't let these shakes go on
-
Απροσδοκίες
Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.
Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Βρέχει χωρίς να βρέχει
όπως όταν σκιά
μας επιστρέφει σώμα.
Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
και πιο μακριά
η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.
Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί
κάθε που μας μετράει το άδειο.
Φυσάει άδειο δωμάτιο.
Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου
που έχω να σαρώνομαι.
Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Κοιτάζεις σαν ερχόμενος
χαμογελάς σαν όχι.
Άνθη αποξηραμένα στο πλάι
σου επαναλαμβάνουν ασταμάτητα
το άκρατο όνομα τους semprevives
semprevives –αιώνιες, αιώνιες
μην τύχει και ξεχάσεις τι δεν είσαι.
Με ρωτάει ο καιρός
από πού θέλω να περάσει
πού ακριβώς τονίζομαι
στο γέρνω ή στο γερνώ.
Αστειότητες.
Κανένα τέλος δεν γνωρίζει ορθογραφία.
Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Όπως βρέχει χωρίς να βρέχει.
Όπως σκιά μού επιστρέφει σώμα.
Κι όπως θα συναντηθούμε μια μέρα
εκεί πάνω.
Σε κάποιαν αραιότητα κατάφυτη
με σκιερές απροσδοκίες
και αειθαλείς περιστροφές.
Τον διερμηνέα της σφοδρής
σιωπής που θα αισθανθούμε
–μορφή εξελιγμένη της σφοδρής
μέθης που προκαλεί μια συνάντηση
εδώ κάτω– θα 'ρθει να κάνει ένα κενό.
Και θα μας συνεπάρει τότε
μια αγνωρισιά παράφορη
–μορφή εξελιγμένη του αγκαλιάσματος
που εφαρμόζει η συνάντηση εδώ κάτω.
Ναι θα συναντηθούμε. Ευανάπνευστα, κρυφά
από την έλξη. Κάτω από δυνατή βροχή
ραγδαίας έλλειψης βαρύτητας. Σε κάποιαν
ίσως εκδρομή τού απείρου στο επ' άπειρον∙
στην τελετή απονομής απωλειών στο γνωστό,
για τη μεγάλη προσφορά του στο άγνωστο∙
καλεσμένοι σε αστροφεγγιά προορισμού,
σε διασκεδάσεις παύσεων για φιλευδιάλυτους
σκοπούς και αποχαιρετιστήριες ουρανών
πρώην μεγάλες σημασίες.
Μόνο που ετούτη η συντροφιά των αποστάσεων
θα είναι κάπως άκεφη, ανεύθυμη
κι ας ευθυμεί εκ του μηδενός η ανυπαρξία.
Ίσως γιατί θα λείπει η ψυχή τής παρέας.
Η σάρκα.
Φωνάζω τη στάχτη
να με ξαρματώσει.
Καλώ τη στάχτη
με το συνθηματικό της όνομα: Όλα.
Θα συναντιέστε υποθέτω τακτικά
εσύ κι ο θάνατος εκείνου του ονείρου.
Το στερνοπαίδι όνειρο.
Απ' όσα είχα το πιο φρόνιμο.
Ξεθολωμένο, πράο, συνεννοητικό.
Όχι και τόσο βέβαια ονειροπόλο
αλλά ούτε και φτηνά χαμηλωμένο,
όχι σουδάριο κάθε γης.
Πολύ οικονόμο όνειρο,
σε ένταση και λάθη.
Από τα όνειρα που ανάθρεψα
το πιο πονετικό μου: να μη
γερνάω μόνη.
Θα συναντιέστε υποθέτω τακτικά
εσύ κι ο θάνατός του.
Δίνε του χαιρετίσματα, πες του να 'ρθει
κι αυτό μαζί εξάπαντος όταν συναντηθούμε
εκεί, στην τελετή απονομής απωλειών.
Όσο δε ζεις να μ' αγαπάς.
Ναι ναι μου φτάνει το αδύνατον.
Κι άλλοτε αγαπήθηκα απ' αυτό.
