Θα τα καταφέρεις, αρκεί να το θέλεις! Και δεν χρειάζεται να διορθώσεις τα λάθη σου! Αυτά γίνανε κι είναι οι εμπειρίες σου.Quote:
Originally Posted by Lampros
Τώρα σιγά-σιγά με την γνώση και τις τεχνικές, που θ' ακολουθήσεις, θα καταφέρεις να τροποποιήσεις την σκέψη, που δυσλειτουργεί κι ευθύνεται για τους φόβους σου, αλλά και για όλα τα σωματικά συμπτώματα, που παρουσιάζεις. :)
Εχω θέληση και ειναι πολυ δυνατη , θα προσπαθήσω .
Μπράβο Λάμπρο!! Νάσαι σίγουρος ότι αυτή η προσπάθεια θάναι η λύτρωση!Quote:
Originally Posted by Lampros
Ένας γνωστός μου είπε πριν απο λιγο το εξής .....
Κάποιοι απο εμάς έχουν απο τον Θεό επιλέγει να ειναι αυτοι που προσφέρουν και βοηθούν άλλους ανθρώπους .
Που ειναι κοντα τους χωρίς προσωπικό κερδος μόνο και μόνο για να τους βοηθούν και να τους προσέχουν κάτι σαν φυλακας Άγγελος .
Και αυτο μου το είπε προσπαθώντας να μου δικαιολογήσει την δικη μου στάση απέναντι .
Ήθελα να τον ρωτήσω ποιος θα προσέχει εμάς , γιατι και εμείς έχουμε αδυναμίες και προβλήματα και δύσκολα τα αντιμετωπίζουμε μόνοι μας αλλα δεν το έκανα αποδεχόμενος ίσως την μοίρα μου
Δεν υπαρχει κάτι που να εχω βάλει στόχο σκοπο στη ζωη μου και να μην το εχω κάνει , να εξαρτάται όμως απο τα δικα μου χέρια , να μην υπαρχει τίποτε και κανένας που μπαίνει μέσα σε αυτο που θελω .
Πως ειναι δυνατόν όσο θέληση και να εχω όση προσπάθεια και να κάνω να μπορέσω να κοντρόλαρω τα συναισθήματα μου?
Αυτα βγαίνουν απο μέσα μου , πως να γινω απο ευαίσθητος ξαφνικα ή σταδιακά σκληρός ?
Δεν πιστεύω ποτε ότι θα μπορέσω να αλλάξω αυτα που με επηρεάζουν , δηλαδη απο Λάμπρος να γινω Γιώργος ? δεν γίνεται απλα δεν γίνεται.
Lampro...εχεις ολα τα φοντα να ζησεις μια ευτυχισμενη ζωη. Μεσα απο την συντομη αφηγηση σου που μας κατεθεσες για οσα σε αφορουν εγω βλεπω εναν εναρετο ανθρωπο που στεκεται θαυμασια στην ζωη. Εξακολουθεις να αντιμετωπιζεις τους αλλους με μια ηθικη που πραγματικα ειναι αξιοσεβαστη. Ο Σωκρατης ξερεις πιστευε ακραδαντα πως η εναρετη συμπεριφορα ειναι το κλειδι για μια ζωη ευδαιμονιας. Ή μαλλον καλυτερα η γνωση για την αρετη, το τι ειναι. Πίστευε ότι το να φτάσει κάποιος να κατανοεί τις αρετές ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να τις αποκτήσει. Ολοι θελουν το καλυτερο για τους εαυτους τους, το πετυχαινουν ομως στην πραγματικοτητα μονο οσοι ειναι εναρετοι και αυτο συμβαινει γιατι ο εναρετος βιος ειναι το μονο καλο που θα μπορουσε να συμβει σε καποιον, ανεξαρτητως των δυσκολιων που θα ανακυψουν. Δεν ξερω εαν καποιος θα ηθελε να ειχε παρομοιες εμπεριες με εσενα, ειμαι ομως σιγουρος πως γνωριζοντας οτι τετοιου ειδους δυσκολιες μας βοηθουν να αναπτυξουμε την αρετη μας τοτε ισως και να υπεμενε οτι υπομενεις εσυ. Συνεχισε ετσι γιατι σε χρεαιζομαστε ολοι εμεις που μπορουμε να παραδειγματιστουμε απο εσενα...