Όσο δε ζεις να μ' αγαπάς.
Διότι νέα σου δεν έχω.
Κι αλίμονο αν δε δώσει
σημεία ζωής το παράλογο.
Κική Δημουλά
-
-
Ξεκίνησα ἕνα πρωινὸ
κάτω ἀπὸ διάφανο οὐρανὸ
μὲ ρυθμικὸ τὸ βῆμα.
Μία δίψα ἡ ξάστερη ματιά.
Φεύγαν οἱ ὁρίζοντες μακριὰ
καπνὸς ποὺ ἐλιγοθύμα.
Κ᾿ ἐνῶ ἡ ψυχὴ κυματισμὸς
κ᾿ ἡ εὐτυχία σὰ χρησμὸς
εὐνοϊκὸς γυρνοῦσε,
στάθηκα κάπου ξαφνικὰ
κοιτάζοντας φρικιαστικὰ
ποὺ ὁ θάνατος περνοῦσε.
Ἄλλαξε χρῶμα ὁ οὐρανός.
Ὁ ὁρίζοντας πιὸ κοντινὸς
Τὸ βῆμα τί ὠφελοῦσε;
Ἔσκυψα πρὸς τὴ γῆ σεμνὰ
κ᾿ εἶδα ἕνα ἀνθάκι ταπεινὰ
ποὺ μοῦ χαμογελοῦσε.
Καὶ τόσο γλύκανε ἡ καρδιά,
ποὖχα ξεχάσει κιόλα πιὰ
τὸν ἀρχισμένο δρόμο.
Εὔκολη ἡ πίστη στὴ χαρὰ
μοὔδενε γαλανὰ φτερὰ
στὸν ἄσκυφτο τὸν ὦμο.
Μὰ δὲν ἐβράδυνε ἡ πικρὴ
Γνώση φιλίαν ἱερὴ
ναρθῆ νὰ μοῦ χαρίση
κι ἀνύποπτα, προδοτικὰ
ἀπὸ τῆς ζωῆς τὰ μυστικὰ
σκληρὰ νὰ μὲ χωρίση.
Τώρα δὲν ἔχω κάπου πιὰ
νὰ στρέψω τὴ θολὴ ματιά.
Τίποτε δὲν προσμένω.
Μόνο τὸ Θάνατο ξανὰ
εἶδα ἐδῶ κάπου νὰ γυρνᾶ
γιὰ κάτι ὑποσχεμένο.
-
[ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟΥΤΗ Η ΑΝΟΙΞΗ...]
Τί θέλει τούτη ἡ Ἄνοιξη...
Σαλεύουν
ἀόρατα, πανάλαφρα
τῶν δέντρων τὰ κλαδιά.
Τί θέλει ἡ μυρωδιὰ
ποὺ μᾶς χτυπᾶ ἁπαλότατα
μὲ ἀμυγδαλιᾶς ἀνθόκλωνο
τὴν καρδιά...
-Μία νέα περνᾶ ζυγίζοντας
στὰ δάχτυλα
ἕνα κορμί, φτερό.
Κι᾿ ὅπως σιεῖ ρυθμικὰ
μία κατάλευκη ὀμπρέλλα,
εἶναι πουλί.
Ἕνας νέος ἀράθυμος
συλλογιέται γλυκά,
σὰ νὰ πέρασε πλάι του
πεταλούδα μυρόβολη
τὸ φιλί.
-Τρέμει κάτι τὸ ἀδύναμο
κι᾿ ὅλο μένει
σὰν κουτσό... κοντοφτέρουγο...
Λυπημένη
τὴ ματιά μας ρουφᾶ
τὸ ἀνοιξιάτικο ἀπόγευμα
καὶ χλωμαίνει.
Ξαφνικά, κάποιο σκίρτημα
στὴ γαλήνη
καὶ σὰ λυγμὸς παράφορος.
Ἕνα πιάνο ξεσπᾶ
τὸ δικό μας ἐναντίωμα
μὲ κλειστὸ στόμα.