Σε ευχαριστω για τα λόγια σου , δεν μπορω δυστυχώς να συνεχίσω , ναι να συνεχίσω αλλα πως ? πως να εχω δώσει σε όλους τον καλύτερο μου εαυτο χωρίς να σκεφτω τίποτε , ούτε κούραση ούτε το μέλλον μου ούτε τον πιθανο διασυρμό μου και να μην εχω πάρει το ελάχιστο απο αυτους .
Τον τελευταίο ένα χρόνο παιδια εχω ζησει μια ιστορία που αν σαν την αποκαλύψω άλλοι θα με πουν βλάκα και λίγοι ίσως μου πουν ότι καλα έκανα .
Δεν μπορω να σας αποκαλύψω περισσότερα απλα θα σας πω ότι η αγάπη ο πόνος η ανησυχίας για ένα συνάνθρωπο μου με έκανε απο το κινδύνεψω μέχρι να κυνδινευω να διασυρθω .
Άσχετα με το ποιος ειναι ο κάθε ένας , δεν με ενδιαφέρει νομίζω ότι αν μη τι αλλο σε αυτη την ζωη πρέπει να βοηθάμε τον συνανθρωπο μας το έκανα μέσα απο την καρδια μου , και θα το ξανα έκανα πάλι και ας γνώριζα απο πριν τι θα συνέβαινε .
Κατάφερα να γινω κακός για τους δικους μου , κατάφερα να με μισησει ο άνθρωπος που βοήθησα αλλα δεν πειράζει .
Ο Θεός ειναι αυτός που κάθε μέρα μας κρίνει και μας τιμωρει .
Αυτο που έμεινε σε εμένα ειναι μια μεγάλη θλίψη ένα μεγαλο γιατι , γιατι δεν βλέπει ο απλός ανθρωπος ποιοι πραγματικα ειναι αυτοι που αξίζουν , γιατι πάντα επιστρέφουν σε αυτους που τους προκαλούν πόνο και αγανάκτηση , γιατι τέλος πάντων εγω πρέπει να υπάρχω και να προσπαθώ να αλλάξω την μοίρα του κάθε ανθρώπου , ας το κάνει ο Θεός , την δικη μου μοίρα δεν την αλλαζει κανεις και δεν βλέπω να υπαρχει κανεις που θα με πλησιάσει και θα με δει για αυτο που ειμαι .
Τώρα που σας γράφω και ενώ πέρασα μια χθεσινή εφιαλτική ημέρα λόγο της ιωσης , με 40 πυρετο , αντιμετώπιζω τα εξής .
Η μητέρα μου , γιατι ειμαι ακόμη ξαπλωμένος δεν έγινα καλα , κλαίει στο διπλανό δωμάτιο , εχθές έγινα πονηρός κακός κτλ , γιατι δεν απάντησα σε μήνυμα γιατι ήμουν κουλούριασμενος πεσμένος στο μπάνιο γιατι συνέχεια έκανα εμετους .
Καλα εγω φταίω και ασχολούμε αλλα δεν μπορω , πρέπει να τους γράψω κανονικά όλους και να κοιτάζω μόνο εμένα αλλα πως να το κάνω αυτο όταν η καρδια μου πονάει για όλους και δυστυχώς όχι για εμένα .
Ίσως δεν επρεπε να υπάρχω , τουλαχιστον όχι σε αυτο τον κόσμο , δεν λέω ότι ειμαι καλός , λέω ότι ειμαι σε όλα λάθος , αρα δεν πρέπει να υπάρχω και να ειμαι μέλος σε ένα κοινωνικο σύνολο όταν δεν μπορω να ελενξω τα συναισθήματα μου και να προστατεύω τον εαυτο μου .
Μην παραδείγματιστει κάνεις σας απο έμενα , κανεις σας , μέσα στον πόνο μου σας κατέθεσα τα όσα νιώθω και το έκανα απλα για να αποφύγουν οι μικρότεροι τα λάθη μου .Quote:
Originally Posted by Πυρρων
Έτσι και αλλιώς εγω ειμαι στα μισά μου και ίσως λιγότερο χρόνια της ζωής μου .
Πως να ζήσω ευτυχησμενος όταν ειμαι μόνος , ο άνθρωπος ολοκληρώνεται μέσα απο άλλον άνθρωπο , μόνος του ειναι απλα μισός .
Γιατι πρέπει ολοι να μας πληγώνουν , γιατι όταν τους συμπαραστέκεσαι και κανεις τόσα πράγματα γι αυτους με την πρώτη ευκαιρια σε πετάνε σαν σκουπίδι ?
Να γνωρίζεις έναν άνθρωπο απο το πουθενα , να σου ανοίγει την ψυχη του να σου δίνει την καρδια του στα χέρια σου να σε παρακαλαει να τον αγκαλιασεις να τον αγαπησεις να τον προστατεψεις και να το κανεις με όλη την δύναμη της καρδιάς σου με όλο το θάρρος της ψυχής σου.
Να τον βλέπεις να κλαίει να ακούς τον πόνο του να σε κοιτάζει με τα ματια του γεμάτα θλίψη και να μην μπορείς να κανεις πίσω , να μην μπορείς να τον ξεχάσεις , να ξέρεις ότι μπορείς να κανεις διαφορα με αυτόν αλλα να μην του ζητάς τίποτα γιατι φοβάσαι να τον πονεσεις στην ψυχη στην καρδια .
Και τώρα όλα αυτα τα ξέχασε έτσι ξαφνικα , χωρίς να πει έναν λόγο , χωρίς να πει κάτι .
Σε τι κόσμο ζούμε βρε παιδια
Α ρε Λαμπρο.....
Πισω απο ολα αυτα που εχεις γραψει κρυβεται μια ψυχη που κατι περιμενει μια ευκαιρια να ξεφυγει να παει να ζησει μακρια απο ολους και ολα και να δημιουργησει τη δικη της Ζωη το δικο της μονοπατι.
Εγω επισης εδωσα κομματια του εαυτου μου σε αλλους και τα καταπατησαν και δεν τους ενοιαξε καθολου το τι εκανα και το πως ενιωθα.
Πιστευα οτι θα παρω καποια ανταμοιβη οτι θα με αγαπησουν ετσι , αλλα τζιφος ηταν ισως η καλλιεργεια της αρετης οπως εγραψε καποιος παραπανω.
Ισως ηταν και μαζοχισμος ισως ηταν και το ασχημο παραδειγμα των γονιων μου (ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ της ατιμης κοινωνιας αλλα και περηφανοι μαζι.....).
Τελικα ο καλυτερος ρολος που μπορει να παιξει καποιος ειναι ο ρολος του εαυτου του.
Ανοιξε τα φτερα σου αδερφε ακομα και αν δεν πεταξεις αμεσως μονο και μονο η προσπαθεια θα σε ενθαρυνει.
Δεν μπορει δεν γινεται ενας ανθρωπος σαν εσενα που μπορει και εκφραζει τοσο καλα αυτο που νιωθει να παει χαμενος.
Λαμπρο , ο μονος που αξιζει σε αυτο τον κοσμο ειναι ο Λαμπρος ....Ολα αρχιζουν απο εσενα.
Σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου καλο κουραγιο και να βρεις το μονοπατι σου συντομα...
Ευχαριστω , ειμαι ήδη χαμένος , εγω έδωσα όλο τον εαυτο μου και ξανα τον έφτιαχνα απο την αρχη μέχρι να τον δώσω στον επόμενο , αυτόν τον ρόλο εχω του εαυτού μου αυτός ειμαι .Quote:
Originally Posted by pitheas
Δεν περιμένεις πολλα όταν κανεις τόσα πράγματα για κάποιον που αγαπάς οποίος και να ειναι , μόνο να σεβαστεί την καρδια σου .