Τί θέλει πάλιν ἡ Ἄνοιξη...
Τί νὰ μᾶς φέρει ἀκόμα...
-
"Ρaranoid"
Finished with my woman 'cause she couldn't help me with my mind
People think I'm insane because I am frowning all the time
All day long I think of things but nothing seems to satisfy
Think I'll lose my mind if I don't find something to pacify
Can you help me occupy my brain?
Oh yeah
I need someone to show me the things in life that I can't find
I can't see the things that make true happiness, I must be blind
Make a joke and I will sigh and you will laugh and I will cry
Happiness I cannot feel and love to me is so unreal
And so as you hear these words telling you now of my state
I tell you to enjoy life I wish I could but it's too late
-
?: It's a ridiculous question
Jeff: What is, okay, how do you feel about the digestion machine and what does the digestion machine mean to you?
?: The digestion machine means to me pretty much what the American corporate machine is. Stuff goes in at the mouth and comes out through a bunch of assholes as shit
?: Thank you
Jeff: Thanks, man
(Inaudible voices)
Jeff: Who are you?
Kid: A member of KISS, a punk rocker
Jeff: What were you-
Kid: It's kind of funny, yeah . . . I would dress up like a punk rocker. But when I was, um, little-
Jeff: So what'd you do when you'd become a punk rocker?
Kid: I wore trash bags
I really love you, you really love me and the whole world ??? everybody, la la la
I really love you, you really love me and the whole world ??? everybody, la la la
?: I haven't much thought of that but, uh, I guess what the digestion machine means to me, uh-
?: She was my twin, she was my sister, she was my other half, she was myself. This is what love is. And love is-
?: Fuck you Jimmy Jam, fuck you Jimmy Joe motherfucking troll, fuck you. Brother Joe, you can suck this brother
?: It's because, love needs to be diluted. And that's why there's casual sex and hatred
Jeff: Thank you very much
?: You're welcome
?: Fuck you
Jeff: You can just start playing the bass first
Kid: What? How does this work?
Jeff: Go ahead, try to play it
(Kid sings - lyrics hard to make out)
Jeff: Did you pay attention, did you sing all the lyrics?
Kid: I did. Like that hard sound, it's stupid
(Laughter)
Kid: Every punk song starts out like that, you ready? You might not know it now but you'll realize it
Brian: Are you recording something?
Jeff: Yeah
Brian: Oh, sorry
Jeff: No, it's okay, you can talk. How do you- how do you feel, Brian?
Brian: Yeah
Jeff: How do you feel about the digestion machine and what does the digestion machine mean to you?
Brian: The digestion machine?
Jeff: Yes
Brian: Like one that digests food?
Jeff: What's the digestion machine?
Brian: Well, it's not bad. You know, they worked out the problems from the last model. They fixed the A4 slot so it seems to be going pretty smooth now. I say they got it all under control. Um, I'm really happy with the modern technology that's coming through nowadays. The best thing is it's not Japanese so-
http://www.songmeanings.net/songs/vi...2107858835577/
-
When the day is long and the night, the night is yours alone,
When you're sure you've had enough of this life, well hang on
Don't let yourself go, 'cause everybody cries and everybody hurts sometimes
Sometimes everything is wrong. Now it's time to sing along
When your day is night alone, (hold on, hold on)
If you feel like letting go, (hold on)
When you think you've had too much of this life, well hang on
'Cause everybody hurts. Take comfort in your friends
Everybody hurts. Don't throw your hand. Oh, no. Don't throw your hand
If you feel like you're alone, no, no, no, you are not alone
If you're on your own in this life, the days and nights are long,
When you think you've had too much of this life to hang on
Well, everybody hurts sometimes,
Everybody cries. And everybody hurts sometimes
And everybody hurts sometimes. So, hold on, hold on
Hold on, hold on, hold on, hold on, hold on, hold on
Everybody hurts. You are not alone
...................</3...................:(
-
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΘΛΙΨΗ
Γεια σου θλίψη
Καλημέρα θλίψη
έντομο που φωλιάζεις μέσα μου
κι ολονυxτίς καραδοκείς πότε θ' ανοίξω μάτι...
Στην αρχή σ' έχω λησμονήσει'
κοιτάζω τις γραμμές του ταβανιού -
άξαφνα πατείς και μπαίνεις
στη συνείδηση.
Έρχεσαι να πικράνεις τον πρωινό καφέ
ν' αποσπάσεις κάτι απ' την ελάχιστη χαρά
του χεριού μου στο πόμολο του παραθύρου
φέρνεις ανωμαλίες στο νερό του μπάνιου
προκαλείς το πρώτο δυσάρεστο τηλεφώνημα
είσαι τέρας
μικροσκοπικός Μινώταυρος που ζητάει τροφή
και συντηρείται με το ελάχιστο...
... ...
Οδυσσέας Ελύτης
-Μαρία Νεφέλη-
-
Τόσο καιρό μένω εδώ
δίχως ανάσα, δίχως σκοπό
ξέρω καλά πια δεν πιστεύεις
πρώτη φορά άλλα γυρεύεις.
Πρώτη φορά που σε κοιτώ
όπως ποτέ δε σ’ είχα αντικρίσει
κι είναι αυτό μια ανηφόρα
που θ’ ανεβώ μια φορά ακόμα.
Δε σου ζητώ να μ’ αγαπάς
γιατί δεν μπορείς να σπάσεις μέσα σου σύνορα
εσύ μείνε εδώ σ’ αυτά που ζητάς
κι εγώ θ’ ανεβώ να φτάσω στα σύννεφα.
Τόσο καιρό έρχομαι εκεί
κι είσαι εσύ πάντα πιο πέρα
κι έχει ο ρυθμός κόκκινο χρώμα
τριγύρω φωτιά, αντέχω ακόμα.
Πρώτη φορά που σου μιλώ
όπως ποτέ δε σου είχα εξηγήσει
κι είναι αυτό μια καταιγίδα
είναι ταξίδι δίχως πυξίδα.
Δε σου ζητώ να μ’ αγαπάς
γιατί δεν μπορείς να σπάσεις μέσα σου σύνορα
εσύ μείνε εδώ σ’ αυτά που ζητάς
κι εγώ θ’ ανεβώ να φτάσω στα σύννεφα
Δε σου ζητώ να μ’ αγαπάς
γιατί δεν μπορείς να σπάσεις μέσα σου σύνορα
εσύ μείνε εδώ σ’ αυτά που ζητάς
κι εγώ θ’ ανεβώ να φτάσω ψηλά.
Εκεί που φοβάσαι το φως
της καρδιάς σου το φως
με τα μάτια κλειστά πώς θα δεις
πως η αγάπη ζητά μόνο αγάπη.
-
But I'm a creep
I'm a weirdo
What the hell am I doing here?
I don't belong here
I don't care if it hurts
I want to have control
I want a perfect body
I want a perfect soul
(creep-radiohead)
Ξέρω τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια
θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν όλα σκόνη
Θα 'ρχεται 'κείνο το κορίτσι να ξαπλώνει
πάνω στην άμμο και θα τραγουδάει τάχα
(μόχα-παύλος παυλίδης)
Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω,
καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ' αυτό το ταξίδι δεν θα σε περιμένω.