Εδω ένα ζωακι εχεις και κανεις κάτι απλο , να το κρατάς στα χέρια σου να του μιλάς να του δίνεις λιγο φαγητο και ειναι εκει πάντα για σένα πιστό να σε περιμένει εκει που το αφησες .
Γιατι δεν γίνεται αυτο με τους ανθρώπους ?
Και στη φωτιά να πέσεις δεν θα γυρίσουν να σε δουν και ας τους έβγαλες απο εκει μέσα εσυ ο ίδιος .
Λαμπρο
Εισαι ανθρωπος με ευαισθησιες και οταν καποιος σου πληγωνει τη καρδια σου λειπει και εσενα οπως ελειπε και λειπει σε εμενα ο λεγομενος υγιης εγωισμος, λεγοντας αυτο εννοω οτι ενω φαινεσαι οτι προσφερεις ανιδιοτελως τον ιδιο σου τον εαυτο oλο ο αλλος δεν το εκτιμαει. Για εμενα ειναι διαφοροι οι λογοι:
1. Οι αλλοι δεν αξιζουν πολυ απλα δεν αξιζουν να τους δωρισεις τον εαυτο σου.
2. Δεν βρηκες ακομα τους σωστους.
3.Αυτοι που τους εδωσες τον εαυτο σου πολυ απλα δεν τον θελουν ισως να θελουν να εισαι ο εαυτος σου για τον εαυτο σου να εισαι πιο ολοκληρωμενος
Βρηκα αυτη τη ιστοριουλα που την ξερουν πολλοι την κοπιαρα για εσενα:
Υπάρχει μια παλιά ιστορία για ένα παιδί που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού:
“Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νοιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πως μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;”
Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε:
Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως..” και ύστερα από μια παύση συνέχισε : “Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω.”
Ε…μετά χαράς, δάσκαλε” είπε διστακτικά ο νεαρός, νοιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν για άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.
“Ωραία” συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε το δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας :”Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς για αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς.”
Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κι έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι’ αυτό.
Όταν το παιδί έλεγε “ένα χρυσό φλουρί” άλλοι γελούσαν, άλλοι του γύριζαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπει στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πάρα πολύ για ένα δαχτυλίδι. Θέλοντας να βοηθήσει, ένας του πρόσφερε ένα ασημένιο νόμισμα κι ένα μπακιρένιο τάσι, όμως, ο νεαρός είχε οδηγίες να μη δεχτεί λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί κι έτσι απέρριψε την προσφορά.
Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του στην αγορά – και σίγουρα θα ήταν πάνω από εκατό άτομα – , παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω.
Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλυτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι, θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου.
Μπήκε μέσα στην κάμαρη.
“Δάσκαλε” είπε, “λυπάμαι. Είναι αδύνατο να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.”
“Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε” απάντησε χαμογελώντας ο δάσκαλος. “Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησέ τον πόσα μπορεί να πιάσει.Ομως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι.”
Ο νεαρός καβάλησε το άλογο κι έφυγε πάλι.
Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί:
“Πες στο δάσκαλο, αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.”
“Πενήντα οχτώ χρυσά;” φώναξε το παιδί.
“Ναι” απάντησε ο κοσμηματοπώλης. “Βέβαια,, με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως, αν είναι επείγον…”
Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.
“Κάθισε” του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. “Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. ‘Ενα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σ΄εκτιμήσει ένας αληθινός ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;”
Και μ’ αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό του δάχτυλο του αριστερού του χεριού.
Καληνυχτα Λαμπρο...
......... Καληνύχτα
Προσπαθώ εδω και αρκετή ώρα να γράψω αυτο που νιώθω , δεν μπορω όμως να βρω λέξεις κατάλληλες για να μπορέσω να βγάλω απο μέσα μου τον πόνο , τον φόβο .
Πόσο εύκολα ξεχνάει ο άνθρωπος , πόσο πολυ μπορει και διαστρεβλώνει τα πράγματα ώστε να πετύχει τον σκοπο του .
Θεός δεν υπαρχει ?
Ότι και να κανεις όπως και να το κανεις ο άλλος δεν αλλαζει όσο και να τον αγαπησεις όσο και να τον αγκαλιασεις .