(ταξιδιάρα ψυχή-τρύπες)
Told me you love me, that I'd never die alone
Hand over your heart, let's go home
Everyone noticed, everyone has seen the signs
I've always been known to cross lines
I never ever cried when I was feeling down
I've always been scared of the sound
Jesus don't love me, no one ever carried my load
I'm too young to feel this old
(cold desert-kings of leon)
αυτά θυμήθηκα τώρα!! :)
-
erwteutikaaa kai stn trela to'xw ri3ei...;p
-
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ..ΕΙΜΑΙ ΣΤΙΧΑΚΙ
ΕΙΜΑΙ ΣΤΙΧΑΚΙ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
ΠΑΝΩ ΣΕ ΤΟΙΧΟ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΓΚΑΚΙ
ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΟΙ ΤΡΕΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ
ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΕΊΜΑΙ ΦΥΛΗ
ΜΕ ΜΙΑΝ ΕΞΟΡΙΣΤΗ ΨΥΧΗ
Σ' ΑΛΛΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΙΜ' Ο ΛΥΓΜΟΣ ΤΟΥ
ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΔΕΙΠΝΟΣ ΜΥΣΤΙΚΟΣ
ΔΙΠΛΑ Ο ΙΟΥΔΑΣ ΚΛΑΙΕΙ ΣΚΥΦΤΟΣ
ΚΙ ΕΙΜ' ΑΔΕΡΦΟΣ ΤΟΥ... (ΕΤΣΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ) ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΟ
-
ΗΠΙΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΧΑΝΟΜΑΙ
ΗΠΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ
ΚΑΤΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΤΟ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ
ΗΠΙΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΧΑΝΟΜΑΙ
ΜΑΡΜΑΡΩΣΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΔΩ
ΜΑΡΜΑΡΩΣΕ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΝ
ΕΔΩ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΗ,
ΜΗ ΣΒΗΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΣΤΙΓΜΗ
ΛΙΩΝΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕΣ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΟΥ
ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ
ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ
ΛΙΩΝΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕΣ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΟΥ
ΜΑΡΜΑΡΩΣΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΔΩ
ΜΑΡΜΑΡΩΣΕ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΝ
ΕΔΩ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΗ,
ΜΗ ΣΒΗΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΣΤΙΓΜΗ (ΕΤΣΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ) ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΗΤΙΚΟ
-
"Είναι ορισμένοι στίχοι" του Ριτσου
Εἶναι ὁρισμένοι στίχοι-κάποτε ὁλόκληρα ποιήματα-
ποὺ μήτε ἐγὼ δὲν ξέρω τί σημαίνουν. Αὐτὸ ποὺ δὲν ξέρω
ἀκόμη μὲ κρατάει. Κι ἐσὺ ἔχεις δίκιο νὰ ρωτᾷς.
Μὴ μὲ ρωτᾷς.
Δὲν ξέρω σοῦ λέω.
Δυὸ παράλληλα φῶτα ἀπ᾿ τὸ ἴδιο κέντρο. Ὁ ἦχος τοῦ νεροῦ
ποὺ πέφτει τὸν χειμῶνα, ἀπ᾿ τὸ ξεχειλισμένο λοῦκι
ἢ ὁ ἦχος μιᾶς σταγόνας καθὼς πέφτει
ἀπό ῾να τριαντάφυλλο στὸν ποτισμένο κῆπο
ἀργὰ-ἀργὰ ἕνα ἀνοιξιάτικο ἀπόβραδο
σὰν τὸν λυγμὸ ἑνὸς πουλιοῦ. Δὲν ξέρω
τί σημαίνει αὐτὸς ὁ ἦχος-ὡστόσο ἐγὼ τὸν παραδέχομαι.
Τ᾿ ἄλλα ποὺ ξέρω στὰ ἐξηγῶ. Δὲν τὸ ἀμελῶ.
Ὅμως κι αὐτὰ προσθέτουν στὴ ζωή μας. Κοιτοῦσα
ὅπως κοιμότανε, τὸ γόνατό της νὰ γωνιάζει τὸ σεντόνι-
Δὲν ἦταν μόνο ὁ ἔρωτας. Αὐτὴ ἡ γωνία
εἶναι ἡ κορυφογραμμὴ τῆς τρυφερότητας, καὶ τὸ ἄρωμα
τοῦ σεντονιοῦ, τοῦ λευκοῦ καὶ τῆς ἄνοιξης, συμπλήρωναν
ἐκεῖνο τὸ ἀνεξήγητο ποὺ ζήτησα, ἄσκοπα καὶ πάλι, νὰ στὸ ἐξηγήσω.
